رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران
رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران، رژه‌ای است که در ۲۶مهر ۱۳۷۰ توسط ارتش آزادیبخش ملی ایران در قرارگاه اشرف واقع در عراق انجام شد. این رژه در دومین سالروز انتخاب خانم مریم رجوی به عنوان مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران برگزار شد. در این رژه یکانهای رزمی و پشتیبانی ارتش آزادیبخش ملی ایران به مدت ۵ ساعت رژه رفتند. در این رژه آقای مسعود رجوی فرمانده کل ارتش آزادیبخش ملی ایران و خانم مریم رجوی مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران و خانم فهیمه اروانی جانشین مسئول اول سازمان مجاهدین در جایگاه ویژه حضور داشتند و یکانهای رژه رونده از مقابل آنان عبور کردند. این رژه از طرف رسانه‌ها و خبرنگاران بین‌المللی که در قرارگاه اشرف حاضر شده بودند، مورد پوشش خبری گسترده‌ای قرار گرفت. در رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران اعضای شورای ملی مقاومت ایران و همچنین تعدادی از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران حضور داشتند.
رژه بزرگ ارتش آزادیبخش ملی ایران درسال ۱۳۷۰درحالی برگزار شد که قبل از آن حوادث مهمی در عراق که محل استقرار سازمان مجاهدین خلق ایران و ارتش آزادیبخش ملی ایران بود اتفاق افتاده بود. در تابستان ۱۳۶۹ عراق به کویت حمله کرد و این کشور را اشغال کرد. در پی آن آمریکا در رأس یک ائتلاف بین‌المللی در بهمن ۱۳۶۹ برای آزادسازی کویت اقدام کرد. آمریکا و متحدانش ارتش عراق را شکست دادند و از کویت بیرون کردند. نیروهای آمریکا تا کرانه رود فرات در جنوب عراق پیش رفتند. دولت مرکزی عراق کنترل خود را بر بخشهای وسیعی از خاک خود از دست داد. حکومت جمهوری اسلامی ایران از این فرصت استفاده کرد و به منظوز اشغال عراق و استقرار یک حکومت شیعی و همچنین نابود کردن سازمان مجاهدین خلق ایران، نیروهای خود را وارد عراق کرد.
ارتش آرادی‌بخش ملی ایران در بهار ۱۳۷۰ حمله سپاه پاسداران را در رشته عملیات تدافعی مروارید سد کرد و تهاجم آنان را پس زد. پس از حمله آمریکا به عراق که ظرف تمرکز ارتش آزادیبخش ملی ایران بود، نابه‌سامانی اوضاع در عراق حاکی از آن بود که عمر ارتش آزادیبخش ملی ایران نیز به سر آمده است اما شش ماه پس از حوادث جنگ اول خلیج، ارتش آزادیبخش ملی ایران با اجرای یک رژه بسیار بزرگ و منظم، دست به یک قدرت نمایی زد و اراده‌ی خود را برای سرنگونی رژیم ایران به نمایش گذاشت. مجاهدین خلق در این رژه، یک ارتش کاملا مجهز زرهی و مکانیزه را به جهان نشان دادند. این رژه انعکاس گسترده‌ای در رسانه‌های بین‌المللی داشت و خبرگزاری‌های مختلف در جهان تصاویر آنرا مخابره کردند.
حوادث قبل از رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران
در پی اشغال کویت توسط عراق در سال ۱۳۶۹ آمریکا دست به تشکیل یک ائتلاف بین‌المللی علیه عراق زد. نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا و پشتیبانی سازمان ملل ابتدا در ۲۶دی ۱۳۶۹(۱۹۹۱) دست به بمباران گسترده‌ای علیه عراق زدند و در نهایت در بهمن ۱۳۶۹ نیروهای زمینی که اغلب افراد آن نیروهای نظامی آمریکا و انگلستان بودند؛ نیروهای عراقی را از کویت بیرون راندند و قسمتهای جنوبی عراق را تا کرانه رود فرات اشغال کردند. عملیات آزادسازی کویت از اشغال عراق طوفان صحرا نام داشت.
