کاربر:Ehsan/1صفحه تمرین

اشرف ۳ نام پایگاه سازمان مجاهدین خلق ایران در آلبانی است. اشرف ۳ در میان تپه‌ها و کوه‌های سرسبز شمال غربی تیرانا پایتخت آلبانی و در نزدیکی شهر بندری دورس قرار دارد. ساختن اشرف ۳ از اواخر سال ۲۰۱۷ میلادی آغاز شد پیش ساخت اشرف ۳ در این محل هیچ ساختمانی وجود نداشته و تنها پوشیده از درختزارها و مراتعی در میان تپه‌های کوچک و بزرگ بود. هم اکنون اشرف ۳ به گفته‌ی خبرنگاران و بازدید‌کنندگان یک شهر کامل با تمامی نیازمندی های آن است. اشرف ۳ دارای بیمارستان، نانوایی، آب تصفیه شده، سالن‌های کنفرانس، سالن ورزش، پارک‌ها، فروشگاه، کتابخانه، رستوران و خیابان‌ها و بناهایی است که بارنگ‌های و طرح‌های بسیار دقیق و حساب‌شده ای در کنار هم قرار گرفته‌اند.

ساخت و تکمیل اشرف ۳ کمتر از ۲۰ماه به طول انجامید. این شهر توسط اعضاء سازمان مجاهدین و با مشارکت کمپانی های مختلف بنا شد. سازمان مجاهدین خلق ایران در تیرماه ۱۳۹۸ در جریان گردهمایی بین المللی مجاهدین از اشرف ۳ بطور کامل رونمایی کرد. در این گردهمایی نزدیک به ۳۵۰ شخصیت سیاسی از سراسر جهان در اشرف ۳ حاضر شده و در یک جلسه بزرگ در سالن اجتماعات پیشرفته اشرف ۳ شرکت کردند. همچنین آنها از اماکن ساخته شده در اشرف ۳ از جمله موزه « ۱۲۰ سال مباررزه برای آزادی» بازدید کردند.

پیشینه ساخت اشرف ۳

در طی دو و ۵ ماه پس از سقوط حکومت شاه در دورانی که از طرف مجاهدین خلق ایران فاز سیاسی نام گرفته است، درگیری و تنش بین نیروهای رسمی و غیر رسمی حكومت و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران، هر روز بیشتر می‌شد. تیم‌های فروش نشریه سازمان مجاهدین خلق، به صورت سازمان یافته مورد حمله و هجوم پاسداران انقلاب اسلامی و عناصر بسیج و لباس شخصی های  وابسته به حكومت جمهوری اسلامی قرار می گرفت.  با شدت گرفتن این حملات تا تظاهرات مسالمت آمیز ۳۰ خرداد سال ۶۰ و آتش گشودن به روی تظاهركنندگان و سركوب کامل تظاهرات مسالمت آمیز؛ سازمان مجاهدین پایان مبارزه مسالمت‌‌آمیز با رژیم ایران را اعلام نمود.

سازمان مجاهدین خلق ایران پس از یک دوره جنگ های شهری به مناطق مرزی و کردستان ایران رفته و سپس در عراق پایگاهی به نام اشرف بنا کرد. این نام برگرفته از نام اشرف ربیعی است که در زمستان سال ۱۳۶۰ در یک خانه تیمی بهمراه موسی خیابانی توسط پاسداران محاصره شده و جان باخته بودند.

قرارگ اشرف در عراق که هم اکون اشرف یک نام دارد شامل محل استقرار فرماندهی و نیروهای رزمنده،‌محل آموزش، محل نگهداری سلاح و جنگ‌افزار و بالاخره تداركات و پشتیبانی بود.

این قرارگاه با نظارت مستقیم مریم رجوی با  تمامی الزامات زیستی و با رعایت استانداردهای مشخص‌شده در صحرایی در عراق در نزدیکی شهر خالص ساخته ‌شد حداقلهای  زیر طبق استانداردهای «طرح و پروژه» ارتش آزادیبخش می‌بایستی تاٌمین می‌شد:

آسایشگاههای مناسب، سالن غذاخوری، سالن اجتماعات و فوق برنامه، سالن و امكانات ورزشی، آشپزخانه بهداشتی، سیستمهای حرارتی و تهویه‌ی مطبوع، آب آشامیدنی، حمام ، نمازخانه  و فضای سبز. امكانات زیستی در این قرارگاهها از دید خبرنگاران خارجی كه گاه  برای بازدید و تهیه  گزارش می آمدند شگفت انگیز می‌نمود. واقعیت  این بود كه بسیاری از  رزمندگان ارتش آزادیبخش،  فارغ‌التحصیلان یا دانشجویان رشته های مختلف علمی و فنی  از دانشگاههای اروپا وآمریكا و یا دانشگاههای ایران بودند. كار مهندسی، طراحی و سپس بنایی و كارگری توسط  خودشان انجام می‌شد. این داوطلبان با به‌كارگیری ذوق و ابتكارات تخصصی  از امكانات و مواد  خام محلی حداكثر استفاده را به‌عمل می آوردند.  پاره‌یی از امكانات نیز از طریق هواداران جنبش مقاومت از كشورهای خارج ارسال می‌شد». ^[۳۲]

اشرف ابتدا با ساختمانی که آن را قلعه ۹۰۰ می نامیدند با چندساختمان پیرامون آن درشهریور ۱۳۶۵ بنا نهاده شد و به مروردرمحیطی به مساحت ۳۶ کیلومتر مربع پس از تلاشهای طاقت فرسا و نبردهای مختلف همزمان با حکومت ایران از سال ۱۳۶۵ تا زمان ترک آن درسال ۱۳۹۱ گسترش یافته و به شهری سر سبز با پیشرفته ترین امکانات دردل بیابانهای سوزان عراق تبدیل شده بود.

مجاهدین در سال ۱۳۶۶ درقرارگاه اصلی خود دراشرف ودر کنار مرزهای ایران ارتش آزادیبخش ملی ایران را تشکیل دادند، ارتش آزادیبخش ملی ایران صدها رشته عملیات در کارنامه خود به ثبت داده‌است که مهمترین آنها عملیات آفتاب، چلچراغ و فروغ جاویدان است. فروغ جاویدان عملیاتی است به قصد سرنگونی جمهوری اسلامی که مجاهدین خلق در آن حدود ۱۵۰ کیلومتر در خاک ایران پیشروی داشتند.

 حمله آمریکا به عراق و اشغال عراق

در سال ۱۳۸۱ نیروهای ائتلاف بین‌المللی به فرماندهی آمریکا به عراق حمله کرده و عراق را به اشغال خود درآوردند. حمله به عراق در آخرین روز سال ۱۳۸۱ آغاز شد، این حمله توسط یک ائتلاف به فرماندهی آمریکا و بریتانیا، انجام شد،‌پیشرفته‌ترین جنگ افزارها و مهیب‌ترین بمباران‌ها،‌ اشغال عراق را در کمتر از سه هفته امکان‌پذیر کرد، بغداد روز ۲۰ فروردین ۱۳۸۲ - ۹ آوریل ۲۰۰۳- سقوط کرد.

بمباران امکانات ارتش آزادیبخش ملی ایران توسط آمریکا و انگلیس

با این که سازمان مجاهدین خلق ایران پیشاپیش بی‌طرفی خودش در این جنگ را اعلام کرده بود، اما تمامی پایگاه‌های مجاهدین مورد حمله واقع شد.

 پس از اشغال عراق مجاهدین در ازاء پذیرفتن حفاظت شان توسط نیروهای آمریکایی و در احترام به قوانین حکومت نوپای عراق، جمع‌آوری سلاح‌هایشان را پذیرفتند.

پس ازحمله امریکا به عراق و سقوط دولت آن احزاب وابسته به حکومت ایران دست بالا را درمناصب حکومت جدید عراق پیدا کرده و برطبق نقشه مسیر تهران خواهان جابجایی وفروپاشی رزمندگان مستقر دراین شهر شدند تا صورت مسئله نگرانی حکومت ایران را از بین ببرند.

تحویل‌دهی حفاظت اعضای سازمان مجاهدین خلق به دولت عراق در سال ۲۰۰۹

در سال ۲۰۰۹ دولت آمریکا با نقض قرارداد خودش با مجاهدین حفاظت اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران را به دولت عراق سپرد. در آن زمان نشانه‌های آشکاری از وابستگی بخش عمده‌ای از دولت عراق به دولت ایران وجود داشت، علی‌رغم این، دولت آمریکا حفاظت سازمان مجاهدین خلق ایران را به دولت عراق که پرو-ایران بود تحویل داد.

این تحویل دهی فهرستی از حملات نظامی و کشتار و قتل‌عام و انواع و اقسام جنگ‌های روانی و محاصره پزشکی و لجستیکی را برای اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به همراه داشت.

 حمله ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸ (۲۸ و ۲۹ ژوئیه ۲۰۰۹) به کمپ اشرف

اما روز ۶ و ۷ مرداد نیروهای عراقی به داخل اشرف یورش بردند و طی ساعت‌ها درگیری، ۱۱ نفر از ساکنان را کشتند و تعدادی را هم مجروح کردند. وبسایت مجاهدین در این باره نوشت:

جنگ روانی علیه اعضای سازمان مجاهدین خلق در اشرف با ۳۲۰ بلندگو

به موازات حملات نظامی به قرارگاه اشرف، جنگ روانی گسترده‌ای توسط عوامل وزارت اطلاعات ایران علیه کمپ اشرف براه افتاد. این افراد با ۳۲۰ بلندگو به مدت ۶۷۷ روز بصورت ۲۴ ساعته علیه ساکنین اشرف به تهدید ساکنین اشرف، ایجاد آلودگی صوتی، پخش نوار و … می‌پرداختند. بلندگوها همچنین مستمر ساکنان را به تسلیم شدن به رژیم ایران فرا می‌خواندند. این بلندگوها همچنین توسط افرادی که خود را خانواده برخی از اعضاء می‌نامیدند مورد استفاده قرار می‌گرفت.

حمله دوم ارتش عراق به قرارگاه اشرف، ۱۹ فروردین ۱۳۹۰–۸ آوریل ۲۰۱۱

مقدمه حمله ۱۹ فروردین ۱۳۹۰ از روز ۱۴ فروردین با ورود نیروهای عراقی با زرهی و سلاح‌های سنگین به بخش شمالی قرارگاه اشرف شروع شد، نیروهای لشکر ۵ عراق با ۳۰ نفر بر زرهی بی ام پی وان و هاموی وارد اشرف شدند، ساکنین اشرف به این امر اعتراض کردند، و در مقابل زرهی‌های نیروهای عراقی ایستادند، اصطکاک بین ساکنین و نیروهای عراقی ادامه داشت ت پنج‌شنبه شب ۱۸ فروردین ۱۳۹۰ نیروهای بیشتری از طرف دولت عراق در شمال اشرف مستقر شده و ساعت ۴ و ۴۵ دقیقه صبح جمعه ۱۹ فروردین حمله گسترده از طرف نیروهایعراقی آغاز شد که منجر به یک قتل‌عام شد. تصاویری که ازین حمله توسط مجاهدین به رسانه‌ها مخابره شد حاکی ازین است که مجاهدین با دست خالی جلوی زرهی‌های مقاومت می‌کردند. این درگیری ۶ ساعت ادامه پیدا کرد، در مجموع ۳۶ نفر از مجاهدین با ضرب گلوله یا با زیر گرفتن توسط خودروی هاموی جان باختند و ۳۵۰ نفر مجروح شدند، همچنین ۶ نفر توسط نیروهای عراقی دستگیر شدند.

قتل‌عام ده شهریور ۱۳۹۲

هنگام جابجایی اعضاء سازمان مجاهدین خلق ایران از اشرف به لیبرتی بر اساس یک یادداشت تفاهم ۱۰۰ نفر از ساکنان در قرارگاه اشرف برای حفاظت اموال ساکنان اشرف تا تعیین تکلیف نهایی ماندند و یونامی و دولت عراق تعهد دادند که از آنها حفاظت نمایند.

با وجود تمامی تعهدات سحرگاه ۱۰ شهریور ۱۳۹۲ اول سپتامبر ۲۰۱۳ تعداد زیادی نیروی عراقی با یونیفرم رسمی ارتش عراق با تجهیزات کامل و سلاح‌های مجهز به صدا خفه کن، از چند نقطه وارد اشرف شدند، و دریک اعدام فراقضایی ۵۲ از صد باقی مانده ساکنین در کمپ اشرف را کشته، اسیر کرده و سپس با دست بسته تیرخلاص زدند. آنها همچنین وارد بیمارستان اشرف شده و افرادی را بر روی تخت بیمارستان قتل‌عام نمودند. علاوه بر آن ۷ نفر از جمله ۶ زن را به گروگان گرفتند که هنوز از سرنوشت آنان اطلاعی در دست نیست. اسامی افراد کشته شده در حادثه ۱۰ شهریور اشرف عبارت است از زهره قائمی، گیتی گیوه چیان، میترا باقرزاده، ژیلا طلوع، فاطمه کامیاب، مریم حسینی، مهدی فتح‌الله‌نژاد، احمد بوستانی، محمدرضا وشاق، محمد گرجی، علی فیض شبگاهی، نبی سیف، علی اصغر قدیری، حمید باطبی، میرحسین مدنی، علیرضا پورمحمد، علیرضا خوشنویس، علی اصغر مکانیک، سیدعلی سید احمدی، مجید فردی شیویاری، شجاع‌الدین متولی جلالی، محمد جعفرزاده، محمودرضا صفوی، اردشیر شریفیان، کورش سعیدی، قباد سعیدپور، شاهرخ اوحدی، فریبرز شیخ‌الاسلام، ابراهیم اسدی، غلامعباس گرمابی، ناصر سرابی، بیژن میرزایی، رحمت بلوک نخجیری، ابوالقاسم رضوانی، سیدعلی اصغر عمادی چاشمی، محمدعلی محمودی، حسین سلطانی بابوکانی، حسین مام رسولی، عبدالحلیم (عظیم) نارویی، سعید نورسی، حمید صابری لیف شاگردی، شهرام یاسری، سیروس فتحی مغانجوقی، ناصر کرمانیان، امیرحسین افضل‌نیا، رحمان منانی، حسن غلامپور توبیجاری، حسن جباری، یاسر حاجیان، ناصر حبشی، امیرمسعود نظری، سعید اخوان هاشمی».^[۹۹]

پس از سلسله حملات موشکی وخمپاره ای و مستقیم درنوبتهای متوالی توسط نیروهای حکومتی عراق و به شهادت رسیدن تعدادی از این رزمندگان و مجروح شدن بیش از هزار نفر از آنان طی این حملات نهایتا پس از خروج نام سازمان مجاهدین خلق ایران از لیستهای تروریستی اروپا وامریکا آنها به مکان جدیدی درفرودگاه بغداد که قبلاٌ به نیروهای امریکایی تعلق داشت یعنی کمپ لیبرتی نقل مکان کردند.که پس از تکمیل این انتقال آنها نام اشرف ۲ را به این مکان دادند.

کمپ لیبرتی اشرف ۲

پس ازانتقال حفاظت ساکنان اشرف به دولت عراق و آغاز حملات مرگبار توسط نیروهای نیابتی حکومت ایران درعراق وجان باختن دهها تن ازساکنان اشرف و زخمی شدن صدها نفر وضعیت درکمپ اشرف به شدت بحرانی شد وبرای خروج از بحران نماینده ی ویژه دبیرکل ملل متحددرعراق مارتین کوبلر یادداشت تفاهمی با دولت عراق امضا کردکه به موجب آن ساکنان اشرف به کمپ لیبرتی منتقل می شدند و دراین یادداشت امنیت ساکنان تضمین شده بودعلاوه بر این کمپ لیبرتی به عنوان  «محل موقت عبور» (TTL) نامیده شده بود که از آن جا ساکنان به کشورهای ثالث می‌روند.

 اما کمپ لیبرتی با استاندارهای بین‌المللی برای زندگی نبود طاهر بومدرا رئیس دفتر حقوق بشر یونامی و مشاور نماینده ویژه دبیر کل در مسائل مربوط به کمپ اشرف در این باره می‌گوید:

«ما در ابتدا یک برآورد امنیتی از کمپ لیبرتی انجام دادیم و به این نتیجه رسیدیم که این کمپ بسیار آسیب‌پذیر است».^[۱۰۷]

اما این موضوع به ساکنان اشرف اطلاع داده نشد،

نبود امنیت با اولین موشکباران، چند ماه بعد از ورود ساکنان اشرف به کمپ لیبرتی؛ برای آنها روشن شد. لیبرتی در مجموع ۴ بار مورد حمله سنگین موشکی قرار گرفت؛ که دهها نفر جان باختند و صدها نفر زخمی شدند؛ علاوه بر آن لیبرتی در محاصره غذایی، دارویی،سوخت و درمان قرار داشت،‌ هدف نابودی ساکنان لیبرتی و مجاهدین بود.

طاهر بومدرا در این باره نوشته است:

«آنها(نیروهای عراقی) هرگز هیچ چیزی را در مورد اشرفی‌ها پنهان نمی‌کنند. آنها همواره به من می‌گفتند که ما ترتیب آنها را خواهیم داد. این یک راز پنهان نبود؛ تصمیم شورای وزیران (عراق) که میگوید ما از همه چیز استفاده خواهیم کردم، یعنی که ما از نیروی قهریه برای اخراج آنها استفاده خواهیم کرد».^[۱۰۹]

در کمپ لیبرتی که بیشتر به زندان شباهت داشت؛ دیگر برای مجاهدین قابل تحمل نبود؛ با این که در تعریف این کمپ به آن «محل ترانزیت موقت» اطلاق شده بود، اما در عمل ترانزیت موقت نبود، ایالات متحد‌ه‌ی آمریکا تمایل جدی برای حل این موضوع نداشت، این امر موضوع باز اسکان مجاهدین را پیچیده‌تر می‌کرد. کمیساریا و سازمان ملل متحد هم در این امر تلاش جدی انجام نمی‌دادند؛ جان بولتون سفیر سابق ایالات متحده در ملل متحد و مشاور امنیت ملی آمریکا در این باره گفت:

«بطور همزمان، ملل متحد ناتوانی و ناصادقی خود را در تلاش برای حفاظت از این پناهندگان نشان داده است، در حالیکه مدام طرف دولت عراق را میگیرد. مأموریت ملل متحد در عراق بطور باورنکردنی نه تنها غیرمؤثر بوده، بلکه زیانبار هم بوده است، و همواره ترفندهایی در مورد اینکه چرا فرد دیگری در این رابطه مقصر است، با دادن اطلاعات گمراه کننده جهت مشروع کردن شکست خود، بکار گرفته می‌شود. کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در انجام وظایف خود (طبق دستور کار خود) و پذیرفتن مسئولیت کامل برای حفاظت و کمک به این پناهندگان، شکست خورده است». ^[۱۱۰]

در شرایط سیاسی پس از خروج نیروهای آمریکایی از عراق، امنیت پناهندگان ایرانی به قدری در خطر بود که انتقال از کمپ لیبرتی اجتناب‌ناپذیر بود. به عهده گرفتن مسئولیت امنیتی آنها توسط حکومت عراق و مالکی و رئیس یونامی مارتین کوبلر، در واقع یک تله مرگبار برای این پناهندگان بود.

این بحران خطرناک تنها با کمک هواداران این سازمان در سراسر جهان، سیاستمداران آمریکایی از مجلس سنا و مجلس نمایندگان، ملل ‌متحد و نمایندگان پر تجربه سازمان مجاهدین خلق در محل و در پاریس توانست حل شود. آخرین گام نیز به‌دلیل همکاری بسیار مفید دولت و تمام احزاب آلبانی به موفقیت انجامید…

مجاهدین خلق ایران تأکید کردند که هزینه‌های جابه‌جایی، زندگی روزمره و مراقبت‌های پزشکی از سوی خودشان تأمین شده است.

به این ترتیب مجاهدین و پشتیبانان بین‌المللی‌اشان مسأله باز اسکان را با پیگیری‌های حقوقی دنبال کردند، و آمریکا و کمیساریا هم وارد این موضوع شدند، و در نهایت کشور آلبانی ساکنان اشرف را به عنوان پناهنده پذیرفت.

درنهایت اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران درسال ۱۳۹۵ پس از ۱۴ سال حضوردراشرف ولیبرتی با استراتژی اعلام شده «کانون‌های شورشی» برای سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی ازعراق به آلبانی منتقل شدند.

