آلترناتیو: تفاوت میان نسخه‌ها

یک آلترناتیو را زمانی میتوان مردمی و دمکراتیک خواند که اولا علیه یک نظام دیکتاتوری مبارزه می کند و خواهان براندازی دیکتاتوری تحت هر نام است و ثانیا به دنبال کسب قدرت صرفا برای تعویض هیئت حاکمه نیست بلکه هدف و سودای آنان آزادی و حاکمیت مردم است. در چارچوب این تعریف این نوع از آلترناتیو نه به خواست این یا آن فرد یا جریان بلکه بر اساس اراده و مقاومت مردم  و بر اساس واقعیات محتوم تاریخی و اجتماعی رقم خواهد خورد. این واقعیات، شرایطی را برای آلترناتیو، الزامی می‌کند.

«- این جانشین از درون نیروهای اصیل انقلاب ضدسلطنتی و مبارزان آزادی در برابر دیکتاتوری و البته از بیرون نظام آخوندی بر‌می‌خیزد.

- و این جانشین در برابر دجالیت و ارتجاع و فاشیسم مذهبی تحت نام اسلام، مبشر آئین رحمت و رهایی است».

آلترناتیو جمهوری اسلامی باید دارای رهبری مشخص و شناخته شده باشد که از بطن مبارزه و پیکار با نظام جمهوری اسلامی برآمده و صلاحیت خود را در هدایت و رهبری مقاومت، طی یک دوره طولانی به اثبات رسانده باشد.

دکتر بهروز پویان همچنین در مقاله دیگری به نام ظرفیت‌های دموکراتیک مردم ایران و مغلطه "سوریه‌ای شدن"<ref>سایت پاسارگاد [https://articles.pasargadcity.com/maghalat-montakhab/25112-2018-09-09-18-26-51 سیتی]</ref> اشاره می کند که جامعه امروز ایران، علاوه بر تجربه‌های تاریخی و ظرفیت‌های اجتماعی و توان سازماندهی اجتماعی‌اش، بهره‌مند از یک آلترناتیو سیاسی نیرومند است که نه تنها فرایند انقلاب را ایجاد و هدایت کرده و می‌کند، بلکه به جهت تجربه‌ٔ طولانی مبارزاتی و توان بی‌بدیل سازماندهی‌اش، در لحظهٔ سرنگونی راه را بر هر گونه آشفتگی، تحرکات مخرب مزدوران رژیم سرنگون‌شده و فعالیت‌های فرصت‌طلبانه می‌بندد. این آلترناتیو سیاسی، یعنی شورای ملی مقاومت و نیروی اصلی آن سازمان مجاهدین خلق ایران با امکانات سیاسی(کثرت نیروهای سیاسی شورا) و نظامی(ارتش آزادی‌بخش ملی ایران و کانونهای شورشی)، چکیده و محصول همه‌ٔ تجربه‌های انقلابی به‌ویژه در تاریخ ایران است که با جمع‌بندی و تحلیل درست شرایط و ممانعت از بروز آفت‌های مرسوم در تجربه‌های انقلابی، فرصتی تاریخی و قطعی در اختیار جامعهٔ ایران می‌گذارد. پرسشی که عموماً در پروسه انقلاب ممکن است برای عده‌یی ایجاد شود این است که با فروپاشی رژیم مستقر و فقدان قدرت سیاسی، تکلیف چیست؟ اساساً فلسفه‌ٔ وجودی شورای ملی مقاومت ایران به‌عنوان تنها آلترناتیو رژیم ولایت فقیه که نزدیک به ۴دهه از عمر این بزرگترین ائتلاف سیاسی تاریخ ایران می‌گذرد، پاسخ به این پرسش عمومی و اساسی است. برنامه‌ی ۱۰ماده‌ای این شورا و رئیس‌جمهور برگزیده‌ٔ آن خانم مریم رجوی طرحی از پیش برنامه‌ریزی شده برای انتقال قدرت از یک ساختار الیگارشیک و انحصارطلب به یک نظم دموکراتیک است. از این‌رو علاوه بر ظرفیت‌های اجتماعی جامعه ایران، وجود شورای ملی مقاومت به‌عنوان آلترناتیو این رژیم، باطل‌السحر "انقلاب هراسی" عناصر رنگارنگ رژیم به‌شمار می‌رود.

دکتر بهروز پویان، کارشناس علوم سیاسی از تهران در مقاله دیگری تحت عنوان کار کردهای راهگشای کانونهای شورشی<ref>وبلاگ آزادی = [http://azadifada.blogspot.com/2018/10/blog-post_8.html فدا]</ref> این ضرورت را اینگونه توضیح می دهد: