اعتصاب غذای زندانیان سیاسی - سه‌شنبه‌ها

اعتصاب زندانیان سیاسی در سه‌شنبه‌ها

اعتصاب زندانیان سیاسی در سه‌شنبه‌ها، علیه اعدام در روز سه‌شنبه ۱۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۲، توسط زندانیان زیر حکم اعدام در زندان قزلحصار آغاز شد. اعتصاب این زندانیان با استقبال بسیاری از زندانیان سیاسی در سایر زندان‌ها مواجه شد. پس از اعلام اعتصاب زندانیان سیاسی قزلحصار، ۶۱ نفر از زنان محبوس در زندان اوین نیز در اعتراض به شدت موج اعدام‌ها به اعتصاب هفتگی سه‌شنبه‌ها پیوستند. علاوه بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی قزلحصار، زندانیان سیاسی زندان‌های اوین، عادل‌آباد شیراز، وکیل‌آباد مشهد، کرج و سقز نیز علیه اعدام به اعتصاب‌کنندگان پیوستند و اعلام کردند که سه‌شنبه‌ی هر هفته دست به اعتصاب غذا خواهند زد. هم‌چنین شماری از زندانیان سیاسی دهه‌ی ۶۰، و خانواده‌ی شهیدان ضمن حمایت از اعتصاب زندانیان، اعلام کردند که آن‌ها نیز روز سه‌شنبه ۱۷ بهمن‌ماه در اعتراض به اعدام‌های گسترده، به اعتصاب کنندگان خواهند پیوست. علاوه براین، شمار بسیاری از فعالان سیاسی و حقوق بشری و هم‌چنین خانواده‌های زندانیان سیاسی مانند خانواده‌های سپیده قلیان، مهسا امینی، پدر آتنا دائمی و نرگس محمدی طی نامه‌ای از طرف خود و ۳۱ تن دیگر از زندانیان سیاسی سابق بند زنان، از خارج از زندان اعلام کردند که علیه اعدام به اعتصاب غذای‌ زندانیان سیاسی خواهند پیوست. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی و فرهنگیان که از پیش اعلام کرده بودند به اعتصاب غذای زندانیان علیه اعدام می‌پیوندند، طی بیانیه‌ای اعلام کردند که ۱۰ تشکل کارگری و اجتماعی دیگر نیز به آن‌ها پیوسته‌اند. اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در حالی است که هزاران زندانی در زندان قزلحصار و سایر زندان‌ها در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. رژیم ایران در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۸۲۳ زندانی که ۵ تن از آن‌ها کودک زیر ۱۸ سال در زمان ارتکاب جرم بودند، اعدام کرده است. علاوه بر این اعدام‌ها، دست‌کم ۱۶۳ زندانی دیگر نیز در زیر حکم اعدام در انتظار اعدام به‌سر می‌برند و تعداد آن‌ها نیز رو به افزایش است. سازمان عفو بین‌الملل هم با صدور بیانیه‌ای کشتار و اعدام بی‌وقفه‌ی معترضان و زندانیان در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی را پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، محکوم کرد.

اعتصاب غذای زندانیان سیاسی

آغاز اعتصاب غذای زندانیان

موج اعتراض زندانیان سیاسی علیه اعدام گسترده در زندان‌های ایران، پس از اعدام زندانیان سیاسی محمد قبادلو و فرهاد سلیمی، نخستین بار با اقدام زندانیان سیاسی و عقیدتی در بند زنان زندان اوین جهت اعتصاب غذای یک روزه آغاز شد و با اعلام اعتصاب هفتگی سه‌شنبه‌ها توسط زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار تداوم و گسترش یافت.

ابتکار تداوم اعتصاب غذا علیه اعدام در روز سه‌شنبه ۱۰ بهمن‌ماه ۱۴۰۲، توسط زندانیان زیر حکم اعدام در زندان قزلحصار آغاز شد.

۱۰ تن از زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار که در آغاز اعلام اعتصاب غذا در سه‌شنبه‌ها کردند، عبارتند از سعید ماسوری، زرتشت احمدی راغب، لقمان امین‌پور، جعفر ابراهیمی، میثم دهبان‌زاده، احمدرضا حائری، رضا محمدحسینی، حمزه سواری، سپهر امام‌جمعه و رضا سلمان‌زداه

اعتصاب این زندانیان با استقبال بسیاری از زندانیان سیاسی در سایر زندان‌ها مواجه شد.