زندگی سنگری
در جریان جنگ اول خلیج که عراق تحت شدیدترین بمباران‌ها قرار داشت؛ نیروهای ارتش آزادیبخش ملی ایران برای دوری از جنگی که هیچ دخالتی در شکل‌گیری آن نداشتند، به زندگی سنگری در قرارگاه حنیف نژاد، واقع در منطقه نوژول در نزدیکی شهر کفری عراق روی آوردند.
حمله سپاه پاسداران به عراق در سال ۱۳۷۰
در پی حمله آمریکا به عراق و از هم‌پاشیدگی ارتش عراق نیروهای جمهوری اسلامی ازفرصت پیش‌‌آمده استفاده کردند. آنان از اواسط اسفند ۱۳۶۹ و برای اشغال عراق و برقراری حکومت شیعی و همچنین سرکوب و نابودی ارتش آزادیبخش ملی ایران و سازمان مجاهدین خلق وارد خاک عراق شدند. نیروهای سپاه پاسدارن از نقاط مختلف وارد خاک عراق شدند. درمناطق مرزی خانقین و جلولا و استان دیالی عراق، نیروهای ارتش آزادیبخش ملی ایران که از قصد پاسداران مطلع شده‌بودند، در مقابل هجوم آنان دست به عملیات تدافعی زدند. در نهایت در فروردین ۱۳۷۰ ارتش آزادیبخش ملی ایران طی دو رشته عملیات تدافعی به نام‌های مروارید۱ و ۲ موفق می‌شود یورش نیروهای سپاه پاسداران را پس بزند.[۱]
عملیات مروارید
عملیاتی که به عملیات مروارید معروف شد؛ در واقع دو رشته عملیات تدافعی بود که ار سوی ارتش آزادیبخش ملی ایران درمقابل هجوم گسترده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عراق، بعد از جنگ اول خلیج به وقوع پیوست. بعد از حمله نیروهای آمریکایی به عراق دولت مرکزی عراق ضعیف شد و کنترل خود را برنقاط بسیاری از کشور از دست داد. جمهوری اسلامی ایران از این فرصت بدست آمده استفاده کرد و برای اشغال عراق نیروهای سپاه پاسداران را به این کشور گسیل داشت. این اقدام در واقع عمل به آرزوی دیرینه سران جمهوری اسلامی بود که خواستار برقراری یک حکومت شیعی درعراق بودند و خمینی اولین رهبر جمهوری اسلامی بر این نکته تاکید داشت. از طرفی چون مجاهدین خلق اصلی‌ترین دشمن جمهوری اسلامی، در عراق مستقر بودند؛ این بهترین فرصت برای آنان بود که مجاهدین و ارتش آزادیبخش را از بین ببرند.
در پی حمله نیروهای سپاه پاسداران به عراق نیروهای ارتش آزادیبخش به حالت آماده باش درآمدند و در ۵ فروردین ۱۳۷۰ یورش پاسداران در ارتفاعات شهرهای خانقین و جلولا را طی عملیاتی که به «مروارید ۱» معروف شد در هم کوبیدند.
در عملیات دیگری که به «مروارید ۲» معروف شد، پاسداران جمهوری اسلامی تهاجم گسترده‌ای را از محور قصرشیرین و ارتفاعات شمال جلولا و خانقین آغاز کردند. این تهاجم نیز توسط یگان‌های ارتش آزادیبخش ملی ایران پس زده شد.[۱]
رژه ارتش آزادی بخش ملی ایران در مهرماه ۱۳۷۰
در تاریخ ۲۶ مهرماه ۱۳۷۰ همزمان با دومین سالروز معرفی خانم مریم رجوی به عنوان مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران، یک رژه ۵ ساعته در قرارگاه اشرف توسط یکانهای نمونه ارتش آزادیبخش ملی ایران اجرا شد.
در ابتدا و قبل از مراسم سان و رژه، مسعود رجوی و مریم رجوی به همراه خانم فهیمه اروانی جانشین مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران در مزار مروارید حاضر شدند و به شهدای ارتش آزادیبخش ادای احترام کردند.
