لباس شخصی
| لباس شخصیها | |
|---|---|
لباس شخصیها در حال سرکوب مردم | |
| کنش | |
| کشور | ایران |
| وفاداری | سید علی خامنه‌ای |
| رسته | گروه فشار |
| نقش | سرکوب معترضان حکومت |
| اندازه | بیش از ۱۲ هزار نفر |
| تجهیزات | چماق، چاقو، قمه، تبر، پنجه بُکس، سلاح گرم |
| فرماندهان | |
| فرمانده کل | مجتبی خامنه‌ای |
| فرماندهان برجسته | حسین طائب، منصور ارضی، حسین سیب‌سرخی، حسین سازور |
لباس شخصیها، دسته‌جات مختلفی در ایران هستند که اغلب بدون استخدام در نهادهای رسمی با پوشش شخصی مسئولیت پیش‌برد پروژه‌های امنیتی و سرکوب مخالفان رژیم ایران را برعهده دارند. تشکیلات مداحان حکومتی در جمهوری اسلامی فرماندهی گروه‌های مختلف لباس شخصی را برعهده دارند. سرپرستی و هدایت گروه‌های مختلف لباس شخصی در رژیم ایران برعهده‌ی مجتبی خامنه‌ای فرزند سید علی خامنه ای است. مهمترین هدف از تشکیل لباس شخصیها، سرکوب اعتراضات مردمی است. لباس شخصیها با استفاده از سلاح‌های گرم و همچنین سلاح‌های سرد چون چاقو، قمه،پنجه بکس و مشابه آن به سرکوب، کشتن یا دستگیری مخالفان رژیم ایران می‌پردازند. لباس شخصیها به هیچ نهاد و ارگان رسمی پاسخگو نیستند و دستورات خود را مستقیماً از بیت رهبری می‌گیرند. علاوه بر مداحان، دستجات دیگر لباس شخصی اعضای گروه انصار حزب الله، اعضای بسیج یا اعضای سپاه پاسداران هستند که در زمان انجام مأموریت بدون پوشش رسمی سپاه و با لباس معمول پروژه‌های سرکوب را برعهده می‌گیرند.
پیشینه لباس شخصیها
لباس شخصیها در حکومت سلطنتی
تاریخ‌نگاران در وقایع کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، از نقش شعبان جعفری معروف به (شعبان بی‌مخ) نوشته‌اند. شعبان بی‌مخ را می‌توان یکی از رؤسای لباس شخصی ها در دوران شاه به شمار آورد هر چند که در آن زمان این عبارت در ادبیات سیاسی وجود نداشت. شعبان بی‌مخ سرکرده گروهی از جاهل‌ها و لات‌های تهران بود که در ۲۸ مرداد ۳۲ با برهم زدن نظم عمومی و تخریب و ارعاب مردم، حکومت ملی دکتر محمد مصدق را سرنگون کردند.[۱]
در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ آخوند کاشانی با کمک گروهی از لات و لمپن‌های معروف تهران به سرکردگی شعبان جعفری معروف به شعبان بی‌مخ، نقشی کلیدی در کودتا علیه دولت دکتر مصدق ایفا کرد. افرادی نظیر شعبان بی‌مخ، طیب، رمضان یخی، هفت کچلان، ناصر جیگرکی، محمود مسگر، حاجی سردار، مصطفی زاغی، عباس لاله، اصغر شاطر، اکبر ابرام خان، ماشاءالله ابرام خان، اکبر زاغی، باقر کچل و... از جمله افرادی بودند که در اجرای این کودتا نقش داشتند.[۲]
سال‌ها بعد وزرات خارجه آمریکا به اشتباه خود در تأمین این دستجات اعتراف کرد و به‌خاطر پشتیبانی از این کودتا و سرنگون کردن دولت ملی دکتر محمد مصدق از مردم ایران عذرخواهی کرد. وزارت خارجه اسنادی را افشا کرد که نشان می‌داد آیت‌الله کاشانی و شعبان جعفری برای حمایت از محمدرضا شاه و سرنگونی دکتر مصدق مبالغی را از دولت آمریکا دریافت کرده بودند.
لباس شخصیها پس از انقلاب ضدسلطنتی
اولین ظهور لباس‌شخصی ها پس از انقلاب ضد سلطنتی در سالهای ۱۳۵۸ و ۵۹ بود. در این دوران نیروهای حامی خمینی با پوشش شخصی به برهم زدن جلسات و میتینگ‌ها، میزکتاب و بساط‌های فروش نشریه می‌پرداختند. در این زمان نیز هنوز این نام شهرت نیافته بود و گروه‌های لباس شخصی در آن دوران به فالانژها یا چماقداران شهرت داشتند. همچنین این لباس‌شخصی‌ها به دفاتر احزاب و سازمان‌ّهای مختلف حمله می‌کردند. به این ترتیب هم پروژه‌ی سرکوب احزاب سیاسی در ایران پیش می‌رفت و هم خمینی شخصا از پذیرفتن مسئولیت آن سرباز می‌زد.
از جمله حملات مشهور فالانژها یا لباس‌شخصی ها حمله به میتینگ امجدیه، حمله به دفاتر مختلف مجاهدین خلق و فروشندگان نشریه مجاهد بود. در میان لباس شخصی ها در آن دوران از چند زن از جمله زنی مشهور به زهرا خانم می‌توان نام برد.
به عنوان مثال در روز اجرای نمایشی به نام عباس آقا به کارگردانی سعید سلطان پور در دانشکده هنر تهران، زهرا خانم با چادری که به کمر بسته بود به میان نمایش آمد و با شعار« خمینی عزیزم، بگو تا خون بریزم» نمایش را برهم زد. زهرا خانم توسط عده ای از فالانژها معمولا با یک پیکان سفید رنگ به اماکن لازم برده میشد.
همچنین در تابستان ۱۳۵۹ در تظاهرات علیه حجاب اجباری در مقابل دفتر نخست‌وزیری زهرا خانم با تعداد دیگری از لباس‌شخصی ها و فالانژها به تجمع حمله کردند. این افراد با خالی کردن کیسه‌های موش زیر پای زنان معترض تجمع را مختل کردند و سپس در حالی که شعار یا روسری یا تو سری می دادند با باتون و چماق به معترضان حمله‌ور شدند.[۱]
لباس شخصی ها در حوادث کوی دانشگاه
عبارت لباس شخصیها برای اولین بار در حوادث کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ بر سر زبان‌ها افتاد. گروه‌های لباس شخصی در این حادثه با حمله به کوی دانشگاه، کشتن و پرت کردن از ساختمان و ضرب و شتم دانشجویان به سرکوب معترضین پرداختند.
از آن پس گروه‌های لباس شخصی در ده‌ها تجمع اعتراضی همچون تظاهرات ۱۳۸۸، تظاهرات سراسری دی ماه ۱۳۹۶ و اعتراضات ۱۳۹۸ به شکل گسترده شرکت کردند و به سرکوب معترضین پرداختند.[۳]
لباس شخصیها در قیام‌های ۹۶ و ۹۸
در اعتراضات و تظاهرات دی ماه ۱۳۹۶ و همچنین اعتراضات آبان ۱۳۹۸، بسیاری ازمعترضان توسط لباس شخصیها کشته و مجروح و شمار زیادی نیز دستگیر و بازداشت شدند.