بیانیه زندانیان سیاسی قزلحصار

زندانیان سیاسی در قزلحصار کرج با صدور بیانیه‌ای در روزهای اول بهمن ۱۴۰۲، نسبت به افزایش و گسترش اعدام‌ها در همه‌ی زندان‌ها اعلام اعتصاب غذا کردند. در این بیانیه آمده است:

«از زمان تبعیدمان تا کنون شاهد گسترش موج اعدام زندانیان سیاسی و غیر سیاسی بوده‌ایم و به هر نحو ممکن، نسبت به این جنایت واکنش و در حد امکان اطلاع‌رسانی کرده‌ایم. به همین خاطر نیروهای امنیتی روز یکشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۲، برای خاموش کردن این صدای اعتراض و ممانعت از افشای موج اعدام‌ها، به بند زندانیان یورش برده، ضمن ضرب و شتم وتهدید و توهین اقدام به تخریب و ضبط وسایل کردند. این همه وحشیگری برای ممانعت از افشاگری علیه اعدام‌ها وقتل حکومتی است. به‌ویژه در آستانه اعدام چهار هموطن کُرد و سایر زندانیان در انتظار اجرای حکم همزمان شاهد اعلام اعتصاب غذا از سوی جمعی از زندانیان زیر حکم اعدام زندان قزلحصار بودیم. آن‌ها اعلام نمودند که برای جلب توجه افکار عمومی برای توقف اعدام‌ها هر سه‌شنبه اعتصاب غذا خواهند نمود. ما زندانیان سیاسی زندان قزلحصار در پاسخ به استمرار و ندای تظلم‌خواهی این زندانیان و در اعتراض به اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام ۴هموطن کُرد وسایر احکام اعدام، به کمپین توقف ماشین اعدام می‌پیوندیم و برای توقف سه‌شنبه‌های سیاه هم‌سو با سایر زندانیان تا توقف این ماشین کشتار هر سه شنبه دست به اعتصاب غذا خواهیم زد.»

هم‌چنین روز سه شنبه ۱۰بهمن شماری از زندانیان زیر حکم اعدام در قزلحصار اعلام کردند:

«برای این که صدای ما شنیده شود، ما هر سه‌شنبه اعتصاب غذا می‌کنیم. روز سه‌شنبه را برای این انتخاب کردیم، چون اغلب این روز آخرین روز زندگی همبندی‌های ماست که در روزهای قبل به انفرادی منتقل می‌شوند.»

پیوستن زنان زندانی به اعتصاب

زندان اوین

پس از اعلام اعتصاب زندانیان سیاسی قزلحصار، ۶۱ نفر از زنان محبوس در زندان اوین نیز در اعتراض به شدت موج اعدام‌ها به اعتصاب هفتگی سه‌شنبه‌ها پیوستند.

هم‌چنین جمعی از زنان زندانی سیاسی هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران در بند زنان زندان اوین نیز از روز سه‌شنبه ۲۴ بهمن‌ماه به اعتصاب سه‌شنبه‌ها علیه اعدام پیوستند. در حال حاضر ۴ تن از زندانیان سیاسی در بند زنان زندان اوین به نام‌های فروغ تقی‌پور، نسیم غلامی، مرضیه فارسی و وریشه مرادی به «بغی» متهم شده‌اند.

هم‌چنین سپیده قلیان از زندان بوشهر و زینب جلالیان از زندان یزد، همراهی خود را با اعتصاب ۶۱ زندانی سیاسی زن اعلام کردند.

پیوستن زندان‌های دیگر به اعتصاب

در چهارمین هفته اعتصاب زندانیان در اول اسفند، علاوه بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی قزلحصار، زندانیان سیاسی زندان‌های اوین، عادل‌آباد شیراز، وکیل‌آباد مشهد، کرج و سقز نیز علیه اعدام به اعتصاب‌کنندگان پیوستند و اعلام کردند که سه‌شنبه‌ی هر هفته دست به اعتصاب غذا خواهند زد.

برخی از زندانیان سیاسی در زندان اوین که اعلام کردند در همراهی با زندانیان سیاسی زندان قزلحصار، سه‌شنبه‌های هر هفته علیه اعدام دست به اعتصاب غذا خواهند زد، عبارتند از: علی معزی، رضا اکبری‌منفرد، محمد آشتیانی عراقی، نصرالله فلاحی، علی کاظمی، مهدی بیرامی، محمدصادق گرمارودی، مهدی خداکرمی، محمد خداکرمی، خسرو رهنما، بهروز احسانی، رضا رضایی، کامران رضایی‌فر، حسین شهسواری، شهاب نادعلی، مسعود معینی، علی بحیرائی، یاسین مختاری، و آرش مرادی

چهارمین دور از اعتصاب غذای زندانیان درحالی صورت گرفت که محاکمه‌ی چهار تن از بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، به نام‌های نوید نجاران، میلاد آرمون، مهدی ایمانی و مهدی حسینی در پرونده‌ی تحت عنوان شهرک اکباتان، با اتهاماتی مانند محاربه و مشارکت در قتل عمد در جریان است.

شایان ذکر است که قوه قضاییه‌ی رژیم ایران در روز دوشنبه ۳۰ بهمن‌ماه اعلام کرد بابک زنجانی که به اتهام اختلاس و فساد مالی به اعدام محوم شده است، پس از ۱۰ سال با پرداخت بدهی آزاد خواهد شد.

