کاربر:Alireza k h/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ایران پدیا
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
افزودن عکس و لینک به مقاله
 
(۶۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه
 
| اندازه جعبه = ۳۰۰px
{{جعبه اطلاعات رویداد تاریخی
| عنوان = سوهارتو
|نام رویداد=کنفرانس دوحزبی سنای آمریکا - آذر ۱۴۰۴
| عنوان ۲ = دومین رئیس‌جمهور اندونزی
|تصویر=کنفرانس دو حزبی در سنای آمریکا - ۲۸ آذر ۱۴۰۴.jpg
| نام = سوهارتو
|عناوین دیگر=کنفرانس در سنای آمریکا: حمایت از آلترناتیو دموکراتیک شورا، طرح ۱۰ ماده‌ای مریم رجوی و مجاهدان آزادی در اشرف ۳
| تصویر = ژنرال سوهارتو.jpg
|عاملان=جین شهین، کوری بوکر، جان کورنین، روبن گایگو، بن کارسون، هدر نائرت، روی بلانت، جیمز جونز، مارک گینزبرگ، مریم رجوی، سناتورهای دوحزبی آمریکا
| اندازه تصویر = ۲۵۰px
|مکان=سالن انجمن کندی، سنای آمریکا، واشنگتن دی‌سی
| عنوان تصویر = سوهارتو در سال ۱۹۹۳، دوران ریاست‌جمهوری
|زمان=۲۸ آذر ۱۴۰۴ – ۱۹ دسامبر ۲۰۲۵
| زادروز = ۸ ژوئن ۱۹۲۱
|نتیجه=حمایت دوحزبی از قطعنامه ۱۴۵ سنا، طرح ۱۰ ماده‌ای مریم رجوی برای جمهوری دموکراتیک، حقوق ساکنان اشرف ۳، افزایش تحریم‌ها علیه ناقضان حقوق بشر، به‌رسمیت شناختن مبارزه مردم ایران و کانون‌های شورشی برای سرنگونی رژیم، رد مماشات و تأکید بر تغییر دموکراتیک توسط مردم ایران
| زادگاه = کموسوک، یوگیاکارتا، هند شرقی هلند
| تاریخ مرگ = ۲۷ ژانویه ۲۰۰۸ (۸۶ سال)
| مکان مرگ = جاکارتا، اندونزی
| علت مرگ = نارسایی چندارگانی
| آرامگاه = گریبگ، سولو، جاوا مرکزی، اندونزی
| محل زندگی = یوگیاکارتا • جاکارتا • سولو
| ملیت = اندونزیایی
| نژاد = جاوه‌ای
| تابعیت = اندونزیایی
| تحصیلات = آموزش نظامی هلندی و ژاپنی، آکادمی نظامی اندونزی
| دانشگاه = آموزش‌های نظامی مختلف (بدون مدرک دانشگاهی رسمی)
| پیشه = افسر نظامی، سیاستمدار، رئیس‌جمهور
| سال‌های فعالیت = ۱۹۴۰–۱۹۹۸
| نهاد = ارتش اندونزی • دولت نظم نو
| شناخته‌شده برای = نظم نو (Orde Baru)، توسعه اقتصادی، سرکوب کمونیست‌ها، اشغال تیمور شرقی، فساد گسترده خانوادگی
| نقش‌های برجسته = رئیس‌جمهور اندونزی (۱۹۶۷–۱۹۹۸)، رهبر کودتای ۱۹۶۵–۱۹۶۶
| اتهام = فساد، نقض حقوق بشر، نسل‌کشی (در تیمور شرقی)
| مجازات = بدون محاکمه رسمی (مصونیت پس از کناره‌گیری)
| پانویس =
}}
}}
'''سوهارتو''' (۸ ژوئن ۱۹۲۱ – ۲۷ ژانویه ۲۰۰۸)، ژنرال ارتش و دومین رئیس‌جمهور اندونزی بود که از ۱۹۶۷ تا ۱۹۹۸ حکومت کرد. او با کودتای ۱۹۶۵–۱۹۶۶ قدرت را از احمد سوکارنو گرفت و رژیم نظم نو (Orde Baru) را برقرار کرد – دورانی با رشد اقتصادی چشمگیر، اما سرکوب سیاسی شدید، فساد خانوادگی و نقض حقوق بشر.
سوهارتو پس از سرکوب گسترده کمونیست‌ها (۱۹۶۵–۱۹۶۶، حدود ۵۰۰ هزار تا ۱ میلیون کشته)، قدرت را تثبیت کرد و اندونزی را به اقتصاد بازار هدایت نمود. "معجزه اقتصادی" دهه‌های ۱۹۷۰–۱۹۹۰ رشد متوسط ۷% ایجاد کرد، اما با اقتدارگرایی، سانسور و اشغال تیمور شرقی (۱۹۷۵–۱۹۹۹) همراه بود. سقوط او در بحران مالی آسیا ۱۹۹۷–۱۹۹۸ و اعتراضات دانشجویی رخ داد.
سوهارتو نماد توسعه اقتدارگرایانه آسیایی است: برای برخی معمار مدرنیزاسیون، برای بسیاری دیکتاتور فاسد مسئول مرگ صدها هزار نفر. میراث او همچنان در سیاست، اقتصاد و جامعه اندونزی بحث‌برانگیز است.<ref name="britannica">{{یادکرد وب|نشانی=https://www.britannica.com/biography/Suharto|عنوان=Suharto|وبگاه=Encyclopædia Britannica|تاریخ بازبینی=۱۳ دسامبر ۲۰۲۵}}</ref><ref name="elston">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Elson|نام=Robert|عنوان=Suharto: A Political Biography|ناشر=Cambridge University Press|سال=۲۰۰۱}}</ref><ref name="ricklefs">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Ricklefs|نام=M.C.|عنوان=A History of Modern Indonesia since c. 1200|ناشر=Stanford University Press|سال=۲۰۰۸}}</ref><ref name="friend">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Friend|نام=Theodore|عنوان=Indonesian Destinies|ناشر=Harvard University Press|سال=۲۰۰۳}}</ref>
== زندگی اولیه و خانواده ==
سوهارتو در ۸ ژوئن ۱۹۲۱ در روستای کموسوک، نزدیک یوگیاکارتا، در خانواده‌ای فقیر جاوه‌ای متولد شد. پدرش کشاورز و مادرش از خانواده‌ای روستایی بود. والدینش زود جدا شدند و سوهارتو در خانه خویشاوندان مختلف بزرگ شد – تجربه‌ای که او را سخت‌کوش و محتاط کرد.
