۶٬۴۱۰
ویرایش
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
مشارکت افراد متعلق به اقلیتها در امور عمومی و در تمام جنبههای زندگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشوری که در آن زندگی میکنند، در واقع برای حفظ هویت و مبارزه با طرد اجتماعی ضروری است. سازوکارهایی لازم است تا اطمینان حاصل شود که تنوع جامعه با توجه به گروههای اقلیت در نهادهای عمومی مانند پارلمانهای ملی، بخش خدمات ملکی، از جمله پلیس و قوه قضائیه منعکس میشود، و افراد متعلق به اقلیتها به اندازه کافی دارای نمایندگی، مشورت و مشاوره هستند. در تصمیماتی که بر آنها یا سرزمینها و مناطقی که در آن زندگی می کنند تأثیر می گذارد، صدای خود را داشته باشند. مشارکت باید معنادار باشد و صرفاً نمادین نباشد. به عنوان مثال تشخیص دهد که اقلیتها معمولاً کمتر نمایندگی میشوند و نگرانیهای آنها ممکن است به اندازه کافی مورد توجه قرار نگیرد. مشارکت زنان متعلق به اقلیتها از نگرانی ویژهای برخوردار است. | مشارکت افراد متعلق به اقلیتها در امور عمومی و در تمام جنبههای زندگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشوری که در آن زندگی میکنند، در واقع برای حفظ هویت و مبارزه با طرد اجتماعی ضروری است. سازوکارهایی لازم است تا اطمینان حاصل شود که تنوع جامعه با توجه به گروههای اقلیت در نهادهای عمومی مانند پارلمانهای ملی، بخش خدمات ملکی، از جمله پلیس و قوه قضائیه منعکس میشود، و افراد متعلق به اقلیتها به اندازه کافی دارای نمایندگی، مشورت و مشاوره هستند. در تصمیماتی که بر آنها یا سرزمینها و مناطقی که در آن زندگی می کنند تأثیر می گذارد، صدای خود را داشته باشند. مشارکت باید معنادار باشد و صرفاً نمادین نباشد. به عنوان مثال تشخیص دهد که اقلیتها معمولاً کمتر نمایندگی میشوند و نگرانیهای آنها ممکن است به اندازه کافی مورد توجه قرار نگیرد. مشارکت زنان متعلق به اقلیتها از نگرانی ویژهای برخوردار است. | ||
حمایت از حقوق اقلیتها تمرینی از تسامح و گفتگوی بین فرهنگی است. با تشویق به احترام و درک متقابل، گروههای مختلف که یک جامعه را تشکیل میدهند باید بتوانند با حفظ هویت خود با یکدیگر تعامل و همکاری کنند. عناصر اساسی مورد نیاز برای تحقق این هدف، ارتقای دانش فرهنگ، تاریخ، زبان و مذهب اقلیتها در منظر بین فرهنگی است. به عبارت دیگر، حمایت از حقوق اقلیتها میتواند جامعهای فراگیر، صلحآمیز و منسجم با احترام به تنوع را ارتقا دهد. | حمایت از حقوق اقلیتها تمرینی از تسامح و گفتگوی بین فرهنگی است. با تشویق به احترام و درک متقابل، گروههای مختلف که یک جامعه را تشکیل میدهند باید بتوانند با حفظ هویت خود با یکدیگر تعامل و همکاری کنند. عناصر اساسی مورد نیاز برای تحقق این هدف، ارتقای دانش فرهنگ، تاریخ، زبان و مذهب اقلیتها در منظر بین فرهنگی است. به عبارت دیگر، حمایت از حقوق اقلیتها میتواند جامعهای فراگیر، صلحآمیز و منسجم با احترام به تنوع را ارتقا دهد. | ||
تنشهای بین قومیتی، شکافها و محرومیتهایی که به آنها رسیدگی نشده است، میتواند به راحتی به منبع بیثباتی و درگیری تبدیل شود. برخورد مؤثر با روابط اقلیت-اکثریت پس از درگیریهای قومی، برای دستیابی به صلحی پایدار ضروری است. در این راستا، حمایت از اقلیتهای ملی نه تنها برای تقویت انسجام اجتماعی در جوامع مختلف ضروری است، بلکه برای دستیابی به امنیت دموکراتیک، توسعه پایدار و صلح در شرایط بیثباتی ضروری است. | تنشهای بین قومیتی، شکافها و محرومیتهایی که به آنها رسیدگی نشده است، میتواند به راحتی به منبع بیثباتی و درگیری تبدیل شود. برخورد مؤثر با روابط اقلیت-اکثریت پس از درگیریهای قومی، برای دستیابی به صلحی پایدار ضروری است. در این راستا، حمایت از اقلیتهای ملی نه تنها برای تقویت انسجام اجتماعی در جوامع مختلف ضروری است، بلکه برای دستیابی به امنیت دموکراتیک، توسعه پایدار و صلح در شرایط بیثباتی ضروری است.<ref>[https://translate.google.com/?hl=en&sl=en&tl=fa&text=politicalyouthnetwork&op=translate چرا حقوق اقلیت مهم است؟ - سایت شبکه سیاسی جوانان]</ref> | ||
بر اساس دورنمای حفظ تمامیت ارضی، دولت به اقلیتهای متمرکز اجازه میدهد تا حد کافی از خودمختاری در منطقه خود داشته باشند تا آنها را از دست گرفتن سلاح منصرف کند. از این رو رفاه آنها افزایش می یابد. خودمختاری منطقهای در واقع یک پاسخ پایهای به درگیریهای قومی است. بر اساس مجموعه دادههای روابط قومیتی، حدود 25 درصد از گروهها در این دوران از نوعی خودمختاری منطقهای در هر زمان برخوردار هستند. موفقیتهای نسبی سوئیس، کانادا و بلژیک به این تز اعتبار بخشیده است. | |||
بر اساس دورنمای حفظ تمامیت ارضی، دولت به اقلیتهای متمرکز اجازه میدهد تا حد کافی از خودمختاری در منطقه خود داشته باشند تا آنها را از دست گرفتن سلاح منصرف کند. از این رو رفاه آنها افزایش می یابد. خودمختاری منطقهای در واقع یک پاسخ پایهای به درگیریهای قومی است. بر اساس مجموعه دادههای روابط قومیتی، حدود 25 درصد از گروهها در این دوران از نوعی خودمختاری منطقهای در هر زمان برخوردار هستند. موفقیتهای نسبی سوئیس، کانادا و بلژیک به این تز اعتبار بخشیده است.<ref>[https://www.degruyter.com/document/doi/10.1515/peps-2016-0028/html?lang=en آیا خودمختاری منطقهای راه حلی برای درگیریهای قومی است؟ - سایت دی گروتر]</ref> | |||
==نظریه عدم تمرکز یا تمرکززدایی== | ==نظریه عدم تمرکز یا تمرکززدایی== |
ویرایش