کاربر:Mohsen/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

ابعاد اعدام وتيربارانها به‌ويژه از نوجوانان بيگناه كه تصاوير آنها به سراسر جهان مخابره شد، به حدي بود كه بازرگان  

تاب نياورد. دل به دريا زد و روز 15 مهر 1360 در مجلس ارتجاع شجاعانه به‌پا خاست و قبل از دستور به سخناني همت گماشت كه بر سرش ريختند و نگذاشتند سخنانش را به پايان برساند. هر چند در اين سخنراني با نيشهايي هم به مجاهدين سعي كرده بود تعادلي برقرار كند. به  قسمتي از سخنان او توجه كنيد:  

«با کمال تأثر و با توسل به درگاه ذوالجلال بايد اقرارکنيم که آتشی هولناک در کشور عزيزمان شعله کشيده ، خرمن امت و دولت و دين را موردتهديد قرار داده، کمتر کسي است که درصدد خاموش کردن آن برآيد...هم‌چنين نونهالان دختر و پسر وکسان وابسته و هوادار يا برکنار که در درگيريهاي خياباني و دادگاههاي انقلابي، قرباني التقاط و انحراف ياانتقام مي‌گردند ، نونهالاني که هرچه باشد جگرگوشگان و پرورش يافتگان اميد اين مملکت بوده عاشق وار يا ديوانه وار، فداکار ياگناهکار، درطاس لغزنده يي افتاده اند. درحالي که هر طرف گروه مقابل رامنافق يا مرتجع و ضداسلام و عامل امپرياليسم مي خواند. نه روحانيون ارجمند و مکتبيهاي غيرتمندمان از آمريکا واردشده اند و نه جوانان جانباز در خانواده هاي آمريکايي زاييده و بزرگ گشته اند، که بتوان مزدورشان خواند».

به اشاره خامنه اي كه در آن زمان در مجلس خميني، ليدر فراكسيون اكثريت يعني حزب جمهوري اسلامي بود، نمايندگان دست نشاندة ارتجاع همان‌جا تا حد كتك زدن مهندس بازرگان «نخست وزير دولت امام زمان» (عين عبارت خميني را در بهمن 57 مي‌گويم) در مجلس پيش رفتند. حتي حكم دستگيري او را لاجوردي به خاطر اين سخنراني صادر كرد اما بعداً رژيم از آن كوتاه آمد.

يكي از دوستان بازرگان كه بيوگرافي و سوابق سياسي بازرگان را بعد از درگذشت او منتشر كرده در اين باره مي نويسد:

«...شايد مهمترين سخن بازرگان در اين مورد نطق ايشان در 15 مهرماه 1360 مجلس باشد که البته بر اثرجنجال عدهيي از نمايندگان ،سخن قطع شد و کلام به پايان نرسيد... اين سخنان در فضاي پاييز سال1360 بسيارشجاعانه و مهم و قابل توجه بود. در واقع مي توان گفت اين سخنان فقط از شخصي و شخصيتي چون مهندس بازرگان، انتظار بود. در عين حال چنان جنجال و سر و صدايي در مجلس برخاست و چنان تهاجمي به مهندس بازرگان، صورت گرفت که نطق وي نيمه تمام قطع شد و به‌ويژه رئيس مجلس نيز دستور قطع بلندگو داد و بازرگان ناچار در محاصره انبوه مهاجمان از جايگاه نطق به زير آمد و ناراحت، اما آرام سرجايش نشست. باز مهاجمان رهايش نکرده، دور او را گرفته و با سر و صدا و گاه با توهين و الفاظ رکيک با او بحث و گفتگو مي کردند. هرچند که او غالباً ساکت بود و عملاً نيز نمي توانست با دهها تن پرخاشگر، هم زمان بحث کند... پس از آن طبق معمول، سخنان بازرگان درخارج از مجلس درجامعه و مطبوعات ونمازهاي جمعه ومحافل مذهبي وسياسي ،انعکاس وسيع پيدا کرد و در همه جا نويسندگان و گويندگان باشدت تمام برضدبازرگان، و نطق وعقايد او سخن پراکني کردند. حتي عده يي در بيرون مجلس عليه بازرگان دست به تظاهرات زدند. در خود مجلس نيز تا مدتها، برخي نمايندگان در نطقهاي پيش از دستور و يامناسبتهاي ديگر، به بازرگان و نطق 15 مهرماه 1360 او اشاره کرده، او و همفکرانش و دولت موقتش را زير ضربات انتقاد و حمله خود گرفتند. البته امکان پاسخگويي براي او اصلاً وجود نداشت و اگرگاه اعتراضيهاي کتبي به رييس مجلس داده ميشد، قرائت نمي‌شد و لذا در صورت مذاکرات مجلس يا در مطبوعات وخارج از مجلس، انعکاسي پيدا نمي کرد. در مطبوعات هم ماجرا کم و بيش از همين قرار بود. از جمله در کيهان و جمهوري اسلامي، مقاله ها و مطالبي بر ضد بازرگان، نوشته مي شد ولي پاسخهاي وي را هرگز چاپ نمي کردند.

== مکالمات بیسیمی نیروهای دولتی ==