دولت ایران نارضایتی خود را از خروج اعضای مجاهدین در عراق را بارها به اطلاع طرف عراقی رسانده بود،

کمیسیون امنیت و ضد تروریسم شورای ملی مقاومت در این باره نوشت:

صدیقه حسینی مسؤل اول پیشین سازمان مجاهدین خلق ایران

«در جریان سفر مشاور امنیت ملی عراق به تهران در اوایل شهریور، پاسدار شمخانی دبیر شورایعالی امنیت آخوندها و همچنین سرکردگان اطلاعات و نیروی قدس در مورد بر باد رفتن سرمایه‌گذاری ۱۴ساله روی برگه‌های دستگیری انترپل و احکام ساختگی دستگیری با مُهر قضاییه عراق، به او هشدار دادند و از او به جدّ خواستند همکاریهای لازم را برای شلیک موشک به لیبرتی به‌عمل آورد و مهمتر از آن، جلوی خروج ۶۰نفر را بگیرد و آنها را دستگیر و به رژیم تحویل بدهد».^[۱۱۱]

همچنین دولت ایران از این که برای خروج اعضای سازمان مجاهدین از عراق فشار آورده بود ابراز پشیمانی کرد.

«یکی از سران حکومت در این باره خاطرنشان کرده‌است: سیاست اولیه ما استقبال از خروج منافقین از عراق بود اما حالا خیلی‌ها پشیمان هستند، چون سازمان توانست همه آنها را خارج کند و هیچ‌کدام از کارهای ما برای نابود کردن آنها در عراق و یا دستگیری سران آنها به جایی نرسید. آنها حتی همه مدارک شان را با خودشان بردند و نگذاشتند حتی یک برگ هم به‌دست ما بیفتد. ما وقتی دیدیم خروج منافقین از عراق متوقف نخواهد شد، از ایرج مسجدی (سفیر ایران در عراق) و تیم قدس در عراق خواستیم تا برنامه ترور کادر رهبری مجاهدین را در عراق در دستور کار قرار بدهند».^[۱۱۲]

پس ازالتهابات فراوان مجاهدین توانستند به سلامت و بدون حادثه خاک عراق را ترک کنند و مجاهدین درپایان این انتقال آن را «هجرت بزرگ» وآغاز فاز تهاجم نام نهادند.

تصاویر هوایی و زمینی از اشرف ضمیمه شود

مجموعه این مقاومتها دراشرف یک و دو توسط رزمندگان مقاومت ایران به تعبیر سیاستمداران وتاریخ دانان آمریکایی همسنگ مقاومت قلعه آلامو درمرزمکزیک که منجر به انضمام ایالت تگزاس به خاک امریکا شد دانسته شده است.

به بیان دیگر این نبردهای حماسی از بعد استراتژیک همپای مقاومت رزمندگان قلعه برست دراوکراین درجنگ جهانی دوم درمقابل نازیهای فاشیست و جنایتکار و اثبات این اصل می بود که تنها راه مقابله با فاشیسم ایستادگی تا به آخر است.

آلبانی و تعیین استراتژی هزار کانون شورشی برای سرنگونی دولت تهران

انتقال اعضای سازمان مجاهدین به آلبانی یکی از بزرگترین کارهای سازمان مجاهدین بوده که در نگاه اول کاری غیرممکن به نظر می‌آمد، به همین دلیل مجاهدین حتی لقب معجزه به این کار دادند.

انتقال به آلبانی از سال ۲۰۱۳ شروع شد و ۱۹ شهریور ۱۳۹۵ آخرین دسته از ساکنان کمپ لیبرتی وارد آلبانی شدند و به این ترتیب بعد از ۳۰ سال مجاهدین عراق را ترک کردند.

مجاهدین خلق ایران با خرید قطعه زمینی دریکی ازشهرکهای شمال غرب تیرانا اشرف ۳ را از ابتدای سال ۱۳۹۵بنا نهادند و درعرض یکسال تمام رزمندگان مقاومت درآن ساکن شدند ودرراستای شعارهزار اشرف وهزار کانون شورشی به آن نام کانون شورشی اول را دادند.

کمپ اشرف ۳، از مجتمع‌های مسکونی، کارگاههای نجاری و سالنهای ورزشی، فوتبال، والیبال و بسکتبال ومراکزپزشکی که درآن جراحان، دندانپزشکی وبسیاری از کادرهای مجاهدین خلق وهمچنین کارشناسان کشورهای دیگر تشکیل گردیده است.

