ناهید همت‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

| جایگزین_امضا    =

}}

ناهید همت آبادی مرداد ماه 1319در یکی از قدیم­ی‌ترین محلات تهران (میدان حسن­‌‌‌آباد) چشم به جهان گشود. پدر بزرگ (آیت­‌اله شیخ محمدعلی همت آبادی) از جمله روحانیانی بود که در نجف اشرف به درجه اجتهاد نایل آمده بود، صاحب دفتر ازدواج و طلاق و پیش‌نماز مسجد همت آباد در کوچ‌ه­ای به همین نام در محله یاد شده بالا بود.  

پدر، کارمند وزارت دارایی و مادر بانویی بسیار فرهیخته و در زمره بانوانی بود که در زمان خود پس از یازده سال تحصیل، به دریافت دیپلم متوسطه نایل می­شدند که او نیز پس از پایان تحصیلات و اخذ دیپلم از ” درّه‌­المدارس“ در تهران، مدتی نیز سمت ناظم را در همین دبیرستان برعهده گرفت. این دبیرستان بعداً  آزرم نامیده شد. مادر در نواختن تار نیز دستی داشت و به­‌گفته خودش تحت شرایط دوران و با ممنوعیت موسیقی برای بانوان، ساز را نیز باید هنگام رفتن نزد استاد ناچار زیر چادر و چاقچور پنهان و حمل نموده و آموزش و فراگیری آن هم نه با متد علمی متداول بلکه از طریق گوش و به­‌‌اصطلاح، سینه به سینه بوده است. پدر نیز از صوتی بسیار خوش و دلنشین برخودار بود که بستگان و خود او نیز به‌‌شوخی آن را حاصل روضه­‌خوانی ­پدر دانسته و به این بهانه پدر بزرگ را نیز با دانش گسترده و تسلط بسیار او به علوم، معارف و شعر به طنزگویی درباره آخوندها ترغیب می­‌نمودند.

[[پرونده:ناهید همت آبادی در حال اجرای برنامه .jpg|جایگزین=ناهید همت آبادی در حال اجرای برنامه|بندانگشتی|ناهید همت آبادی در حال اجرای برنامه]]

علاقه وافر مادر به موسیقی، او را سرانجام واداشت تا یگانه دختر خود را نیز در یازده سالگی و با خرید ساز ویلن به معلم خصوصی موسیقی بسپارد و گرچه گذشت زمان نیز شاهد هیچ پیشرفت چشمگیری در آموختن یا خوش‌­نوازی ساز فرزند نبود اما مادر بی ­اندکی سرخوردگی و نومیدی چاره کار را تنها در انتخاب هنرآموزی جدید دانسته و موضوع را مصرانه پی گرفته به انجام رساند، البته هم‌چنان بدون نتیجه و بی‌آن که هنرجوی جوان حتی یکی از دستگاه­­های موسیقی ایرانی را به درستی فراگرفته یا به‌خوبی بنوازد.

ناهید همت آبادی پس از اخذ دیپلم متوسطه با شرکت در آزمون پذیرش هنرستان عالی موسیقی، به‌عنوان هنرآموز رشته آواز اپرا در کلاس اولین باغچه­‌بان پذیرفته و در کلاسهای روزانه هنرستان مشغول تحصیل گردید. پس از گذشت حدود دو سه سال و با افتتاح مرکز رادیو تلویزیون ملی ایران که در ابتدای تأسیس به نام ” تلویزیون ثابت پاسال“ نامیده می‌شد، در چندین برنامه تک­‌خوانی با همراهی پیانو یا به همراهی کُر و ارکستر هنرستان عالی موسیقی در این فرستنده ـ که برنامه­'''‌'''هایش در دوران اولیه به‌طور زنده و بدون ضبط قبلی پخش می‌شد ـ شرکت نمود.

ناهید همت آبادی نقش میرابلّا (برای صدای متزوسوپرانو) را در اپرای” بارون کولی“ اثر یوهان اشتراوس (پسر) چندین بار برعهده داشته و در اپرای” هنزل و گرتل“ اثر” هومپردینگ“ نیز به مدت نه شب نقش” هنزل“ (متزوسوپرانو) را اجرا نموده است. نقش ” گرتل“ (سوپرانو) را اما هر سه شب یکبار خواننده (سوپرانو) دیگری عهده­دار بوده است.  

با انتخاب بیژن آصف جاه به مدیریت اپرای تهران ـ کمی پیش از ایام انقلاب ـ و به پیشنهاد وی اکثر خوانندگان دائم و مهمان تالار رودکی برای ارزیابی چگونگی کارشان باید قطعه­ای را در برابر مدیر اپرای برلین طی اقامت وی در تهران، اجرا می­کردند. ناهید همت آبادی نیز با خواندن دو آریا، برای اجرای نقشهای متزوسوپرانوی لیریک در اپراهای موتسارت و سپس نقش اول ” سانتوزّا “ در اپرای ” شوالیه روستایی“ پیشنهاد گردید اما با هجوم ایلغار خمینی به ایران که قبل از تجاوز به سایر مراکز هنری و فرهنگی و قبل از همه اپرای تهران را هدف گرفت علاوه بر هنرمندان خارجی اعم از خواننده و نوازنده که طبیعتاً به­کشورهای خود بازگشتند، اکثر هنرمندان ایرانی به­خصوص خوانندگان نیز با ممنوعیت آواز خوانی زنان، ناچار به­مهاجرت گردیدند.  

ناهید همت آبادی از سال 1373­عضو شورای ملی مقاومت ایران می‌باشد.

   

[[پرونده:ناهید همت آبادی درنمایشگاه هنر های بهرام عالیوندی.jpg|جایگزین=ناهید همت آبادی درنمایشگاه هنر های بهرام عالیوندی|بندانگشتی|ناهید همت آبادی درنمایشگاه هنر های بهرام عالیوندی]]

بزرگداشت فردوسی از زمان حکومت سابق تا کنون اغلب در شهرهای مختلف جهان برگزار شده است. در بزرگداشت هزاره فردوسی در وین اما که توسط دبیرکل یونسکو و طی دو شب ترتیب داده شده بود علاوه بر دهها تابلوی نقاشی رنگ روغن و گرافیک اثر بهرام عالیوندی که بنابر افسانه­ها و اساطیر شاهنامه خلق شد­ه­اند، قطعه ” به یاد فردوسی کبیر“ بر اساس اشعار شاهنامه برای آواز سلو و همراهی پیانو اثر مرتضی حنانه نیز برای اولین بار توسط ناهید همت آبادی اجرا و مورد استقبال بسیار قرار گرفته و گزارش آن متعاقباً در بولتن ماهانه یونسکو منتشر و طی یک گزارش کوتاه تلویزیونی نیز پخش گردید.

شهر تاریخی ـ هنری اورسوراواز در فرانسه نیز طی دو” شب فرهنگی ایران“ با حضور مریم رجوی و شهردار شهر، شاهد نمایشگاهی از آثار بهرام عالیوندی بود که در شب اول آن ناهید همت آبادی با اجرای سه ترانه­ بلبل و گل سرخ به زبان فرانسه، کاروان و جام و ماه به زبان فارسی از آثار امین اله حسین مورد استقبال فراوان شنوندگان قرار گرفت.