کاربر:Sayfe/صفحه تمرین- داریوش علیزاده
این مقاله یا بخشی از آن تحت نگارش، توسعه یا بازنویسی گسترده قرار دارد. از کمک شما در ویرایش و نگارش مقاله استقبال میکنیم؛ خوش آمدید. اگر این مقاله یا بخشی از آن چندین روز است که ویرایش نشده لطفاً این الگو را بردارید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را افزودهاید لطفاً مطمئن شوید که در زمان ویرایش یک بخش، این الگو با الگوی {{ویرایش}} جایگزین میشود. این صفحه آخرین بار در ۲۰ ماه پیش توسط Sayfe (بحث | مشارکتها) ویرایش شده است. (پاکسازی میانگیر) |
داریوش علیزاده | |
---|---|
زادروز | ۲۱ تیر ۱۳۶۸ سنندج |
درگذشت | ۱۶ مهر ۱۴۰۱ محلهٔ تپه بهارمست سنندج |
علت مرگ | گلولههای نیروهای امنیتی |
آرامگاه | قلعه کهنه سنندج- منطقه اوباتو |
ملیت | ایرانی |
داریوش علیزاده (زادهٔ ۲۱ تیر ۱۳۶۸ جان باختهٔ ۱۶ مهر ۱۴۰۱) در محلهٔ تپهبهار مست سنندج از جوانان معترض در قیام شهریور ۱۴۰۱ در ایران بود.
در پی قیام سراسری مردم ایران بر علیه جمهوری اسلامی که از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ آغاز شده بود تظاهرات گستردهای نیز در روز ۱۶ مهر ۱۴۰۱ برگزار شد و در جریان آن داریوش علیزاده در محلهٔ تپه بهارمست مورد اصابت گلولههای مأموران حکومتی قرار گرفته و به شهادت رسید.
گواهی یک شاهد
یک شاهد عینی لحظهٔ کشته شدن داریوش علیزاده جوان ۳۳ساله ساکن سنندج را اینگونه بازگو کردهاست:
«نیروهای امنیتی تیر جنگی شلیک کردند و چند نفر زخمی شدند، صحنه هولناکی بود. مردم مجدداً شعار دادند و مامورها دوباره تیراندازی کردند و یک تیر به داریوش اصابت کرد و زخمی شد ندیدم دقیقاً گلوله به کجا برخورد کرد خونریزی شدیدی داشت و وقتی تیر خورد همانجا روی زمین افتاد و فریادی کشید… تیروهای امنیتی بالای سر داریوش رسیدند او از شدت خونریزی جانی نداشت اما یکی از مامورها با لگد محکم به شکم داریوش ضربه زد. هنوز جای خون رفته از بدن داریوش روی آن قسمت از کوچه مانده و پاک نشده مأموری که بالای سر داریوش ایستاده بود داد میزد بلندشو بلندشو. سپس مامورها رفتند ظاهراً فهمیدند که حال داریوش به حدی وخیم بود که کارش تمام است. داریوش همانجا بیهوش شد. همه میگفتند مامورها رفتند بیایید کمک کنید. وقتی مردم محل بیرون آمدند و داریوش را دیدند گریه میکردند. دوستانش برگشتند تا به او کمک کنند حدود ۲۰ دقیقه تا نیم ساعت طول کشید تاکسی بیاورند و با تاکسی او را به بیمارستان منتقل کردند.»
بهعلت شدت خونریزی عملیات احیاء در بیمارستان کوثر سنندج محلی که پیکر نیمهجان داریوش به آنجا منتقل شده بود، نتوانست از جانباختن داریوش جلوگیری کند؛ در حالیکه وی در مسیر بیمارستان هنوز زنده و به همراهان خود گفته بود که تشنه است و درخواست آب کرده بود. خانواده داریوش به دلیل نگرانی از تحویل ندادن جنازه توسط مأموران حکومتی و مشکلات احتمالی جنازه او را از بیمارستان خارج میکنند و برای خاکسپاری به روستای قول کفن قلعه کهنه در منطقه اوباتو میبرند اما اداره اطلاعات ضمن تماس با خانواده داریوش، آنها را تهدید میکنند که پیکر او را به بیمارستان بازگردانند تا در سنندج به خاک سپرده شود اما خانواده توجهی نکرده و جنازه را به روستای قلعه کهنه میرسانند.
بهرغم مخالفت حکومت با برگزاری مراسم ختم و تهدید مردم نسبت به شرکت در مراسم، بستگان داریوش علیزاده مراسم ختم او را در منزل برگزار کردند.[۱]
مادر دلیر داریوش علیزاده پاسخ به تسلیت مردم به مناسب جان باختن پسرش در پیامی خطاب به مردم گفت:
«تسلیت نگید قیام را ادامه دهید، سرتان سلامت»[۲]
داریوش علیزاده همراه با مادرش زندگی میکرد، مرگ وی برای مادرش بسیار سخت بود بهطوریکه او هنوز باور ندارد که فرزندش کشته شدهاست.
«مادرش گفت:من غذا را آماده کردم و منتظر بودم که برگردد، ولی هیچ خبری از برگشتنشن نشد… بهراحتی جانش را گرفتند…»[۱]