منابع مالی مجاهدین خلق
منابع مالی مجاهدین خلق موضوعی است که همواره از طرف بسیاری به خصوص جمهوری اسلامی و لابی‌های آن به چالش کشیده شده است. آنها این سازمان را متهم می‌کنند که که از طرف کشورهای غربی، آمریکا، صدام، اسرائیل و یا عربستان تأمین مالی می‌شود.
سازمان مجاهدین خلق بنا به اظهارات مسئولان آن از ابتدای تأسیس و به ویژه پس از انقلاب، داری بخش مهم و گسترده‌ای با نام مالی است که تأمین هزینه‌های این سازمان را برعهده دارد. به اعتقاد مجاهدین خلق استقلال سیاسی آنها در ۴۰ سال گذشته نتیجه انرژی‌گذاری کافی برای حفظ استقلال مالی آن‌هاست.
در زمان شاه یکی از منابع اصلی مالی مجاهدین کارخانه‌داران و بازاریان بزرگ هوادار مجاهدین بودند از آنان کسانی که ساواک شاه به کمک‌های مالی آنان پی برد به همین دلیل زندانی شدند. برخی از آنان چون حاج حسین مسیح، حاج صادقی(غلامحسین صادقی) و حاج محمودیان (عطاءالله محمودی)، حاجی تهرانی‌کیا و کاظم باقرزاده، جواهریان و... از بزرگ‌ترین بازاریان، کارخانه‌داران و صاحبان صنایع در ایران به شمار می‌رفتند.
سازمان مجاهدین با بیش از ۱۰۰ هزار کشته به ویژه در اروپا و آمریکا دارای ده‌ها هزار خانواده وابسته و هوادار است که به صورت ماهانه و گاه به صورت نوبه‌ای به آن کمک می‌کنند.
سازمان مجاهدین همچنین در برنامه تلویزیونی «همیاری» سیمای آزادی تلویزیون این سازمان که هر ساله چند بار ارتباطات و ميزان كمكهاي هواداران آن در خارج كشور و با اسامي مستعار از داخل كشور (به دليل خطر دستگيري) پخش مي شود، اقدام به جمع‌آوری کمک‌های مالی می‌کند. در این برنامه هواداران مجاهدین به صورت زنده تماس گرفته و کمک‌های مالی خود را اعلام می‌کنند. در اغلب این برنامه‌ها از یک تا چند میلیون دلار به این سازمان کمک می‌شود.
همچنین مجاهدین خلق دارای صدها هوادار اروپایی و آمریکایی هستند که در شمار حامیان مالی این سازمان قرار دارند. این افراد که اغلب افراد عادی جامعه هستند با اهداف حقوق بشری و کمک به کمپین‌های مبارزه علیه نقض حقوق بشر در ایران یا کمک به پناهندگان سیاسی د، به طور ثابت و داوطلبانه کمک‌های کلانی به صورت ماهانه به این سازمان می‌کنند. بسیاری از مجروحان وخیم سازمان مجاهدین در حملات مختلف با کمک‌های مالی این افراد به اروپا منتقل شده و درمان شده‌اند.
سازمان مجاهدین خلق دریافت هرگونه کمک مالی از صدام را طی حضور خود در این کشور رد می‌کند و صدها صفحه از اسناد خرید ماشین، تجهیزات نظامی، پوشاک و... از دولت عراق را منتشر و به مراجع بین‌المللی ارائه کرده است. همچنین بنا به گزارش خبرنگاران بخش زیادی از سلاحهای این سازمان غنائمی است که در عملیات مختلف از نیروهای مسلح جمهوری اسلامی گرفته شده است. از جمله در عملیات چلچراغ حجم این غنائم به ۲ میلیارد دلار بالغ می‌شد.
همچنین آنها در عراق برای تامین مالی خود از طریق پروژه‌های تولیدی در قرارگاه اشرف به کسب درآمد می‌پرداختند. یک نمونه آن تولید کانکس در کارگاه‌های بزرگ قرارگاه اشرف بود که بخش زیادی از درخواست‌های خریداران عراق را تأمین کرده و درآمد هنگفتی برای این سازمان به همراه داشت.
