اعتصاب غذای زندانیان سیاسی - سه‌شنبه‌ها

اعتصاب زندانیان سیاسی در سه‌شنبه‌ها

اعتصاب زندانیان سیاسی در سه‌شنبه‌ها، علیه اعدام در روز سه‌شنبه ۱۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۲، توسط زندانیان زیر حکم اعدام در زندان قزلحصار آغاز شد. اعتصاب این زندانیان با استقبال بسیاری از زندانیان سیاسی در سایر زندان‌ها مواجه شد. پس از اعلام اعتصاب زندانیان سیاسی قزلحصار، ۶۱ نفر از زنان محبوس در زندان اوین نیز در اعتراض به شدت موج اعدام‌ها به اعتصاب هفتگی سه‌شنبه‌ها پیوستند. علاوه بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی قزلحصار، زندانیان سیاسی زندان‌های اوین، عادل‌آباد شیراز، وکیل‌آباد مشهد، کرج و سقز نیز علیه اعدام به اعتصاب‌کنندگان پیوستند و اعلام کردند که سه‌شنبه‌ی هر هفته دست به اعتصاب غذا خواهند زد. هم‌چنین شماری از زندانیان سیاسی دهه‌ی ۶۰، و خانواده‌ی شهیدان ضمن حمایت از اعتصاب زندانیان، اعلام کردند که آن‌ها نیز روز سه‌شنبه ۱۷ بهمن‌ماه در اعتراض به اعدام‌های گسترده، به اعتصاب کنندگان خواهند پیوست. علاوه براین، شمار بسیاری از فعالان سیاسی و حقوق بشری و هم‌چنین خانواده‌های زندانیان سیاسی مانند خانواده‌های سپیده قلیان، مهسا امینی، پدر آتنا دائمی و نرگس محمدی طی نامه‌ای از طرف خود و ۳۱ تن دیگر از زندانیان سیاسی سابق بند زنان، از خارج از زندان اعلام کردند که علیه اعدام به اعتصاب غذای‌ زندانیان سیاسی خواهند پیوست. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی و فرهنگیان که از پیش اعلام کرده بودند به اعتصاب غذای زندانیان علیه اعدام می‌پیوندند، طی بیانیه‌ای اعلام کردند که ۱۰ تشکل کارگری و اجتماعی دیگر نیز به آن‌ها پیوسته‌اند. اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در حالی است که هزاران زندانی در زندان قزلحصار و سایر زندان‌ها در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. رژیم ایران در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۸۲۳ زندانی که ۵ تن از آن‌ها کودک زیر ۱۸ سال در زمان ارتکاب جرم بودند، اعدام کرده است. علاوه بر این اعدام‌ها، دست‌کم ۱۶۳ زندانی دیگر نیز در زیر حکم اعدام در انتظار اعدام به‌سر می‌برند و تعداد آن‌ها نیز رو به افزایش است. سازمان عفو بین‌الملل هم با صدور بیانیه‌ای کشتار و اعدام بی‌وقفه‌ی معترضان و زندانیان در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی را پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، محکوم کرد.

اعتصاب غذای زندانیان سیاسی

آغاز اعتصاب غذای زندانیان

موج اعتراض زندانیان سیاسی علیه اعدام گسترده در زندان‌های ایران، پس از اعدام زندانیان سیاسی محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، نخستین بار با اقدام زندانیان سیاسی و عقیدتی در بند زنان زندان اوین جهت اعتصاب غذای یک روزه آغاز شد و با اعلام اعتصاب هفتگی سه‌شنبه‌ها توسط زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار تداوم و گسترش یافت.

ابتکار تداوم اعتصاب غذا علیه اعدام در روز سه‌شنبه ۱۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۲، توسط زندانیان زیر حکم اعدام در زندان قزلحصار آغاز شد.

۱۰ تن از زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار که در آغاز اعلام اعتصاب غذا در سه‌شنبه‌ها کردند، عبارتند از سعید ماسوری، زرتشت احمدی راغب، لقمان امین‌پور، جعفر ابراهیمی، میثم دهبان‌زاده، احمدرضا حائری، رضا محمدحسینی، حمزه سواری، سپهر امام‌جمعه و رضا سلمان‌زداه

اعتصاب این زندانیان با استقبال بسیاری از زندانیان سیاسی در سایر زندان‌ها مواجه شد.

