کاربر:Sayfe/صفحه تمرین- پژمان قلی پور
| پژمان قلی‌پور ملاطی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | هفتم شهریور ۱۳۸۰ تهران |
| درگذشت | ۲۶ آبان ۱۳۹۸ تهران |
| علت مرگ | از جانباختگان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸ |
| آرامگاه | لنگرود |
| ملیت | ایرانی |
| والدین | قاسم و محبوبه رمضانی |
پژمان قلی‌پور ملاطی (زادهٔ ۷ شهریور ۱۳۸۰ ـ درگذشتهٔ ۲۶ آبان ۱۳۹۸) از قربانیان اعتراضات آبان‌ماه ۱۳۹۸ ایران بود که با شلیک گلولهٔ مأموران حکومتی جان باخت.
محبوبه رمضانی، مادر پویا قلی‌پور در پی جان‌باختن فرزندش دست به فعالیت و افشاگری‌های گسترده‌ای زد و گفت من به پژمان قول داده‌ام صدایش باشم. محبوبه رمضانی مادر پژمان قلی‌پور جهت دادخواهی خون فرزندش در مصاحبه با کلاب‌هاوس گفت: «من حق دارم خشمگین باشم.. آیا وقتی دیدم قلب فرزندم را سوراخ کردید می‌توانم آرام باشم؟»
مادر پژمان قلی‌پور به جمع تحریم کنندگان انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ پیوست. وی در مصاحبه‌ای تصریح کرد: «من چرا باید سکوت کنم؟ چرا نباید حرف بزنم..».. او در اعتراض به نصب دوربین مدار بسته بر مزار فرزندش گفت: «چرا بطور مستقیم یک دوربین می‌گذارید بالای سنگ مزار بچهٔ من؟ تا ببینید چه کسی می‌آید و چه کسی می‌رود؟ اینقدر بدبخت هستید که از سنگ مزار بچهٔ من هم می‌ترسید؟!»
درشهریور ۱۳۹۹ خانودهٔ نوید بهبودی و مهدی دائمی از جانباختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، در آرامگاه پژمان قلی پور در روستای ملاط لنگرود، حاضر شدند و با خانوادهٔ وی همدردی کردند.
زندگی پژمان‌قلی پور
پژمان (علی) فرزند محبوبه رمضانی و قاسم قلی‌پور ملاطی در تهران متولد شد. وی به تازگی تحصیلات دبیرستان خود را با اخذ دیپلم به پایان رسانده بود. پژمان به ورزش فوتبال علاقهٔ خاصی داشت و از طرفداران تیم فوتبال استقلال بود. وی به دلیل علاقه به تیم استقلال (تاج) نام صفحهٔ اینستاگرام خود را «پژمان تاجی» گذاشته بود.
جان‌باختن
پژمان قلی‌پور به تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۹۸ در مارلیک کرج هنگامی‌که سومین روز از اعتراضات مردمی به افزایش قیمت بنزین درجریان بود، به قصد خرید کت و شلوار جهت شرکت در عروسی برادر بزرگترش، از منزل خارج شد. اما در میان جمعیت معترض، با شلیک پنج گلوله توسط نیروهای امنیتی کشته شد؛ سه گلوله به سینه، یک گلوله به قلب که از پشتش خارج شده بود و یک گلوله دیگر به ابرویش اصابت کرد. پیکر پژمان، روز یکشنبه ۳ آذر ۱۳۹۸ در روستای ملاط لنگرود، به خاک سپرده شد.
پژمان قلی‌پور ملاطی، به هنگام جان باختن زیر ۱۸ سال سن داشت و در فهرست کودکان کشته‌شده در اعتراضات آبان ۱۳۹۸ ایران قرار گرفت.
به پژمان قول دادم صدایش باشم
وی خطاب به ایرانیان حامی نظام آخوندی که مردم را دعوت به شرکت در نمایش انتخابات می‌کردند گفت:
«شمایی که آن سوی دنیا نشسته‌ایی و برای ما تعیین تکلیف می‌کنی که رأی بدهیم. بیخود می‌کنی. برای چی درخارج کشور نشسته‌ایی؟ تو غلط می‌کنی که به جای ما حرف می‌زنی که می‌گویی باید رای بدهیم. تو که می‌گویی رای می‌دهی چرا آن طرف دنیا هستی؟ بعد در خارج کشور یقه برای حکومت جر می‌دهی؟ چند هزار نفر دیگر باید کشته شوند تا این حکومت اصلاح شود؟ بگویید چند هزار نفر دیگر؟ چند هزار جوان دیگر باید درقبرستان بخوابندکه اینها اصلاح بشوند؟ شما حق ندارید در مورد ما تصمیم بگیرید. فحشا مملکت را برداشته. من مادر ۴۳ چی برایم مانده؟ شما شوکه شدن مادران در آبان ماه را ندیدید؟ شرم بر شما. نوبت ما هم می‌شود»[۱]
سخنان مادر پژمان قلی پور در کلاب هاوس
محبوبه رمضانی مادر پژمان قلی‌پور جهت دادخواهی خون فرزندش در مصاحبه با کلاب‌هاوس گفت:
«من حق دارم خشمگین باشم. ما ۱۸ ماه هست که داریم فریاد می‌زنیم. کسی به داد ما نرسید. من با سختی فرزند بزرگ کردم. … چرا ما را تهدید می‌کنید؟ من کجا فریاد بزنم؟ من پس کجا فریاد بزنم؟ آیا وقتی دیدم قلب فرزندم سوراخ شده می‌توانم آرام باشم؟ من به پژمان قول دادم که تا زنده‌ام صدایش باشم. … ما با کارگری بچه را بزرگ کردیم… ۵ سال پیش آن یکی احمدی‌نژاد کشت. بعد این یکی آمد کشت. بعد رأی بدهیم که یکی دیگر بیاید بکشد؟»[۲]
خانواده پژمان و تحریم انتخابات
در آستانهٔ انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۴۰۰، محبوبه رمضانی، مادر پژمان قلی‌پور به همراه شماری از خانواده‌های کشته‌شدگان چهار دهه گذشته در ایران، به جمع تحریم‌کنندگان انتخابات پیوست.