منابع مالی مجاهدین خلق
سازمان مجاهدین خلق بنا به اظهارات مسئولان آن از ابتدای تأسیس و به ویژه پس از انقلاب، بخش بزرگی از پتانسیل خود را در بخش مالی بکار گرفته است. این سازمان دارای دپارتمان بزرگ و گسترده‌ای به نام مالی است که تأمین هزینه‌ی فعالیت‌های مجاهدین را بر عهده دارد. مجاهدین خلق معتقدند استقلال سیاسی آنها در ۴۰ سال گذشته نتیجه انرژی‌گذاری کافی برای حفظ استقلال مالی است.
منابع مالی مجاهدین پیش از انقلاب
سازمان مجاهدین در آغاز تأسیس دارایی چندانی نداشت. در ابتدا کار و درآمد اعضای سازمان که اغلب دانشجو و یا استاد دانشگاه بودند به صورت مشترک برای مخارج و هزینه‌ها استفاده می‌شد. محمد حیاتی از مسئولان این سازمان نقل می‌کند که:
ما یک صندوق کوچک در خانه تیمی داشتیم. در آن باز بود. هرکس هر چه بود داشت توی آن می‌گذاشت. یک ورق هم کنارش بود که دو ستون داشت. در یک ستون نوشته شده بود «برداشته شده» و یک ستون نوشته بود «اضافه شده». نیازی نبود به کسی اطلاعی بدهیم. هر کس هر مقدار پول برای کار نیاز داشت از آن برمی‌داشت و در برگه وارد می کرد و هر کس هم که پولی به دست می‌آورد در صندوق قرار می‌داد.[۱]
همچنین تعداد محدودی از بازاریان بزرگ تهران که مخالف شاه بودند به صورت مخفیانه این سازمان را پشتیبانی مالی می‌کردند. این حامیان مالی پس از ضربه اول شهریور ۱۳۵۰ و اعدام بنیانگذاران مجاهدین و علنی شدن سازمانشان گسترش یافتند. طیف بازاریان مذهبی مخالف شاه که اغلب صاحبان صنایع و کارخانه‌های بزرگ نیز بودند پس از اطلاع از وجود سازمانی جوان و مسلمان که قصدمبارزه با شاه را دارد، به صورت گسترده به حمایت از این سازمان پرداختند. برخی از آنها به طور کامل به مجاهدین پیوسته و تمامی اموال و سرمایه‌های خود را پس از انقلاب در اختیار این سازمان قرار دادند. از جمله برخی از این بازاریان و کارخانه‌داران مشهور غلامرضا صادقی معروف به حاجی صادقی، عطاالله محمودیان(حاجی محمودیان)، حسین مسیح (حاج مسیح)، حاج تهران‌کیا، حاجی صفایی، حاج اسدالله(اسدالله اوسطی، حاج پیش‌بین، احمد جواهریان بازرگان بزرگ، کاظم باقرزاده صاحب کارخانه‌جات مرغک ایران و بسیاری دیگر بودند. غلامرضا صادقی خود به مجاهدین پیوست. او در سال ۱۳۹۱ در سن ۷۵ سالگی در پایگاه مجاهدین در عراق درگذشت. حاج مسیح و جاج اسدالله اکنون یکی از اعضای مجاهدین خلق هستند. احمد جواهریان، کاظم باقرزاده، عطاالله محمودیان، حاج تهرانی‌کیا، حاج صفایی و حاج پیش‌بین پس از انقلاب توسط جمهوری اسلامی اعدام شدند.
