۹٬۹۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
آنتونی پارسونز اعتقاد دارد که بحث رفراندوم موسوم به انقلاب شاه و ملت، توسط چستر باولز مطرح شد او نخستين فردی بود كه از «اصلاحات از بالا» براي جلوگيری از انقلاب ياد كرده بود كه در سفر خود به ايران اين تعبير را در برابر انقلاب سرخ و يا انقلاب كمونيستی طرح كرد. همانگونه که در کتاب «ایران مدرن بعد از ۱۹۲۱؛ پهلوی ها و بعد از آن» مطرح شده است؛ برای غربیان، که نگران بیرون نگه داشتن ایران از چنگ شوروی بودند، تصویر یک پادشاه اصلاحطلب که انقلاب را از بالا هدایت میکند، دقیقاً همان چیزی بود که در دانشگاهها آن را توصیه میکردند. شاه مرد قدرتمندی بود که باید اصلاحات را به قدرتهای سنتی، تحمیل میکرد. چرا که این نیروها اگر به حال خود گذاشته میشدند ایران را تحویل کمونیستها میدادند، بنابراین تمجید از شاه لزوماً و بیچون و چرا پرشور بود. پیامهای تبریک از سوی دولتهای خارجی، از جمله آمریکا، تنها میتوانست شاه را از محبوبیت خود مطمئن سازد.<ref>آنتونی پارسونز، کتاب غرور وسقوط ص ۲۵۹</ref> | آنتونی پارسونز اعتقاد دارد که بحث رفراندوم موسوم به انقلاب شاه و ملت، توسط چستر باولز مطرح شد او نخستين فردی بود كه از «اصلاحات از بالا» براي جلوگيری از انقلاب ياد كرده بود كه در سفر خود به ايران اين تعبير را در برابر انقلاب سرخ و يا انقلاب كمونيستی طرح كرد. همانگونه که در کتاب «ایران مدرن بعد از ۱۹۲۱؛ پهلوی ها و بعد از آن» مطرح شده است؛ برای غربیان، که نگران بیرون نگه داشتن ایران از چنگ شوروی بودند، تصویر یک پادشاه اصلاحطلب که انقلاب را از بالا هدایت میکند، دقیقاً همان چیزی بود که در دانشگاهها آن را توصیه میکردند. شاه مرد قدرتمندی بود که باید اصلاحات را به قدرتهای سنتی، تحمیل میکرد. چرا که این نیروها اگر به حال خود گذاشته میشدند ایران را تحویل کمونیستها میدادند، بنابراین تمجید از شاه لزوماً و بیچون و چرا پرشور بود. پیامهای تبریک از سوی دولتهای خارجی، از جمله آمریکا، تنها میتوانست شاه را از محبوبیت خود مطمئن سازد.<ref>آنتونی پارسونز، کتاب غرور وسقوط ص ۲۵۹</ref> | ||
در کتاب ایران در قرن بیستم در بارهی ماهیت استبدادی و فرمایشی رفراندم شاه تاکید شده است: <blockquote>«تعطیل مجلس در فاصله سالهای ۱۹۶۱ و ۱۹۶۳ خصلت استبدادی این اصلاحات-انقلاب سفید-را تشدید کرد که سرانجام به رفراندومی گذاشته شد که نتیجه اش از قبل معلوم بود. نهضت آزادی ایران به رهبری [[مهدی بازرگان|مهندس بازرگان]] و جبهه ملی دوم به رهبری اللهیار صالح با آن مخالفت کردند ولی انتقادهایشان منجر به بازداشت ۴۰۰ شخصیت سیاسی شد. روحانیون با شدت بیشتری با آن مخالفت ورزیدند و سرکوب آنان نیز شدیدتر بود. آنان بخصوص تخطی به حقوق مقدس مالکیت و اعطای حق رای به زنان را محکوم می کردند.»<ref>ژان پیر دیگار، برنار هورکاد و یان ریشار، کتاب ایران در قرن بیستم ص ۱۶۵</ref></blockquote> | در کتاب ایران در قرن بیستم در بارهی ماهیت استبدادی و فرمایشی رفراندم شاه تاکید شده است: <blockquote>«تعطیل مجلس در فاصله سالهای ۱۹۶۱ و ۱۹۶۳ خصلت استبدادی این اصلاحات-انقلاب سفید-را تشدید کرد که سرانجام به رفراندومی گذاشته شد که نتیجه اش از قبل معلوم بود. نهضت آزادی ایران به رهبری [[مهدی بازرگان|مهندس بازرگان]] و جبهه ملی دوم به رهبری اللهیار صالح با آن مخالفت کردند ولی انتقادهایشان منجر به بازداشت ۴۰۰ شخصیت سیاسی شد. روحانیون با شدت بیشتری با آن مخالفت ورزیدند و سرکوب آنان نیز شدیدتر بود. آنان بخصوص تخطی به حقوق مقدس مالکیت و اعطای حق رای به زنان را محکوم می کردند.»<ref>ژان پیر دیگار، برنار هورکاد و یان ریشار، کتاب ایران در قرن بیستم ص ۱۶۵</ref></blockquote>روز بعد از دستگیر شدن اعضای جبهه ملی و نهضت آزادی، اعلام شد که رفراندوم شاه با اکثریت قاطع به تأیید مردم ایران رسید. کندی بلافاصله این پیروزی را به شاه تبریک گفت، سفیر انگلیس هم مراتب رضایت ملکه انگلیس را به اسدالله علم اعلام کرد. رادیو مسکو در همان روز برنامه اصلاحی محمدرضا پهلوی را ستود و مخالفان آن را عوامل غرب و ارتجاع نامید. | ||
=== اصلاحات ارضی === | === اصلاحات ارضی === |
ویرایش