کاربر:Khosro/صفحه تمرین ادیب الممالک فراهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا معصوم، برادر میرزا قاسم قائم مقام، وزیر فرهیخته، دانشمند و معروف محمدشاه قاجار است که توسط همین محمدشاه در نگارستان به قتل رسید.<ref name=":0">[https://rasekhoon.net/article/show/1052655/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%D9%8A%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D9%8A-%D8%A7%D8%AF%D9%8A%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%85%D8%A7%D9%84%DA%A9-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86%D9%8A زندگینامه ادیب الممالک فراهانی - سایت راسخون]</ref>

خامه‌ام قائم مقامِ کِلک قُسطا <ref name=":0" />

پدر و مادر ادیب‌‌الممالک هر دو از خاندان قائم مقام فراهانی بودند. ادیب‌الممالک سه برادر به نام‌های میرزا علیخان، میرزا مهدی معروف به سیدالواعظین، میرازا علی‌اصغر- و دو خواهر داشت. یکی از خواهرانش در زمان حیات ادیب‌الممالک درگذشت؛ و خواهر دیگر او شاعره‌ای توانمند بوده است که ادیب در زندگینامه‌ی خود، در باره‌ی این خواهرش می‌گوید: <blockquote>'''«'''این خواهرم در قید حیات است، از زنان ادیبه‌ی ایران به‌شمار می‌رود. نامش فاطمه خانم است؛ و به شاهین تخلص می‌کند. شعرش به‌طراوت و حلاوت مشهور شده و در خاتمه‌ی کتاب خیرات حسان، قصیده‌ای از وی ثبت گشته...»<ref name=":0" /> </blockquote>

ادیب‌الممالک فراهانی در سال ۱۲۳۹-ه.ق، در گازران شهر اراک به دنیا آمد. او در سن ۸ یا ۹ سالگی شعر می‌سروده است. نقل است که روزی پدرش مهمان حاجی‌آقا محسن عراقی بود. حاجی به پدر ادیب‌الممالک می‌گوید که من امروز یک مصرع شعر سرودم و بقیه را شما بگو. مصرع شعر این بود: ”زیبست عجب رویت، زیباتر از آن مویت”- پدر ادیب می گوید طبع من الان پژمرده است، اگر اجازه بدهید، ادیب بگوید. همگی شگفت‌زده می‌شوند، چون شاعری در آن سن و سال، قابل تصور برای کسی نبود. حاجی‌آقا برای امتحان به ادیب خوردسال می‌گوید که تو بگو. ادیب بلادرنگ مصرع دوم را این‌طور می‌گوید: ”نبود عجب ار افتد دل در خَمِ گیسویت”...<ref name=":0" />

ادیب‌الممالک علاوه بر این دو همسر، معشوقه‌ای به نام بَدْرْ نیز داشته است. ادیب از میان ۳۰ غزل، یازده غزل را برای معشوقه‌اش بدر گفته است.<ref name=":0" />

ادیب‌الممالک پس از سفر به تبریز، در سال 1316، معاون و نایب‌رئیس مدرسه لقمانیه تبریز شد. در ابتدای سال 1318-ه.ق، به قفقاز و از آن‌جا به خوارزم رفت؛ و مدتی را نیز نزد محمدخان، خان خیوه گذراند. ادیب از خوارزم به مشهد آمد؛ و تا سال 1320-ه.ق، در مشهد زندگی کرد؛ و سپس عازم تهران شد. وی در سال‌های 1321 و 1322-ه.ق، نویسنده مهم و درجه اول روزنامه ایران سلطانی بود. ادیب در سال 1323-ه.ق، سفری کوتاه به باکو داشت؛ و در آن‌جا با روزنامه ارشاد ترکی هم‌کاری و صفحه‌ی ضمیمه آن‌را به فارسی منتشر می‌کرد.<ref name=":1">[[ادیب الممالک فراهانی - فرزانگان]]</ref>

به‌مشکین لوح سطری‌چند معرب<ref>[https://persian-man.ir/senior/poets/%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%85%D8%A7%D9%84%DA%A9-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C/ زندگینامه محمدصادق ادیب الممالک فراهانی - سایت مردان پارس]</ref>

دیوان ادیب الممالک فراهانی مشتمل بر قصیده‌ها، مسمط‌ها و ترجیع‌بندها است. اشعار ادیب به‌طور محسوسی تأثیرپذیرفته از اخبار و رویدادهای روزگارش است. واضح است که او درگیر مبارزه‌های سیاسی در مسائل اجتماعی بوده است. سبک شعر او در قصیده‌سرایی، بیشتر به سبک اوحدالدین انوری نزدیک است. به‌خاطر تسلط ادیب‌الممالک بر ادبیات عرب، تلمیح‌های نامأنوس به گفتارها و احوال پیشینیان، در اشعار او بسیار است. گاهی این اشعار برای مخاطب سخت وسنگین به‌نظر می‌آید، گاهی نیز برخی نشانه‌های نوگرایی و ترقی‌خواهی در اشعارش به چشم می‌خورد؛ و نکوهش و هجوهایش، تند و نیشدار است. به‌ویژه هجوهایی که در رابطه با مخالفان مشروطه سروده است؛ و در یکی از قصیده‌هایش یکی از این مخالفان را آماج دشنام‌های زشت خود قرار داده است.<ref>[https://www.eneshat.com/iranian/famous/adib-mamalek-farahani همه چیز درباره ادیب الممالک فراهانی - سایت نشاط آوران]</ref>