بیانیه زندانیان سیاسی قزلحصار

زندانیان سیاسی در قزلحصار کرج با صدور بیانیه‌ای در روزهای اول بهمن ۱۴۰۲، نسبت به افزایش و گسترش اعدام‌ها در همه‌ی زندان‌ها اعلام اعتصاب غذا کردند. در این بیانیه آمده است:

«از زمان تبعیدمان تا کنون شاهد گسترش موج اعدام زندانیان سیاسی و غیر سیاسی بوده‌ایم و به هر نحو ممکن، نسبت به این جنایت واکنش و در حد امکان اطلاع‌رسانی کرده‌ایم. به همین خاطر نیروهای امنیتی روز یکشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۲، برای خاموش کردن این صدای اعتراض و ممانعت از افشای موج اعدام‌ها، به بند زندانیان یورش برده، ضمن ضرب و شتم وتهدید و توهین اقدام به تخریب و ضبط وسایل کردند. این همه وحشیگری برای ممانعت از افشاگری علیه اعدام‌ها وقتل حکومتی است. به‌ویژه در آستانه اعدام چهار هموطن کُرد و سایر زندانیان در انتظار اجرای حکم همزمان شاهد اعلام اعتصاب غذا از سوی جمعی از زندانیان زیر حکم اعدام زندان قزلحصار بودیم. آن‌ها اعلام نمودند که برای جلب توجه افکار عمومی برای توقف اعدام‌ها هر سه‌شنبه اعتصاب غذا خواهند نمود. ما زندانیان سیاسی زندان قزلحصار در پاسخ به استمرار و ندای تظلم‌خواهی این زندانیان و در اعتراض به اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام ۴هموطن کُرد وسایر احکام اعدام، به کمپین توقف ماشین اعدام می‌پیوندیم و برای توقف سه‌شنبه‌های سیاه هم‌سو با سایر زندانیان تا توقف این ماشین کشتار هر سه شنبه دست به اعتصاب غذا خواهیم زد.»

هم‌چنین روز سه شنبه ۱۰بهمن شماری از زندانیان زیر حکم اعدام در قزلحصار اعلام کردند:

«برای این که صدای ما شنیده شود، ما هر سه‌شنبه اعتصاب غذا می‌کنیم. روز سه‌شنبه را برای این انتخاب کردیم، چون اغلب این روز آخرین روز زندگی همبندی‌های ماست که در روزهای قبل به انفرادی منتقل می‌شوند.»

پیوستن زنان زندانی به اعتصاب

زندان اوین

پس از اعلام اعتصاب زندانیان سیاسی قزلحصار، ۶۱ نفر از زنان محبوس در زندان اوین نیز در اعتراض به شدت موج اعدام‌ها به اعتصاب هفتگی سه‌شنبه‌ها پیوستند.

هم‌چنین جمعی از زنان زندانی سیاسی هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران در بند زنان زندان اوین نیز از روز سه‌شنبه ۲۴ بهمن‌ماه به اعتصاب سه‌شنبه‌ها علیه اعدام پیوستند. در حال حاضر ۴ تن از زندانیان سیاسی در بند زنان زندان اوین به نام‌های فروغ تقی‌پور، نسیم غلامی، مرضیه فارسی و وریشه مرادی به «بغی» متهم شده‌اند.

هم‌چنین سپیده قلیان از زندان بوشهر و زینب جلالیان از زندان یزد، همراهی خود را با اعتصاب ۶۱ زندانی سیاسی زن اعلام کردند.

پیوستن زندان‌های دیگر به اعتصاب

در چهارمین هفته اعتصاب زندانیان در اول اسفند، علاوه بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی قزلحصار، زندانیان سیاسی زندان‌های اوین، عادل‌آباد شیراز، وکیل‌آباد مشهد، کرج و سقز نیز علیه اعدام به اعتصاب‌کنندگان پیوستند و اعلام کردند که سه‌شنبه‌ی هر هفته دست به اعتصاب غذا خواهند زد.