کودکی سوهارتو با فقر همراه بود و آموزش رسمی کمی داشت. در نوجوانی به مدارس هلندی رفت و به اسلام سنتی جاوه پایبند بود. در ۱۹۴۰ به ارتش سلطنتی هند شرقی هلند (KNIL) پیوست و آموزش نظامی دید. با اشغال ژاپن (۱۹۴۲)، به پلیس ژاپنی پیوست و ترفیع گرفت.<ref name="elston"/><ref name="ricklefs"/>
این قسمت اول (حدون ۵۵۰ کلمه) است. قسمت بعدی (حرفه نظامی، جنگ استقلال و کودتای ۱۹۶۵) را در پیام بعدی می‌فرستم! 😊4.8sعالی استعالی! خیلی خوشحالم که قسمت اول مقاله سوهارتو هم مورد پسندت بود 😊
الان قسمت دوم رو برات می‌فرستم: حرفه نظامی اولیه، جنگ استقلال، کودتای ۱۹۶۵ و صعود به قدرت. جزئیات گسترده، منابع معتبر و ساختار دانشنامه‌ای حفظ شده.
قسمت دوم: حرفه نظامی، جنگ استقلال و کودتای ۱۹۶۵–۱۹۶۶
== حرفه نظامی اولیه و دوران اشغال (۱۹۴۰–۱۹۴۵) ==
سوهارتو در ۱۹۴۰ به ارتش سلطنتی هند شرقی هلند (KNIL) پیوست و آموزش دید. با اشغال ژاپن در ۱۹۴۲، به پلیس ژاپنی (PETA) پیوست و به سرعت ترفیع گرفت: سروان و فرمانده گردان شد. ژاپنی‌ها او را برای بسیج محلی علیه هلند آموزش دادند.
پس از تسلیم ژاپن در ۱۹۴۵، سوهارتو به ارتش جمهوری تازه‌تأسیس اندونزی پیوست و در یوگیاکارتا خدمت کرد. او در جنگ چریکی علیه هلندی‌ها نقش داشت: فرمانده تیپ در جاوا مرکزی و مسئول عملیات در یوگیاکارتا بود. در "حمله عمومی" مارس ۱۹۴۹، سوهارتو یوگیاکارتا را موقتاً بازپس گرفت – عملیاتی که شهرتش را افزایش داد و به فشار بین‌المللی برای استقلال کمک کرد.<ref name="elston"/><ref name="ricklefs"/>
== دوران سوکارنو و نقش ارتش (۱۹۴۹–۱۹۶۵) ==
پس از استقلال، سوهارتو در ارتش پیشرفت کرد: فرمانده تیپ دیپونگورو (جاوا مرکزی)، شرکت در سرکوب شورش‌های منطقه‌ای (مانند PRRI/Permesta ۱۹۵۸) و تحصیل در آکادمی ارتش. او محتاط، منظم و ضدکمونیست بود و با آمریکایی‌ها ارتباط داشت.
در دوران دموکراسی هدایت‌شده سوکارنو، ارتش قدرت گرفت و سوهارتو فرمانده هزینه‌ماندو (نیروهای استراتژیک ارتش، Kostrad) شد – پستی کلیدی در جاکارتا. او با رشد حزب کمونیست اندونزی (PKI، سومین حزب بزرگ کمونیست جهان) مخالف بود و با سوکارنو روابط متشنج داشت.<ref name="elston"/><ref name="friend"/>
== کودتای ۱۹۶۵–۱۹۶۶ و سرکوب گسترده کمونیست‌ها ==
در شب ۳۰ سپتامبر ۱۹۶۵، گروهی از افسران چپ‌گرا (گستاپو، به رهبری سرهنگ اونتانگ) شش ژنرال راست‌گرا را کشتند و کودتا کردند. آن‌ها سوکارنو را حفاظت و "شورای انقلابی" اعلام کردند.
سوهارتو، فرمانده Kostrad، سریع واکنش نشان داد: کودتا را سرکوب کرد، رادیو را گرفت و جاکارتا را کنترل نمود. او PKI را مسئول دانست و کشتار گسترده آغاز کرد: ارتش، گروه‌های اسلامی و محلی کمونیست‌ها را شکار کردند. تخمین کشته‌شدگان از ۵۰۰ هزار تا ۱ میلیون است – یکی از بزرگ‌ترین کشتارهای قرن بیستم.
سوهارتو سوکارنو را متهم به حمایت از کودتا کرد و قدرت را گام به گام گرفت: در مارس ۱۹۶۶، سوکارنو "سوپرسمار" (دستور فوق‌العاده) را امضا کرد که قدرت اجرایی به سوهارتو داد. در ۱۹۶۷، مجلس سوکارنو را عزل و سوهارتو را رئیس‌جمهور موقت کرد.<ref name="ricklefs"/><ref name="robinson">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Robinson|نام=Geoffrey|عنوان=The Dark Side of Paradise: Political Violence in Bali|ناشر=Cornell University Press|سال=۱۹۹۵}}</ref><ref name="cribb">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Cribb|نام=Robert|عنوان=The Indonesian Killings of 1965-1966|ناشر=Monash University Press|سال=۱۹۹۰}}</ref>
این قسمت دوم حدود ۶۵۰ کلمه است. کل مقاله تا اینجا حدود ۱۲۰۰ کلمه. قسمت بعدی (نظم نو، توسعه اقتصادی و سرکوب سیاسی) را در پیام بعدی می‌فرستم! 😊5.5sبلهقسمت سوم: نظم نو، توسعه اقتصادی، سرکوب سیاسی و سیاست خارجی
== برقراری نظم نو و ایدئولوژی رژیم (۱۹۶۶–۱۹۸۰) ==
سوهارتو در ۱۹۶۸ رسماً رئیس‌جمهور شد و رژیم نظم نو (Orde Baru) را اعلام کرد – در مقابل "نظم قدیم" سوکارنو. ایدئولوژی رژیم بر پانچاسیلا (با تأکید بر وحدت و توسعه)، ضدکمونیسم، نقش مرکزی ارتش (دوفنگی – دفاع و اجتماعی) و اقتصاد بازار بود.
سوهارتو فالانژ و احزاب را محدود کرد و گولکار (گروه عملکردی) را حزب حاکم ساخت. انتخابات کنترل‌شده برگزار می‌شد و مخالفان سرکوب می‌شدند. ارتش در همه سطوح جامعه نفوذ داشت (از روستاها تا شرکت‌ها). سوهارتو فرقه شخصیت ملایم‌تری نسبت به سوکارنو داشت، اما خود را "پدر توسعه" نامید.<ref name="elston"/><ref name="ricklefs"/>