تصاویر ثبت شده از اعتراضات ۱۳۹۸ در کرمانشاه نشان می‌دهد که در یک خیابان تعداد قابل توجهی از لباس شخصی ها با سلاح‌های گرم و سرد در حال تجمع و تصمیم‌گیری برای حمله معترضان هستند. در جریان این اعترضات در روز ۲۷ آبان، ساعت ۸ شب، جمعی از لباس شخصیها با آمبولانس وارد دانشگاه تهران شدند و ۵۰ نفر از دانشجویان را بازداشت کردند و به مکان نامعلومی بردند[۴]
بودجه، ساختار و نیرو
گفته می شود تعداد لباس شخصی ها در ایران حدود ۱۲ هزار نفر است. بودجه‌ی لباس شخصیها از بیت رهبری (خامنه‌ای) تأمین می‌شود. همچنین یکی از منابع مالی آنها صندوق ذخیره‌ی دادگستری ایران است. بودجه‌ی لباس شخصیها بودجه‌ی رسمی کشور ثبت نمی‌شود و هیچ‌گونه نظارت یا حسابرسی در مورد آن وجود ندارد.[۳] همچنین لباس شخصیها در حوزه‌های تجارت بدون داشتن محدودیت فعالیت میکنند. آن‌ّها بدون دادن گمرگ یا مالیات به وارد کردن کالا می پردازند و وام‌های بلاعوض دریافت میکنند. علاوه براین لباس شخصی ها در بسیاری موارد به عنوان ضابط امکان ضبط اموال دیگران را دارند.[۵][۶]
دسته‌های لباس شخصیها
لباس شخصیها از دسته‌جات مختلفی تشکیل شده‌اند که از بارزترین آنها می‌توان از گروه‌های زیر نام برد؛
- مداحان جمهوری اسلامی
- گروه انصار حزب الله
- حلقه گردان حبیب
- اعضای سپاه پاسداران
- اعضایی از اطلاعات سپاه پاسداران
- اعضای نیروی بسیج
جمعیت مداحان در رژیم ایران یکی از مهمترین گروه‌های تشکیل دهنده‌ی لباس شخصیها هستند. پنج نفر از مداحان معروف که رئیس آنها منصور ارضی است فرماندهی دیگر مداحان را هنگام سرکوب برعهده دارند. این پنج نفر منصور ارضی، حسین سیب سرخی، احد قدمی، حسین سازور، روح‌الله بهمنی، عبدالرضا هلالی و سعید حدادیان، هستند.[۷]
سعید حدادیان یکی از این مداحان تندرو و مورد علاقه خامنه‌ای و بیت رهبری است. سعید حدادیان نقش عمده‌ای در تهییج لباس شخصیها و به کارگیری آنها در جهت اهداف سیاسی بیت رهبری دارد[۵].
مداحان لباس شخصی
یکی از ابزار سرکوب در رژیم ایران جمعیت مداحان ولایی است. این افراد دارای یک باند به‌هم مرتبط و مافیایی هستند و همگی تحت نظر بیت خامنه ای و مجتبی خامنه‌ای قرار دارند.
مداحان در ایران از همان ابتدای جنگ ایران و عراق آغاز به کار کردند. آنها با مداحی در تهییج حامیان جمهوری اسلامی برای شرکت در جنگ نقش فعالی داشتند.
بعد از مرگ خمینی و پایان یافتن جنگ ایران و عراق فعالیت مداحان در ایران همچنان افزایش پیدا کرد. در این دوران به رهبری علی خامنه ای و فرزندش مجتبی خامنه ای مداحان در ایران گسترش پیدا کردند و تبدیل به نیرویی امنیتی برای حفظ حکومت شدند. منصور ارضی رئیس باند مداحان با ایجاد حلقه های مختلف مداحی در نزدیکی خود هسته‌ی تشکیلات مداحان را بنیان گذاشت. سعید حدادیان، محمود کریمی و محمدرضا طاهری از جمله نفرات اولیه‌ی این هسته بودند. به تدریج این تشکیلات بزرگتر و بزرگتر شد و در سراسر ایران شاخه هایی را ایجاد کرد. خبرگزاری مهر در اسفند ۱۳۹۲ تعداد مداحان مرد را ۵۶ هزار و ۴۳۲ نفر اعلام کرد.
