کاربر:Safa/صفحه تمرین5: تفاوت میان نسخه‌ها

معصومه عضدانلو ( زاده‌ی تهران ۱۳۳۸- درگذشته ۱۳۶۱) در سال اول دبیرستان با رهنمودهای خواهر و برادرش که از او بزرگتر بودند به مطالعه کتابهای مختلف پرداخت و با مسائل سیاسی – اجتماعی آشنا شد و از همان زمان فعالیتهای سیاسی خود را آغاز کرد. برادرش حسین عضدانلو که عضو سازمان مجاهدین خلق ایران بود در سال ۱۳۵۲ دستگیر شد، وی همچنین خواهر کوچکتر مریم رجوی رئیس جمهور شورای ملی مقاومت ایران است. معصومه عضدانلو که در آن زمان نوجوان بود درملاقاتهای زندانیان و  شرکت در جلسات خانواده های زندانیان سیاسی، با سازمان مجاهدین خلق آشنا شد، او در در سال ۱۳۵۶، در دانشگاه علم و صنعت تهران در رشته مهندسی به تحصیل پرداخت و در جنبش دانشجویی فعال بود، معصومه عضدانلو بعد از پیروزی انقلاب ضد سلطنتی، با سازمان مجاهدین خلق، ارتباط بر قرار کرد و در بخش دانشجویی و دانش آموزی فعالیت داشت. در روز سیزده فروردین ۱۳۶۱، پاسداران جمهوری اسلامی، به پایگاه اقامت او و همسرش (مجاهد خلق مسعود ایزدخواه) حمله کردند که در جریان این یورش، همسرش جان باخت و معصومه عضدانلو در حالی که بار‌دار بود، مورد اصابت ۴ گلوله قرار گرفت و در بی هوشی به اسارت پاسداران درآمد و سرانجام پس از تحمل شکنجه های بسیار، در ۷ مهر سال ۱۳۶۱، در زندان اوین تیر باران شد.

معصومه عضدانلو ، خواهر کوچکتر [[مریم رجوی]] (رئیس جمهور برگزیده‌ی [[شورای ملی مقاومت ایران|شورای ملی مقاومت]] ایران)، پس از یک درگیری مسلحانه در تهران، در حالی که باردار بود،وچهار گلوله، دوگلوله به دست، یک گلوله به فک و یک گلوله هم به گردن که نزدیک به نخاع اصابت کرده بود، به اسارت سپاه پاسداران در آمد و به زندان اوین منتقل شد. اما حکومت جمهوری اسلامی اعلام کرده بود که وی در درگیری با پاسداران کشته شده است. معصومه عضدانلو از بدو ورود به زندان، تحت شکنجه قرار گرفت که منجر به سقط جنینش شد. او که به خاطر خونریزی شدید از ناحیه فک، قادر نبود دهانش را کامل باز کند،درحالیکه دست و پایش به تخت بسته شده و زیر شکنجه  مستمر خون بالا می آورد زیر لب زمزمه هایی می کرد، شکنجه گران گمان کردند که وی می‌خواهد اطلاعات بدهد ولی وقتی بالای سر او رفتند، متوجه شدند که وی شعار: «مرگ بر خمینی – درود بر رجوی» سر می دهد. پس از اینکه بازجویان نتوانستند از شکنجه او نتتجه ای بگیرند، لاجوردی، شخصاً او را تحت بازجویی و شکنجه قرار داد تا بلکه بتوانند از او مصاحبه تلوزیونی بگیرند، اما نتیجه ای نداشت و او لب باز نکرد. معصومه عضدانلو در اثر ۶ ماه شکنجه در زندان درحالی که دیگر توان تکلم و راه رفتن نداشت، تلاش می کرد اخبار زندان را به بیرون برساند، نهایتاً او را به بند بهداری منتقل کردند. یکی از کسانی که با معصومه عضدانلو هم بند بود در جایی گفته بود: یکی از زنان پاسدار موهای معصومه را به‌شکل ناجوری با قیچی زد و دیگر پاسداران هم روی باندها و چسبهای زخمهایش را با خودکار پر از هتاکی و اهانت نسبت به‌ سازمان و بچه‌های مجاهد کردند و یا عکس اسکلت کشیده و از این قبیل کارها انجام میدادند. معصومه عضدانلو ،سرانجام پس از ۶ ماه اسارت و تحمل شکنجه های بسیار، در روز ۷ مهرماه سال ۱۳۶۱ در زندان اوین تیرباران شد<ref>[https://martyrs.mojahedin.org/i/martyrs/14557 به یاد معصومه عضدانلو_سایت مجاهد]</ref>.