گسترش اعتصاب به بیرون از زندان

به دنبال اعلام اعتصاب غذای زندانیان سیاسی قزلحصار در سه‌شنبه‌ها، شماری از زندانیان سیاسی دهه‌ی ۶۰، و خانواده‌ی شهیدان ضمن حمایت از اعتصاب زندانیان، اعلام کردند که آن‌ها نیز روز سه‌شنبه ۱۷ بهمن‌ماه در اعتراض به اعدام‌های گسترده به اعتصاب کنندگان خواهند پیوست. هم‌چنین شماری از زندانیان سیاسی دهه‌ی ۶۰، در ترکیه نیز اعلام کردند که در اعتراض به اعدام‌های افسارگسیخته در زندان‌های ایران، به اعتصاب غذای سه‌شنبه هر هفته خواهند پیوست.

علاوه براین، شمار بسیاری از فعالان سیاسی و حقوق بشری و هم‌چنین خانواده‌های زندانیان سیاسی مانند خانواده‌های سپیده قلیان، مهسا امینی، پدر آتنا دائمی و نرگس محمدی طی نامه‌ای از طرف خود و ۳۱ تن دیگر از زندانیان سیاسی سابق بند زنان، از خارج از زندان اعلام کردند که علیه اعدام به اعتصاب‌ زندانیان سیاسی خواهند پیوست.

پیوستن تشکل‌ها به اعتصاب

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی و فرهنگیان که از پیش اعلام کرده بودند به اعتصاب غذای زندانیان علیه اعدام می‌پیوندند، طی بیانیه‌ای اعلام کردند که ۱۰ تشکل کارگری و اجتماعی دیگر نیز به آن‌ها پیوسته‌اند. در بخشی از گزارش امضاءکنندگان این بیانیه آمده است:

«عموم نیروهای سیاسی آزادیخواه و برابری طلب؛ کارگران، معلمان، بازنشستگان و جوانان انقلابی را به مبارزه‌ای سراسری و قدرتمند در ابعاد داخلی و بین‌المللی برای توقف و لغو مجازات اعدام فراخوانده‌اند.»

شرکت‌کنندگان در کارزار سه شنبه های نه به اعدام

پس از گذشت ۸ ماه و نیم از «کارزار سه شنبه های نه به اعدام»، زندانیانی که به این کارزار پیوسته اند به ۲۴ زندان بالغ شده است. اسامی زندانهایی که تا این لحظه در اعتصاب به سه شنبه های نه به اعدام شرکت می کنند، از این قرار است:

زندان اوین (بند زنان،بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خرم آباد، زندان اراک، زندان اسد آباد اصفهان، زندان نظام شیراز، زندان بم، زندان مشهد، زندان لاکان رشت (بند زنان و مردان)،زندان قائمشهر، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان کامیاران و زندان شیبان اهواز.

زندانیان در «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از نهادها و ارگانهای سیاسی، مدنی و حقوق بشری مستقل داخلی و بین‌المللی می‌خواهد که برای نجات جان محکومان به اعدام در ایران از این کارزار حمایت کنند و جامعه جهانی را برای محاکمه و بازخواست سران این رژیم بخاطر بیش از چهار دهه جنایت علیه بشریت و کشتار و اعدام زندانیان، مجاب نمایند.

این کارزار با ابتکار زندانیان همچنان ادامه دارد.

گسترش اعدام‌ها در ایران

گسترش اعدام در ایران

اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در حالی است که هزاران زندانی در زندان قزلحصار و سایر زندان‌ها در انتظار اجرای حکم اعدام هستند. به عنوان نمونه، ۱۰ زندانی سیاسی شامل: مجاهد کورکوری، خسرو بشارت، انور خضری، کامران شیخه، رضا رسایی، فاضل بهرامیان، مهران بهرامیان، عباس ادریس، منصور دهمرده و محمدجواد وفایی ثانی در معرض خطر اعدام قرار دارند.

مطابق گزارش مرکز آمار فعالان حقوق بشر هه‌نگاو، رژیم ایران در سال ۲۰۲۳، دست‌کم ۸۲۳ زندانی که ۵ تن از آن‌ها کودک زیر ۱۸ سال در زمان ارتکاب جرم بودند، اعدام کرده است. علاوه بر این اعدام‌ها، دست‌کم ۱۶۳ زندانی دیگر نیز در زیر حکم اعدام در انتظار اعدام به‌سر می‌برند و تعداد آن‌ها نیز رو به افزایش است.

بیانیه عفو بین‌الملل

بیانیه سازمان عفو بین‌الملل

سازمان عفو بین‌الملل هم با صدور بیانیه‌ای کشتار و اعدام بی‌وقفه‌ی معترضان و زندانیان در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی را پس از اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، محکوم کرد. سازمان عفو بین‌الملل هم‌چنین اعدام محمد قبادلو و فرهاد سلیمی را نشان‌دهنده‌ی سقوط وحشتناک رژیم ایران در گستره‌ی بی‌رحمی توصیف کرد و به دولت‌ها فراخوان داد تا براساس صلاحیت جهانی تحت قوانین بین‌المللی، تحقیقات جنایی علیه مقامات عالی‌رتبه رژیم ایران را آغاز و عواقب این اعدام‌ها را به جمهوری اسلامی خاطرنشان کنند.