مافیای جدید مداحی به فرماندهی مجتبی خامنه ای، رؤسای قدیمی هیأت‌ها و پیرغلامان سنتی را کنار زدند و کنترل هیأت‌های پرجمعیت ایران را بدست گرفتند.
همچنین این تشکیلات مداحی تبدیل به لباس شخصی‌های خامنه‌ای شدند. آنها در انتخابات ۸۴ به دستور خامنه‌ای، از احمدینژاد حمایت کردند. همین مداحان چند سال بعد به دستور خامنه ای فراخوان به قتل نفرات نزدیک احمدی نژاد را دادند.[۲]
مسئولیت اصلی مافیای مداحی شرکت مستقیم و سازماندهی لباس شخصیها برای سرکوب مردم در حرکات اعتراضی و قیام‌ها است. یکی دیگر از مأموریت‌های آنان عضوگیری جوانان برای استخدام در نیروهای امنیتی است.
در این سالهای اخیر که رژیم در سوریه دست به سرکوب و کشتار مردم بی‌دفاع سوریه زده‌است، مافیای مداحی تلاش کرده است که آن را یک جنگ مقدس بنمایاند.
مداحان لباس شخصی در انجام فعالیت‌های اقتصادی هیچ محدودیت قانونی ندارند. در یک نمونه علی قلی‌ها داماد منصور ارضی که به مدیریت بخش بهره برداری مترو تهران در زمان قالیباف منصوب شد، وی دارای یک لیستی ۲۷۰۰ نفره از کارمندان با حقو‌ق‌های چند ده یا چندصدمیلیون تومانی بود که بسیاری از اسامی آن وجود خارجی نداشتند. برخی دیگر از این اسامی نام مداحانی بودند که هرگز در محل کار حاضر نمی‌شدند و تنها از این محل حقوق ماهیانه‌یی را به صورت بلاعوض دریافت میکنند[۲]
حسین سیب سرخی
حسین سیب سرخی متولد ۵۴ با تحصیلات سیکل، مداح خصوصی بیت رهبری و قمه زن معروف تهران است. حسین سیب سرخی در سال ۱۳۷۷، در یک خانه فساد دستگیر شد. وی از سال ۱۳۸۰ در حلقه نزدیک به حسین سازور و منصور ارضی قرار گرفت. وی همواره یکی از سرکردگان عملیات لباس شخصی ها بوده است و باتوجه به مخالفت خامنه‌ای با قمه‌زنی، تنها قمه زنی به شمار می‌رود که با وی ارتباط دارد. دو برادر دیگر او مجید و سعید نیز از سردمداران لباس شخصی ها هستند.
سعید حدادیان
سعید حدادیان یکی از مداحان حکومتی مشهور در ایران است. او همچنین از فرماندهان لباس شخصی و مرتبط با مجتبی خامنه ای است. سعید حدادیان در فعالیت‌های اقتصادی و با استفاده از رانت‌ّها دولتی و مزایایی که از سپاه پاسداران دریافت می‌کند از حیث مالی جایگاه ویژه‌ای در میان مداحان پیدا کرده است.
حسین سازور
حسین سازور، یکی از رؤسای لباس شخصیها است. محل تجمع گروه او مقر چکش طلا در میدان خراسان است. او همواره مسلح بوده و در تظاهرات و تجمعات اعتراضی از سلاح خود برای سرکوب استفاده می‌کند.
منضور ارضی
منصور ارضی رهبر مداحان ایران است و در سازماندهی مداحان لباس شخصی نقش مهمی ایفا می‌کند.
روح‌الله بهمنی
روح‌الله بهمنی، داماد پروین احمدینژاد (خواهر محمود احمدی نژاد) و از مداحان و در عین حال فرماندهان لباس شخصی است.
