کاربر:Khosro/صفحه تمرین کاظم باقرزاده
 کاظم باقرزاده رفسنجانی | |
| شناسنامه | |
|---|---|
| زادروز | سال ۱۳۱۶ |
| زادگاه | مشهد، |
| تاریخ مرگ | ۵ مرداد ۱۳۶۷ |
| محل مرگ | کرمانشاه، |
| اطلاعات سیاسی | |
| حزب سیاسی | شورای ملی مقاومت ایران |
کاظم باقرزاده رفسنجانی، (متولد ۱۳۱۶، مشهد – درگذشته ۵ مرداد ۱۳۶۷، کرمانشاه) یکی از اعضای شورای ملی مقاومت ایران بود. او پس از انقلاب ضدسلطنتی و روی کار آمدن خمینی و نظام جمهوری اسلامی، همه‌ی کارخانه‌ها و سرمایه‌اش را با تمامی امکاناتش وقف مبارزه برای آزادی کرد و در اختیار سازمان مجاهدین خلق گذاشت. کاظم باقرزاده در سال ۱۳۶۰، با عشقی که به آزادی و آرمان‌های مجاهدین داشت، به عضویت شورای ملی مقاومت ایران درآمد. کاظم باقرزاده با وجود این‌که سن و سال بالایی داشت، بارها با پافشاری تقاضای شرکت در عملیات‌های ارتش آزادی‌بخش ملی علیه نظام جمهوری اسلامی را کرده بود. او سرانجام موفق شد که در عملیات فروغ جاویدان شرکت کند. کاظم باقرزاده سرانجام در سن ۵۱ سالگی در پنجم مردادماه ۱۳۶۷، در عملیات فروغ جاویدان پس یک نبرد نابرابر با سپاه پاسداران در تنگه‌ی چهارزبر کرمانشاه به شهادت رسید. کاظم باقرزاده در وصیتنامه خود نوشته بود: از پروردگار توانا مسئلت دارم من را شایسته‌ی آن قرار دهد تا خون خود را در راه تحقق آرمان مجاهدین، فدیه کنم.
شغل و تحصیلات
کاظم باقرزاده رفسنجانی در سال ۱۳۱۶، در مشهد متولد شد. او پس از گذراندن دوره‌ی تحصیلات ابتدایی و متوسطه، به کار تجارت مشغول شد و پس از مدتی یک بنگاه تولیدی به‌نام «مرغک» را تأسیس کرد. به‌خاطر سطح بالای مدیریت کاظم باقرزاده، این مؤسسه در مدت کوتاهی به یک گروه تولیدی صنعتی شامل چند کارخانه مستقل تولیدی گسترش یافت. او پس از انقلاب ضدسلطنتی و روی کار آمدن خمینی و نظام جمهوری اسلامی، همه‌ی کارخانه‌ها را با تمامی امکانات و سرمایه‌اش وقف مبارزه برای آزادی کرد و در اختیار سازمان مجاهدین خلق گذاشت.
پیوستن به شورای ملی مقاومت
کاظم باقرزاده در سال ۱۳۶۰، با عشقی که به آزادی و آرمان‌های مجاهدین داشت، به عضویت شورای ملی مقاومت ایران درآمد. او در شورای ملی مقاومت به فعالیت‌های خود ادامه داد و در مسیر آزادی مردم ایران از زندگی راحت‌طلبانه کنار کشیده بود. کاظم باقرزاده در این باره، طی نامه‌ای در ۲۴ مرداد ۱۳۶۵، نوشته بود:
«زندگی راحت و بی‌دغدغه‌ی خاطر در کنار همسر و فرزندان، ارزانی کسانی باد که غایت هستی و بودن را همین می‌دانند و برای دست یافتن به آن به هر ذلت و خواری هم تن می‌دهند؛ ولی برای مجاهد خلق آن هم در مقابله با خمینی، که نسل و ملتی را با اعمال بالاترین درجه ظلم و جنایت به بند کشیده است، گاه آرام و راحت در کنار همسر و فرزندان بودن نیست، چرا که ما هرگز خیال راحت و سامان نمی‌کنیم.»
برادر او قاسم باقرزاده، یکی از کادرهای برجسته سازمان مجاهدین خلق بود که در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱، همراه با محمد ضابطی در یک درگیری مسلحانه با سپاه پاسداران جان باخت.
نامه‌ای از کاظم باقرزاده
کاظم باقرزاده در نامه‌ای به مسعود رجوی و مریم رجوی نوشته بود:
مسعود و مریم، رهبران عقیدتی‌ام
با یاد شما و اندیشیدن به شما که روز و شبم خالی از آن نیست، خود را با شهدا و اسرا و خلق ستم‌کشیده و دردمند ایران که شما نقطه وصل و تلاقی و اتکای همه آن‌ها هستید، در پیوند و یگانگی می‌بینم. از احساس چنین رابطه‌ای با بیشمار قلب‌های پاکی که به یاد شما، امید به شما و عشق به شما می‌طپد، از اندیشیدن به صعوبت و عظمت راهی که خلق قهرمان ما به رهبری شما پیموده است و نیز تصور دست‌آوردهایی که در کوتاه مدت و بلندمدت کسب خواهد کرد، غرق در شور و نشاط گردیده و اشک شوق می‌ریزم.»
