۱٬۱۶۰
ویرایش
کاربر:Hossein/صفحه تمرین1403514: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
←مرتضی اشراقی در قتل‌عام ۶۷
(صفحه‌ای تازه حاوی «مرتضی اشراقی مرتضی اشراقی احتمالا زاده ۱۳۲۰ در شهر گلپایگان است. او تحصیلات خود را در دانشسرای عالی گلپایگان پی‌گرفت و در نزدیکی‌های انقلاب ۵۷، شبانه در دانشگاه درس حقوق خواند. به‌عنوان دادستان تهران در سال ۱۳۶۷، عضو کمیته‌ای موسوم به «ه...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
کشتار زندانیان سیاسی ایران در سال ۶۷ توسط وکلای بین‌المللیِ حقوق بشری چون جفری رابرتسون، همچنین دادگاه مردمی ایران تریبیونال وسازمان دیده‌بان حقوق بشر به‌عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخته شده‌است. سازمان ملل قربانیان کشتار سال ۱۳۶۷ را به‌عنوان «ناپدید شده قهری» به رسمیت شناخته‌است. به‌رسمیت شناخته‌شدن قربانیان کشتار ۶۷ به‌عنوان ناپدیدشده قهری، دولت جمهوری اسلامی ایران را بر اساس قوانین بین‌المللی موظف می‌کند که حق خانواده‌های قربانیان برای دانستن حقیقت درباره سرنوشت و محل دفن عزیزان‌شان را ادا کند و مسئولان آن را تحت تعقیب قرار دهد. از نظر حقوق بین‌الملل، ناپدیدشدگی قهری نقض مداوم حقوق بشر و یک جرم بین‌المللی است و تا زمانی که فرد ناپدیدشده پیدا، و یا سرنوشت‌اش به‌طور کامل معلوم نشود، حتی با وجود گذشت چند دهه مشمول مرور زمان نمی‌شود.<ref name=":0" /> | کشتار زندانیان سیاسی ایران در سال ۶۷ توسط وکلای بین‌المللیِ حقوق بشری چون جفری رابرتسون، همچنین دادگاه مردمی ایران تریبیونال وسازمان دیده‌بان حقوق بشر به‌عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخته شده‌است. سازمان ملل قربانیان کشتار سال ۱۳۶۷ را به‌عنوان «ناپدید شده قهری» به رسمیت شناخته‌است. به‌رسمیت شناخته‌شدن قربانیان کشتار ۶۷ به‌عنوان ناپدیدشده قهری، دولت جمهوری اسلامی ایران را بر اساس قوانین بین‌المللی موظف می‌کند که حق خانواده‌های قربانیان برای دانستن حقیقت درباره سرنوشت و محل دفن عزیزان‌شان را ادا کند و مسئولان آن را تحت تعقیب قرار دهد. از نظر حقوق بین‌الملل، ناپدیدشدگی قهری نقض مداوم حقوق بشر و یک جرم بین‌المللی است و تا زمانی که فرد ناپدیدشده پیدا، و یا سرنوشت‌اش به‌طور کامل معلوم نشود، حتی با وجود گذشت چند دهه مشمول مرور زمان نمی‌شود.<ref name=":0" /> | ||
پرفسور جاوید رحمان گزارشگر سازمان ملل در زمینه نقض حقوق‌بشر در ایران در گزارش دوشنبه اول مرداد ۱۴۰۳ اعمال جمهوری اسلامی علیه زندانیان سیاسی و بهائیان در دهه ۱۳۶۰ را "نسل‌کشی" و "جنایت علیه بشریت" توصیف کرد و خواستار تحقیقات بین‌المللی در این زمینه شد. جاوید رحمان در گزارش خود با اشاره به اعدام‌های فراقضایی و بی‌اصول هزاران تن از مخالف سیاسی زندانی، مصادیقی از "جنایت علیه بشریت در قالب شکنجه، آزار و ناپدیدسازی اجباری" را ذکر کرده است. در گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران همچنین واقع دهه ۶۰ خورشیدی "جنایت‌هایی بی‌رحمانه" در سراسر ایران توصیف شده که "بدترین و آشکارترین" شکلی از نقض حقوق بشر بوده که مقام‌های عالی‌رتبه حکومت علیه شهروندان مرتکب شده‌اند.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/%D8%AC%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%AF-%D8%B1%D8%AD%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D8%B1%DA%A9%D9%88%D8%A8-%D8%AF%D9%87%D9%87-%DB%B6%DB%B0-%D9%86%D8%B3%D9%84%DA%A9%D8%B4%DB%8C-%D9%88-%D8%AC%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A8%D8%B4%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%D8%A8%D9%88%D8%AF/a-69737388 جاوید رحمان: سرکوب دهه ۶۰ "نسل‌کشی" و "جنایت علیه بشریت" بود]</ref> | |||
برخی گزارش‌ها حاکی است که او بعد از قتل‌عام ۶۷ نیز در هیئت‌های ویژه بررسی پرونده زندانیان سیاسی حضور فعال داشته و بطور مشخص در کمیته مشترک زندانیان سیاسی را محاکمه و توسط مرتضی اشراقی به تایید دیوان‌عالی کشور رسانده و در همانجا اعدام می‌کرده‌اند. اعدام زندانیان سیاسی مجاهد سیامک طوبایی، حسن افتخارجو، جواد تقوی قهی، بهنام مجدآبادی، محمد سلامی، غلامرضا پوراقبال، محمود خدابنده‌لویی توسط همین هیئت در فاصله ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱ انجام شده است. | برخی گزارش‌ها حاکی است که او بعد از قتل‌عام ۶۷ نیز در هیئت‌های ویژه بررسی پرونده زندانیان سیاسی حضور فعال داشته و بطور مشخص در کمیته مشترک زندانیان سیاسی را محاکمه و توسط مرتضی اشراقی به تایید دیوان‌عالی کشور رسانده و در همانجا اعدام می‌کرده‌اند. اعدام زندانیان سیاسی مجاهد سیامک طوبایی، حسن افتخارجو، جواد تقوی قهی، بهنام مجدآبادی، محمد سلامی، غلامرضا پوراقبال، محمود خدابنده‌لویی توسط همین هیئت در فاصله ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱ انجام شده است. | ||