داوود رحمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
۱٬۴۰۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۱ نوامبر ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
| عنوان            =
| عنوان            =
| عنوان ۲          =
| عنوان ۲          =
| نام              =داود رحمانی
| نام              =یحیی نظیری
| تصویر            =داود رحمانی.JPG
| تصویر            =داود رحمانی.JPG
| اندازه تصویر      =
| اندازه تصویر      =
| عنوان تصویر      = رئیس زندان قزلحصار کرج از سال ۱۳۶۰ تا۱۳۶۳
| عنوان تصویر      = دکتر یحیی نظیری
| زادروز            = ۱۳۲۴
| زادروز            = ۱۳۰۲
| زادگاه            = تهران
| زادگاه            = همدان
| مکان ناپدیدشدن    =
| مکان ناپدیدشدن    =
| تاریخ ناپدیدشدن  =
| تاریخ ناپدیدشدن  =
خط ۳۵: خط ۳۵:
| نماینده          =
| نماینده          =
| شناخته‌شده برای    = زندانیان سیاسی و مردم ایران
| شناخته‌شده برای    = زندانیان سیاسی و مردم ایران
| نقش‌های برجسته    = شکنجه و آزار زندانیان
| نقش‌های برجسته    = شرکت در دولت بازرگان بعنوان وزیر
| سبک              =
| سبک              =
| تأثیرگذاران      =اسدالله لاجوردی و روح‌الله خمینی
| تأثیرگذاران      =آیت‌الله طالقانی، مهندس بازرگان و سازمان مجاهدین خلق ایران
| تأثیرپذیرفتگان    =زندانیان سیاسی و مردم ایران
| تأثیرپذیرفتگان    =زندانیان سیاسی و مردم ایران
| شهر خانگی        =  
| شهر خانگی        =  
خط ۵۸: خط ۵۸:
| مجازات            =  
| مجازات            =  
| وضعیت گناهکاری    =
| وضعیت گناهکاری    =
| منصب              =زندانبان
| منصب              =وزیر
| مکتب              =ولایت فقیه
| مکتب              =مذهبی مترقی
| آثار              =
| آثار              =
| همسر              =
| همسر              =
خط ۷۵: خط ۷۵:
| پانویس            =
| پانویس            =
}}
}}
داوود رحمانی معروف به حاج داوود (زاده ۱۳۲۴ در خیابان شهباز (هفده شهریور) در شرق تهران- مرگ ۲۸ مهر ۱۴۰۰) آهنگری بود که در حوالی همان محل تولد خود به آهنگری اشتغال داشت. حاج داوود از لات‌ها محله‌ی خود بود. حاج داوود رحمانی پس از انقلاب وارد کمیته انقلاب شده و به دلیل روحیات لمپنی به عنوان بازجو و شکنجه‌گر کار خود را آغاز کرد. حاج داوود رحمانی به واسطه ارتباط با [[اسدالله لاجوردی]]، دادستان وقت تهران، به ریاست زندان قزل‌حصار رسید. <ref>مصاحبه داود رحمانی با نشریه‌ی داخلی زندان بنام رجعت سال اول شماره اول  سال ۱۳۶۰</ref>حاج داوود رحمانی در قتل و آزار و شکنجه زندانیان سیاسی سوابق بی‌شماری دارد و از مبدعین انواع شکنجه چون قفس،‌تابوت و ... در زندان بود. او همچنین در شکنجه زنان در واحدهای مسکونی زندان قزلحصار که شرح ماجراهای تکان‌دهنده آن در کتاب‌های خاطرات زنان و مردان زندانی مجاهد خلق و دیگر گروه‌ها به تفصیل روایت شده است نقش فعالی داشت. دوران ریاست حاج داوود رحمانی در زندان قزل حصار به «دوران وحشت» معروف است. داوود رحمانی در فاصله تابستان ۱۳۶۰ تا تیر۱۳۶۳، با حکم «اسدالله لاجوردی»، رئیس سازمان زندان‌های تهران، رئیس زندان قزل‌حصار بود و قدرت مطلقه‌ای در اعمال شکنجه بر زندانیان سیاسی در این زندان داشت. وی در تابستان ۶۳ و پس از برکناری اسدالله لاجوردی در اثر فشارهای سیاسی مختلف برکنار شد و بعدها به کار سابق خود بازگشت.به گفته یکی از پدران شهدای مجاهدین خلق که او را در خیابانی در تهران دیده بود، در دهه هشتاد او تعادل روانی نداشت و دائم با خود حرف می‌زد و بیهوده می‌خندید. داوود رحمانی یکی از متهمان اصلی قتل‌عام زندانیان سیاسی است که خانواده‌های زندانی دادخواه پیگیر قرار گرفتن او در برابر عدالت بودند.  
دکتر یحیی نظیری در سال ۱۳۰۲ در همدان، محله‌ی حاجی کوچه‌ی حاج نقی بدنیا آمد. دوره‌ی ابتدایی را در مدرسه‌ی تهذیب و دوره‌ی اول دبیرستان را در دبیرستان پهلوی و دوره‌ی دوم را در مدرسه‌ی شبانه‌روزی فلاحت کرج گذراند و در سال ۱۳۲۰ موفق به اخذ دیپلم گردید.
 