عبدالرضا هلالی
رضا هلالی یکی از مداحان انصارحزب‌الله است. او در حسینیه خمینی در ماه محرم از خامنه‌ای اذن جهاد می‌خواست تا همه‌ی بدحجاب‌ها را در مملکت امام زمان! از دم تیغ بگذراند. در فیلمی که از عبدالرضا هلالی منتشر شد و منجر به مشکلاتی برای او گشت نشان داده می‌شود که او در در کنار زنی بی حجاب با هویت نامشخص در حال مصرف مواد مخدر است.
احد قدمی
احد قدمی داماد پروین احمدی نژاد (خواهر محمود احمدی نژاد) متولد ۱۳۶۰با تحصیلات سیکل، اخراجی حوزه علمیه آقای مجتهدی به جرم لواط و اخراجی سپاه انصار و حراست ایران خودرو به جرم دریافت رشوه است. احد قدمی در دولت احمدی نژاد مدیر کل حراست شهرداری‌ها و دهیاری‌ها در کل کشور شد.وی از مداحان و سرکردگان لباس شخصی در ایران است[۸]
لباس شخصی‌های انصار حزب‌الله
گروه فشار انصار حزب‌الله، حسین الله کرم، مسعود ده‌نمکی و حاجی بخشی، از جمله لباس شخصی‌هایی بودند که در اوایل دهه هفتاد به دختران و زنان به بهانه‌ی بدحجابی حمله می‌کردند. در تابستان ۱۳۸۷، لباس شخصیها با حمله به خوابگاه دانشجویان در کوی دانشگاه تهران منجر به کشته شدن و مجروح شدن تعداد زیادی از دانشجویان شدند. لباس شخصی‌های انصار حزب الله با برخورداری از امکانات مالی بسیار، سلاح و مصونیت قضایی در سالهای اخیر به سرکوب و دستگیری مخالفان جمهوری اسلامی پرداخته‌اند.[۱]
لباس شخصی‌های گردان حبیب
گردان حبیب در زمان جنگ ۸ ساله ایران و عراق، در مراحل حساس جنگ شرکت داشت. گردان حبیب نامن یکانی است که مجتبی خامنه‌ای (فرزند سید علی خامنه ای) در آن حضور یافت. پس از اتمام جنگ ایران و عراق، این افراد با همین نام گرد هم آمده و حلقه‌ای را برای تجمع تندروترین و خشن‌ترین نیروهای امنیتی رژیم به فرماندهی مجتبی خامنه‌ای تشکیل دادند.
مهدی طائب
مهدی طائب از روحانیان و مسئولان گردان حبیب و لشکر ۲۷ در جنگ ایران و عراق بود. پس از جنگ به تحصیلات حوزوی روی آورد و آرام آرام به خطیبی تندرو تبدیل گشت. منبر مهدی طائب در قیام سال ۱۳۸۸، از منبری‌های اصلی و فعال توجیه کننده‌ی سرکوب اعتراضات مردمی بود.
او پس از سرکوب قیام و اعتراضات ضد حکومتی، مؤسس و فرمانده قرارگاه عمار شد. قرارگاه عمار محلی برای تجمع برای گروهی از لباس شخصی های خامنه‌ای با نام گردان حبیب است.
در این حلقه بسیار از مداحان و اعضای انصار حزب الله نیز قرار دارند. چنین گروهی با ساماندهی هیئت‌ها و محفل‌های امنیتی و نیروهای کف خیابانی به حلقه گُردان حبیب تبدیل شدند؛ بعضی از معروف‌ترین افراد گردان حبیب عبارتند از: حسین الله‌کرم، حسین یکتا، سعید قاسمی، حمید رسایی، علی‌رضا پناهیان، حسن عباسی و مهدی طائب.
حسین طائب
حسین طائب از اعضای سپاه پاسداران در زمان جنگ ایران و عراق بود. او همچنین در وزارت اطلاعات مشغول به کار بوده است. او مدتی معاون مصطفی پورمحمدی در معاونت امورخارجی وزارت اطلاعات بود.