اعتصاب زندانیان سیاسی در سه‌شنبه‌های «نه به اعدام» که در ۱۷ زندان گسترش یافته است، هر هفته همچنان ادامه دارد. زندانیان سیاسی در زندان‌هایی که در سه‌شنبه‌ها دست به اعتصاب غذا زده‌اند، عبارتند از: زندانهای اوین (بندزنان، بند۴، بند۶، بند۸)، زندان قزلحصار (بند۳وبند۴)، و هم‌چنین زندان‌های مرکزی کرج، خرم‌آباد، خوی، نقده، سقز، تبریز، مشهد، قائم‌شهر، اردبیل، کامیاران، مریوان، سلماس، ارومیه، بانه و زندان نظام شیراز

بیانیه‌های کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام

اولین بیانیه کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام در تاریخ دوشنبه ۹ بهمن ۱۴۰۲ صادر شد. در قسمتی از این بیانیه آمده است:

از زمان تبعیدمان تا کنون شاهد گسترش موج اعدام زندانیان (سیاسی و غیر سیاسی) بوده ایم و به هر نحو ممکن، نسبت به این جنایت واکنش و در حد امکان اطلاع رسانی کرده ایم. به همین خاطر نیروهای امنیتی روز یکشنبه ۸ بهمن (۱۴۰۲) برای خاموش کردن این صدای اعتراض و ممانعت از افشای موج اعدامها، به بند زندانیان سیاسی یورش برده ضمن ضرب و شتم وتهدید و توهین اقدام به تخریب و ضبط وسایل کردند. این همه وحشیگری برای ممانعت از افشاگری علیه اعدامها وقتل حکومتی است. بویژه در آستانه اعدام چهار هموطن کُرد و سایر زندانیان در انتظار اجرای حکم.

همزمان شاهد اعلام اعتصاب غذا از سوی جمعی از زندانیان زیر حکم اعـدام زندان قزلحصار بودیم. آنها اعلام نمودند که برای جلب توجه افکار عمومی برای توقف اعـدام‌ها هر سه شنبه اعتصاب غذا خواهند نمود.

ما زندانیان سیاسی زندان قزلحصار در پاسخ به استمرار و ندای تظلم خواهی این زندانیان و در اعتراض به اجرای قریب الوقوع حکم اعـدام ۴هموطن کُرد وسایر احکام اعـدام ،به کمپین توقف ماشین اعـدام می‌پیوندیم و برای توقف سه شنبه های سیاه هم‌سو با سایر زندانیان تا توقف این ماشین کشتار هر سه شنبه دست به اعتصاب غذا خواهیم زد.

دوشنبه ۹بهمن ۱۴۰۲

زندانیان سیاسی زندان قزلحصار

جعفر ابراهیمی، زرتشت احمدی راغب، سپهر امام جمعه، لقمان امین پور، احمد رضاحائری، میثم دهبانزاده، رضا سلمان زاده، حمزه سواری، سعید ماسوری، رضا محمدحسینی

قسمتی از بیانیه دومین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» :

ما زندانیان سیاسی زندان قزلحصار در پاسخ به استمرار و ندای تظلم خواهی این زندانیان و در اعتراض به اجرای قریب الوقوع حکم اعدام ۴هموطن کُرد وسایر احکام اعدام ،به کمپین توقف ماشین اعدام می‌پیوندیم و برای توقف سه شنبه های سیاه هم‌سو با سایر زندانیان تا توقف این ماشین کشتار هر سه شنبه دست به اعتصاب غذا خواهیم زد.

قسمتی از بیانیه سومین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

اکنون این کمپین به سومین هفته خود رسیده و شماری از زندانیان در زندان‌ها مختلف فردا در سومین “سه‌شنبه سیاه نه به اعدام” دست به اعتصاب غذا خواهند زد. تداوم مقاومت زندانیان سیاسی در برابر ماشین اعدام جمهوری اسلامی در شرایطی است که بنا بر اطلاع منابع موثق صدور احکام اعدام برای زندانیان سیاسی با اتهاماتی چون “محاربه” و “بغی و قیام مسلحانه علیه حکومت اسلامی ” در هفته های اخیر شدت یافته است

قسمتی از بیانیه چهارمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

بنابر اطلاع منابع آگاه نزدیک به زندانیان سیاسی زندان قزلحصار، زندانیان این زندان فردا سه‌شنبه اول اسفند ۱۴۰۲ در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام برای چهارمین هفته متوالی دست به اعتصاب غذا می‌زنند. این در حالی است که پیشتر در دیگر زندان‌ها از جمله اوین، خرم‌آباد، شیراز، کرج و سقز شماری از زندانیان سیاسی از قبیل یاشار تبریزی، رضا اکبری منفرد، نصرالله فلاحی، علی معزی، محمد آشتیانی عراقی، علی کاظمی، محمدصادق گرمارودی، مهدی بیرامی، محمد خداکرمی، مهدی خداکرمی، بهروز احسانی، خسرو رهنما، کامران رضایی‌فر، رضا رضایی، حسین شهسواری، مسعود معینی، شهاب نادعلی، علی بحیرائی، آرش مرادی و یاسین مختاری با پیوستن به کاراز «سه‌شنبه‌های سیاه» اعلام کرده بودند در همراهی با زندانیان زندان قزلحصار سه‌شنبه‌های هر هفته علیه اعدام دست به اعتصاب غذا خواهند زد.