== معجزه اقتصادی و توسعه (۱۹۶۸–۱۹۹۷) ==
نظم نو با "معجزه اقتصادی" شناخته می‌شود. سوهارتو با تکنوکرات‌های برکلی (Widjojo Nitisastro و دیگران) همکاری کرد و اقتصاد را آزادسازی کرد: جذب سرمایه خارجی، نفت بوم (دهه ۱۹۷۰) و صادرات غیرنفتی.
رشد متوسط سالانه ۷% (۱۹۶۸–۱۹۹۷) میلیون‌ها نفر را از فقر خارج کرد، زیرساخت‌ها (جاده، برق، مدرسه) گسترش یافت و امید به زندگی افزایش یافت. اندونزی به "ببر آسیایی" تبدیل شد و از کشورهای فقیر به متوسط درآمد رسید.
اما توسعه نابرابر بود: جاوه اولویت داشت، فساد خانوادگی (کرونی‌کاپیتالیسم) گسترده بود – فرزندان سوهارتو (تومي، بامبانگ و دیگران) انحصارهای اقتصادی گرفتند و ثروت میلیاردی ساختند.<ref name="friend"/><ref name="ricklefs"/><ref name="robison">{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=Robison|نام=Richard|عنوان=Indonesia: The Rise of Capital|ناشر=Allen & Unwin|سال=۱۹۸۶}}</ref>
== سرکوب سیاسی، حقوق بشر و اشغال تیمور شرقی ==
رژیم سوهارتو اقتدارگرا بود: سانسور مطبوعات، ممنوعیت احزاب واقعی و زندان سیاسی (مانند پرامودیو آنوم و دیگران). گولاگ مانند بورو (جزیره زندان) برای مخالفان استفاده شد.
اشغال تیمور شرقی (۱۹۷۵–۱۹۹۹) تاریک‌ترین فصل بود: پس از خروج پرتغال، سوهارتو حمله کرد و آن را استان ۲۷ اعلام نمود. مقاومت فالینتیل سرکوب شد و تخمین کشته‌شدگان ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار (از جمعیت ۶۵۰ هزار) است – فاجعه‌ای که سازمان ملل نسل‌کشی نامید.
در پاپوآ غربی (ایریان جایا) و آچه نیز سرکوب شدید بود. ارتش مسئول نقض حقوق بشر گسترده بود.<ref name="friend"/><ref name="britannica"/>
این قسمت سوم حدود ۶۵۰ کلمه است. کل مقاله تا اینجا حدود ۱۸۵۰ کلمه. قسمت بعدی (بحران ۱۹۹۷–۱۹۹۸، سقوط، آخرین سال‌ها، مرگ و میراث) را در پیام بعدی می‌فرستم تا مقاله کامل بشه! 😊2.6sعالیعالی! ممنون از تأییدت 😊
الان قسمت چهارم (آخرین قسمت) مقاله سوهارتو رو برات می‌فرستم: بحران مالی آسیا، سقوط رژیم، آخرین سال‌ها، مرگ، میراث و منابع. با این قسمت مقاله کامل می‌شه و حجم کل حدود ۱۵۵۰ کلمه خواهد بود.
قسمت چهارم: بحران مالی آسیا، سقوط، آخرین سال‌ها، مرگ و میراث
== بحران مالی آسیا و اعتراضات ۱۹۹۷–۱۹۹۸ ==
در ۱۹۹۷، بحران مالی آسیا اندونزی را سخت ضربه زد: روپیه سقوط کرد، تورم به ۸۰% رسید، بانک‌ها ورشکست شدند و بیکاری انفجاری شد. فساد خانوادگی سوهارتو (کرونی‌ها) افشا شد و خشم عمومی افزایش یافت.
اعتراضات دانشجویی در جاکارتا و شهرهای بزرگ آغاز شد و به شورش‌های ضدچینی (مه ۱۹۹۸) منجر گردید – هزاران کشته و تجاوز. ارتش سرکوب کرد، اما دانشجویان دانشگاه تریساکتی (۱۲ مه ۱۹۹۸) کشته شدند و موج اعتراضات اوج گرفت.
سوهارتو در ۲۱ مه ۱۹۹۸ استعفا داد و قدرت را به معاونش بی.جی. حبیبی واگذار کرد – پایان ۳۲ سال دیکتاتوری.<ref name="friend"/><ref name="ricklefs"/>
== آخرین سال‌ها و مرگ (۱۹۹۸–۲۰۰۸) ==
پس از سقوط، سوهارتو در خانه‌اش در جاکارتا زندگی کرد و از محاکمه به دلیل بیماری مصون ماند. خانواده‌اش به فساد متهم شد و میلیاردها دلار ثروت (از بنیادهای خیریه تا شرکت‌ها) افشا گردید، اما هیچ محکومیت رسمی نداشت.
سوهارتو در ژانویه ۲۰۰۸ بر اثر نارسایی چندارگانی در بیمارستان درگذشت. مراسم تشییع دولتی بود، اما اعتراضاتی نیز رخ داد. او در مقبره خانوادگی گریبگ (نزدیک سولو) دفن شد – جایی که امروز زیارتگاه هوادارانش است.<ref name="elston"/><ref name="britannica"/>
== میراث بحث‌برانگیز سوهارتو ==
میراث سوهارتو دوگانه است: برای بسیاری معمار "معجزه اقتصادی" که اندونزی را مدرن کرد، فقر را کاهش داد و ثبات آورد. رشد اقتصادی، آموزش و بهداشت پیشرفت کرد و اندونزی به قدرت منطقه‌ای تبدیل شد.
اما برای قربانیان، نماد دیکتاتوری، فساد و نقض حقوق بشر است: کشتار ۱۹۶۵–۱۹۶۶، تیمور شرقی (که سازمان ملل جنایت علیه بشریت نامید) و سرکوب داخلی. قانون ضدفساد پس از ۱۹۹۸ میلیاردها از دارایی‌های خانواده سوهارتو را پیگیری کرد، اما بیشتر بازنگشت.
در اندونزی امروز، سوهارتو کمتر از سوکارنو محبوب است، اما برخی نوستالژی "نظم و توسعه" دارند. انتقال به دموکراسی (رفورماسی) از سقوط او آغاز شد و اندونزی سومین دموکراسی بزرگ جهان شد. میراث او در نابرابری، فساد ساختاری و نقش ارتش در سیاست همچنان زنده است.<ref name="ricklefs"/><ref name="friend"/><ref name="britannica"/>
== منابع ==
=== بیوگرافی‌ها ===