با روی کار آمدن محمد خاتمی در نیمه دهه ۷۰ خامنه‌ای برای حفظ کردن اهرم‌های اطلاعاتی اقدام به جمع کردن گروهی از مسئولان و معاونان پیشین وزارت اطلاعات در بیت رهبری برای سازماندهی تشکیلاتی بی‌نام کرد. این نهاد در بین مخالفان او به اطلاعات موازی مشهور شد. فرماندهی این نهاد موازی در بیت خامنه‌ای، با اصغر میرحجازی مشاور امنیتی خامنه‌ای بود و افرادی مانند فلاحیان، مصطفی پورمحمدی و میثم (طائب) در آن حضور داشتند.
خامنه‌ای همچنین واحدهای اطلاعاتی سپاه پاسداران را گسترش داد و از سوی دیگر بخش‌های اطلاعاتی قوه قضاییه را به ریاست محمد یزدی با نام حفاظت اطلاعات قوه قضاییه فعال کرد. در همین راستا حفاظت اطلاعات ناجا به ریاست سرتیپ محمدرضا نقدی در ارتباط با خامنه‌ای آغاز به کار کرد. از مجموع این نهادهای اطلاعاتی که کمتر در کنترل دولت بودند، میثم (طائب) در اداره سازمان طلاعات موازی در بیت خامنه‌ای، به‌طور تنگاتنگی با محمدرضا نقدی و محمدباقر قالیباف فرمانده نیروی انتظامی وارد همکاری شد. این تیم در ضلع دیگر با مجموعه رسانه‌ای صدا و سیما (علی لاریجانی) و کیهان (حسین شریعتمداری) تقویت میشد. حسین طائب با نزدیکی به مجتبی خامنه‌ای نفوذ و قدرت خود را به سرعتی بالا و روندی جهشی افزایش داد. با روی کار آمدن محمود احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور، حسین طائب به یکی از با نفوذترین عناصر در بیت خامنه‌ای تبدیل شد. او در تجهیز و تأمین و هدایت لباس‌شخصی‌ها نقش فعالی داشت.
نام تیم مجتبی خامنه‌ای و طائب در انتخابات ریاست جمهوری چهار سال بعد بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد. مجتبی خامنه‌ای به حمایت از احمدینژاد و سازماندهی صندوق رأی متهم شد. هنگامی که اعتراضات مردمی علیه نتایج انتخابات بالا گرفت، نیروی بسیج محور سرکوب اعتراضات شد. فرمانده نیروهای بسیج در این دوران حسین طائب و معاون او سرتیپ حسین همدانی از لشگر ۲۷ بود
همدانی در مورد سرکوب اعتراضات سال ۱۳۸۸ صراحتا به استفاده از لات ها و چاقوکش‌ها تحت نام لباس شخصی برای سرکوب اعتراضات مردمی اعتراف کرد و گفت:
«روزی که فراخوان می‌زدند اینها کنترل می‌شدند و اجازه نداشتند از خانه بیرون بیایند. بعد اینها را عضو گردان کردم. بعداً این سه گردان نشان دادند که اگر بخواهیم مجاهد تربیت کنیم باید چنین افرادی که با تیغ و قمه سروکار دارند را پای کار بیاوریم»[۹]
پس از مدتی با اعلام رسمی ارتقای جایگاه سازمانی معاونت اطلاعات سپاه به سازمان اطلاعات سپاه، ریاست این سازمان جدیدالتأسیس که بعدها مهمترین و بزرگترین سازمان اطلاعاتی جمهوری اسلامی شد به حسین طائب سپرده شد. معاون و جانشین حسین طائب فردی از گردان حبیب به نام حسن محقق بود که جایگزین حسین نجات در سازمان اطلاعات سپاه پاسداران شد.