قسمتی از بیانیه پنجمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

توقف ماشین اعدام با اتحاد و عمل جمعی امکان پذیر است. بنابراین ما در همراهی با سایر زندانیان از جمله اعتصابیون قزلحصار، ندامتگاه کرج، خرم آباد، مشهد، سقز و… درهفته پنجم روز سه‌شنبه ۸ اسفند به اعتصاب غذا ادامه خواهیم داد»

قسمتی از بیانیه ششمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

جمعی از زندانیان با ارسال پیامی اعلام کردند که روز سه شنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۲، ششمین هفته اعتصاب غذای سه‌شنبه های ضد اعدام، در زندان‌های اوین (بند ۴ و بند زنان)، زندان وکیل آباد مشهد، قزلحصار، خرم آباد، کرج و …، انجام خواهد شد. زندانیان گفتند رژیمی که در نمایش انتخابات شکست خورده، در انتقام موج جدید اعدام ها را از سر می گیرد. از همین رو این اعتصاب غذا فراخوانی برای جلوگیری از این اعدام هاست. از زندانیان سراسر کشور دعوت می شود که به این اعتصاب غذا بپیوندند و رسانه های مستقل به حمایت از این اعتصابات برخیزند.

قسمتی از بیانیه هفتمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

به دنبال شکست حکومت پس از تحریم نمایش انتخابات توسط مردم، دیکتاتور با شروع اعدام‌ها به دنبال آن است که از شکل‌گیری قیام‌ها جلوگیری نماید و فضای رعب و وحشت غالب نماید. در پاسخ به اعدام‌های حکومت طی هفته‌های گذشته جمعی از زندانیان هر سه‌شنبه اعلام اعتصاب کردند. زندانیان اعتصابی در زندان قزلحصار در اعتراض به شروع اعدام‌ها و اعدام دو زندانی تبعه افغانستان روز سه‌شنبه ۲۲ اسفند ماه ۱۴۰۲، برای هفتمین هفته به اعتصاب خود در سه‌شنبه‌های نه به اعدام ادامه می‌دهند و خواستار آن هستند  که مخالفان اعدام با رویکردی انسانی بدون در نظر گرفتن ملیت، مذهب و نوع اتهام زندانیان محکوم به اعدام با مجازات اعدام مخالفت نمایند. آنها چون زندانیان اعتصابی زندان اوین تاکید کرده‌اند که تنها با اتحاد و عمل جمعی می‌توان ماشین اعدام را متوقف نمود.

قسمتی از بیانیه هشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

هدف ما از کارزار سه‌شنبه‌های سیاه و این اعتصاب هفتگی جلب توجه افکار عمومی به این مهم بود که «اعدام قتل حکومتی، مجازاتی بدون بازگشت و ابزار سرکوب و ارعاب حکومت اقلیت مستبد حاکم بر کشور است».

قسمتی از بیانیه نهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

زندانیان اعتصابی در زندان های قزلحصار، اوین (شامل بندهای ۴ و ۸ و ۶ و بند زنان)، مرکزی کرج، مشهد، خرم آباد، سقز، نقده، خوی و …. ضمن تبریک سال نو، آرزو کردند که سال جدید سال سرنگونی و سال لغو اعدام باشد

قسمتی از بیانیه دهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

زندانیان سیاسی به صدور حکم اعدام برای شهریار بیات اعتراض کرده و گفتند: «سالی که نکوست از بهارش پیداست.»

قسمتی از بیانیه یازدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

رژیم اعدامی در ایران در سال گذشته با بیشترین اعدام رکورد ۸سال اخیر را رقم زد و شورای حقوق بشر رژیم را برای هفتادمین بارمحکوم کرد. اما “جمهوری اسلامی” که یکی از پایه های حاکمیتش اعدام است، بی توجه به این نقض حقوق بشر و محکومیت‌های بین المللی در انتقام شکستهای خود، جوانان در زندان را اعدام خواهد کرد.

قسمتی از بیانیه دوازدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

موج جدید سرکوب و ارعاب از طریق اجرای احکام غیرانسانی اعدام توسط دستگاه قضایی و امنیتی آغاز شده است. این در حالی است که در چند روز اخیر تعدادی حکم جدید اعدام نیز توسط دادگاه‌های حکومتی، صادر شده و هم‌زمان به بهانه واهی «بی حجابی» فضای امنیتی را علیه زنان از ۲۵ فروردین تشدید نموده‌اند.

