فرار مغزها: تفاوت میان نسخه‌ها

فرار مغزها یا مهاجرت مغزها به فرآیندی گفته می‌شود که نخبگان و فرهیختگان یک کشور به کشورهای توسعه یافته مهاجرت می‌کنند. این مهاجرت می‌تواند دلایل مختلف از جمله اقتصادی، علمی، فناوری، سیاسی و… را شامل می‌شود. فرار مغزها را می‌توان فرار سرمایه‌های انسانی یک کشور نامید. این سرمایه‌ها در هر کشور با هزینه‌های گزاف به دست می‌آید. در واقع دانشمندان، مهندسان، متخصصان، تحصیل‌کردگان و… سرمایه‌های انسانی هر کشور محسوب می‌شوند. به طور خلاصه برخی از عوامل اصلی در فرار مغزها از ایران به شرح زیر است: مشکلات اقتصادی/ بیکاری قشرتحصیل‌کرده/ تسلط باندبازی و رانت در بکارگیری نخبگان و تحصیل‌کردگان/ نداشتن امید به آینده روشن/ و… خمینی پس از سرکار آمدن حکومت جدید در رابطه با پدیده فرار مغزها گفته بود: «می‌گویند مغزها فرار می‌کنند. جهنم که فرار کردند. این مغزها، مغزهای علمی نبودند. این مغزها، مغزهای خیانتکار بودند …». زیان فرار مغزها بر پیکره اقتصادی و اجتماعی ایران سال‌های است که ادامه دارد. فرار مغزها علاوه بر محروم کردن اقتصاد ملی از عوامل تولیدی این فرصت استثنایی را به صورت مجانی در اختیار سایر کشورها قرار می‌دهد. روزنامه آرمان ملی خسارت فرار مغزها از ایران را ۳۰۰ برابر زیان ناشی از جنگ ایران و عراق دانسته و می‌گوید فرار مغزها ۲ برابر درآمد نفتی به ایران ضرر و زیان وارد کرده است. فرار مغزها در ایران شامل گروه خاصی نشده و همه قشرها و نخبگان کشور را در برمی‌گیرد. از جمله می‌توان به فرار پزشکان، کادر درمان، نخبگان المپیادهای جهانی، ورزشکاران و کارگران ماهر اشاره کرد. از ۲۷۶۵ دارندگان مدال المپیادی دهه ۹۰ تنها ۵۷درصد مقیم ایران هستند. به گفته صفدر زارع حسین‌آبادی دبیر وقت انجمن استعدادهای برتر ایران از ۸۶ مدال‌دار المپیادی ۸۲ تا ۸۳ نفرشان مهاجرت کرده‌اند.