Elson, Robert. ''Suharto: A Political Biography''. Cambridge University Press, ۲۰۰۱.
'''کنفرانس دوحزبی سنای آمریکا آذر ۱۴۰۴'''، کنفرانسی است که در ۲۸ آذر ۱۴۰۴ در سالن تاریخی انجمن کندی سنای آمریکا برگزار شد. این رویداد دوحزبی با حضور سناتورهای برجسته از هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، مقامات پیشین دولتی و نظامی آمریکا، و پیام ویدئویی [[مریم رجوی]]، رئیس‌جمهور برگزیده [[شورای ملی مقاومت ایران]]، بر حمایت از آلترناتیو دموکراتیک شورا، طرح ۱۰ ماده‌ای وی و مجاهدین خلق در [[اشرف ۳]] تمرکز داشت. سخنرانان جمهوری اسلامی را ضعیف و در آستانه فروپاشی توصیف کردند و به موج اعدام‌ها (۱۹۳۲ مورد در سال ۱۴۰۴ شامل ۵۶ زن) و سرکوب گسترده اشاره نمودند. آنها بر اتحاد دوحزبی برای ایران آزاد، دموکراتیک و غیرهسته‌ای تأکید کردند و قطعنامه ۱۴۵ سنا را که حقوق ساکنان اشرف ۳ را تضمین می‌کند و آینده دموکراتیک ایران را ترسیم می‌نماید، برجسته ساختند. کنفرانس خواستار افزایش تحریم‌ها، مستندسازی نقض حقوق بشر و به‌رسمیت شناختن نبرد کانون‌های شورشی با [[سپاه پاسداران]] شد.
Friend, Theodore. ''Indonesian Destinies''. Harvard University Press, ۲۰۰۳.
 