کمک‌های مالی هواداران
در سال‌های پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی که دوران گسترش سریع جنبش مجاهدین بود، پشتیبانی مالی یکی از محورهای اصلی فعالیت نیروهای مجاهدین در جامعه بود. تمامی هواداران مجاهدین از میلیشیا، تا کارگران، کارمندان، معلمین، بازاریان، مادران و خانواده‌ها، بخشی از فعالیت خود را به‌جمع‌آوری کمک‌های مالی اختصاص می‌دادند و امکانات خود را ـ اعم از پول، خانه، اتوموبیل و… در اختیار سازمان مجاهدین خلق قرار می‌دادند. علت بازداشت بسیاری از کسانی که پس از وقایع دهه‌ی شصت دستگیر شدند به همراه داشتن قبض کمک مالی به مجاهدین در دوران فعالیت علنی آنها در ایران بود. پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ و شروع مقاومت سراسری، فعالیت‌ها برای تأمین مالی سازمان مجاهدین همچنان ادامه داشت. هر چند که در جمهوری اسلامی مجازات کمک مالی به مجاهدین بسیار سنگین و حتی اعدام بوده است، ازجمله غلامرضا خسروی به‌خاطر کمک مالی به سیمای آزادی در زندان اوین توسط جمهوری اسلامی اعدام شد.[۲]
درحال حاضر یکی از منابع مهم مالی مجاهدین هواداران آن هستند. هر ساله در جلسه‌ی این سازمان در پاریس نزدیک به صدهزار نفر شرکت می‌کنند. این سازمان در سراسر اروپا، استرالیا، کانادا و آمریکا هزاران هوادار دارد. شبکه بسیار زیادی از هواداران سازمان در اروپا و آمریکا در مشاغل مهم دولتی و اقتصادی کار می‌کنند. آنها از هر جهت یکی از جدی‌ترین منابع و ستون‌های مالی سازمان هستند که به صورت ماهانه و ثابت، بخشی از درآمد خود را به سازمان مجاهدین خلق می‌دهند.
هواداران و حامیان خارجی
سازمان مجاهدین خلق دارای صدها هوادار اروپایی و آمریکایی است. بخشی از آنها از جمله حامیان مالی مهم مجاهدین به شمار می‌روند. بخش مالی این سازمان با مراجعه به کسانی که توانایی کمک مالی داشته و قصد حمایت از پروژه های حقوق‌بشری دارند، آنها را دعوت به حمایت مالی می‌کنند. بسیاری از بیماران و مجروحین حملات رژیم ایران به افراد سازمان مجاهدین با کمک های مالی این افراد به اروپا منتقل شده و درمان شده‌اند. آنها همچنین در راستای کمک مالی به پناهندگان سیاسی به هزاران تن از ساکنان اشرف که اجبارا از سکونت‌گاه خود در عراق خارج شدند، کمک می‌کنند.
برنامه ماهواره ای گلریزان همیاری
همچنین کمک‌های زیادی به مجاهدین از داخل ایران می‌شود که نمونه‌های آن در برنامه گلریزان همیاری رونمایی شده است. گلریزان همیاری نام برنامه‌ای در تلویزیون سیمای آزادی است که طی دو تا سه روز به جمع آوری کمک‌های مالی اختصاص دارد. در این برنامه ایرانیان از سراسر جهان و از جمله ایران تماس گرفته و کمک‌های مالی خود را به تلویزیون سیمای آزادی اعلام می‌کنند. تا به‌حال ۲۴ برنامه از این نوع در سیمای آزادی برگزار شده است. در آخرین برنامه مجموع کمک‌ها و تعهدات مالی به مجاهدین خلق، ۸۸ میلیارد و ۵۸۱ میلیون و۱۲۰هزار تومان، معادل ۶میلیون و ۹۲۰هزار و ۴۰۰دلار بود.
سلاحهای مجاهدین خلق
رژیم ایران همچنین بارها با اشاره به ارتش زرهی مجاهدین شامل صدها تانک و نفر بر و سلاحهای سنگین و نیمه سنگین و سبک، این اتهام را مطرح کرده است که مجاهدین از طرف دولت عراق تسلیح شده اند. مجاهدین برای رد این اتهام صدها سند در مورد خرید اسلحه از دولت‌سابق عراق منتشر و به مراجع بین‌المللی ارائه کرده‌اند. اما علاوه بر آن بنا بر گزارشات مستند ارائه شده توسط منابع خارجی و همچنین مجاهدین، بیشتر سلاحهای مجاهدین سلاح‌هایی است که آنان از نیروهای مسلح ایران به غنیمت گرفته‌آند. بنابه گزارش ۴۰ خبرگزاری بین المللی، آنها تنها در یکی از عملیات خود به نام عملیات چلچراغ در ۲۸ خرداد سال ۱۳۶۷ با تسخیر چند مرکز لشکر و پیشروی تا شهر مهران، حدود ۲ میلیارد دلار غنائم جنگی به دست آوردند.