برخی از زندانیان سیاسی در زندان اوین که اعلام کردند در همراهی با زندانیان سیاسی زندان قزلحصار، سه‌شنبه‌های هر هفته علیه اعدام دست به اعتصاب غذا خواهند زد، عبارتند از: علی معزی، رضا اکبری‌منفرد، محمد آشتیانی عراقی، نصرالله فلاحی، علی کاظمی، مهدی بیرامی، محمدصادق گرمارودی، مهدی خداکرمی، محمد خداکرمی، خسرو رهنما، بهروز احسانی، رضا رضایی، کامران رضایی‌فر، حسین شهسواری، شهاب نادعلی، مسعود معینی، علی بحیرائی، یاسین مختاری، و آرش مرادی

چهارمین دور از اعتصاب غذای زندانیان درحالی صورت گرفت که محاکمه‌ی چهار تن از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، به نام‌های نوید نجاران، میلاد آرمون، مهدی ایمانی و مهدی حسینی در پرونده‌ی تحت عنوان شهرک اکباتان، با اتهاماتی مانند محاربه و مشارکت در قتل عمد در جریان است.

شایان ذکر است که قوه قضاییه‌ی رژیم ایران در روز دوشنبه ۳۰ بهمن‌ماه اعلام کرد بابک زنجانی که به اتهام اختلاس و فساد مالی به اعدام محوم شده است، پس از ۱۰ سال با پرداخت بدهی آزاد خواهد شد.

گسترش اعتصاب به بیرون از زندان

به دنبال اعلام اعتصاب غذای زندانیان سیاسی قزلحصار در سه‌شنبه‌ها، شماری از زندانیان سیاسی دهه‌ی ۶۰، و خانواده‌ی شهیدان ضمن حمایت از اعتصاب زندانیان، اعلام کردند که آن‌ها نیز روز سه‌شنبه ۱۷ بهمن‌ماه در اعتراض به اعدام‌های گسترده به اعتصاب کنندگان خواهند پیوست. هم‌چنین شماری از زندانیان سیاسی دهه‌ی ۶۰، در ترکیه نیز اعلام کردند که در اعتراض به اعدام‌های افسارگسیخته در زندان‌های ایران، به اعتصاب غذای سه‌شنبه هر هفته خواهند پیوست.

علاوه براین، شمار بسیاری از فعالان سیاسی و حقوق بشری و هم‌چنین خانواده‌های زندانیان سیاسی مانند خانواده‌های سپیده قلیان، مهسا امینی، پدر آتنا دائمی و نرگس محمدی طی نامه‌ای از طرف خود و ۳۱ تن دیگر از زندانیان سیاسی سابق بند زنان، از خارج از زندان اعلام کردند که علیه اعدام به اعتصاب‌ زندانیان سیاسی خواهند پیوست.

پیوستن تشکل‌ها به اعتصاب

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی و فرهنگیان که از پیش اعلام کرده بودند به اعتصاب غذای زندانیان علیه اعدام می‌پیوندند، طی بیانیه‌ای اعلام کردند که ۱۰ تشکل کارگری و اجتماعی دیگر نیز به آن‌ها پیوسته‌اند. در بخشی از گزارش امضاءکنندگان این بیانیه آمده است:

«عموم نیروهای سیاسی آزادیخواه و برابری طلب؛ کارگران، معلمان، بازنشستگان و جوانان انقلابی را به مبارزه‌ای سراسری و قدرتمند در ابعاد داخلی و بین‌المللی برای توقف و لغو مجازات اعدام فراخوانده‌اند.»

گسترش اعدام‌ها در ایران

گسترش اعدام در ایران

اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در حالی است که هزاران زندانی در زندان قزلحصار و سایر زندان‌ها در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. به عنوان نمونه، ۱۰ زندانی سیاسی شامل: مجاهد کورکوری، خسرو بشارت، انور خضری، کامران شیخه، رضا رسایی، فاضل بهرامیان، مهران بهرامیان، عباس ادریس، منصور دهمرده و محمدجواد وفایی ثانی در معرض خطر اعدام قرار دارند.

مطابق گزارش مرکز آمار فعالان حقوق بشر هه‌نگاو، رژیم ایران در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۸۲۳ زندانی که ۵ تن از آن‌ها کودک زیر ۱۸ سال در زمان ارتکاب جرم بودند، اعدام کرده است. علاوه بر این اعدام‌ها، دست‌کم ۱۶۳ زندانی دیگر نیز در زیر حکم اعدام در انتظار اعدام به‌سر می‌برند و تعداد آن‌ها نیز رو به افزایش است.

