کاربر:Sayfe/پاتریس لومومبا

پاتریس امری لومومبا.....

https://www.bbc.com/persian/world/2013/01/130116_u07_patrice_lumumba_assassination_congo

پاتریس لومومبا (متولد ۲ژوئیه۱۹۲۵ در کنگوی بلژیک. درگذشت .....)

زندگی شخصی و حرفه لومومبا

*******************************

پاتریس امری لومومبا ( به انگلیسی: Patrice Émery Lumumba)؛(۱۹۶۱-۱۹۲۵) اولین نخست‌ وزیر و یکی از سیاست‌مداران جمهور دموکراتیک کنگو در بود.

پاتریس لومومبا استقلال کنگو را از استعمار بلژیک رهبری کرد. وی مبارزات خود را از دوران جوانی آغاز کرد و با فعالیت‌های خود زمینه استقلال زئیر از بلژیک را فراهم ساخت و مانع دسترسی بیشتر بلژیک به منابع و بانک‌های کنگو گردید. اما بر اثر توطئه سازمان اطلاعاتی آمریکا (سیا) و استعمارگر سابق کنگو (بلژیک) دوران نخست وزیری پاتریس لومومبا بیش از ده هفته طول نکشید. در این توطئه وی توسط رئیس جمهور وقت کنگو از نخست وزیری عزل شد و برای مدتی متواری شد.

پاتریس لومومبا و دو وزیر فادار به وی سرانجام به دست سرهنگ موبوتو سه‌سه‌سه‌کو و مأمور نظامی بلژیکی ژرار سئورت همراه با همکارانش؛ قطعه قطعه شدند. سپس آنها در اسید سولفوریک انداختند و بقایای اجساد آن‌ها را هم سوزاندند.

زندگی و حرفه

پاتریس لوومبا در تاریخ 2 ژوئیه 1925 از پدری کشاورز به نام Tolenga Otetshima و همسرش در Onalua در منطقه Katakokombe در استان کازای از کنگوی بلژیکی متولد شد. او عضو گروه قومی تتلا بود و با نام الیاس اوکیت آسومبو متولد شد. نام خانوادگی اصلی او به معنای “وارث لعنت” است. او سه برادر (چارلز لوکونگا، امیل کالما و لوئیس اونما پین لووموما) و یک برادر ناتنی (تولنگ ژان) داشت. او در یک خانواده کاتولیک به سر می برد، در یک مدرسه ابتدایی پروتستان، یک مدرسه مذهبی کاتولیک و در نهایت در آموزشگاه پست دولتی تحصیل کرد، لومومبا به زبان‌های تتلا، فرانسوی، لینگالا، سواحیلی و تشیلوبا صحبت می کرد.

خارج از مطالعات معمول، لومومبا به آرمان های روشنگرایانه ژان ژاک روسو و ولتر علاقه داشت. او همچنین ملویر و ویکتور هوگو را دوست داشت. وی شعر و نوشته ‌های بسیاری با مضامین ضد امپریالیستی داشت.

او به عنوان یک فروشنده فروش آبجو در Léopoldville و به عنوان یک کارمند پستی در اداره پست Stanleyville برای 11 سال کار کرد. در سال 1951، او با پائولین اوپانگو ازدواج کرد.

در دوره پس از جنگ جهانی دوم، رهبران جوان در سرتاسر آفریقا به طور فزاینده ای برای اهداف ملی و استقلال از قدرت های استعماری تلاش می کردند. در سال 1955، لومومبا سرپرست منطقه Crank Stanleyville شد و به حزب لیبرال بلژیک پیوست. او اساس و قوانین حزب را ویرایش و توزیع کرد.

پس از یک تور تحصیلی در بلژیک در سال 1956، او به اتهام اختلاس 2500 دلاری از اداره پست دستگیر شد. او یک سال بعد به 12 سال حبس و جریمه محکوم شد.

بعد از آزادی، لومومبا در تاریخ 5 اکتبر 1958 حزب ملی کنگو (MNC) را تاسیس کرد و به سرعت رهبر سازمان شد.

استقلال و انتخاب به عنوان نخست وزیر

در کنفرانسی در تاریخ 27 ژانویه 1960 با استقلال کنگو اعلام شد. 30 ژوئن 1960 به عنوان تاریخ استقلال شناخته شد و در انتخابات سراسری ملی، MNC در انتخابات پیروز شد.

