کاربر:Sayfe/ یحیی رحیمی -صفحه تمرین
یحیی رحیمی (زاده‌ی ۱۷ آذر ۱۳۷۰ جان باخته‌ی ۱۶ مهر ۱۴۰۱) یک کارگر کاشی‌ساز از اهالی شهر سنندج بود که در جریان قیام سراسری مردم ایران مورد اصابت گلوله‌ی مسقیم ماموران لباس شخصی جمهوری اسلامی قرار گرفت و به شهادت رسید.
صحنه های هولناک از نحوه کشته شدن یحیی رحیمی جوان ۳۱ ساله‌ی سنندجی که صورتش متلاشی و خوش بر بدنه‌ی اتومیبلش پاشیده شده بود، بلافاصله در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد.[۱]
چند ساعت پس از آغاز اعتراضهای شنبه ۱۶ مهر در پاسخ به فراخوانی چند روز پیش از آن گذشته بود ویدیویی از صورت متلاشی شده یک مرد جوان پشت فرمان خودروی پرایدش در سنندج همگان را شوکه کرد خون او بر بدنه داخلی و خارجی پرایدش پاشیده شده بود. در ویدئو، صدای هراسناک فریاد مردم به گوش میرسید: «کشتند؛ کشتند ... بی شرفها کشتند
به گفته یک منبع آگاه نیروهای امنیتی شیشه خودروی یحیی را به علت بوق زدن و همراهی با تظاهر کنندگان شکستند و با فاصله کوتاهی یکی دیگر از نیروی لباس شخصی با «وینچستر» منظور شاتگان است از فاصله نیم متری به صورت او شلیک کرد
خانواده یحیی رحیمی پس از کشته شدن فرزندشان برای پیگیری پرونده ی وی به یک وکیل مراجعه کردند اما به محض اینکه از دفتر وکالت خارج ،شدند اداره اطلاعات با آنها تماس گرفت و با تهدیدی غیرمستقیم به آنها گفت مراقب خودتان باشید...». [۲]
احمد رحیمی، پدر یحیی در گفت وگو با یک رادیوی خارجی از فشارهای حکومت بر خانواده اش
برای بسیجی و شهید اعلام کردن فرزندش پرده برداشت گفتند پول خون پسرت را میدهیم، قبول نکردم و با تأکید بر اینکه پسرش بسیجی نبوده گفت: «به غیر از پول یارانه
هیچ چیز دیگری به خانه احمد رحیمی سراب ،شهرکی و پسرم که شهید شده، نیامده است»
احمد رحیمی از سازمانهای بینالمللی میخواهد که قاتل پسرش را پیدا کنند و میگوید: «من هیچ چیزی از جمهوری اسلامی نمیخواهم اگر صدایم را بلند کنم جمهوری اسلامی خودم را مثل پسرم میکشد دیگر چی از من میخواهند؟»
جواز فوت یحیی رحیمی در تاریخ ۱۷ مهر ۱۴۰۱ صادر شده است اما دو هفته پس از مراسم خاکسپاری در تاریخ یکم آبان ماه در بهشت محمدی سنندج و با نظارت اداره اطلاعات به آنها
تحویل داده شد.[۱]
گرامیداشت یحیی رحمیی
مردم سنندج علاوه بر مراسم خاکسپاری یحیی رحیمی همچنین در چهلمین روز جان باختن او در آرامستان بهشت محمدی سنندج حضور یافته و علاوه بر یحیی یاد شمار زیادی از جانباختگان را نیز که در جریان جنبش سراسری کشته شده بودند گرامی داشتند و شعارهایی عليه حکومت از جمله مرگ بر دیکتاتور» شهید نمی میرد» سر دادند.[۳]