درگاه:اصلی/نوشتارهای برگزیده: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
<div class="box-content"> | <div class="box-content"> | ||
<div>[[پرونده: | <div>[[پرونده:سیمون10.PNG|جایگزین=سیمون بولیوار|بندانگشتی|208x208پیکسل|سیمون بولیوار]]</div> | ||
<div> | <div> | ||
'''سیمون بولیوار'''، زاده ۲۴ ژوئیه ۱۷۸۳ (۲ مرداد ۱۱۶۲)، رهبر سیاسی و نظامی ونزوئلایی بود که تأثیر بسیار زیادی در آزادسازی و استقلال کشورهای آمریکای لاتین از امپراتوری اسپانیا داشت. | |||
سیمون بولیوار در شهر کاراکاس ونزوئلا، در خانوادهای مرفه به دنیا آمد. وی در سنین جوانی پدر و مادر خود را از دست داد؛ و توسط پرستار و برخی از دوستان خانوادگی از جمله معلمانش، تربیت و بزرگ شد. یکی از معلمان تأثیرگذار او، دان سیمون رودریگز بود که به بولیوار درسهایی از آرمانهای آزادی و روشنگری و استقلال داد. | |||
در | سیمون بولیوار در سن ۱۴ سالگی به آکادمی نظامی پیوست. در سال ۱۸۱۳، اولین فرماندهی نظامی تونخا واقع در کلمبیا به عهده او گذاشته شد. در سن ۳۰ سالگی ونزوئلا را به استقلال رساند و لقب رهاییبخش گرفت. در سال ۱۸۲۱، رئیسجمهور کلمبیا شد، در سال ۱۸۲۴، اسپانیا را شکست داد و کشور پرو را آزاد کرد. | ||
یک سال بعد کنگرهی شمال، به افتخار سیمون بولیوار، پرو را جمهوری بولیوی نام نهاد. در سال ۱۸۳۰ از ریاست جمهوری کلمبیا استعفا داد و در ۱۷ دسامبر (۲۶ آذر ۱۲۰۹) همان سال در سن ۴۷ سالگی در سانتابارتا در کنار دریای کارائیب کلمبیا به علت بیماری سل درگذشت. | |||
[[سیمون بولیوار|بیشتر بخوانید...]] | |||
<div> | <div> | ||
<!-- نوشتار ۲ --> | <!-- نوشتار ۲ --> | ||
<div class="box-content"> | <div class="box-content"> | ||
<div>[[پرونده:شکرالله پاکنژاد ۳.JPG|جایگزین=شکرالله پاکنژاد|بندانگشتی|210x210پیکسل|شکرالله پاکنژاد]]</div> | |||
<div>[[پرونده: | |||
<div> | <div> | ||
''' | '''شکرالله پاکنژاد،''' (زادهی ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ تیرباران ۲۸ آذر ۱۳۶۰) از مبارزان قدیمی ایران است که فعالیتهای سیاسی خود را از مبارزات ملی و دانشجویی اواخر سالهای ۱۳۳۰ و اوایل ۱۳۴۰ خورشیدی آغاز کرد. او در زمان [[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه پهلوی]] از زندانیان سیاسی مشهور بود و دفاعیات او در دادگاه شهرت جهانی یافت. شکرالله پاکنژاد، که دوستانش او را شکری صدا میکردند با اعتقاد به مبارزه مسلحانه دست به ایجاد تشکل و هستهای برای آغاز مبارزه قهرآمیز با رژیم شاه زد. این هسته که به گروه فلسطین معروف شد. یکی از نخستین تلاشها برای سازماندهی مقاومت مسلحانه علیه رژیم شاه بود. شکرالله پاکنژاد در سال ۱۳۴۸ به هنگام خروج از ایران به منظور پیوستن به جنبش فلسطین توسط ساواک شاه دستگیر و زندانی شد. او در زندان شکنجههای بسیاری را متحمل شد. وی پس از انقلاب نیز از مخالفان سرکوب آزادیها توسط حکومت جمهوری اسلامی بود و جبهه دموکراتیک ملی ایران را بنیانگذاری کرد. شکرالله پاکنژاد در مردادماه سال ۶۰ توسط رژیم ایران دستگیر و در روز ۲۸ آذر ۱۳۶۰ تیرباران شد. | ||
[[ | [[شکرالله پاکنژاد|بیشتر بخوانید...]] | ||
<div> | |||
| خط ۴۲: | خط ۳۷: | ||
<div class="box-content"> | <div class="box-content"> | ||
<div>[[پرونده: | <div>[[پرونده:ابوالحسن صبا21.jpg|جایگزین=ابوالحسن صبا|بندانگشتی|200x148پیکسل|ابوالحسن صبا]]</div> | ||
<div> | <div> | ||
'''ابوالحسن صبا'''، (۱۲۸۱ – ۲۹ آذر ۱۳۳۶) استاد موسیقی ایرانی، آهنگساز و نوازنده سرشناس ایرانی بود. او ضرب، نی، سهتار، سنتور، فلوت، تار، کمانچه و ویولن رابخوبی مینواخت. برخی از چهرههای شاخص موسیقی معاصر در ایران از جمله شاگردان صبا بودهاند. او ویولن را بهطور جدی به خدمت موسیقی ایرانی در آورد و موفق شد همه زیر و بمها و ریزهکاریهای موسیقی ایران را با ویولن اجرا کند و ردیف دستگاههای ایرانی را برای این ساز بنویسد. تألیفات او در زمینه موسیقی همچنان مورد توجه و استفاده هنرجویان موسیقی است. | |||
''' | |||
<br>[[ | <br>[[ابوالحسن صبا|بیشتر بخوانید...]] | ||
</div> | </div> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۰۱
نوشتارهای جدید هفته
سیمون بولیوار، زاده ۲۴ ژوئیه ۱۷۸۳ (۲ مرداد ۱۱۶۲)، رهبر سیاسی و نظامی ونزوئلایی بود که تأثیر بسیار زیادی در آزادسازی و استقلال کشورهای آمریکای لاتین از امپراتوری اسپانیا داشت.