شرکت در عملیات فروغ جاویدان
کاظم باقرزاده با وجود این‌که سن و سال بالایی داشت، بارها با پافشاری تقاضای شرکت در عملیات‌های ارتش آزادی‌بخش ملی علیه نظام جمهوری اسلامی را کرده بود. او سرانجام موفق شد که در عملیات فروغ جاویدان شرکت کند.
شهادت
کاظم باقرزاده سرانجام در روز ۵ مردادماه ۱۳۶۷، در عملیات فروغ جاویدان پس یک نبرد نابرابر با سپاه پاسداران در تنگه‌ی چهارزبر کرمانشاه به شهادت رسید. روحیه و شور و شوق کاظم باقرزاده در این نبرد و در سن ۵۱ سالگی چنان بالا بود که یکی از همرزمانش در گزارشی از صحنه‌ی نبرد نوشته بود:
«در تنگه چهارزبر، صبح روز چهارشنبه همراه مجاهد شهید هومن پیرنژاد به سمت تنگه حرکت می‌کردیم، در مسیر راه شهید کاظم باقرزاده را دیدیم که پهلویمان آمد… گفت من هم با شما می‌آیم. زمانی که روحیه شاداب و ایمان قوی کاظم باقرزاده را می‌دیدم، صدها و صدها بار انرژی می‌گرفتم و ایمانم را محکمتر می‌کردم. به‌طور مشخص من برادر مجاهد کاظم باقرزاده را نمی‌شناختم، و یک لحظه به شهید باقرزاده خیره شدم و گفتم او با این سن و سال، از روحیه جنگیدن خیلی قوی برخوردار می‌باشد. در حین پیشروی پابه پای ما می‌آمد و می‌دوید، بدون این‌که خستگی از خود نشان بدهد، مثل شیر می‌غرید و به پیشروی ادامه می‌داد. زمانی که رژیم خمپاره‌باران می‌کرد، هیچ مانعی نمی‌توانست مانع از پیشروی این شیرمرد بشود.»
سخنان مسعود رجوی
در نخستین اجلاس شورای ملی مقاومت ایران پس از عملیات فروغ جاویدان، مسعود رجوی رهبر مقاومت در گرامی‌داشت خاطره‌ی کاظم باقرزاده گفت:
«چنان‌که اطلاع دارید شهیدمان آقای باقرزاده، با پافشاریی و اصرار خاص خودش در کنار دیگر اعضای شورا و رزمندگان ارتش آزادی‌بخش در عملیات بزرگ فروغ جاویدان شرکت کرد. ازابتدا تا انتها، از ابتدا تا لحظه شهادت، فوق‌العاده پرنشاط، با تحرک و با روحیه‌ای بسیار رزمنده بود. تقریباً بعد از سقوط رژیم شاه، آقای باقرزاده که از آن قبل‌تر هم در خدمت جنبش انقلابی مسلحانه بود، با تمام توان و امکاناتش به‌طور تمام‌عیار آمادگی خودش را اعلام کرد و در این راه توسط دادستانی ضدانقلاب مورد تعقیب و پیگرد قرار گرفت، چون که تمامی توش و توان خودش را در خدمت مبارزه انقلابی گذاشت. دائم هم ایشان اصرار داشت که بتواند در صفوف اول نبرد شرکت بکند و این‌بار باز هم پس از پافشاری خیلی زیاد، در جایی که می‌خواست یعنی صفوف اول نبرد قرار گرفت و سرانجام درسن پنجاه سالگی، فدا کردن جان و مال و عزیزان را به اوج رساند و همراه با سایر شهدای عملیات فروغ جاویدان، رهسپار جاودانگی و ابدیت شد…»
وصیتنامه کاظم باقرزاده
«بنام خدا به‌نام خلق خلق ایران
بنام مسعود و مریم
اناالله و انا الیه راجعون
این‌جانب کاظم باقرزاده متولد ۱۳۱۶ در روز فرخنده عید غدیر سال ۱۴۰۷ هجری، در سلامت و آرامش کامل، هویت و معتقدات خو د را، تحت عنوان "وصیتنامه"مختصراً به شرح زیر مکتوب می‌کنم. به آرمان توحیدی مترقی و انقلابی اسلام، عمیقاً معتقد می‌باشم. شناخت این آرمان و مکتب را مدیون سازمان مجاهدین خلق می‌باشم. این سازمان را تنها پرچمدار مکتب یکتاپرست مترقی و انقلابی اسلام در این مقطع از تاریخ اسلام می‌شناسم. با تمام وجود به رهبری سازمان معتقد بوده و به آن عمیقاً عشق می‌ورزم، و خود را تا آخرین لحظه حیات و در همه‌ی شئون زندگی، تابع فرمان او که تنها طریق جلب رضایت پروردگاری است، می‌شناسم. خدای بزرگ را که نعمت شناخت این سازمان و این رهبری را به من ارزانی داشت بسیار سپاسگزارم. از محتوای زندگی دوران قبل از درکم و پذیرش ایدئولوژی سازمان مجاهدین و رهبری آن و نیز از قصور در انجام تکالیف در طی دوران حاضر، بسیار متأسفم و از خداوند طلب آمرزش می‌کنم. از قصور در حق والدین، همسر، فرزندان و نیز سایر ذوالحقوق، طلب بخشش دارم. از پروردگار توانا مسئلت دارم من را شایسته‌ی آن قرار دهد تا خون خود را در راه تحقق آرمان مجاهدین، فدیه کنم.
درود بر رجوی
برقرار باد جامعه بی‌طبقه توحیدی‌کاظم باقرزاده
۱۳۶۶/۵/۲۳»[۱]