قسمتی از بیانیه سیزدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

در حالیکه محکومیت های بین المللی بخاطر نقض حقوق بشر در ایران افزایش پیدا کرده. ولی “جمهوری اسلامی” همچنان سرکوبهای خود در جامعه را افزایش می دهد تا جلو قیام و اعتراض مردم را بگیرد.

قسمتی از بیانیه چهاردهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

هر روز احکام ضدبشری اعدام به زنان و مردان آزادی خواه و دیگر جرایم عادی داده میشود. به برخی از نهادهای حقوق بشری و بین المللی که برای محکوم کردن و برخورد عملی و کارآمد با این حکومت اعدامی دنبال مدرک می گردند، میگوییم که با هر۶ ساعت مماشات شما، جان یک جوان ایرانی گرفته می شود.

قسمتی از بیانیه پانزدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

صدور حکم اعدام برای زندانیان گمنام و زندانیان سیاسی مانند محمود مهرابی نشان دهنده عزم حاکمیت برای سرکوب و ایجاد ارعاب در جامعه است و مجددا بر اتحاد جمعی برای توقف ماشین اعدام تاکید نموده‌اند.

قسمتی از بیانیه شانزدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

دست‌اندرکاران دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی که با دو نمایش اخیر انتخابات برای خودشان نیز مسجل شده در برابر شما مردم سربلند ایران اقلیتی ناچیز هستند؛ برای جلوگیری از آغاز موج جدیدی از اعتراضات، به نمایش قدرت سرکوب خود در خیابان‌ها(با گشت ننگین ارشاد) و در زندان‌ها با سرعت بخشیدن به صدور و اجرای احکام ننگین اعدام روی آورده‌اند.

قسمتی از بیانیه هفدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»با اشاره به هلاکت رئیسی:

«۳۰اردیبهشت از ساعت ۳بعد از ظهر تا ساعت ۸ صبحِ روز بعد که لاشه هلی‌کوپتر را پیداکردند، تنها برای یکسره کردن خودشان از مرگ رئیسی عامل قتل عام ۶۷(چون مردن را همه می‌دانستند)۱۸ساعت را در تلویزیون تنها به عزاداری و توسل و… پرداختند در حالیکه از مرگ او مطمئن بودند ولی تعیین تکلیف نهایی نشده بود… درعین حال محکومان به اعدام و خانواده‌های آنها را روزها و هفته‌ها با طناب اعدام بر گردن آنها و عملا هم برگردن خانواده‌هایشان نگه می‌دارند تا جنایتشان را تکمیل کرده باشند.

قسمتی از بیانیه هجدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در شرایطی ادامه دارد که آمار صدور و اجرای احکام اعدام در زندان‌های جمهوری اسلامی در سه ماهه نخست امسال به شدت افزایش یافته است.

قسمتی از بیانیه نوزدهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

شرایط مرگبار زندانیان عادی توسط انبوهی زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف مورد توجه و حمایت قرار گرفت. چرا که از نظر زندانیان سیاسی کاملا واضح بود که اعدام زندانیان سیاسی مقدمه اجرای اعدام‌های بیشتر درمیان زندانیان عادی و اعدام زندانیان عادی وسیله‌ای برای سرکوب و ارعاب همه اقشار جامعه و لاپوشانی اعدامهای سیاسی است.

قسمتی از بیانیه بیستمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

در بحبوحه نمایش انتخابات، جمهوری اسلامی برای مهار بحران‌هایش همچنان به سرکوب مردم و اعدام زندانیان ادامه می‌دهد. از طرفی حکومت به این نمایش نیازمند است، از طرفی نگران آن است که در خلال انتخابات و بالا گرفتن اختلافات جناحی با اعتراضات روبرو شود. به همین دلیل به دستگیری فعالان و معترضان و جنگ علیه زنان ادامه می‌دهد، احکام سنگین صادر می‌کند و حتی در شرایط انتخابات با اعدام‌های بیشتر یکی از پایه‌های خود یعنی سرکوب را محکم می‌کند.

قسمتی از بیانیه بیست و یکمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

در راستای سیاست گروگانگیری مردم ایران (شهروندان دوتابعیتی) و اتباع خارجی توسط حکومت و نهادهای امنیتی آن و مماشات کشورهای غربی، شاهد معامله ننگین حمید‌ نوری بودیم که یکی از عوامل کشتارهای دهه ۶۰ بوده و در روندی عادلانه و دادرسی منصفانه به جنایت علیه بشریت محکوم شده بود.

قسمتی از بیانیه بیست و دومین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

زندانیان شرکت‌کننده در کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” از جمله زندانیان واحد چهار زندان قزلحصار، سخنان رهبر جمهوری اسلامی در روز جهانی “منع شکنجه” درباره لزوم بی‌توجهی به مبانی حقوق بشر را زنگ خطر جدی در ارتباط با حقوق بشر و گسترش نقض آن توسط جمهوری اسلامی و دستگاه‌های قضایی و امنیتی آن دانسته و بر لزوم توجه جدی افکار عمومی در داخل و خارج از کشور به مساله نقض حقوق‌بشر در ایران تاکید کرده و از عزم خود برای تداوم و گسترش کارزار علیه اعدام خبر دادند.

