۱٬۶۵۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
وی در بخشی از مصاحبه میگوید:<blockquote>«... مجاهدین میخواستند به تهران حمله کنند... ما با آنها مبارزه کردیم، پس چه کار بایستی میکردیم؟ در این زمینه ما هیچگونه عذرخواهی نمیشناسیم، یعنی حکومت ما وظیفه دارد که از خودش دفاع کند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/160569 اعتراف موسوی به قتل عام وحشیانه زندانیان سیاسی]</ref></blockquote>میرحسین موسوی همچنین در۱۳ مرداد ۱۳۸۹، طی مصاحبهای که با گروهی از روزنامهنگاران درباره کشتارهای دهه ۶۰ انجام شده است، در شرح وقایع تابستان۶۷، ابتدا به درگیریهای مسلحانه ابتدای انقلاب اشاره کرده و میگوید «طبیعی است» که نظام انقلابی با این حرکتها برخورد کند. وی در بخشی از مصاحبه میگوید:<blockquote>«به هر حال باز کردن مسائل دهه ۶۰، هر کدامش تالی فاسد دارد. من همیشه سعی کردم که از کنار این مسائل رد بشوم. من در آن موقع، به عنوان نخستوزیر، موظف بودم که از کلیت نظام دفاع بکنم…»<ref>[https://justice4iran.org/persian/latest-developments/mirhossein/ میرحسین موسوی: اگر ورود به مسائل دهه شصت شروع شود، پایانی نخواهد داشت]</ref></blockquote>عصمت طالبی که همسر و برادرش با وجود اینکه حکم حبس داشتند، در تابستان ۶۷ اعدام شدند، در شهادتی نزد عدالت برای ایران از مراجعه خانوادهها به دفاتر مسئولان وقت جمهوری اسلامی برای متوقف کردن کشتار ۶۷ و اطلاع دفتر نخست وزیر (میرحسین موسوی) از این کشتار گفته است:<blockquote>«وقتی ملاقاتها قطع شد با خانوادهها قرار گذاشتیم، جلوی مجلس سنا رفتیم، دفتر رفسنجانی بود، نامه دادیم، دفتر نخست وزیری رفتیم که موسوی آن موقع نخست وزیر بود. آنجا ما را بیرون کردنداز دفتر… گفتند حق ندارید… ما اینجا اجازه نداریم شما را راه بدهیم که ما پافشاری کردیم با مادرها… مادر ریاحی بود، مادر سرحدی بود،چند نفر دیگر هم بودیم. تقریبا ده نفری میشدیم، مادر خودمم هم بود. تو دفتر نخست وزیری بعد از اصرارهایی که ما کردیم، دوباره گفتند حالا که اینجوری است نامه بدهید. نامه نوشتیم، امضا کردیم، البته بیرون از محوطه… تو خیابان نشستیم و نامه نوشتیم. دادیم دفتر نخست وزیری که ما خانوادههای زندانیان سیاسی هستیم، قطع ملاقات شدیم، یک عده اعدام شدند، یک جوابی از شما میخواهیم. کاری کنید که جلوی اعدامها گرفته شود. میدانستیم دارند اعدام میکنند. ما این نامه را بردیم دفتر نحست وزیری، یک آقایی درآمد و این نامه را دریافت کرد و از ما سوال کرد، ما گفتیم ما خانواده زندانیان سیاسی چپ هستیم، فهمید از نامه فهمید. [آن آقا] گفتش که، دقیقا این جمله را گفت: «با بچههای چپ کاری ندارند، فقط مجاهدها را [اعدام میکنند]…» یعنی خبر داشتند اعدام دارد میشود.»<ref name=":1" /><ref>[https://justice4iran.org/persian/wp-content/uploads/2019/01/Esmat.mp4 شهادت عصمت طالبی از زبان خودش]</ref></blockquote>جفری رابرتسن، حقوقدان کارشناس در پروندههای جنایت علیه بشریت، گزارشی درباره اعدامهای ۶۷، توسط بنیاد برومند در واشنگتن، منتشر شد. رابرتسن گفت:<blockquote>«خیلیها از جمله میرحسین موسوی باید پاسخگو باشند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/60558 جفری رابرتسون: موسوی باید درباره اعدامهای دهه ۶۰ پاسخگو باشد]</ref></blockquote> | وی در بخشی از مصاحبه میگوید:<blockquote>«... مجاهدین میخواستند به تهران حمله کنند... ما با آنها مبارزه کردیم، پس چه کار بایستی میکردیم؟ در این زمینه ما هیچگونه عذرخواهی نمیشناسیم، یعنی حکومت ما وظیفه دارد که از خودش دفاع کند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/160569 اعتراف موسوی به قتل عام وحشیانه زندانیان سیاسی]</ref></blockquote>میرحسین موسوی همچنین در۱۳ مرداد ۱۳۸۹، طی مصاحبهای که با گروهی از روزنامهنگاران درباره کشتارهای دهه ۶۰ انجام شده است، در شرح وقایع تابستان۶۷، ابتدا به درگیریهای مسلحانه ابتدای انقلاب اشاره کرده و میگوید «طبیعی است» که نظام انقلابی با این حرکتها برخورد کند. وی در بخشی از مصاحبه میگوید:<blockquote>«به هر حال باز کردن مسائل دهه ۶۰، هر کدامش تالی فاسد دارد. من همیشه سعی کردم که از کنار این مسائل رد بشوم. من در آن موقع، به عنوان نخستوزیر، موظف بودم که از کلیت نظام دفاع بکنم…»<ref>[https://justice4iran.org/persian/latest-developments/mirhossein/ میرحسین موسوی: اگر ورود به مسائل دهه شصت شروع شود، پایانی نخواهد داشت]</ref></blockquote>عصمت طالبی که همسر و برادرش با وجود اینکه حکم حبس داشتند، در تابستان ۶۷ اعدام شدند، در شهادتی نزد عدالت برای ایران از مراجعه خانوادهها به دفاتر مسئولان وقت جمهوری اسلامی برای متوقف کردن کشتار ۶۷ و اطلاع دفتر نخست وزیر (میرحسین موسوی) از این کشتار گفته است:<blockquote>«وقتی ملاقاتها قطع شد با خانوادهها قرار گذاشتیم، جلوی مجلس سنا رفتیم، دفتر رفسنجانی بود، نامه دادیم، دفتر نخست وزیری رفتیم که موسوی آن موقع نخست وزیر بود. آنجا ما را بیرون کردنداز دفتر… گفتند حق ندارید… ما اینجا اجازه نداریم شما را راه بدهیم که ما پافشاری کردیم با مادرها… مادر ریاحی بود، مادر سرحدی بود،چند نفر دیگر هم بودیم. تقریبا ده نفری میشدیم، مادر خودمم هم بود. تو دفتر نخست وزیری بعد از اصرارهایی که ما کردیم، دوباره گفتند حالا که اینجوری است نامه بدهید. نامه نوشتیم، امضا کردیم، البته بیرون از محوطه… تو خیابان نشستیم و نامه نوشتیم. دادیم دفتر نخست وزیری که ما خانوادههای زندانیان سیاسی هستیم، قطع ملاقات شدیم، یک عده اعدام شدند، یک جوابی از شما میخواهیم. کاری کنید که جلوی اعدامها گرفته شود. میدانستیم دارند اعدام میکنند. ما این نامه را بردیم دفتر نحست وزیری، یک آقایی درآمد و این نامه را دریافت کرد و از ما سوال کرد، ما گفتیم ما خانواده زندانیان سیاسی چپ هستیم، فهمید از نامه فهمید. [آن آقا] گفتش که، دقیقا این جمله را گفت: «با بچههای چپ کاری ندارند، فقط مجاهدها را [اعدام میکنند]…» یعنی خبر داشتند اعدام دارد میشود.»<ref name=":1" /><ref>[https://justice4iran.org/persian/wp-content/uploads/2019/01/Esmat.mp4 شهادت عصمت طالبی از زبان خودش]</ref></blockquote>جفری رابرتسن، حقوقدان کارشناس در پروندههای جنایت علیه بشریت، گزارشی درباره اعدامهای ۶۷، توسط بنیاد برومند در واشنگتن، منتشر شد. رابرتسن گفت:<blockquote>«خیلیها از جمله میرحسین موسوی باید پاسخگو باشند.»<ref>[https://news.mojahedin.org/i/news/60558 جفری رابرتسون: موسوی باید درباره اعدامهای دهه ۶۰ پاسخگو باشد]</ref></blockquote> | ||
== اجباری کردن حجاب در ادارات دولتی | == اجباری کردن حجاب در ادارات دولتی == | ||
میرحسین | در اردیبهشتماه ۱۳۶۴ میرحسین موسوی، نخست وزیر وقت، بخشنامهای را درباره «حفظ و مراعات حجاب اسلامی» خطاب به کلیه وزارتخانهها، موسسات، سازمانهای دولتی و نهادهای انقلاب اسلامی صادر کرد. این بخشنامه با تاکید بر ضرورت «مراعات دقیق» حجاب اسلامی برای زنان شاغل در دستگاههای اجرایی کشور، از برخورد قاطع با متخلفان خبر میداد.<ref name=":1">[https://justice4iran.org/persian/human-rights-violators-bank/human-rights-violators-database-individuals/mirhossein-mousavi/ پرونده ناقض حقوق بشر: میرحسین موسوی]</ref> | ||
== مصادره اموال مخالفان سیاسی و عقیدتی جمهوری اسلامی == | |||
میرحسین موسوی به عنوان رئیس بنیاد مستضعفان(۱۳۶۸-۱۳۶۰) در مصادره اموال مخالفان سیاسی و عقیدتی جمهوری اسلامی مشارکت موثری داشته است. طبق اسناد موجود، موسوی در مورد صرف اموال مصادره شده، تعیین سیاستها و همچنین عزل و نصب مدیران در بنیاد مستضعفان از اختیارات قابل توجهی برخوردار بوده است. بهطور نمونه قبرستان بهائیان آمل موسوم به گلستان جاوید، در زمان ریاست موسوی بر بنیاد مستصعفان به نفع این بنیادمصادره شد. محسن رفیق دوست که پس از موسوی به ریاست بنیاد مستضعفان منصوب شد در مصاحبهای گفته است که هنگام انتصابش در شهریور ۱۳۶۸، این بنیاد ۸۰۰ شرکت را در اختیار داشته اشت. | |||
بنیاد مستضعفان در اسفند ۱۳۵۷ با فرمان [[روحالله خمینی]]، برای مصادره اموال خاندان شاهنشاهی و مقامات رژیم سابق تاسیس شد. کمی پس از آن، این بنیاد مصادره اموال بهائیان، یهودیان، مخالفان جمهوری اسلامی و هر کسی را که میشد به طریقی به حکومت شاه پیوند داد را نیز آغاز کرد.<ref name=":1" /> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
* تظاهرات ۱۳۸۸ | * [[تظاهرات ۱۳۸۸]] | ||
* سید علی خامنه ای | * [[سید علی خامنه ای]] | ||
* قتل عام ۶۷ | * [[قتل عام ۶۷]] | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
<references /> | <references /> |
ویرایش