کاربر:Sayfe/صفحه تمرین- بسیج: تفاوت میان نسخهها
(بسیج) |
(بسیج) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
اما گروه سوم، بسیجیان ویژه، نیروهای نظامی یا به عبارتی شبه نظامی هستند. آنها در کنار سپاه پاسداران، درجات نظامی دارند. به عنوان مثال، حسن فیروزآبادی، رئیس ستاد نیروهای مسلح ایران، سرلشکر بسیجی است. | اما گروه سوم، بسیجیان ویژه، نیروهای نظامی یا به عبارتی شبه نظامی هستند. آنها در کنار سپاه پاسداران، درجات نظامی دارند. به عنوان مثال، حسن فیروزآبادی، رئیس ستاد نیروهای مسلح ایران، سرلشکر بسیجی است. | ||
بسیج در نیروهای مسلح ایران چندگانگی دارد و جایگاهش مورد بحث قرار میگیرد. سپاه پاسداران که مسئولیت دفاع از انقلاب را بر عهده دارد، به عنوان یک نهاد نظامی دخالتهای سیاسی و داخلی دارد. همچنین به عنوان بزرگترین کارتل اقتصادی در ایران عمل میکند و از بودجههای غیررسمی خود و بسیج حمایت میکند. | |||
پلیس نیروی مسلح دیگری است که وظیفه اصلی آن حفظ نظم داخلی کشور است. اما بسیج به طور ناقص در این بخش نیز فعالیت میکند و ادعا میکند به عنوان ضابط دادگستری عمل میکند. این باعث بروز اختلافات قانونی بین پلیس و بسیج شده است، به طوری که پلیس از گشتن و بازرسی خودروها در خیابانها بسیج را منع میکند، اما بسیج با استناد به ادعای خود ادامه میدهد. | |||
با این حال، مردم به جرات اعتراض و تظاهرات میپردازند. گرچه نیروهای سرکوبی بسیار خشن عمل کرده و مردم را ترسانده و شکنجه کردهاند، اما هنوز تلاش میکنند تا به وقوع اتفاقاتی مانند حادثه ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷ که نیروی نظامی بسیاری از مردم را در خیابانها کشت، نیفتند. این تردید برای آنها وجود دارد که آنها راهور اطاعت کنند. |
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۲
بسیج به عنوان یک نیروی همگانی و سراسری در ایران شکل گرفته است. آیت الله خمینی در سال ۱۳۵۸ فرمانی برای تشکیل این نیرو صادر کرد. هدف اصلی از تشکیل بسیج، مقابله با دشمنان خارجی و داخلی انقلاب و اسلام بود. سازمان بسیج مستضعفین زیرمجموعهی سپاه پاسداران شد و وظیفهی آن شامل آمادهسازی مردم برای دفاع نظامی از اهداف انقلاب و همیاری در مواقع بحران طبیعی بود. اما به دلیل عدم تعیین دقیق وظایف و نبود آمار دقیق از تعداد اعضای بسیج، هنوز هویت دقیق اعضا و مسئولان آن مشخص نشده است.
حسین باستانی درباره سازمان بسیج و تقسیمبندی اعضای آن به سه گروه نظر میدهد. او معتقد است که تعداد دقیق بسیجیان مشخص نیست، اما حداقل ۵ میلیون نفر بسیجی وجود دارند. این گروهها شامل بسیجیان عادی، بسیجیان فعال و بسیجیان ویژه هستند. او از بسیجیان ویژه به عنوان نیروهای مسلح بسیج یاد میکند که تعداد آنها بیش از یک میلیون نفر نیست. فرماندهی این گروه توسط آیتالله خامنهای تعیین میشود و در حال حاضر سردار محمدرضا نقدی به عنوان فرمانده آنها انتخاب شده است. در مورد بسیجیان عادی، باستانی معتقد است که آنها از طیف گستردهای از افراد تشکیل شده و ممکن است به بسیج و حتی جمهوری اسلامی اعتقاد چندانی نداشته باشند و فقط به منظور ایجاد اعتبار اجتماعی در بسیج ثبتنام کرده باشند.
در شاخه دوم، بسیجیان فعال حضور دارند. آنها باید در پایگاههای بسیج حاضر باشند و در برخی موارد ممکن است به آنها اسلحه داده شود تا وظایف پلیسی مانند برگزاری ایستگاههای بازرسی یا عملیاتهای دیگر را انجام دهند. در پاسخ به سؤال درباره استفاده نظام از این گروه، باستانی به لباسهای شخصی اشاره میکند و از بین آنها انصار حزبالله را نام میبرد. این گروه از ماه دی سال ۱۳۷۰ فعالیت رسمی خود را آغاز کرد و در ابتدا به عنوان یک مجموعه فرهنگی ثبت شد، اما با حمایت مستقیم نیروهای سپاه شکل گرفت. سردار محمدباقر ذوالقدر، نفر دوم سپاه پاسداران، معروفترین عضو این گروه بود. افراد دیگری نیز در محافظت اطلاعات نیروهای انتظامی نقش داشتند. آنها نیروهای تندرو را شناسایی، آموزش میدهند و جلسات توجیهی برگزار میکنند تا به تدریج به انجام عملیات خشونتآمیز در خیابانها بپردازند.
اما گروه سوم، بسیجیان ویژه، نیروهای نظامی یا به عبارتی شبه نظامی هستند. آنها در کنار سپاه پاسداران، درجات نظامی دارند. به عنوان مثال، حسن فیروزآبادی، رئیس ستاد نیروهای مسلح ایران، سرلشکر بسیجی است.
بسیج در نیروهای مسلح ایران چندگانگی دارد و جایگاهش مورد بحث قرار میگیرد. سپاه پاسداران که مسئولیت دفاع از انقلاب را بر عهده دارد، به عنوان یک نهاد نظامی دخالتهای سیاسی و داخلی دارد. همچنین به عنوان بزرگترین کارتل اقتصادی در ایران عمل میکند و از بودجههای غیررسمی خود و بسیج حمایت میکند.
پلیس نیروی مسلح دیگری است که وظیفه اصلی آن حفظ نظم داخلی کشور است. اما بسیج به طور ناقص در این بخش نیز فعالیت میکند و ادعا میکند به عنوان ضابط دادگستری عمل میکند. این باعث بروز اختلافات قانونی بین پلیس و بسیج شده است، به طوری که پلیس از گشتن و بازرسی خودروها در خیابانها بسیج را منع میکند، اما بسیج با استناد به ادعای خود ادامه میدهد.
با این حال، مردم به جرات اعتراض و تظاهرات میپردازند. گرچه نیروهای سرکوبی بسیار خشن عمل کرده و مردم را ترسانده و شکنجه کردهاند، اما هنوز تلاش میکنند تا به وقوع اتفاقاتی مانند حادثه ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷ که نیروی نظامی بسیاری از مردم را در خیابانها کشت، نیفتند. این تردید برای آنها وجود دارد که آنها راهور اطاعت کنند.