مراسم روز استقلال کنگو از پادشاهی بلژیک روز سی ام ژوئن سال ۱۹۶۰ اتفاق افتاد. لومومبا که حزب او در انتخابات پارلمانی برنده شده بود، چند روز پیش از استقلال کنگو به عنوان نخست‌وزیر قانونی کنگو انتخاب شد. اما به خاطر موضع تند سیاسی اش نام او از فهرست سخنرانان مراسم روز استقلال حذف شده بود. با این حال لومومبا به توصیهٔ دوست و مشاورش، ژان ون لیرد، که یک بلژیکی آزادی‌خواه بود پشت تریبون رفت و سخنرانی کرد. برخلاف سخنرانان دیگر که استقلال را از الطاف پادشاهی بلژیک می‌دانستند، لومومبا در اظهاراتی جنجالی از «ظلم و جور و چپاولی» که مدعی بود در دوران مستعمره بودن کشورش بر مردم کنگو گذشته حرف زد.

کابینه، هرج و مرج در کنگو

دولت پاتریس لومومبا در ۲۴ ژوئن ۱۹۶۰ آغاز به کار کرد. مخالفت‌های پی در پی نخست‌وزیر با مقامات بلژیکی به مجادله‌های مکرر بین او و مستشاران بلژیکی انجامید که همچنان بر استخراج و صادرات معادن سرشار کنگو از استان کاتانگا (Katanga) در جنوب این کشور نظارت می‌کردند. هم‌زمان سازمان یافته نبودن ارتش کنگو و دولت مرکزی به هرج و مرج در کنگو انجامید. در جنوب یکی از دشمنان قسم خورده لومومبا به نام موسی چومبه، استان کاتانگا را مستقل از دولت کنگو اعلام کرد و خود را رئیس‌جمهور این بخش از کشور نامید. استان کاتانگا از معادن غنی مس، اورانیوم و طلا برخوردار بود و سال‌ها قطب اصلی ثروت و درآمد پادشاهی بلژیک و تأمین‌کننده اورانیم برای برنامه‌های اتمی واشنگتن بود.

اخراج بلژیکی‌ها و درخواست کمک از اتحاد جماهیر شوروی

در ماه‌های نخست حکومت، لومومبا از نفوذ بلژیک در کاتانگا باخبر بود و برای همین دستور اخراج و خلع ید مستشاران بلژیکی را صادر کرد. اما فرمان لومومبا توسط مقامات بلژیکی که پشتیبان موسی چومبه (Moïse Tshombe) در کاتانگا بودند نادیده گرفته شد. لومومبا که از برقراری نظم توسط نیروهای سازمان ملل ناامید شده بود این بار از مسکو (پایتخت اتحاد جماهیر شوروی) درخواست کمک کرد، درخواستی که برای آمریکا و متحدانش عبور لومومبا از خط قرمز محسوب می‌شد. در اوج جنگ سرد میان شوروی و آمریکا، درخواست کمک از شوروی گناهی نابخشودنی محسوب می‌شد. حتی سفیر آمریکا در مکاتباتش از واژه لومومباویچ (طعنه به تمایلات چپگرایانه لومومبا) استفاده می‌کرد.

اعدام و مرگ

لومومبا در روز 17 ژانویه 1961 به هنگام پرواز به الیزابت ویل محاصره شد. در هنگام ورود، او و همکارانش تحت بازداشت به خانه Brouwez برده شدند و توسط افسران کاتانگان و بلژیکی مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفتند، در حالی که رئیس جمهور شومبه و کابینه او مشغول تصمیم گیری درباره سرنوشت آنها بودند.

همان شب، آنها به منطقه ای جداگانه که در آن سه جوخه اعدام گرد هم آمده بودند،برده شدند. لومومبا، مپولو و اوکیتو در برابر درختی قرار گرفتند و به دستور مقامات کاتانگا به آنها شلیک شد. مرگ آنها سه هفته بعد به طور رسمی اعلام شد.

مقامات بلژیکی و همتایان آنها بعدا خواستار خلاص شدن از اجساد آنها شدند و این کار را با حفاری و دفع اجساد انجام دادند و سپس آنها را در اسید سولفوریک حل کردند، در حالی که استخوان ها روی زمین باقی مانده و پراکنده شدند.

اما این اعمال باعث نشد که میراث این مرد بزرگ فراموش شود و همواره از او به عنوان یکی از مهم ترین رهبران آزادیخواه در تاریخ آفریقا و جهان یاد می شود.