کاربر:Sayfe/راضیه کرمانشاهی

راضیه کرمانشاهی (زاده ۱۳۳۶در اهواز - درگذشته ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ در آلبانی) از مسئولان برجسته‌ی سازمان مجاهدین خلق ایران بود. وی در ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ دو هفته بعد از یک عمل سنگین جراحی در اثر ایست قلبی در بیمارستانی در آلبانی در گذشت.

راضیه کرمانشاهی‌ Sayfe/راضیه کرمانشاهی
زادروز	۱۳۳۶ اهواز
درگذشت	۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ آلبانی
علت مرگ	ایست قلبی
تابعیت	ایران
تحصیلات	دانشجوی رشته برق و الکترونیک
از دانشگاه	علم و صنعت تهران
سال‌های فعالیت	۱۳۵۰ تا ۱۳۹۳
نقش‌های برجسته	عضو شورای رهبری مجاهدین خلق ایران
تأثیرگذاران	سازمان مجاهدین خلق ایران
تأثیرپذیرفتگان	مردم و مقاومت ایران
حزب سیاسی	سازمان مجاهدین خلق ایران

زندگی و مبارزات راضیه کرمانشاهی

راضیه کرمانشاهی در سال ۱۳۳۶ در اهواز متولد شد، او در سال ۱۳۵۵که دانشجوی رشته برق و الکترونیک در دانشگاه علم و صنعت در تهران بود به مجاهدین خلق پیوست.

راضیه کرمانشاهی از برجسته‌ترین مسئولان سازمان مجاهدین خلق ایران بود وی در ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ دو هفته بعد از یک عمل سنگین جراحی در اثر ایست قلبی در بیمارستانی در آلبانی در گذشت.

برادر بزرگ‌تر وی، مجاهد خلق حسین کرمانشاهی، در دورانی که اپورتونیست‌های چپ‌نما سازمان مجاهدین را متلاشی کرده بودند به‌خاطر ایستادگی بر اعتقادات خود در زیر شکنجه در اوین در اردیبهشت ۱۳۵۴جان باخت.

راضیه کرمانشاهی که از ۱۹سالگی به مجاهدین پیوسته بود، در سال ۱۳۵۶ به‌طور حرفه‌ای و تمام وقت به عضویت سازمان مجاهدین درآمد. او در دوران مبارزات سیاسی در زمان خمینی و همچنین در فاز نظامی و دوران زندگی مخفی، فعالانه شرکت داشت و برای هر مأموریتی آماده بود.

راضیه کرمانشاهی در سال ۱۳۶۴ از اعضای اجرایی مرکزیت سازمان مجاهدین خلق ایران و در سال ۱۳۷۰ به معاونت هیئت اجرایی سازمان درآمد. او در سال ۱۳۷۱ که مسئولیت یکی از معاونت‌های ارتش آزادیبخش ملی ایران را عهده‌دار بود به عضویت شورای ملی مقاومت برگزیده شد.

راضیه کرمانشاهی در سال ۱۳۷۳ عضو شورای رهبری مجاهدین شد و پس از مدتی در جایگاه اعضای ارشد شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران قرار گرفت. راضیه کرمانشاهی برای آزادی میهن خود با دو دیکتاتوری شاه و شیخ مبارزه کرد. وی همچنین عضو شورای ملی مقاومت ایران بود.

راضیه کرمانشاهی در جریان عملیات فروغ جاویدان که در مرداد ۱۳۶۷ انجام گرفت به‌شدت مجروح شد و به‌خاطر جراحت در ناحیه دست شماری از انگشتان خود را از دست داد.

راضیه کرمانشاهی در سال ۱۳۸۲در زمان اشغال عراق در قرارگاه انزلی در نزدیکی شهر جلولا در عراق در بحبوحه بمباران، به‌همراه شمار دیگری از زنان مجاهد در محاصره مهاجمین و عوامل اجیر شده رژیم ایران قرار گرفت اما با ابتکار عمل توانست با عبور از رودخانه مجاور حلقه محاصره را در هم بشکند و به قرارگاه اشرف برگردد.

دوران بیماری راضیه کرمانشاهی

راضیه کرمانشاهی پس از بیماری طولانی در شرایط محاصره پزشکی در اشرف و لیبرتی در پایان اسفند ۹۲ جهت درمان به آلبانی انتقال یافت و در بیمارستانی در تیرانا پایتخت آلبانی بستری شد.

راضیه کرمانشاهی (سه‌شنبه شب ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۳)، دو هفته پس از یک عمل سنگین جراحی، در اثر ایست قلبی در بیمارستانی در آلبانی درگذشت.

راضیه کرمانشاهی، از جمله بیماران محاصره پزشکی در اشرف و لیبرتی بود که پس از انتقال به آلبانی و بستری شدن، در سن ۵۷ سالگی در بیمارستانی در آلبانی درگذشت.