شکوه‌ها و گلایه‌های مادر پژمان قلی‌پور
خانم رمضانی در ادامهٔ این فایل صوتی در مقام دادخواهی خون پسرش تصریح کرد که: «من قاتل را می‌خواهم، به من نشان دهید که قاتل بچه من کیست» و اضافه کرد:
«جوان ۱۸ ساله‌ام را کشته‌اید. چرا باید سکوت کنم؟ چرا باید خفه شوم؟ چرا نباید فریاد بزنم؟ چرا نباید خشمگین باشم؟ جوان ۱۸ساله‌ام را کشتید! عروسی پسر بزرگم بود، شما عروسی مرا عزا کردید. من تا قیام قیامت همه‌تان را نفرین می‌کنم.»
وی در مورد فشارهای حکومت مبنی بر ساکت کردن خانوادهٔ پژمان گفت:
«ما را خواستند و تهدید کردند. پیغام فرستادند که می‌بریمت جایی که اصلاً نفهمی کجا بردنت. ببر! … من هیچی نمی‌خواهم آقا، قاتل بچه‌ام را نشانم بدهید. من قاتل بچه‌ام را می‌خواهم.»
وی در اعتراض به نصب دوربین مدار بسته بر مزار فرزندش گفت:
«چرا بطور مستقیم یک دوربین می‌گذارید بالای سنگ مزار بچهٔ من؟ تا ببینید چه کسی می‌آید و چه کسی می‌رود؟ اینقدر بدبخت هستید که از سنگ مزار بچهٔ من هم می‌ترسید؟! … دنبال چه چیز بچه‌های آبان می‌گردید؟ از چی بچه‌های آبان می‌ترسید؟ از سنگ مزار بچه‌های آبان می‌ترسید یا از مادران موسفید و پدران خمیده بچه‌های آبان می‌ترسید؟»
خانم رمضانی همچنین در مورد انتخابات ریاست جمهوری رژیم ایران در خردادماه ۱۴۰۰ گفت:
«۸ سال پیش، احمدی‌نژاد بود و کشت، بعد این یکی آمد و کشت. قبل‌اش یکی دیگر بود در کوی دانشگاه کشت! بعدش این یکی آمد و کشت. چه کسی؟ چه کسی می‌خواهد بیاید؟ واقعاً چه کسی می‌خواهد بیاید؟ که دوباره آنها هم یکسری بچه دیگر را بکشند؟ یکسری مادر دیگر دوباره قاب عکس به دست بگیرند؟!».
وی با اشاره به حامیان حکومت در خارج کشور گفت: «تو بیخود می‌کنی بجای ما حرف می‌زنی. . تو غلط می‌کنی، می‌روی برای زندگی ماها تصمیم می‌گیری. ما داریم اینجا زندگی می‌کنیم. .. اگر به نظر تو عالیست چرا تو آنسر دنیایی؟ .. بیا پیش ما زندگی کن و اینجا هم رای بده..»[۳]
فشارهای حکومتی در مراسم خاکسپاری
درشهریور ۱۳۹۹ خانوادهٔ نوید بهبودی و مهدی دائمی از جانباختگان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، در آرامگاه پژمان قلی پور در روستای ملاط لنگرود، حاضر شدند و با خانوادهٔ وی همدردی کردند. پس از آن، این خانواده‌ها از سوی نیروهای امنیتی مورد تهدید قرار گرفتند.
ویدئوی مربوط به مراسم تولد پژمان قلی‌پور، همراه با سوگواری مادرش، به صورت گسترده در فضای مجازی منتشر شد.
در پی برگزاری مراسم زادروز پژمان قلی‌پور در روستای ملاط لنگرود، نیروهای امنیتی با خانواده وی تماس گرفته و آنها را تهدید به عواقب منفی کارشان کردند.
در ۲۳ آبان ۱۳۹۹، مراسم نخستین سالگرد جان‌باختنِ پژمان قلی پور در کنار آرامگاه او برگزار شد.