قسمتی از بیانیه بیست و سومین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

بی‌گمان حکومت با شکست در نمایش انتخابات و در بحران مشروعیت برای صف بستن در مقابل قیام محتمل به سمت انقباض بیشتر متمایل می‌شود و خطر آن می‌رود که آمارسرکوب و اعدام افزایش یابد . احکام ضد انسانی” بغی” دستکم برای ۱۵ زندانی سیاسی در هفته گذشته شاهد این ادعا می‌باشد.

قسمتی از بیانیه بیست و چهارمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

بررسی رفتارهای دستگاه‌های سرکوب نظام در سالهای گذشته نشان داده که، هرگاه نمایش با شکوهی از اکثریت مردم ایران در مقابل اقلیت مستبد حاکم بر کشور بروز و ظهور یافته، ماشین سرکوب حکومت فعال‌تر شده و با هدف القای ترس و ایجاد ارعاب در مردم برای جلوگیری از قیام و اعتراضات سیاسی و اجتماعی علیه استبداد، از ابزار “اعدام” بیشترین بهره را برده است.

قسمتی از بیانیه بیست و پنجمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

این کارزار با قدرت ادامه دارد و خواهان پیوستن زندانیان در زندانهای سراسر کشور اعم از سیاسی و غیره سیاسی به این کارزار هستند تا این مطالبه “نه به اعدام” به خواسته ملی تبدیل شود.

قسمتی از بیانیه بیست و ششمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

حکومت در حالیکه توانایی پاسخگویی به خواسته های بحق مردم را ندارد، با کشتار و اعدام زندانیان با اتهام های مختلف قصد ایجاد رعب و وحشت در جامعه را دارد تا راهبندی در برابر اعتراضات و قیام آتی مردم تحت ستم ایجاد نماید.

قسمتی از بیانیه بیست و هفتمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

با سرعت گرفتن ماشین سرکوب و اعدام در هفته گذشته، شاهد اعدام ده‌ها زندانی سیاسی، عقیدتی و عمومی در زندان‌های سراسر کشور بودیم، در این میان زندانی عقیدتی_سیاسی کامران شیخه بعد از ۱۵ سال زندان و شکنجه اعدام شد.

قسمتی از بیانیه بیست و هشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام در حالی وارد بیست و هشتمین هفته خود می‌شود که بند زنان رشت سه‌شنبه گذشته در بیانیه‌ای اعلام کردند به کارزار پیوسته‌اند آنان به جز زندانیان سیاسی ، نسبت به وضعیت زندانیان عادی زیر حکم هشدار داده‌اند.

قسمتی از بیانیه بیست و نهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

ما اعضای این کارزار کماکان از همه وجدان‌های بیدار در داخل و خارج از کشور در کمال فروتنی می‌خواهیم پیش از آنکه دستگاه سرکوبِ استبداد دینیِ حاکم بر ایران بار دیگر صدها و هزارها زندانی عمومی و سیاسی و… را در سالن‌های اعدام زندان‌های قزلحصار، کرج، ارومیه، زاهدان، مشهد و ده‌ها زندان دیگر کشور با “سبوعیت”حلق‌آویز کند با همه توان علیه اعدام به پاخواسته و از “کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام”به هر شکل ممکن حمایت کنند.

قسمتی از بیانیه سی‌امین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

ضرورت اتحاد و همدلی برای مقابله با اعدام را زندانیان کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” بارها مطرح کرده و برای مقابله و جلوگیری از تداوم اعدام‌ها از همگان خواسته‌اند که به هر شکل ممکن بپا خیزند و زندانیان را برای این مقابله و مقاومتی که از درون زندان شروع شده یاری دهند.

قسمتی از بیانیه سی‌ و یکمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

خوشبختانه در جهان هم وجدان‌های بیداری صدای مقاومت این “کارزار” را شنیده‌اند؛ از جمله برخی نمایندگان برجسته ایتالیایی که حمایت خود را از کارزار سه شنبه‌های نه به اعدام اعلام کرده‌اند.

قسمتی از بیانیه سی‌ و دومین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

تحولات اخیر گویای آن است که جامعه ایرانی و شهروندان آن به درک روشنی رسیده‌اند که باید درمقابل این حکومت استبداد دینی مقاومت کرد، مقاومتی که نوک پیکان آن در میان زندانیان تبلور یافته‌است، زندانیانی که اکنون با وجود تمام فشارهای دربند، برای سی‌ودومین هفته پیاپی در کارزار” سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در اعتصاب غذا به سر می‌برند.

قسمتی از بیانیه سی‌ و سومین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

گرامیداشت ششمین سالگرد سه هموطن کُرد (رامین حسین‌پناهی، لقمان مرادی و زانیار مرادی) که توسط حکومت اعدامی، درسال۱۳۹۷ حلق‌آویز شدند و پیکر آنها هیچ وقت به خانواده تحویل داده نشد.

