کاربر:Alizade/صفحه تمرین مرتضی کیوان: تفاوت میان نسخه‌ها

ویگن در دریان خواننده  موزیک پاپ ایرانی از ایرانیان ارمنی تبار، زاده آذرماه سال ۱۳۰۷ در همدان و درگذشته ۴ آبان ۱۳۸۲  در لس‌آنجلس، از محبوب ترین خوانندگان پاپ ایرانی در دهه‌ی سی  چهل بود که  به دلیل برخورداری از صدایی پرقدرت، بسیار مورد توجه مردم قرار داشت. ویگن که در رشته نقشه برداری تحصیل کرده بود، به دلیل علاقه زیاد به موسیقی پا به دنیای هنر گذاشت و با اجرای ترانه‌ در رادیو تهران فعالیت هنری خود را آغاز کرد. ویگن افزون بر موسیقی  در رشته  سینما هم فعالیت چشمگیری داشت و در خلال سالهای ۱۳۴۴ و ۱۳۵۱ در فیلم های متعددی به ایفای نقش پرداخت. از جمله «چهارراه حوادث» ساخته ساموئل خاچیکیان، «خون و شرف»، «ظالم بلا»، «تپه عشق»، «آتش و خاکستر»، «اعتراف» و ...

پدربزرگ مادری‌ ویگن از اهالی همدان و  پدرش از بازماندگان خانواده‌ای بود که تمامی اعضای آن در نسل‌کشی ارمنی‌ها کشته شده بودند. وی به همین خاطر از ترکیه به ایران گریخته و دست سرنوشت او را به باغ پدربزرگ مادری ویگن کشانده بود. وی اجازه یافت تا در این باغ زندگی کند. پدر ویگن پس از مدتی در این مکان با مادر او ازدواج کرد. حاصل این ازدواج هشت فرزند بود، پنج پسر به نام‌های زاون، ویگن، کارو، هراند و واهه و سه دختر به نام‌های ژولیت، هلن و آرمینه. ویگن چهارمین فرزند خانواده بود. گفتنی است کارو یکی از برادر ویگن بعدها در زمره‌ی شاعران معروف ایرانی در آمد. ویگن تحصیلات متوسطه را در سال ۱۳۳۰ خورشیدی (۱۹۵۱ میلادی) به اتمام رساند و سپس به تحصیل نقشه برداری پرداخت اما به خاطر این‌که در خانواده‌ای پرجمعیت به دنیا آمده‌بود، تحصیل را نیمه تمام گذاشت  و  همراه برادر بزرگش در شرکت «کامپساکس» (تأسیسات راه‌آهن) مشغول کار شد.  وی باوجود شغل نقشه‌برداری با  خواندن در کافه‌ها به تدریج مشهور و محبوب دوستداران موسیقی مردم‌پسند پاپ شد. او از همین سال‌ها، به جهت صدای خوش و استعدادش در خواندن ترانه‌های ارمنی، فارسی و اسپانیایی، در کافه‌های همدان برنامه اجرا می‌کرد. در بیست و دو سالگی به تهران آمد و از سال ۱۳۳۰ در کافه رستوران باغ شمیران (تقاطع خیابان فردوسی و استانبول) بر صحنه می‌رود. تفاوت جنس صدا و نوع موسیقی ویگن، او را به عنوان خوانندهٔ جاز به شهرت رساند و کافه شمیران تبدیل شد و به پاتوق روشنفکران و شاعران «موج نویی» (بیشتر به لطف حضور برادر ویگن: کاروی شاعر) و دوستداران موسیقی جاز و پاپ آن دوره. ویگن یکی از نخستین خواننده‌های ایران بود که با گیتار در صحنه ظاهر شد؛ سازی که او  با توانایی بسیار می‌نواخت. ویگن هنرمندی بود که از همان ابتدا با سبکی نو وارد دنیای موسیقی پاپ شد و  به دلیل خلاقیتش در زمینه‌ آهنگ‌سازی موفق شد  با الهام از سبک موزیک غربی ـ‌‌جاز  و راک‌ اند‌ رول‌ـ ‌‌ و ملودی‌های ارمنی و ترکی و گاهاً اروپایی و ادغام آن‌ها با موزیک ایرانی، سبک جدیدی پدید آورد که به  «جاز ایرانی»‌ شهرت یافت و به همین خاطر او را به عنوان سلطان جاز و بنیانگزار موسیقی پاپ ایران می‌شناسند. ویگن درخلال فعالیت‌های هنری خود  با چند تن از خواننده‌های محبوب دیگر مانند دلکش و پوران ترانه‌های دو صدایی اجرا کرد. ترانه‌هایی ماندگار که هنوز با اشتیاق شنیده می‌شود. ویگن و ممنوعیت از کار قبل از انقلاب، به علت عضویت ویگن در فرقه داشناکسیون ارامنه (استقلال ارمنستان)، رژیم شاه به مدت چند سال  فعالیت هنری وی را ممنوع کرده بود ولی در سال ۱۳۵۰ مجددا اجازه یافت به صحنه برگردد و با اجرای ترانه های فولکلور جاز و پاپ به هنگام افتتاح ترمینال جنوب در تهران محبوبیت فراوانی بدست آورد.

بخش نخست فعالیت هنری ویگن در "عصر طلایی موسیقی پاپ ایرانی" یعنی از اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی تا زمان انقلاب ۱۳۵۷ (۱۹۷۹ میلادی) بود. ویگن پس از انقلاب ۱۳۵۷ به دلیل محدودیت‌‌های شدیدی که حاکمان جدید برای هنرمندان موسیقی ایجاد کردند، مجبور به ترک ایران و مهاجرت به آمریکا شد؛ جایی که بخش دوم فعالیت‌های هنری خود را تا پایان عمر در این کشور ادامه داد. ویگن قبل از مهاجرت دائمی به آمریکا در اوایل دهه ۵۰ هم مدتی به آمریکا سفر کرده بود وی در این کشور ازدواج کرد و در کاباره های ایرانی فعالیت هنری داشت. ژاکلین (ترانه سرا و خواننده) و آیلین ( بازیگر و مجری تلویزیون) از فرزندان ویگن هستند.  

تصویر ویگن روی جلد مجله جوانان از نوجوانی در گروه‌های کلیسا آواز می‌خواند و در سال‌های ۱۳۳۳–۱۳۲۹ به خواندن ترانه‌های روز در کافه‌های تهران و شمیران پرداخت. دو روزنامه‌نگار مشهور، سیامک پورزند و جمشید وحیدی، استعداد او را کشف کردند و او را به رادیو آوردند.

 

همبستگی با ایرانیان پناهنده