آقای استراون استیونسون عضو ارشد پارلمان اروپا و رئیس هیئت رابطه با عراق در بیمارستان از راضیه کرمانشاهی عیادت کرد.

استیونسون در آن دیدار، محاصره پزشکی در اشرف و لیبرتی در دوره حکومت مالکی در عراق را، به‌شدت محکوم کرد.

پیام تسلیت خانم مریم رجوی

خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران ضمن پیامی درگذشت خانم راضیه کرمانشاهی را تسلیت گفت و وی را مجاهدی صدیق و نمونه با ۳۶سال سابقه حرفه‌ای و تشکیلاتی توصیف کرد که یک‌بار هم در زمان شاه دستگیر و شکنجه و زندانی شده بود.

خاطره هادی روشن‌روان از دوستان راضیه کرمانشاهی

اولین بار راضیه را در سال ۱۳۴۸ که دانش آموز بود، به‌همراه مادرش دیدم، ۴۵ سال قبل. او همراه مادرش از خوزستان برای دیدن حسین برادرش به تهران آمده بودند. مجاهد قهرمان حسین کرمانشاهی که در سال ۱۳۵۴ به شهادت رسید، از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف بود که با هم آنموقع در فعالیت‌های دانشجوئی و سیاسی فعال بودیم.

مادرش که اصرار داشت دوستان فرزندش را بشناسد، حسین مادر و خواهرش را به یک تک اتاقی که من داشتم آورد، مادر اصرار داشت که ببیند ما چه فعالیت‌های بجز درس داریم؟ او از زندگی ساده حسین در تهران احساس خطر کرده بود که به قول خودش کارهائی نکند که برایش خطرناک باشد.

خواهرم راضیه که آنوقت بسیار جوان بود، مجذوب برادرش حسین بود و بدقت به پاسخ هائی که من به سئؤالات مادر می‌دادم دقت می‌کرد و احساسم این بود که او بر خلاف مادر که تمام تلاشش این بود که حسین و مرا به ادامه تحصیل و رفتن به زندگی دعوت می‌کرد، بدنبال این بود که حسین بدنبال چه مسیر شورانگیزی هست؟

آنها به خوزستان بازگشتند، حسین که بعداز ضربه سال ۱۳۵۰ روابطی که داشت قطع شده و مدتها با نگرانی ولی فعال بدنبال وصل بود. در جریان ضربه ۱۳۵۰ من در کرمانشاه افسر وظیفه بودم؛ که حسین به سراغم آمد و خواهان وصل بود، که گفتم من که در اینجا هستم. بعد که به تهران آمدم او را در سال ۱۳۵۱ از طریق مجید شریف واقفی به سازمان وصل کردم. او در سال ۱۳۵۴ به شهادت رسید که دو خبر در مورد شهادتش شنیدم، یکی اینکه در درگیری شهید شد و دیگر اینکه در درگیری دستگیر و زیر شکنجه به شهادت رسید.

بعداز آّزادی از زندان بدنبال خواهرم راضیه بودم، پس از مدتی پیگیری او را که آنموقع دانشجو دانشگاه امیرکبیر بود، یافتم. وقتی او را دیدم احساس کردم که حسین را خیلی زنده و سرشار در او یافتم با همان صمیمت، سادگی، پاک باختگی و در عین حال شجاعت و مایه گذاری حسین. من که برای ارزیابی و وصل او به مجاهدین رفته بودم متوجه شدم که او راه حسین برادرش را انتخاب کرده و الان به مجاهدین وصل است؛ بنابراین جوابم را گرفتم بدون اینکه سئوال بیشتری بکنم که اطلاعات مشخصی بیام از او خدا حافظی کردم.

خواهرم مجاهدم راضیه را همواره در سازمان یک مسئول دیده‌ام که همواره الگو و شاخص ارزش‌های روز مجاهدین یافته‌ام که:

· بی چشم داشت، آماده برداشتن هر مسئولیتی در سازمان و به سرانجام رساندن آن بود.

· در هرلحظه با صراحت تمام از منافع سازمان دفاع می‌کرد

· شاخص در انتقاد کردن با صراحت تمام و در عین حال مملو از احساس مسئولیت و صمیمت برای ارتقاء برادران و خواهرانش بود.

· بعداز انقلاب ایدئولوژی درون مجاهدین بعنوان عضو شورای رهبری مجاهدین یک مدافع تمام عیار ارزش‌های خواهر مریم در مجاهدین بود. در این سالیان که مدتی هم افتخارم این بوده که تحت مسئولش بودم، همواره خواهر راضیه را رهرو راه “مریم“ یافتم که در هر سرفصل و هر بحثی سریعاً پای جای پای خواهر مریم می‌گذاشت و بعنوان مدافع آن بحث اول در خود و بعد در اطرافیانش آنرا محقق می‌کرد.

امروز صبح که خبر شهادت او را شنیدم اولین لحظه این بود که “راضیه“ همواره خدایش از او راضی بود، به رضوان خدایش درآمد خوشابحالش.