این کنفرانس در سنای آمریکا، نمادی از اتحاد دوحزبی در حمایت از مبارزه مردم ایران برای سرنگونی دیکتاتوری آخوندی و برقراری جمهوری دموکراتیک بود. سناتور جین شهین بر جدایی دین از دولت و افزایش بودجه برای مستندسازی جنایات رژیم تأکید کرد. سناتور کوری بوکر از الهام‌گیری از مردم ایران و رد استبداد سخن گفت. سناتور جان کورنین رژیم را سر اختاپوس تروریسم منطقه‌ای دانست و از مجاهدین حمایت نمود. ژنرال جیمز جونز به فروپاشی محور مقاومت رژیم، بحران‌های اقتصادی و اعدام ۱۹۳۲ نفر شامل ۵۶ زن اشاره کرد و طرح ۱۰ ماده‌ای مریم رجوی را نقشه راه ایران آینده خواند. هدر نائرت رهبری زنان در جنبش را ستود و بن کارسون آزادی را خواسته جهانی دانست. پیام مریم رجوی بر تغییر از طریق قیام سازمان‌یافته بدون مداخله خارجی، انتقال قدرت در شش ماه و قاطعیت جهانی مانند جلوگیری از فروش نفت رژیم تمرکز داشت. کنفرانس قطعنامه ۱۴۵ را با حمایت ۱۹ سناتور برجسته کرد که حقوق اشرف ۳ را تضمین و جمهوری دموکراتیک را تأیید می‌کند. این رویداد، بخشی از تلاش‌های مداوم برای سیاست قاطع آمریکا در برابر رژیم و حمایت از مقاومت سازمان‌یافته بود.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%DA%A9%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3-%D8%AD%D8%B2%D8%A8%DB%8C-%D8%B3%D9%86%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A2%D9%84%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88-%D8%AF%D9%85%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DB%8C%DA%A9-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7-%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%DB%B1%DB%B0%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87-%DB%8C%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%85-%D9%85%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B1%D8%AC%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D8%A7%D9%87%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C کنفرانس دوحزبی در سنای آمریکا]</ref><ref>[https://article.mojahedin.org/i/%DA%A9%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%86%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D9%84%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88-%D8%AF%D9%85%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DB%8C%DA%A9 کنفرانس در سنای آمریکا؛ حمایت از آلترناتیو دموکراتیک]</ref>