ادیب‌الممالک حتی پس از انقلاب مشروطه و اعلان آزادی نیز که به زد و خورد و کشمکش‌های سیاسی و مطبوعاتی افتاد، کیفیت و ویژگی اصلی شعر خود را که همان قصیده‌سرایی بود، حفظ کرد. ادیب به علم حکمت، ریاضی، رمل و اسطرلاب، نجوم و کفبینی نیز آگاهی داشت. وی از زبان کلدانی، روسی، ترکی و پهلوی آگاه بود؛ و کمی هم زبان فرانسه و انگلیسی می‌دانست.<ref name=":1" />

زندگی ادبی ادیب‌الممالک را می‌توان به دو دوره تقسیم کرد؛ دوره‌ی نخست از آغاز شاعری تا سال‌های پیش از انقلاب مشروطه و دوره‌ی دوم از سال‌های نزدیک به اوج گیری جنبش مشروطه تا پایان عمر<ref name=":1" />

تا پیش از آغاز نهضت مشروطه، روزنامه‌ها تحت کنترل و زیر نظر حکومت فعالیت می‌کردند؛ و هیچ روزنامه‌ی مستقلی وجود نداشت که منعکس‌کننده‌ی خواسته‌ها و آرمان‌های توده‌های مردم باشد. ادیب‌الممالک از نخستین کسانی بود که با پایه‌گذاری روزنامه‌ی ادب، به‌طور رسمی و علنی وارد عرصه مطبوعات گردید؛ و کم‌وبیش تا پایان عمر خود، کار روزنامه‌نویسی را همراه با شاعری ادامه داد.<ref name=":2">[https://www.daneshchi.ir/%D8%AA%D8%AD%D9%82%DB%8C%D9%82-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%85%D8%A7%D9%84%DA%A9-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C/ تحقیق در مورد ادیب الممالک فراهانی - سایت دانشچی]</ref>

ادیب‌الممالک در سال ۱۲۸۱، به تهران آمد؛ و تا سال ۱۲۸۲، سردبیری روزنامه‌ی ایران سلطانی را به عهده داشت. در همین سال به بادکوبه رفت؛ و انتشار بخش فارسی روزنامه ارشاد را که به زبان ترکی منتشر می‌شد، برعهده گرفت. او بار دیگر در سال ۱۲۸۵، به تهران بازگشت و این بار عهده‌دار سردبیری روزنامه مجلس شد. ادیب‌الممالک هم‌چنین در سال ۱۲۸۶، روزنامه‌ی عراق عجم را در تهران منتشر ساخت.<ref name=":3">[https://ghalammou.com/posts/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%85%D8%A7%D9%84%DA%A9-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C زندگینامه ادیب الممالک فراهانی - سایت قلم‌مو]</ref>

ادیب‌الممالک فراهانی در دوران استبداد محمدعلی شاه در سال ۱۲۸۹، به صفوف مشروطه‌خواهان پیوست. در سال ۱۲۹۰، وارد عدلیه یا همین دادگستری امروزی شد؛ و تا پایان عمر خود، به‌ریاست چندین شعبه دادگستری در شهرهای سمنان، اراک، یزد و ساوجبلاغ منصوب شد.<ref name=":3" />

شاید ادیب‌الممالک فراهانی نخستین شاعر ایرانی است که به کار روزنامه‌‌نگاری هم پرداخته‌است. بر این اساس می‌توان او را پیشتاز شعرای روزنامه‌نگاری مانند: فرخی یزدی، ملک الشعرای بهار، میرزاده عشقی، اشرف‌الدین گیلانی و علی اکبر دهخدا دانست.<ref name=":2" />

در بیشتر منابع تاریخ درگذشت ادیب‌الممالک سال 1336، هجری قمری ضبط شده است، اما بی‌گمان قول محمد قزوینی که تاریخ مرگ او را روز چهارشنبه 28 ربیع‌الثانی 1335، که با قید تاریخ روز و ماه ذکر کرده، دقیق و درست‌تر است. دیلیل دیگر که صحت این تاریخ را تأیید می‌کند این است که روزنامه کاوه که در برلین منتشر می‌شد، در شماره‌ی ۲۲، نوشت:<blockquote>'''«'''روزنامه‌های اخیر که از ایران رسید، خبر اسفناکی برای ما آوردند. یکی از ارکان مهمّه‌ی علم و ادب و ستاره‌های درخشان نظم و نثر، میرزا محمد صادق قائم مقامی، ملقب به ادیب‌الممالک فراهانی در 28 ربیع‌الثانی 1335، این جهانِ پُر قیل و قال را بدرود گفت. ادیب‌الممالک به اعتقاد اکثری از اهل ذوق در ایران اولین شاعر عهد اخیر بود که بدون استثنا بر کافه‌ی معاصرین خود در نظم برتری داشت...»<ref name=":0" /> </blockquote><blockquote>بدین ترتیب ادیب‌الممالک فراهانی زمانی که ریاست عدلیه‌ی یزد را به عهده داشت، سکته کرد؛ و به‌نچار عازم تهران شد. وی سرانجام در روز چهارشنبه 28 ربیع‌الثانی سال ۱۳۳۵-ه.ق، در سن 58 سالگی در تهران درگذشت؛ و در شهر ری، در بارگاه شاه عبدالعظیم، در حجره‌ی میرزا ابولحسن خان قائم مقامی به‌خاک سپرده شد.<ref name=":2" /> </blockquote>یکی از خیابان‌های شهر ری به‌نام ادیب‌الممالک نام‌گذاری شده است، به‌خاطر این‌که در سال‌های پایان زندگی خود، در یک خانه‌ی کوچک گِلی در پشت یخچال صغیران، یعنی همین جایی که امروز خیابان ادیب‌الممالک نام دارد، ساکن بود.<ref name=":0" />

* مقدمه گوهر خاوری و دیوان اشعار<ref name=":2" />