بیانیه ملی ایرانیان
بیـانیـهی ملـی ایرانیان
۱۳۷۷
ما امضاء کنندگان زیر اعلام میکنیم:
۱ـرژیم ضدبشری ولایت فقیه را، که غاصب حقوق مردم ایران است، در تمامیتش با شعار «مرگ بر خامنهای ـ مرگ بر رفسنجانی ـ مرگ بر خاتمی» نفی میکنیم و برای هیچیک از جناحهایش ذرهای مشروعیت قائل نیستیم. از اینرو افشای مانورهای فریبکارانهی جناحی را که پشتگرم بهحمایت خارجی است و هدفی جز تداوم سلطهی نکبتبار حکومت آخوندی ندارد،
وظیفهی روزمرهی همهی ایرانیان شریف میدانیم.
۲ ـ نمیتوان رژیم را ضدبشر، غاصب حقوق مردم و بنابراین نامشروع دانست و با آن به جنگ برخاست و در عین حال مبلغان و کارگزارانش را به عنوان «دگراندیش» دارای مصونیت دانست و برای آنها حقوقی برابر حقوق مبارزان راه آزادی قائل شد. بعد از جنگ جهانی دوم، اغلب کشورهای جهان نازیسم و فاشیسم را مرامهایی ضدبشر شناختند و در قوانین خود هرگونه تبلیغ و ترویج آنها را جرم و مستوجب کیفر اعلام کردند، و تاکنون کسی بهخود اجازه ندادهاست این «ممنوعیت عقیده و بیان» و نحوهی برخورد با فاشیستها را بهعنوان نقض حقوق «دگراندیشان» مورد سؤال یا انتقاد قرار دهد. استبداد مذهبی حاکم بر ایران هم، از نظر ماهیت جنایاتش در مورد مردم ایران، دستکمی از آن مرامهای ضدبشر نداشتهاست. سنت مبارزات آزادیخواهانهی ایرانیان و نیز حداقل شرافت اخلاقی و احساس همبستگی با مردم ستمدیدهی میهن حکم میکند که عمال این رژیم و همدستانشان را بهنحوی قاطع تحریم کرد و در انزوای کامل قرار داد. ما مرزبندی قاطع با رژیم ضدبشری ولایتفقیه را عمدهترین معیار برای ارزیابی ادعاهای افراد و گروهها و شناسایی دوست و دشمن تلقی میکنیم.
۳ـ بنابراین تأکید میکنیم که هرکس حق دارد مخالف شورای ملی مقاومت ایران یا سازمان مجاهدین خلق باشد و انتقاداتش را آزادانه ابراز کند. اما بهانهکردن این مخالفت برای مخدوش کردن مرزبندی با رژیم یا مشروعیت بخشیدن به یکی از جناحهای درونی آن را خیانت به مصالح ملت میدانیم.
۴ـ از آن جا که موجودیت و قانون اساسی رژیم آخوندی بر سلب حق حاکمیت ملت مبتنی است و ازآن جا که این رژیم با اعدام یکصدوبیست هزار تن از آگاهترین و فداکارترین فرزندان مردم ایران، با شکنجه و قتلعام زندانیان سیاسی، با سرکوب و کشتار اقلیتهای ملی و مذهبی، با جنگ ضدمیهنی، با صدور تروریسم و ارتجاع، با برقرار کردن خفقان مطلق و با مجازاتهای وحشیانهای مانند سنگسار؛ دریایی از خون بین خود و مردم ستمدیدهی ایران ایجاد کردهاست؛ دفاع از این رژیم و هر یک از جناحهای آن و برقرار کردن رابطه با آنها، پایمال کردن خون شهیدان و دشمنی با آزادی و حاکمیت مردم ایران است. طرد کامل رژیم ولایتفقیه، مرز متمایز و خط قرمز پیکار آزادی بهشمار میرود. عبور از این خط قرمز که حصار حیاتی و مرزبندی ملی ایرانیان در برابر حاکمیت آخوندی است، هر فرد یا جریان سیاسی را، هرچند سابقه یا داعیه مخالفت با رژیم داشته باشد، از جرگهی مخالفان رژیم خارج و بهورطهی خیانت میکشاند.
۵ ـ تجمع یا راهپیمایی همراه با حمل شعار و فریاد اعتراضی، پرتاب تخممرغ و گوجهفرنگی، حضور در گردهماییها و ابراز مخالفت یا بیان اعتراض با صدای بلند و…از شیوههای سنتی و بسیار رایج مبارزهی مسالمتآمیز در اروپا و آمریکاست. هواداران مقاومت ایران از دیرباز، در موارد گوناگون، از همهی این شیوهها برای اعتراض بهحضور افراد وابسته به رژیم یا ابراز مخالفت با آنها استفاده کردهاند و ازجمله سالها پیش، شیخ محمد خاتمی وزیر ارشاد رژیم را در سفرش به آلمان به همین گونه مورد «استقبال» قرار دادند. کاربرد این شیوهها را در مورد همدستان رژیم، شیوهی «چماقداری» خواندن، اگر از جهل مرکب سرچشمه نگرفته باشد، فقط میتواند حاکی از تلاش برای مخدوشکردن مرزبندی با رژیم باشد. از اینرو افشای این شگردهای موذیانه را ـکه در پوشش تمرین دموکراسی، راهگشای تمرین خوشرقصی برای رژیمندـ وظیفهی خود میدانیم