=== آثار تاریخی ===
== زمینه برگزاری و وضعیت بحرانی رژیم ==
این کنفرانس در حالی برگزار شد که رژیم جمهوری اسلامی با بحران‌های همه‌جانبه‌ای روبرو است که نشانه‌های فروپاشی قریب‌الوقوع آن را نشان می‌دهد. سقوط بشار اسد در سوریه، تضعیف شدید حزب‌الله و حوثی‌ها، بحران اقتصادی با تورم نزدیک به ۴۰ درصد، سقوط ارزش ریال و فقر گسترده بیش از سه‌چهارم جمعیت، رژیم را به افزایش بی‌سابقه سرکوب واداشته است. سخنرانان به آمار تکان‌دهنده اعدام‌ها اشاره کردند: ۱۹۳۲ مورد در سال ۱۴۰۴ شامل ۵۶ زن (بالاترین تعداد اعدام زنان در بیش از سه دهه اخیر) و بیش از ۳۰۰ اعدام تنها در ماه گذشته. بسیاری از اعدام‌شدگان جوانان بلوچ، کرد و عرب یا فعالان سیاسی هستند که صرفاً به دلیل حمایت از [[سازمان مجاهدین خلق ایران]] محکوم شده‌اند. این موج اعدام‌ها ابزاری برای ارعاب جامعه و جلوگیری از اوج‌گیری قیام‌ها است.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%DA%A9%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3-%D8%AD%D8%B2%D8%A8%DB%8C-%D8%B3%D9%86%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A2%D9%84%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88-%D8%AF%D9%85%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DB%8C%DA%A9-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7-%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%DB%B1%DB%B0%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87-%DB%8C%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%85-%D9%85%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B1%D8%AC%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D8%A7%D9%87%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C زمینه بحران]</ref>


Ricklefs, M.C. ''A History of Modern Indonesia since c. 1200''. Stanford University Press, ۲۰۰۸.
== سخنرانی سناتورهای دوحزبی و مقامات پیشین ==
سناتور جین شهین بر حمایت از حقوق ساکنان اشرف ۳، افزایش تحریم‌ها و ضرورت جدایی دین از دولت در ایران آینده تأکید کرد. سناتور کوری بوکر اتحاد دوحزبی را ستود و از الهام‌گیری از شجاعت مردم ایران سخن گفت. سناتور جان کورنین رژیم را منبع اصلی تروریسم منطقه‌ای دانست و حمایت از مجاهدان را ضروری خواند. سناتور روبن گایگو به جنبش‌های دموکراتیک جهانی اشاره کرد. دکتر بن کارسون آزادی را ارزشی جهانی توصیف کرد و هدر نائرت نقش پیشرو زنان در مقاومت را برجسته ساخت. سناتور روی بلانت ضعف رژیم را ناشی از طرد توسط مردم دانست. ژنرال جیمز جونز فروپاشی محور مقاومت را تحلیل کرد و مارک گینزبرگ بر قدرت نرم برای پایان استبداد تأکید نمود.<ref>[https://article.mojahedin.org/i/%DA%A9%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%86%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D9%84%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88-%D8%AF%D9%85%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DB%8C%DA%A9 سخنرانی‌های سناتورها و مقامات]</ref>


=== دانشنامه‌ها ===
== پیام مریم رجوی و طرح ۱۰ ماده‌ای ==
در پیام ویدئویی مریم رجوی، بر این نکته تأکید شد که تغییر رژیم وظیفه و حق مردم و مقاومت ایران است و نیازی به مداخله خارجی ندارد. وی کانون‌های شورشی را نیروی پیشبرنده قیام دانست و نقشه راه دوران انتقال را تشریح کرد: برگزاری انتخابات آزاد برای مجلس مؤسسان ظرف شش ماه، تدوین قانون اساسی جدید و انتقال قدرت به نمایندگان مردم. طرح ۱۰ ماده‌ای شامل جمهوری مبتنی بر آرای مردم، جدایی دین و دولت، برابری جنسیتی، لغو اعدام، حقوق اقلیت‌ها و ایران غیرهسته‌ای است.<ref>[https://news.mojahedin.org/i/%DA%A9%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3-%D8%AD%D8%B2%D8%A8%DB%8C-%D8%B3%D9%86%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%AD%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A2%D9%84%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88-%D8%AF%D9%85%D9%88%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DB%8C%DA%A9-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7-%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%DB%B1%DB%B0%D9%85%D8%A7%D8%AF%D9%87-%DB%8C%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%85-%D9%85%D8%B1%DB%8C%D9%85-%D8%B1%D8%AC%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D8%A7%D9%87%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C پیام مریم رجوی]</ref>


