۱۰٬۵۳۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۴۱ همهپرسی در ایران انجام شد و برای نخستین بار در تاریخ کشور، زنان نیز به پای صندوقهای رأی رفتند؛ به گفته دولت وقت ۵ میلیون و ۵۹۸ هزار و ۷۱۱ نفر برای انقلاب سفید و ۵۲۱ هزار و ۱۰۸ نفر علیه انقلاب سفید، آرای خود را به صندوقها ریختند.<ref>[https://khabarban.com/a/30801115 سایت خبربان]</ref> | در تاریخ ۶ بهمن ۱۳۴۱ همهپرسی در ایران انجام شد و برای نخستین بار در تاریخ کشور، زنان نیز به پای صندوقهای رأی رفتند؛ به گفته دولت وقت ۵ میلیون و ۵۹۸ هزار و ۷۱۱ نفر برای انقلاب سفید و ۵۲۱ هزار و ۱۰۸ نفر علیه انقلاب سفید، آرای خود را به صندوقها ریختند.<ref>[https://khabarban.com/a/30801115 سایت خبربان]</ref> | ||
آنتونی پارسونز اعتقاد دارد که بحث رفراندوم موسوم به انقلاب شاه و ملت، توسط چستر باولز مطرح شد او نخستين فردی بود كه از «اصلاحات از بالا» | آنتونی پارسونز اعتقاد دارد که بحث رفراندوم موسوم به انقلاب شاه و ملت، توسط چستر باولز مطرح شد او نخستين فردی بود كه از «اصلاحات از بالا» برای جلوگيری از انقلاب ياد كرده بود كه در سفر خود به ايران اين تعبير را در برابر انقلاب سرخ و يا انقلاب كمونيستی طرح كرد. همانگونه که در کتاب «ایران مدرن بعد از ۱۹۲۱؛ پهلوی ها و بعد از آن» مطرح شده است؛ برای غربیان، که نگران بیرون نگه داشتن ایران از چنگ شوروی بودند، تصویر یک پادشاه اصلاحطلب که انقلاب را از بالا هدایت میکند، دقیقاً همان چیزی بود که در دانشگاهها آن را توصیه میکردند. شاه مرد قدرتمندی بود که باید اصلاحات را به قدرتهای سنتی، تحمیل میکرد. چرا که این نیروها اگر به حال خود گذاشته میشدند ایران را تحویل کمونیستها میدادند، بنابراین تمجید از شاه لزوماً و بیچون و چرا پرشور بود. پیامهای تبریک از سوی دولتهای خارجی، از جمله آمریکا، تنها میتوانست شاه را از محبوبیت خود مطمئن سازد.<ref>آنتونی پارسونز، کتاب غرور وسقوط ص ۲۵۹</ref> | ||
در کتاب ایران در قرن بیستم در بارهی ماهیت استبدادی و فرمایشی رفراندم شاه تاکید شده است: <blockquote>«تعطیل مجلس در فاصله سالهای ۱۹۶۱ و ۱۹۶۳ خصلت استبدادی این اصلاحات-انقلاب سفید-را تشدید کرد که سرانجام به رفراندومی گذاشته شد که نتیجه اش از قبل معلوم بود. نهضت آزادی ایران به رهبری [[مهدی بازرگان|مهندس بازرگان]] و جبهه ملی دوم به رهبری اللهیار صالح با آن مخالفت کردند ولی انتقادهایشان منجر به بازداشت ۴۰۰ شخصیت سیاسی شد. روحانیون با شدت بیشتری با آن مخالفت ورزیدند و سرکوب آنان نیز شدیدتر بود. آنان بخصوص تخطی به حقوق مقدس مالکیت و اعطای حق رای به زنان را محکوم می کردند.»<ref>ژان پیر دیگار، برنار هورکاد و یان ریشار، کتاب ایران در قرن بیستم ص ۱۶۵</ref></blockquote> | در کتاب ایران در قرن بیستم در بارهی ماهیت استبدادی و فرمایشی رفراندم شاه تاکید شده است: <blockquote>«تعطیل مجلس در فاصله سالهای ۱۹۶۱ و ۱۹۶۳ خصلت استبدادی این اصلاحات-انقلاب سفید-را تشدید کرد که سرانجام به رفراندومی گذاشته شد که نتیجه اش از قبل معلوم بود. نهضت آزادی ایران به رهبری [[مهدی بازرگان|مهندس بازرگان]] و جبهه ملی دوم به رهبری اللهیار صالح با آن مخالفت کردند ولی انتقادهایشان منجر به بازداشت ۴۰۰ شخصیت سیاسی شد. روحانیون با شدت بیشتری با آن مخالفت ورزیدند و سرکوب آنان نیز شدیدتر بود. آنان بخصوص تخطی به حقوق مقدس مالکیت و اعطای حق رای به زنان را محکوم می کردند.»<ref>ژان پیر دیگار، برنار هورکاد و یان ریشار، کتاب ایران در قرن بیستم ص ۱۶۵</ref></blockquote> |
ویرایش