بعد از ادای احترام به شهدا، آقای مسعود رجوی فرمانده کل ارتش آزادیبخش ملی ایران و خانم مریم رجوی به همراه خانم فهیمه اروانی برای مراسم سان به محل استقرار یکانهای نمونه رفتند. ابتدا خانم محبوبه جمشیدی معاون ارشد ستاد فرماندهی ارتش آزادیبخش ملی، آمادگی یکانها برای مراسم سان و رژه را اعلام کرد. در ادامه فرمانده کل ارتش آزادیبخش به همراه مسئول اول سازمان مجاهدین خلق، سوار بر خودرو روباز نظامی از یکانهای نظامی که در طول باند طولانی رژه مستقر شده بودند؛ سان دیدند. خانم فهیمه اروانی نیز در خودرو دیگری آنان را همراهی می‌کرد.[۱]
بعد از مراسم سان فرمانده ارتش آزادیبخش ملی ایران به محل جایگاه رژه رسید و در آنجا از طرف تعدادی ار مسئولین سیاسی سازمان مجاهدین و مقاومت ایران مورد استقبال قرار گرفت. در محل جایگاه، فرمانده ارتش آزادیبخش با مجروهان عملیات‌های ارتش آزادیبخش و تعدادی از خانواده‌های شهدا دیدار کرد.
در جایگاه تعدادی از اعضای شورای ملی مقاومت ایران و همچنین تعدادی از هواداران مجاهدین و مقاومت که از کشورهای مختلف برای مراسم رژه آمده بودند مستقر بودند.
در ساعت ۱ و ۵ دقیقه بعد از ظهر فرمانده ارتش آزادیبخش به همراه مسئول اول سازمان مجاهدین خلق ایران و جانشین مسئول اول در جایگاه مخصوص رژه مستقر شدند. مراسم رژه با شلیک ۲۱ توپ آغاز شد و پس از آن دسته موزیک با نواختن مارش نظامی رژه خود را آغاز کرد و بعد از آن، رژه یکانهای پیاده ارتش آزادیبخش با رژه گارد احترام شروع شد.
رژه یکانهای مختلف ارتش آزادیبخش ملی ایران
یکانهای نمونه ارتش آرادی‌بخش ملی ایران در قالب یکانهای پیاده و پرسنل هوایی، سلاح‌های پیاده نظام و پدافند هوایی، توپخانه و موشک‌ها، مکانیزه، تانک، خودروهای حمل و نقل زرهی، مخابرات، مهندسی رزمی، پشتیبانی خدمات رزمی به مدت ۵ ساعت از مقابل فرمانده کل ارتش آزادیبخش ملی ایران رژه رفتند.[۲]
انعکاس رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران در رسانه‌های جهان
رژه ارتش آزادیبخش ملی ایران در سال ۱۳۷۰ انعکاس گسترده‌ای در رسانه‌های جهان داشت. رسانه‌ها و مطبوعات بسیاری با ارسال خبرنگار از این مراسم گزارش تهیه کردند و به آن پوشش دادند.
خبرگزاری رویتر در خبری که در ۲۷ مهر در ۴ نوبت مخابره کرد؛ نوشت:
«در مقایسه با استانداردهای گروه‌های مقاومت در سراسر جهان این یک نمایش خیره‌کننده‌ای از قدرت بود. رویترـ بغداد ـ رهبران رزمندگانی که برای سرنگون ساختن دولت ایران می‌جنگند از بزرگترین رژه‌ی نظامی ترتیب داده شده توسط ارتش آزادیبخش ، دیدار به‌عمل آوردند...این مراسم در دومین سالگرد انتخاب مریم رجوی بعنوان مسئول اول مجاهدین برگزار شد. هوادارانش که با احترام از او نام می‌برند می‌گویند، وی ارتش آزادیبخش را که چند سال از عمر آن می‌گذرد ، از یک نیروی رزمی ( پیاده ) به یک نیروی رزمی مکانیزه در جنگ ارتقا داده است....
در این قرارگاه که در فاصله ۵۰ کیلومتری مرز ایران قرار دارد، تانک‌های جنگی ساخت کشورهای چین، شوروی، انگلستان و همچنین شمار بسیاری ادوات نظامی، نفربرهای زرهی و موشک‌اندازهای کاتیوشا از مقابل جایگاه عبور کردند، در مقایسه با استانداردهای گروه‌های مقاومت در سراسر جهان، این نمایش خیره‌کننده‌ای از قدرت بود.
