ارتش آزادی‌بخش ملی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب ارتش آزادیبخش آمده است: <blockquote>«در هفنه‌ها، روزها و لحظه‌های قبل از ۳۰ خرداد، مسیر حوادث نشان می‌داد که تا آن‌جا که به خمینی و رژیم ارتجاعیش مربوط می شود، همه چیز تعیین تکلیف شده است. خمینی شمشیر آخته را تا به آخر از غلاف بیرون کشیده و می‌خواست در لحظه‌ی مناسب فرود  آورد. تمامی گفت و شنودهای سیاسی و مسالمت آمیز با خمینی به پایان رسیده بود. از این‌رو مجاهدین به آخرین تیر ترکش سیاسی خود می اندیشیدند. باید آخرین اتمام حجت را با خمینی انجام می‌دادند. هیچ چیز جز یک تظاهرات عظیم مردمی نمی‌توانست چنین نقش برجسته یی ایفا کند. اما این تظاهرات بمثابه سلاح بُرنده‌ی سیاسی بایستی هرچه زودتر وارد میدان می‌شد. زمان بسیار تعیین‌کننده بود، حتی یک روز زودتر و یا یک روز دیرتر همه چیز را  تغییر  می‌داد».<ref>کتاب ارتش آزادیبخش ملی - چاپ ۱۳۷۴</ref></blockquote>۳۰ خرداد روز اتمام حجت مجاهدین با حاکمیت فرا می‌رسد، بیش از نیم میلیون تن از مردم تهران به تظاهراتی مسالمت آمیز دست می‌زنند اما با سرکوب خونین، حاکمیت روبرو شد، پیام خمینی مبنی بر سرکوب هر چه تمامتر و شلیک به تظاهرکنندگان از رادیو برای نیروهای دولتی و بخصوص پاسداران پخش شد، این پیام دستوری بی شکاف برای سرکوب تظاهر کنندگان بود.

در سایه این قراداد صلح بود که مقر مسئول شورای ملی مقاومت از فرانسه به بغداد انتقال یافت، در این دوره [[سازمان مجاهدین خلق ایران|سازمان مجاهدین]] نیروهایش را به عراق و قرارگاه اشرف منتقل کرد. مجاهدین عملیات خود را در توار مرری گسترش دادند.

نهایتاً در روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۶ مسعود رجوی فرمان تأسیس ارتش آزادیبخش ملی ایران را صادر کرد.