این غنائم شامل موارد زیر بود:
- ده‌ها فروند انواع تانک‌های مختلف از جمله تانک‌های چیفتن، اسکورپین و تی۵۵
- ۳۳ قبضه توپ.
- سه دستگاه زره پوش مجهز به توپهای راداری شلیکا.
- انواع سلاح شامل توپ ۱۰۶ میلیمتری، موشک اندازهای کاتیوشا، مالیوتکا و تاو، دراگون و خودروهای حامل انواع این موشک‌ها.
- صدها دستگاه خودرو مخابراتی ترابری و لجستیکی.
- هزاران قبضه سلاحهای سبک و نیمه سنگین انفرادی و اجتماعی و خمپاره انداز.
وابستگی مالی به کشورهای دیگر
یکی از اتهاماتی که در رابطه با سازمان مجاهدین خلق ایران مطرح می‌شود وابستگی مالی به کشورهای مختلف است. اما این اتهام همواره تنها در حد یک حرف باقی مانده است. رژیم ایران هرگز سندی مبنی بر وابستگی مالی مجاهدین به هیچ کشوری ارائه نکرده است.
همچنین چهار دادگاه اروپایی و آمریکایی پس از تحقیقات بسیار حکم به برائت مجاهدین از اتهام پولشویی دادند. این اتهام از سوی لابی‌های رژیم ایران مطرح شده بود.
در مورد وابستگی مالی یا تسلیحاتی مجاهدین به دولت سابق عراق هیچ مدرک معتبری وجود ندارد. پس از سقوط دولت سابق عراق و دست‌یافتن حکومت جدید عراق به تمامی منابع و اسناد دولت سابق، هیچ‌سندی در ارتباط با این موضوع به هیچ‌دادگاهی ارائه نشده است. تنها سند یافت شده در آرشیو دولت سابق در ارتباط با مجاهدین یک فیلم کوتاه است که نشان می‌دهد رهبران مجاهدین در حال دیالوگ و چانه زنی بر سر خرید برخی وسایل پشتیبانی از یک مقام عالی‌رتبه عراقی هستند. به نظر می‌آید این فیلم در حین ملاقات توسط وزارت استخبارات عراق گرفته شده است. رژیم ایران برای سخنان نامفهومی که در این فیلم رد و بدل می‌شود با ترجمه اشتباه زیرنویس زده است.
از آن‌جا که کمک مالی به مجاهدین خلق در ایران تحت حاکمیت ولایت فقیه مجازات مرگ را به دنبال دارد مجاهدین می‌گویند که برای حفظ امنیت هواداران و منابع مالی خود نمی‌توانند اسامی و لیست حامیان مالی خود را علنا اعلام کنند. از سوی دیگر مجاهدین‌خلق بارها اعلام کرده‌اند که حاضرند در مورد تمامی هزینه‌های خود و منابع تأمین آنها به مردم توضیح بدهند و در هر محکمه معتبر و غیروابسته به رژیم ایران اسناد و مدارک منابع مالی خود را تا ریال آخر ارائه کنند.
اسناد استقلال مالی مجاهدین خلق
سازمان مجاهدین خلق در یک کتاب‌چه تعداد زیادی از اسناد خرید خود را منتشر کرده است. این اسناد نشان می‌دهد که سازمان مجاهدین برای تهیه‌ی اقلام مختلف تدارکاتی و پشتیبانی و حتی نظامی از عراق، به دولت عراق پول پرداخت کرده است که برخی از آنها را مشاهده می‌کنید:
سند پرداخت ۲۱۸ هزار و ۳۸۰ دلار به وزارت فرهنگ عراق برای افزایش رله‌ی تلویزیون مجاهدین به مدت یک ساعت
سندخرید ۹ لامپ رادیو مجاهد به قیمت ۱ میلیون دلار
سند پرداخت ۱۰۱ میلیون دینار بابت اجاره ساختمان‌های مجاهدین در بغداد
برخی از اسناد خرید پوشاک از کره جنوبی توسط مجاهدین
اسناد پرداخت ۵ میلیون و ۳۸۱ هزار و ۳۳۲ دلار به شرکت ارتباطات و پست عراق بابت قبوض تلفن مقرات مجاهدین در عراق
پرداخت ۸ میلیون دلار از سوی مجاهدین به حساب دولت عراق به ازاء دریافت ۴ میلیون دینار عراقی در سال ۱۹۸۷
اسناد خرید خودرو از وزارت بازرگانی عراق توسط مجاهدین
مجاهدین ۱۴ سال پس از سقوط صدام
مجاهدین خلق چهارده‌سال پس از سقوط صدام حسین در عراق باقی ماندند. به گفته تحلیل‌گران در صورت وابستگی مالی آنها به دولت عراق طبعا نمی توانستند پس از سقوط دولت سابق عراق، خود را تأمین کنند. این در حالی است که مجاهدین خلق پس از سقوط دولت صدام کماکان فعالیت‌های گسترده ی سیاسی داشته و صدها جلسه‌بزرگ علیه رژیم ایران و دخالت‌های آن در عراق برگزار کردند.
استقلال مالی شرط استقلال سیاسی
مجاهدین خلق معتقدند استقلال سیاسی آنها در ۴۰ سال گذشته نتیجه انرژی‌گذاری کافی برای حفظ استقلال مالی است. این امر را می‌توان در بسیاری از مواضع سیاسی مجاهدین خلق در ۴۰ سال اخیر ملاحظه کرد. از جمله آنها بدون هیچ ملاحظه‌‌‌یی علیه سیاست رسمی دولت‌هایی که در هر دوره‌ای در کنار رژیم ایران قرار گرفته‌اند، فعالیت کرده‌اند. این مواضع سرسختانه طیفی از کشورهای عربی تا آمریکایی و اروپایی را شامل می‌شود.
مجید رفیع‌نژاد، یک تحلیل‌گر سیاسی در مصاحبه با بی بی سی در رابطه با منابع مالی مجاهدین گفت:
وابستگی مالی، وابستگی سیاسی را به دنبال خواهد داشت. سازمان مجاهدین خلق در چهل سال گذشته دارای استقلال سیاسی بوده است و هدفش در هیچ شرایطی تغییر نکرده است. وابستگی مالی به کشورهای مختلفی چون آمریکا، عربستان، اسرائیل و… باید وابستگی سیاسی را نیز به دنبال داشته باشد. در سال‌های گذشته سیاست‌های این کشورها بارها نسبت به رژیم ایران تغییر کرده است اما مجاهدین خلق همچنان هدف خود را سرنگونی قهرآمیز رژیم ایران اعلام کرده‌اند.[۳]
همچنین دولت عراق از سال ۱۳۶۷ خواهان هیچ‌گونه درگیری با رژیم ایران نبود و حتی به مجاهدین خلق امکان استفاده از مرزهای خود را نمی‌داد. از سویی هنگام درگیری دولت عراق با آمریکا در جنگ خلیج اول بر سر حمله عراق به کویت، در سال ۱۹۹۱، سازمان مجاهدین خلق که در عراق حضور داشت، اعلام بی‌طرفی کرد و مخالفت خود را با حمله‌ی دولت عراق به کویت را نیز به اطلاع مقامات عراقی رساند. سازمان مجاهدین معتقد بود حمله دولت عراق به کویت منجر به برداشته شدن توجهات بین المللی از وضعیت حقوق بشر در ایران خواهد شد. سازمان مجاهدین رادیو و تلویزیون خود را در طول این جنگ قطع نمود تا نیازی به موضع گیری در مورد جزئیات آن نداشته باشد. این موضع‌گیری یک عدم هم‌سویی آشکار مجاهدین با دولت عراق بود که در صورت وابستگی مالی امکان پذیر نبود.
هنگام حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، سازمان مجاهدین آشکارا در یک موضع‌گیری رسمی بی طرفی خود را در این جنگ به اطلاع دولت عراق، آمریکا و سازمان ملل رساند. این در حالی است که هر گونه وابستگی مالی مجاهدین به عراق باید منجر به حمایت این سازمان از دولت عراق می شد. سازمان مجاهدین در آن زمان به گفته‌ی مقامات آمریکایی یکی از آموزش دیده‌ترین ارتش‌های زرهی در منطقه را دارا بود.
شرط حضور مجاهدین در عراق
در سال ۱۳۶۵ مسعود رجوی از پاریس به عراق آمد. وی در ملاقات با صدام حضور سازمانش در عراق را منوط به سه شرط استقلال سیاسی، تشکیلاتی و مالی دانست. تا آخرین روزهای حضور مجاهدین در عراق، دولت عراق حق ورود به قرارگاه مجاهدین خلق، بدون هماهنگی قبلی را نداشت. این اماکن پس از امضای قرارداد صلح برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق همچون سفارت‌خانه‌های خارجی از اتوریته‌ی دولت عراق خارج بودند.
در دوران درگیری‌های دولت عراق با آمریکا بر سر وجود بمب‌های شیمیایی در عراق، تیم‌های سازمان ملل از آنسکام، سایت‌ها و اماکن مختلف عراق را مورد بازرسی قرار می‌دادند اما هنگام ورود به قرارگاه مجاهدین خلق، دولت عراق اعلام نمود که کنترلی بر قرارگاه‌های آنها ندارد و برای ورود به آن باید با خود مجاهدین خلق هماهنگ شود.
سرلشکر حسام محمد امین طی نامهای نوشته است:
«به افراد ذیربط
تاکید می‌کنیم که سایت‌های (قرارگاه‌های) مجاهدین خلق مکان‌هایی است که دولت عراق اجازه‌ی استفاده از آنها را بدون دخالت در آن، به مجاهدین خلق داده است. سرلشکرحسام محمد امین- مدیر کل اداره‌ی نظارت ملی»
چارلز دولفر معاون باتلر در گزارش خود به شورای امنیت نوشت:
«در جریان بازرسی که در تاریخ ۲۶ نوامبر ۱۹۹۸ صورت گرفت، نمایندگان مدیریت ملی بارزسی [عراق] گفتند که این محل متعلق به مجاهدین ایران است و تحت کنترل آنها نیست»
آسوشیتدپرس در این رابطه نوشت:
«روز شنبه عراق تکذیب کرد که در ماه اکتبر مانع دسترسی بازرسان تسلیحاتی به یک مکان مظنون تسلیحاتی در منطقه یی که تحت کنترل فعالین اپوزیسیون ایرانی در تبعید می باشد، شده است.»
به این ترتیب نمایندگان سازمان ملل پس از هماهنگی با شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین خلق توانستند وارد قرارگاه مجاهدین خلق شوند.
پاسخ دولت آلمان در مورد منابع مالی مجاهدین
دولت آلمان در سوالی که نمایندگان پارلمان از آن می‌کنند درباره منابع مالی مجاهدین خلق چنین می‌گوید:
«پاسخ دولت فدرال آلمان به پرسش نمایندگان پارلمان به نامهای امید نوری پور، کلودیا روت (آوسبورگ)، دکتر کنستانتین فون نوتس و دیگر نمایندگان از فراکسیون حزب سبزها در پارلمان: بر اساس اطلاعاتی که دولت آلمان در اختیار دارد، منابع مالی سازمان مجاهدین برای تأمین هزینه فعالیت‌های خودش در آلمان و اروپا کدامند؟
بر اساس اطلاعات دولت آلمان، سازمان مجاهدین هزینه فعالیت‌های سیاسی خودش در اروپا را از جمله از طریق کمک‌های مالی و نیز از طریق پرداخت از سوی اعضایش تأمین می‌کند.»[۴]
منابع
- ↑ مصاحبه با محمد حیاتی از مسئولان سازمان مجاهدین خلق
- ↑ غلامرضا خسروی اعدام شد
- ↑ پرگار: مجاهدین خلق ایران چه وزنی دارند؟
- ↑ پارلمان آلمان، انتشارات ۱۹/۴۲۷۸ دورهٔ نوزدهم، ۱۲٫۰۹٫۲۰۱۸