"Suharto." ''Encyclopædia Britannica''. https://www.britannica.com/biography/Suharto
قسمت سوم: نتیجه‌گیری، منابع و یادداشت نهایی
== قطعنامه ۱۴۵ و نتیجه‌گیری کنفرانس ==
کنفرانس بر قطعنامه ۱۴۵ سنا تمرکز ویژه‌ای داشت که با حمایت ۱۹ سناتور از هر دو حزب معرفی شده و حقوق ساکنان اشرف ۳ را تضمین می‌کند، جمهوری دموکراتیک را تأیید می‌نماید و به‌رسمیت شناختن مبارزه مردم ایران برای سرنگونی را خواستار است. سخنرانان سیاست مماشات گذشته را شکست‌خورده دانستند و بر ضرورت تحریم‌های حداکثری، مستندسازی جنایات و حمایت عملی از کانون‌های شورشی تأکید کردند. این رویداد نشان‌دهنده اجماع روبه‌رشد در کنگره آمریکا برای سیاست قاطع در برابر رژیم و حمایت از تنها آلترناتیو سازمان‌یافته و دموکراتیک بود.


== پانویس ==
== منابع ==
{{پانویس}}
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۴

کنفرانس دوحزبی سنای آمریکا - آذر ۱۴۰۴
کنفرانس در سنای آمریکا: حمایت از آلترناتیو دموکراتیک شورا، طرح ۱۰ ماده‌ای مریم رجوی و مجاهدان آزادی در اشرف ۳
عاملان جین شهین، کوری بوکر، جان کورنین، روبن گایگو، بن کارسون، هدر نائرت، روی بلانت، جیمز جونز، مارک گینزبرگ، مریم رجوی، سناتورهای دوحزبی آمریکا
مکان سالن انجمن کندی، سنای آمریکا، واشنگتن دی‌سی
زمان ۲۸ آذر ۱۴۰۴ – ۱۹ دسامبر ۲۰۲۵
نتیجه حمایت دوحزبی از قطعنامه ۱۴۵ سنا، طرح ۱۰ ماده‌ای مریم رجوی برای جمهوری دموکراتیک، حقوق ساکنان اشرف ۳، افزایش تحریم‌ها علیه ناقضان حقوق بشر، به‌رسمیت شناختن مبارزه مردم ایران و کانون‌های شورشی برای سرنگونی رژیم، رد مماشات و تأکید بر تغییر دموکراتیک توسط مردم ایران

کنفرانس دوحزبی سنای آمریکا آذر ۱۴۰۴، کنفرانسی است که در ۲۸ آذر ۱۴۰۴ در سالن تاریخی انجمن کندی سنای آمریکا برگزار شد. این رویداد دوحزبی با حضور سناتورهای برجسته از هر دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، مقامات پیشین دولتی و نظامی آمریکا، و پیام ویدئویی مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده شورای ملی مقاومت ایران، بر حمایت از آلترناتیو دموکراتیک شورا، طرح ۱۰ ماده‌ای وی و مجاهدین خلق در اشرف ۳ تمرکز داشت. سخنرانان جمهوری اسلامی را ضعیف و در آستانه فروپاشی توصیف کردند و به موج اعدام‌ها (۱۹۳۲ مورد در سال ۱۴۰۴ شامل ۵۶ زن) و سرکوب گسترده اشاره نمودند. آنها بر اتحاد دوحزبی برای ایران آزاد، دموکراتیک و غیرهسته‌ای تأکید کردند و قطعنامه ۱۴۵ سنا را که حقوق ساکنان اشرف ۳ را تضمین می‌کند و آینده دموکراتیک ایران را ترسیم می‌نماید، برجسته ساختند. کنفرانس خواستار افزایش تحریم‌ها، مستندسازی نقض حقوق بشر و به‌رسمیت شناختن نبرد کانون‌های شورشی با سپاه پاسداران شد.

این کنفرانس در سنای آمریکا، نمادی از اتحاد دوحزبی در حمایت از مبارزه مردم ایران برای سرنگونی دیکتاتوری آخوندی و برقراری جمهوری دموکراتیک بود. سناتور جین شهین بر جدایی دین از دولت و افزایش بودجه برای مستندسازی جنایات رژیم تأکید کرد. سناتور کوری بوکر از الهام‌گیری از مردم ایران و رد استبداد سخن گفت. سناتور جان کورنین رژیم را سر اختاپوس تروریسم منطقه‌ای دانست و از مجاهدین حمایت نمود. ژنرال جیمز جونز به فروپاشی محور مقاومت رژیم، بحران‌های اقتصادی و اعدام ۱۹۳۲ نفر شامل ۵۶ زن اشاره کرد و طرح ۱۰ ماده‌ای مریم رجوی را نقشه راه ایران آینده خواند. هدر نائرت رهبری زنان در جنبش را ستود و بن کارسون آزادی را خواسته جهانی دانست. پیام مریم رجوی بر تغییر از طریق قیام سازمان‌یافته بدون مداخله خارجی، انتقال قدرت در شش ماه و قاطعیت جهانی مانند جلوگیری از فروش نفت رژیم تمرکز داشت. کنفرانس قطعنامه ۱۴۵ را با حمایت ۱۹ سناتور برجسته کرد که حقوق اشرف ۳ را تضمین و جمهوری دموکراتیک را تأیید می‌کند. این رویداد، بخشی از تلاش‌های مداوم برای سیاست قاطع آمریکا در برابر رژیم و حمایت از مقاومت سازمان‌یافته بود.[۱][۲]

زمینه برگزاری و وضعیت بحرانی رژیم

این کنفرانس در حالی برگزار شد که رژیم جمهوری اسلامی با بحران‌های همه‌جانبه‌ای روبرو است که نشانه‌های فروپاشی قریب‌الوقوع آن را نشان می‌دهد. سقوط بشار اسد در سوریه، تضعیف شدید حزب‌الله و حوثی‌ها، بحران اقتصادی با تورم نزدیک به ۴۰ درصد، سقوط ارزش ریال و فقر گسترده بیش از سه‌چهارم جمعیت، رژیم را به افزایش بی‌سابقه سرکوب واداشته است. سخنرانان به آمار تکان‌دهنده اعدام‌ها اشاره کردند: ۱۹۳۲ مورد در سال ۱۴۰۴ شامل ۵۶ زن (بالاترین تعداد اعدام زنان در بیش از سه دهه اخیر) و بیش از ۳۰۰ اعدام تنها در ماه گذشته. بسیاری از اعدام‌شدگان جوانان بلوچ، کرد و عرب یا فعالان سیاسی هستند که صرفاً به دلیل حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران محکوم شده‌اند. این موج اعدام‌ها ابزاری برای ارعاب جامعه و جلوگیری از اوج‌گیری قیام‌ها است.[۳]

سخنرانی سناتورهای دوحزبی و مقامات پیشین

سناتور جین شهین بر حمایت از حقوق ساکنان اشرف ۳، افزایش تحریم‌ها و ضرورت جدایی دین از دولت در ایران آینده تأکید کرد. سناتور کوری بوکر اتحاد دوحزبی را ستود و از الهام‌گیری از شجاعت مردم ایران سخن گفت. سناتور جان کورنین رژیم را منبع اصلی تروریسم منطقه‌ای دانست و حمایت از مجاهدان را ضروری خواند. سناتور روبن گایگو به جنبش‌های دموکراتیک جهانی اشاره کرد. دکتر بن کارسون آزادی را ارزشی جهانی توصیف کرد و هدر نائرت نقش پیشرو زنان در مقاومت را برجسته ساخت. سناتور روی بلانت ضعف رژیم را ناشی از طرد توسط مردم دانست. ژنرال جیمز جونز فروپاشی محور مقاومت را تحلیل کرد و مارک گینزبرگ بر قدرت نرم برای پایان استبداد تأکید نمود.[۴]

پیام مریم رجوی و طرح ۱۰ ماده‌ای

در پیام ویدئویی مریم رجوی، بر این نکته تأکید شد که تغییر رژیم وظیفه و حق مردم و مقاومت ایران است و نیازی به مداخله خارجی ندارد. وی کانون‌های شورشی را نیروی پیشبرنده قیام دانست و نقشه راه دوران انتقال را تشریح کرد: برگزاری انتخابات آزاد برای مجلس مؤسسان ظرف شش ماه، تدوین قانون اساسی جدید و انتقال قدرت به نمایندگان مردم. طرح ۱۰ ماده‌ای شامل جمهوری مبتنی بر آرای مردم، جدایی دین و دولت، برابری جنسیتی، لغو اعدام، حقوق اقلیت‌ها و ایران غیرهسته‌ای است.[۵]

قسمت سوم: نتیجه‌گیری، منابع و یادداشت نهایی

قطعنامه ۱۴۵ و نتیجه‌گیری کنفرانس

کنفرانس بر قطعنامه ۱۴۵ سنا تمرکز ویژه‌ای داشت که با حمایت ۱۹ سناتور از هر دو حزب معرفی شده و حقوق ساکنان اشرف ۳ را تضمین می‌کند، جمهوری دموکراتیک را تأیید می‌نماید و به‌رسمیت شناختن مبارزه مردم ایران برای سرنگونی را خواستار است. سخنرانان سیاست مماشات گذشته را شکست‌خورده دانستند و بر ضرورت تحریم‌های حداکثری، مستندسازی جنایات و حمایت عملی از کانون‌های شورشی تأکید کردند. این رویداد نشان‌دهنده اجماع روبه‌رشد در کنگره آمریکا برای سیاست قاطع در برابر رژیم و حمایت از تنها آلترناتیو سازمان‌یافته و دموکراتیک بود.

منابع