قسمتی از بیانیه سی‌ و چهارمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

فعالان این کارزار در سی‌ و چهارمین سه‌شنبه پیاپی علاوه بر اینکه علیه مجازات غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند؛ یاد تمام جانباختگان اعتراضات سراسری در سال ۱۴۰۱ به ویژه «سربداران» این قیام را گرامی داشته و با تمام خانواده‌های دادخواه ابراز همدردی و همبستگی کردند.

قسمتی از بیانیه سی‌ و پنجمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

روز یکشنبه یکم مهر ماه با شروع سال تحصیلی جدید، شاهد فاجعه انفجار معدن  در شهر طبس بودیم که در این فاجعه ۵۲ نفر از کارگران معدن جان خود را از دست داده‌ و تعدادی نیز مجروع شدند. کارگرانی که در محیطی بدون کمترین ایمنی برای مخارج اولیه زندگی با به خطر انداختن جانشان، نان خانواده‌شان را تامین می‌کردند. این نوع فجایع که به دفعات در کشور اتفاق افتاده‌است حاصل فساد و ناکارآمدی ساختاری حکومت استبدادی است که ضمن چپاول و غارت دسترنج مردم زحمتکش ایران، هرگز پاسخگوی عملکرد فاجعه‌آفرین خود نیز نبوده است.

قسمتی از بیانیه سی‌ و ششمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

آنچه که همیشه بحث اعدام‌ها را جدی می‌کرده، خصلت پایه‌ای بودن آن برای حکومت است. یعنی اعدام‌ها با هر اتهامی که انجام می‌گیرد ، هدف نهایی سرکوب و اختناق است و به تجربه دیده‌ایم که آمار اعدام‌ها، همبستگی معنا‌داری با اوضاع داخلی و بین‌المللی دارد.

قسمتی از بیانیه سی‌ و هفتمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

لذا «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از نهادها و ارگان‌های سیاسی ، مدنی و حقوق بشری مستقل داخلی و بین‌المللی همچنان می‌خواهد که برای نجات جان محکومان به اعدام در ایران از این کارزار حمایت کرده و جامعه جهانی را برای محاکمه و بازخواست سران این رژیم بخاطر بیش از چهار دهه جنایت علیه بشریت و کشتار و اعدام زندانیان، مجاب نمایند.

قسمتی از بیانیه سی‌ و هشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

از همه وجدان‌های بیدار و رسانه‌های مستقل و مردمی انتظار می‌رود که در راستای لغو اعدام و مقابله با آن قدم بردارند. تا این مبارزه در جامعه نهادینه شود تا کشوری آزاد، برابر و به دور از خشونت و اعدام به همراه صلح و دموکراسی با قوه قضاییه مستقل را بسازیم.

قسمتی از بیانیه سی‌ و نهمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام ضمن محکوم کردن این اعدام‌های سیستماتیک، به تمام فعالان و نهادهای سیاسی، مدنی، صنفی و حقوق بشری و تمام وجدان‌های بیدار داخل و بین‌المللی برای مقابله با این سرکوب‌ها فراخوان می‌دهد امروز ایستادن در برابر صدور و اجرای احکام اعدام باید بخشی از مطالبه اجتماعی باشد.

قسمتی از بیانیه چهلمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

با تمام این سرکوب‌ها و ایجاد رعب و وحشت در جامعه، اما مقاومت و ایستادگی همچنان ادامه‌ دارد. چنان‌که هفته گذشته همزمان با کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» جمعی از خانواده‌های زندانیان محکوم به اعدام مقابل مجلس تجمع اعتراضی علیه اعدام برگزار نمودند. شعار نه به اعدام سر دادند و از نیروهای سرکوبگر نترسیدند. ما این شجاعت را ستایش می‌کنیم و به این خانواده‌های مقاوم درود می‌فرستیم.

قسمتی از بیانیه چهل و یکمین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

با توجه به  اینکه سرعت ماشین کشتار روز به روز در حال افزایش و فزونی است، ضروری است که تمام فعالان در حوزه های مختلف جهت توقف و لغو حکم اعدام در ایران مخالفتشان را بسیار رساتر از قبل فریاد کنند و عاملان و آمران ماشین اعدام و کشتار را در برابر وجدان‌های بیدار افشا نموده و آنان را نسبت عمل جنایتکارانه خود پاسخگو و محاکمه نمایند.

قسمتی از بیانیه چهل و دومین هفته کارزار «سه‌شنبه های نه به اعدام»:

در آستانه پنجمین سالگرد قیام آبان خونین ۱۳۹۸ یاد بیش از ۱۵۰۰ تن از زنان، مردان، جوانان و کودکان جان‌باخته اعتراضات آبان را گرامی می‌داریم و به پایداری خانواده‌های جانباختگان در احقاق حق دادخواهی‌شان با وجود سرکوب حاکمیت مستبد درود می‌فرستیم.