کاربر:Khosro/صفحه تمرین پرستو معینی
 | |
| ملیت | ایرانی |
| شناخته‌شده برای | زندانیان سیاسی، فعالان حقوق بشر |
| والدین | اصغر معینی، زهرا صفایی |
پرستو معینی، زندانی سیاسی است که در تاریخ ۵ اسفند ۱۳۹۸ به همراه مادرش زهرا صفایی و چند تن دیگر از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران دستگیر شد و بلافاصله به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و تحت شکنجه قرار گرفت. در ماه‌‌های بعد پرستو معینی و مادرش یه همراه فروغ تقی پور به زندان قرچک ورامین که از بدنام‌ترین زندان‌های ایران است منتقل شدند. پرستو معینی که در بند ۵ زندان زنان قرچک ورامین زندانی است، به ویروس کرونا مبتلا شده است. مأمورین زندان به‌جای انتقال پرستو معینی به بیمارستان و تحت درمان قرار دادن او، وی را در ۲۰ تیرماه ۱۳۹۹، از بند خارج و به سلولی در طبقه بالای بهداری زندان منتقل کردند. پرستو از حداقل امکانات اولیه انسانی محروم است؛ و در شرایط غیرانسانی قرار دارد و از رسیدگی‌های اولیه پزشکی محروم شده است.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران طی گزارشی از وضعیت زندانیان سیاسی به‌ویژه زندانی سیاسی پرستو معینی خبر داده است که این گزارش را به مجامع حقوق بشری بین‌المللی ارجاع داده است. در خلاصه‌ای از این گزارش آمده است:
بنا بر گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، زندانی سیاسی پرستو معینی در زندان مخوف قرچک ورامین به ویروس کرونا مبتلا شده است؛ و بدون هیچ رسیدگی پزشکی در زندان قرچک به حال خویش رها شده است.
مأموران وزارت اطلاعات در تاریخ ۵ اسفندماه ۱۳۹۸، تعدادی از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران را دستگیر و به شکنجه‌گاه زندان اوین، بند ۲۰۹ منتقل نمودند. اسامی زندانیان سیاسی دستگیر شده عبارتند از: زندانی سیاسی پرستو معینی و مادرش زهرا صفایی، زندانی سیاسی فروغ تقی‌پور ۲۵ ساله و مادرش نسیم جباری ۵۸ ساله است. مأمورین وزارت اطلاعات در طی مدت بازداشت این زندانیان سیاسی در بند ۲۰۹ زندان اوین، آن‌ها را تحت شکنجه‌های روحی برای گرفتن اعترافات تلویزیونی قرار داده‌اند.
زهرا صفایی مادر پرستو معینی از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۸، زندانی سیاسی بوده است. او مجدداً در سال ۱۳۸۵، دستگیر و در سال ۱۳۸۸ به زندان قزوین تبعید شد. پدر بزرگ پرستو معینی معروف به حاجی صفایی یکی از بازاریان سرشناس تهران بوده است که در سال ۱۳۶۰، به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران اعدام شد. فعالان حقوق بشر و دمکراسی در ایران، نسبت به خطری که جان زندانی سیاسی پرستو معینی را تهدید می‌کند و هم‌چنین نسبت به سیاست‌های غیرانسانی بازجویان وزارت اطلاعات که هدفشان حذف فیزیکی زندانیان سیاسی است، هشدار می‌دهد و از دبیر کل سازمان ملل متحد، کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگره ویژه حقوق بشر در امور ایران می‌خواهد برای آزادی بی‌قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی در ایران سریعاً اقدام نماید.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران
۲۲ تیر ۱۳۹۹، برابر با ۱۲ ژولای ۲۰۲۰
این گزارش به سازمان‌های زیر ارسال گردید:
- دبیر کل سازمان ملل متحد
- کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
- گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران
- گزارشگر ویژه اعدام سازمان ملل متحد
- سازمان عفو بین‌الملل[۱]
پرستو معینی و فروع تقی پور متهمان سیاسی در زندان قرچک ورامین تحت فشار و اذیت و آزار نیروه‌های امنیتی قرار دارند. این سه زندانی سیاسی در جریان بازجویی‌ها تحت فشار برای انجام اعتراف تلویزیونی قرار گرفتند. هم‌چنین این زندانیان سیاسی به دستور قاضی مربوطه از دسترسی به وکیل انتخابی خود محروم شده‌اند؛ و به آن‌ها گفته شده است که تنها حق انتخاب وکیل از میان وکلای در فهرست وکلای قوه قضاییه را دارند. پرستو معنین و مادرش زهرا صفایی و فروع تقی‌پور هم‌اکنون در بند ۵ زندان قرچک ورامین به‌سر می‌برند. اتهام این سه زندانی هم‌کاری با سازمان مجاهدین خلق ایران عنوان شده است.[۲]
رئیس زندان قرچک ورامین، مهدی محمدی و معاونش زنی به نام میرزایی با اجیر کردن زنان زندانی عادی زندان قرچک با جرائم خطرناک، تلاش دارند با ایجاد صحنه‌های درگیری و هجوم جمعی به زندانیان سیاسی پرستو معینی و مادرش زهرا صفایی و زندانی سیاسی دیگر فروغ تقی پور، آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار داده و یا این‌که به قتل برسانند. در یک گزارش موثق به‌تاریخ دهم شهریورماه ۱۳۹۹، گفته شده است:
«برخی زنان زندانی عادی گفته‌اند که رئیس زندان، ما را اجیر کرده است تا این زندانیان را کتک بزنیم و با آن‌ها درگیر شویم؛ اما نمی‌دانیم به چه علت بایستی این کار را بکنیم چرا که این سه زن بسیار آرام و مهربان هستند و آزارشان به کسی نرسیده است.»
به این سه زن زندانی از سوی رئیس زندان ابلاغ شده است که اجازه صحبت با سایر زندانیان را ندارند. چون ممکن است در صورت ادامه ارتباط با دیگر زندانیان، آنان نیز هوادار مجاهدین خلق شوند. پرستو معینی و مادرش و فروغ تقی پور برخی روزها مجبورند به‌خاطر این‌که از طرف زنان زندانی عادی اجیر شده، مورد تهدید و حمله قرار نگیرند، از بند خارج شده و به کارگاه بروند. این سه زندانی سیاسی مستمراً مورد فحاشی مأمورین زندان قرار می‌گیرند. زهرا صفایی به مسئولان زندان قرچک شکایت کرده و گفته است:
«ما اینجا احساس امنیت جانی نداریم و شب‌ها در اتاق یا هنگام رفتن به سرویس بهداشتی هم احساس امنیت نمی‌کنیم»
در حال حاضر شرایط برای این زندانیان سیاسی به شدت غیرقابل تحمل و خطرناک شده است و جان آن‌ها در زندان قرچک ورامین در خطر جدی قرار دارد. قتل زندانیان سیاسی به دست مجرمان خطرناک یکی از شیوه‌های شناخته شده رژیم ایران است.[۳]