یحیی نظیری پس از اخذ دیپلم به استخدام اداره‌ی کشاورزی در آمد و تا سال ۱۳۲۹ کارمند اداره بود در این سال برای رفتن به دانشکده حقوق بصورت داوطلب دیپلم ادبی گرفت و وارد دانشکده‌ی حقوق شد و در سال ۱۳۳۱ از دانشکده‌ی حقوق موفق به دریافت لیسانس حقوق قضایی شدو بدنبال آن در سال ۱۳۳۲ در رشته‌ی تخصصی جرم شناسی فوق لیسانس گرفت. در این ایام سفارت فرانسه ۶ بورس تحصیلی در اختیار دانشجویان ایرانی قرار داد که از بین ۴۷۰ دانشجو دکتر یحیی نظیری بعنوان نفر اول در امتحان ورودی پذیرفته گردید.
== تاریخچه زندگی داوود رحمانی ==
== تاریخچه زندگی داوود رحمانی ==
از جزئیات زندگی داوود رحمانی اطلاعات چندانی در دست نیست اما بر اساس دانسته‌ها او در یک خانواده کم درآمد در محله‌ سرآسیاب تهران زندگی می‌کرد. حاج داوود رحمانی در پی مرگ پدرش با اداره‌ی مغازه‌ی آهنگری در محله‌ی شهباز تهران امور خانواده‌ی خود را به عهده گرفت. او پیش از انقلاب فردی لمپن بود به گفته‌ی شاهدان با دیگران با قلدری و زورگویی برخورد می‌کرد. او پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ مانند بسیاری از اراذل و لمپن‌های که جذب کمیته‌ها حامی خمینی شده بودند به همکاری با دستگاه سرکوب رژیم حمهوری اسلامی پرداخت. حاج داوود رحمانی در همکاری با دادستانی انقلاب تهران و لاجوردی از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳ ریاست زندان قزلحصار را برعهده گرفت. وی پس از برکناری لاجوردی از کار برکنار شد اما پس از مدتی دوباره در کار دفتری دادستانی اوین، دسته‌بندی زندانیان برای اعدام و شکنجه را انجام می‌داد. او در نهایت به کار سابق خود در خیابان شهباز بازگشت. خانواده‌های زندانیانی که به دست او شکنجه و اعدام شده بودند همواره در پی کشاندن او به پای میز عدالت بودند، اما با مرگ او در ۲۸ مهر ۱۴۰۰ این کار میسر نشد.  
از جزئیات زندگی داوود رحمانی اطلاعات چندانی در دست نیست اما بر اساس دانسته‌ها او در یک خانواده کم درآمد در محله‌ سرآسیاب تهران زندگی می‌کرد. حاج داوود رحمانی در پی مرگ پدرش با اداره‌ی مغازه‌ی آهنگری در محله‌ی شهباز تهران امور خانواده‌ی خود را به عهده گرفت. او پیش از انقلاب فردی لمپن بود به گفته‌ی شاهدان با دیگران با قلدری و زورگویی برخورد می‌کرد. او پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ مانند بسیاری از اراذل و لمپن‌های که جذب کمیته‌ها حامی خمینی شده بودند به همکاری با دستگاه سرکوب رژیم حمهوری اسلامی پرداخت. حاج داوود رحمانی در همکاری با دادستانی انقلاب تهران و لاجوردی از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۳ ریاست زندان قزلحصار را برعهده گرفت. وی پس از برکناری لاجوردی از کار برکنار شد اما پس از مدتی دوباره در کار دفتری دادستانی اوین، دسته‌بندی زندانیان برای اعدام و شکنجه را انجام می‌داد. او در نهایت به کار سابق خود در خیابان شهباز بازگشت. خانواده‌های زندانیانی که به دست او شکنجه و اعدام شده بودند همواره در پی کشاندن او به پای میز عدالت بودند، اما با مرگ او در ۲۸ مهر ۱۴۰۰ این کار میسر نشد.  
۱۰٬۴۱۵

ویرایش

منوی ناوبری