ابوالحسن بنی‌صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوالحسن بنی‌صدر''' اولین رئیس‌جمهور ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود. ابوالحسن بنی‌صدر کمتر از دو سال در این سمت باقی ماند. او در فرانسه در رشته اقتصاد تحصیل کرده بود.  کتاب «اقتصاد توحیدی» او در زمان خود مشهور بود.  ابوالحسن بنی‌صدر پس از محمد بهشتی برای مدتی رئیس شورای انقلاب بود. این شورا توسط [[روح‌الله خمینی|خمینی]] کمی قبل از سرنگونی [[محمدرضا پهلوی|شاه]] تاسیس شده بود. بنی‌صدر در افکار عمومی بعد از انقلاب بعنوان یک ضلع از مثلث (بنی‌صدر، یزدی، قطب‌زاده) شناخته می‌شد که به گفته صادق زیباکلام بعد از [[روح‌الله خمینی|خمینی]] انقلاب اسلامی به این سه نفر شناخته می‌شد.<ref name=":1">کلاب هاوس خبر آنلاین - انقلاب اسلامی بعد از امام با این سه نفر شناخته می‌شد. به نقل از صادق [https://www.khabaronline.ir/news/1562441/%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D8%B9%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%A8%D8%A7-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D9%87-%D9%86%D9%81%D8%B1-%D8%B4%D9%86%D8%A7% زیباکلام]</ref> او پس از بالا گرفتن اختلافات با آیت‌الله خمینی و گرایش به سمت مجاهدین مورد غضب خمینی واقع شد و در اواخر خرداد ۱۳۶۰ توسط خمینی از فرماندهی کل قوا کنار گذاشته شد و پس از آن مجلس جمهوری اسلامی با ریاست هاشمی رفسنجانی رای به عدم کفایت سیاسی او داد و سپس به فرمان خمینی از ریاست جمهوری عزل شد. از آنجا که بیم دستگیری او می‌رفت توسط مجاهدین پنهان شد و سپس همراه با مسعود رجوی و توسط هواپیمای نیروی هوایی که خلبانی آن را [[سرهنگ خلبان بهزاد معزی|سرهنگ بهزاد معزی]] بر عهده داشت در ۷ مرداد ۱۳۶۰ از فرودگاه مهرآباد تهران به پاریس پرواز کرد. او عضو شورای ملی مقاومت شد که هسته اصلی آن را  [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین خلق]] تشکیل می‌داد و از طرف این شورا بعنوان «رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت» برگزیده شد. او در سال ۱۳۶۲ و به دنبال اختلافاتی که با مجاهدین پیدا کرد از این شورا اخراج گردید. بنی‌صدر در ۱۷ مهر ۱۴۰۰ و در ۸۸ سالگی، در بیمارستان سالپتریه پاریس درگذشت. انگشت‌شمار هوادارانش او را «اندیشه راهنما» و «اندیشه بزرگ قرن» می‌خواندند، و جمهوری اسلامی، او را در ابتدا «خائن» و «قانون‌شکن» توصیف می‌کرد و بعد هم به گفته مجاهدین علیرغم اینکه در نامه‌ای به خمینی از گذشته اظهار پشیمانی کرده و درخواست بازگشت به ایران را داشت اما خمینی نپذیرفت، او که از [[شورای ملی مقاومت ایران|شورای ملی مقاومت]] به دلیل همین نامه‌نگاری اخراج شده بود به مخالفت انفرادی با حکومت ایران و  مخالفت با مجاهدین تا آخر عمر ادامه داد.