رژه‌ی مزبور همچنین شامل مردان هوایی، مردان قورباغه‌ای، کامیون‌های پشت‌باز، وسایل نقلیه‌ی تعمیراتی و شمار بسیاری از خودروهای مخابراتی و آمبولانس‌ها بود. گفته می‌شود که موشک‌اندازهای نصب شده روی خودروها و همچنین توپ‌های ضدهوایی که روی نفربرهای زرهی کار گذاشته شده از ابداعات خود مریم رجوی است. راننده‌ی بسیاری ازتانک‌ها زنان رزمنده و مجاهد بودندکه لباس فرم سبز و روسری قرمز به سر داشتند. این یونیفورم جنبشی است که ۳۰ ٪ از نیروی جنگی آنرا زنان تشکیل می‌دهند. این جنبش معتقد است که شرکت زنان در آن، در ایران یک تحول ایجاد خواهد کرد.»
تلویزیون سراسری هدلاین نیوز آمریکا نیز در ۵ نوبت گزارشات خود را از این رژه پخش کرد. این تلویزیون ابتدا به معرفی ارتش آزادیبخش و تاریخچه‌‌ی آن پرداخت. سپس گزارشگر این تلویزیون افزود:
«طی ۵ سال اخیر جنبش مقاومت ایران ابعاد کاملا تازه‌ای به خود گرفته است. واقعیت این است که اینها نه یک گروه کوچک پراکنده، بلکه یک ارتش به خوبی آموزش‌دیده و بادیسیپلین و متحد و مصمم برای سرنگونی رژیم فعلی ایران می‌باشند.»
تلویزیون هدلاین‌نیوز در بخش دیگری از گزارش مصور خود از رژه‌ی بزرگ یکانهای نمونه ارتش آزادیبخش به عملیات بزرگ مروارید اشاره نمود و افزود:
«در خاتمه‌ی جنگ خلیج فارس، رژیم ایران پاسداران خود را برای از بین بردن جنبش مقاومت ایران به آن سوی مرز خود درعراق فرستاد، اما مجاهدین آنهارا عقب راندند.»
واکنش‌های رژیم ایران نسبت به رژه ارتش آزادیبخش
خبرگزاری جمهوری اسلامی در یک گزارش محرمانه در ۲۷ مهر۱۳۷۰ گزارش این رژه را برای خامنه‌ای، رفسنجانی، کروبی، یزدی، وزارت اطلاعات، شورای‌عالی امنیت، وزارت کشور، فرماندهی کل سپاه پاسداران و شخص محسن رضایی و مشکینی رئیس مجلس خبرگان ارسال کرد. دراین گزارش محرمانه آمده است: «درتاریخ ۲۶ مهرماه مجاهدین اقدام به یک مانور و رژه‌ی نظامی نمودند. این رژه که با عنوان سرنگونی نظام جمهوری اسلامی نام برده شد، با حضور مسعود رجوی و همسرش مریم صورت گرفته ونیروهای زرهی و ادوات مجاهدین از مقابل آنها رژه رفتند. طبق گفته‌ی رادیوی مجاهدین دراین رژه انواع تانک و زرهپوش و یکان هوابرد حضور داشته‌اند. چند رسانه‌ی غربی نیز در محل حضور داشته‌اند و خبر مربوطه را گزارش نموده‌اند.»
در پی این گزارش، جمهوری اسلامی نیروهای خود در مناطق مرزی غربی را به حالت آماده باش درآورد که این آماده باش از طریق یک پیام محرمانه از طرف نیروی زمینی به نیروهای مستقر در غرب کشور ابلاغ شد و همچنین تعدادی از سرکردگان اطلاعاتی و امنیتی سپاه و ستاد فرماندهی کل قوا برای برآورد وضعیت به این مناطق اعزام شدند.
رفسنجانی، رئیس جمهور وقت جمهوری اسلامی در یک سخنرانی در ۴ آبان۱۳۷۰ گفت : «اینکه اکثریت جامعه حامی و پشتیبان انقلاب هستند، نقطه قوت نظام است ولی دشمنان انقلاب بیکار نیستند ودر صدد توطئه، برنامه‌ریزی و اخلال در کشور از طریق نقاط کور دفاعی هستند.»
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نشریه فوق‌العاده مجاهد ـ پاییز ۱۳۷۰
- ↑ رژه یکانهای نمونه ارتش آزادیبخش ملی ایران