حسن محقق از چهره‌های نزدیک به مجتبی خامنه‌ای و مورد اعتماد رهبر است که مدتی مسئولیت حفاظت از خامنه‌ای را برعهده داشت. حلقه وصل همه‌ی این فرماندهان اطلاعاتی و امنیتی، مجتبی خامنه‌ای است. حضور مجتبی خامنه‌ای در کانون تصمیم‌گیری‌های بیت رهبری، قرار گرفتن حسن طائب و حسن محقق دو چهره نزدیک به مجتبی خامنه‌ای در رأس اطلاعات سپاه و حضور محمد کوثری فرمانده سابق لشکر ۲۷ در رأس قرارگاه ثارالله، در مجموع حلقه گُردان حبیب را به یکی از ذی نفوذترین گروه‌های صاحب قدرت در جمهوری اسلامی و به‌ویژه در تهران تبدیل کرده است.
حسین الله کرم
حسین الله‌کرم رهبر سابق انصار حزب‌الله و از رهبران کنونی لباس‌شخصی‌های تهران است از رهبران اصلی انصار حزب‌الله تهران در دهه‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰. حسین الله‌کرم شناخته‌شده‌ترین چهره در بین لباس‌شخصی‌ها در سه دهه اخیر به شمار می‌رود. الله‌کرم بعدها با جدایی از انصار حزب‌الله، به عنوان مسئول شورای هماهنگی حزب‌الله به فعالیت خود ادامه داد.
حسین یکتا
حسین یکتا عضو شورای مرکزی قرارگاه عمار و از فرماندهان لباس شخصیها است. حسین یکتا بیشتر به دلیل فعالیت‌هایش در ساماندهی راهیان نور شناخته می‌شود. ایده اعزام دانش‌آموزان و دانشجویان به اردوهای راهیان نور در مناطق جنگی از جمله خوزستان از ایده‌های مورد علاقه خامنه‌ای است و در همین ارتباط او حمایت‌های ویژه‌ای از حسین یکتا به عمل آورده است.[۵]
لباس شخصیها محور اصلی سرکوب در حاکمیت
گروه‌های ضربت لباس شخصیها، که از ابتدای حاکمیت جمهوری اسلامی نقش ویژه‌ای در حفظ بقای حاکمیت ایفا کرده‌اند اکنون به نیروی اصلی سرکوب تبدیل شده‌اند.
شکل گیری دسته‌جات لباس شخصی، همان نقشی را بازی میکنند که پیراهن قهوه‌ای‌های نازی سرسپرده‌ی هیتلر در آلمان و دسته‌جات فاشیستی پیراهن سیاه‌های موسولینی در ایتالیا ایفا می‌کردند. این دسته‌جات موظف هستند هر نیرو و جریانی را که در مقابل قدرت حاکم مقاومت کند با اتکا به خشن‌ترین شیوه از پیش پا بردارند. آنها در حمله و ضرب شتمِ شخص یا گروه تعیین شده، شکی به خود راه نمی‌دهند. لباس شخصیها دارای زندان‌های مخفی نیز هستند و می‌توانند بدون اطلاع نهادهای رسمی به زندانی کردن و شکنجه‌ی افراد بپردازند.[۱۰]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ لباس شخصیها از شعبان بی‌مخ تا امروز - سایت دویچه وله فارسی
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ مداحان لباس شخصی
- ↑ لباس شخصیها کیستند - سایت اف ای
- ↑ سرکوب گسترده دانشجویان در ایران - سایت صدای آمریکا
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ حلقه گُردان حبیب - سایت همبستگی جمهوری خواهان ایران
- ↑ لباس شخصیها چه کسانی هستند - سایت ایرانیان انگلستان
- ↑ نقش مداحان و جاهلان در سازماندهی لباس شخصیها
- ↑ مداحان معروف تهران - سایت بدحجاب
- ↑ آخرین گفتگوی سردار همدانی
- ↑ لباس شخصی ها، دسته های فاشیستی حاکمیت