در مراسم گردهمایی ایرانیان در روز شنبه ۱۰ تیرماه ۱۳۹۶ - ۱ ژوئیه ۲۰۱۷- اعضای مجاهدین مستقر در آلبانی در این برنامه از طریق تل‌کنفرانس شرکت کردند، چند نفر از فرماندهان و مسئولان بالای سازمان مجاهدین خلق ایران و فرماند‌‌هان ارتش آزادیبخش در این مراسم با ایرانیان شرکت کننده در گردهمایی پاریس سخن گفتند.

صدیقه حسینی مسئول اول پیشین سازمان مجاهدین خلق ایران در خصوص انتقال مجاهدین به آلبانی گفت:

«ما برای جان بدر بردن به این جا نیامده‌ایم، ما برای جنگ صدبرابر علیه نظام جهل و جور و آخوندی اینجا هستیم ما با پشتوانه مسیر طی شده، و با چشم‌اندازهای بسیار روشن، مصمم تر از همیشه پرتوان وپرتلاش برای تحقق آزادی مردم ایران دمی از پای نخواهیم نشست و به آن متعهد هستیم. دشمن ضد بشر و خونریز باید بداند که از نبرد بی‌امانمان برای سرنگونی خلاص نخواهد شد.»^[۱۱۳]

در مورد پیشداوری‌ها و اتهاماتی که برای بی‌اعتبار کردن این گروه در بخشهایی از دولتها و رسانه‌های اروپایی مطرح می‌شود هیاتهای مختلف بازدیدکننده اروپایی وامریکایی پس از  بازدیدهای خود از قسمت مختلف اشرف ۳ ودیدار با رزمندگان گفتند: که این اظهارات هیچ‌گونه پایه و اساسی ندارند…

بعنوان نمونه گزارشی از استراون استیونسون:

اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران هنگامی که بودجه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد در سپتامبر 2017 به پایان رسیده بود مجبور به ترک محل اقامت خود در تیرانا شدند، آنها بعضی از زمین های کشاورزی را در نزدیکی مانز خریداری کرده و شروع به ساختن سریع اماکن استقراری کردند.

آنها بیش از 600 نفر ار مردم آلبانیایی محلی را استخدام و آنها را برای مهارت های ساخت و ساز آموزش دادند و به سرعت به یک بخش قابل اعتماد و احترام از جامعه آلبانیایی تبدیل شدند.

محل اقامت جدید اشرف3نامگذاری شد و برای امنیت و جلوگیری از اقدامات تروریستی، سیاج کشی و در درب اصلی ماموران حفاظتی قرار داده شدند.

بیش از 700 خانواده ایرانی برای دیدار بستگان خود به اشرف3 آمده اند این خانواده ها برای سالیان بدلیل بازداشت وحشیانه مجاهدین خلق در عراق از دیدن آنها منع شده بودند. روزنامه نگاران، سیاستمداران، وکلا و تجار بازدیدکنندگان روزانه از این محل هستند.

در عرض فقط 12 ماه این رزمندگان آزادیخواه سخت کوش و پیگیر یک شهر کوچک با مغازه ها، درمانگاه ها، امکانات ورزشی، آشپزخانه ها، نانوایی ها، مجموعه های آسایشگاه و سالن های نشست و تجمع، دفاتر و استودیو ها را بنا کرده‌اند.

وزارت اطلاعات ایران رسانه ها را با ادعاهایی مبنی بر اینکه اشرف3 یک زندان است که هیچکس نمی تواند بدون اجازه از رهبری سخت گیر  آن را ترک کند و حتی آزادی های پایه یی وجود ندارد، تغذیه کرده است.

منبع : خبرگزاری یونایتدپرس بین المللی، 27 نوامبر2018 - بقلم استروان استیونسون(هماهنگ کننده کمپین تغییر رژیم ایران و در موضع پارلمانتر اروپا از اسکاتلند از 1999تا 2014 و مدیرهیات پارلمانی روابط با عراق از 2009 تا 2014 و رییس گروه ایران آزاد از 2004 تا 2014. او همچنین یک استاد بین المللی در رشته خاورمیانه و رییس انجمن اروپای آزادی عراق می باشد)

رژیم ایران تلاش کرد در مارس ۲۰۱۸ در آلبانی و در ماه ژوئن هم در پاریس به گردهمایی اپوزیسیون حمله کند که خوشبختانه هر دو توطئه خنثی گردید و جامعه اروپا تحریم‌های جدیدی را علیه این رژیم اعمال کرد.