بیانیه عفو بین‌الملل

بیانیه سازمان عفو بین‌الملل

سازمان عفو بین‌الملل هم با صدور بیانیه‌ای کشتار و اعدام بی‌وقفه‌ی معترضان و زندانیان در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی را پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، محکوم کرد. سازمان عفو بین‌الملل هم‌چنین اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی را نشان‌دهنده‌ی سقوط وحشتناک رژیم ایران در گستره‌ی بی‌رحمی توصیف کرد و به دولت‌ها فراخوان داد تا براساس صلاحیت جهانی تحت قوانین بین‌المللی، تحقیقات جنایی علیه مقامات عالی‌رتبه رژیم ایران را آغاز و عواقب این اعدام‌ها را به جمهوری اسلامی خاطرنشان کنند.

اعتصاب زندانیان سیاسی در سه‌شنبه‌های «نه به اعدام» که در ۱۷ زندان گسترش یافته است، هر هفته همچنان ادامه دارد. زندانیان سیاسی در زندان‌هایی که در سه‌شنبه‌ها دست به اعتصاب غذا زده‌اند، عبارتند از: زندانهای اوین (بندزنان، بند۴، بند۶، بند۸)، زندان قزلحصار (بند۳وبند۴)، و هم‌چنین زندان‌های مرکزی کرج، خرم‌آباد، خوی، نقده، سقز، تبریز، مشهد، قائم‌شهر، اردبیل، کامیاران، مریوان، سلماس، ارومیه، بانه و زندان نظام شیراز

بیانیه جمعی از زنان زندانی زندان اوین

سه‌شنبه ۹ مردادماه ۱۴۰۳، زندانیان سیاسی زندان اوین در بیست‌وهفتمین سه‌شنه اعتصاب خود، با صدور بیانه‌ای نسبت به حکم اعدام زندانیان سیاسی پخشان غزیری، وریشه مرادی و نسیم غلامی اعتراض کردند. در این بیانیه آمده است:

«ما زنان زندانی سیاسی در زندان اوین، هم‌دوش و هم‌پای برادرانمان در زندان‌های مخوف ولایت فقیه در سه‌شنبه‌های علیه اعدام، ۲۷امین سه‌شنبه را در حالی پشت سر می‌گذاریم که خبر صدور و ابلاغ حکم اعدام هم‌بندی عزیزمان پخشان عزیزی و هم‌چنین محکومیت و تهدید اعدام هم‌بندی‌های دیگرمان نسیم غلامی و و‌ریشه مرادی را هم شنیده‌ایم. اخباری که شنیدنش تن هر انسان آزاده‌ای را می‌لرزاند. رژیم می‌خواهد با به‌بند کشیدن زنان آزاده و رها شده از افکار بورژوایی و ارتجاعی و استثماری و زنانی که توانایی، قدرت و ظرفیت شکستن همه موانع و دریدن همه زنجیرهای ستم و بندگی را کسب کرده‌اند، با عصیان و شورش خلق به ستوه آمده از سانسور و سرکوب و اعدام سیستماتیک، مقابله کند و در برابر آن سد ببندد. اما هیهات! این دختران و زنان، با رزم و ایستادگی خود، چنان پنجه بر چهره مخوف ارتجاع کشیدند و آن‌چنان سیلی محکمی به گونه‌اش نواختند که از شدت ضعف دست به اقدامات این‌چنینی و صدور احکام ظالمانه و غیرانسانی علیه زندانیان سیاسی و به‌خصوص زنان زندانی، می‌زند تا مانع روئیدن جوانه‌های دیگر شود؛ غافل از آن‌که جوانه‌ها به‌دور از چشم دیکتاتوری شیخ و تمامی تمهیدات شاه متعفن و اصلاح‌طلبان قلابی، روییدند و اکنون به ثمر نشسته‌اند و می‌روند تا در کنار خلق قهرمان ایران، این رژیم پلید را از بن بسوزانند. ما کانون‌های شورش و قیام در قلب زندان‌های مخوف این رژیم، با مرزبندی در مقابل شیخ و شاه دست در دست دیگر زندانیان در سه‌شنبه‌های علیه اعدام فریادهامان را در هم گره می‌زنیم، تا صدایمان را به گوش جهانیان برسانیم. صدای پخشان عزیزی را که مظلومانه به اعدام محکوم شده است و صدای همه زندانیانی را که هر روز به مسلخ می‌کشند. بگذار تا رسانه‌های رسوای ارتجاعی و استعماری هر چه می‌خواهند به سیه‌کاری‌هایشان ادامه دهند و صدای ما را سانسور کنند. آن‌چه بی‌گمان می‌آید درخشش خورشید رهایی و آزادی است که در تلألؤ انوار بی‌بدیلش هر چه سیاهی و پلیدی است دود می‌شود.»