سیمون بولیوار در شهر کاراکاس ونزوئلا، در خانوادهای مرفه به دنیا آمد. وی در سنین جوانی پدر و مادر خود را از دست داد؛ و توسط پرستار و برخی از دوستان خانوادگی از جمله معلمانش، تربیت و بزرگ شد. یکی از معلمان تأثیرگذار او، دان سیمون رودریگز بود که به بولیوار درسهایی از آرمانهای آزادی و روشنگری و استقلال داد.
سیمون بولیوار در سن ۱۴ سالگی به آکادمی نظامی پیوست. در سال ۱۸۱۳، اولین فرماندهی نظامی تونخا واقع در کلمبیا به عهده او گذاشته شد. در سن ۳۰ سالگی ونزوئلا را به استقلال رساند و لقب رهاییبخش گرفت. در سال ۱۸۲۱، رئیسجمهور کلمبیا شد، در سال ۱۸۲۴، اسپانیا را شکست داد و کشور پرو را آزاد کرد.
یک سال بعد کنگرهی شمال، به افتخار سیمون بولیوار، پرو را جمهوری بولیوی نام نهاد. در سال ۱۸۳۰ از ریاست جمهوری کلمبیا استعفا داد و در ۱۷ دسامبر (۲۶ آذر ۱۲۰۹) همان سال در سن ۴۷ سالگی در سانتابارتا در کنار دریای کارائیب کلمبیا به علت بیماری سل درگذشت.
شکرالله پاکنژاد، (زادهی ۲۵ شهریور ۱۳۲۰ تیرباران ۲۸ آذر ۱۳۶۰) از مبارزان قدیمی ایران است که فعالیتهای سیاسی خود را از مبارزات ملی و دانشجویی اواخر سالهای ۱۳۳۰ و اوایل ۱۳۴۰ خورشیدی آغاز کرد. او در زمان محمدرضا شاه پهلوی از زندانیان سیاسی مشهور بود و دفاعیات او در دادگاه شهرت جهانی یافت. شکرالله پاکنژاد، که دوستانش او را شکری صدا میکردند با اعتقاد به مبارزه مسلحانه دست به ایجاد تشکل و هستهای برای آغاز مبارزه قهرآمیز با رژیم شاه زد. این هسته که به گروه فلسطین معروف شد. یکی از نخستین تلاشها برای سازماندهی مقاومت مسلحانه علیه رژیم شاه بود. شکرالله پاکنژاد در سال ۱۳۴۸ به هنگام خروج از ایران به منظور پیوستن به جنبش فلسطین توسط ساواک شاه دستگیر و زندانی شد. او در زندان شکنجههای بسیاری را متحمل شد. وی پس از انقلاب نیز از مخالفان سرکوب آزادیها توسط حکومت جمهوری اسلامی بود و جبهه دموکراتیک ملی ایران را بنیانگذاری کرد. شکرالله پاکنژاد در مردادماه سال ۶۰ توسط رژیم ایران دستگیر و در روز ۲۸ آذر ۱۳۶۰ تیرباران شد.
ابوالحسن صبا، (۱۲۸۱ – ۲۹ آذر ۱۳۳۶) استاد موسیقی ایرانی، آهنگساز و نوازنده سرشناس ایرانی بود. او ضرب، نی، سهتار، سنتور، فلوت، تار، کمانچه و ویولن رابخوبی مینواخت. برخی از چهرههای شاخص موسیقی معاصر در ایران از جمله شاگردان صبا بودهاند. او ویولن را بهطور جدی به خدمت موسیقی ایرانی در آورد و موفق شد همه زیر و بمها و ریزهکاریهای موسیقی ایران را با ویولن اجرا کند و ردیف دستگاههای ایرانی را برای این ساز بنویسد. تألیفات او در زمینه موسیقی همچنان مورد توجه و استفاده هنرجویان موسیقی است.