کاربر:Khosro/صفحه تمرین رهی معیری: تفاوت میان نسخه‌ها

{{شعر}}{{ب|نه راحت از فلک جویم نه دولت از خدا خواهم|و گر پرسی چه می‌خواهی؟ ترا خواهم ترا خواهم}}

{{ب|نمی‌خواهم که با سردی چو گل خندم ز بی دردی|دلی چون لاله با داغ محبت آشنا خواهم}}

{{ب|چه غم کان نوش لب در ساغرم خونا به می‌ریزد|من از ساقی ستم جویم من از شاهد جفا خواهم}}

{{ب|ز شادی‌ها گریزم در پناه نامرادی‌ها|به جای راحت از گردون بلا خواهم بلا خواهم}}

{{ب|چنان با جان من ای غم ذر آمیزی که پنداری|تو از عالم مرا خواهی من از عالم ترا خواهم}}

{{ب|نیابد تا نشان از خاک من آیینه رخساری|رهی خاکستر خود را هم آغوش صبا خواهم}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|هر چند که در کوی تو مسکین و فقیرم|رخشنده و بخشنده چو خورشید منیریم}}

{{ب|خاریم و طربناک‌تر از باده بهاریم|خاکیم و دلاویز تر از بوی عبیریم}}

{{ب|از نعره مستانه ما چرخ پر آواست|جوشنده چو بحریم و خروشنده چو شیریم}}

{{ب|از ساغر خونین شفق باده ننوشیم|وز سفره رنگین فلک لقمه نگیریم}}

{{ب|بر خاطر ما گرد ملالی ننشیند|آیینه صبحیم و غباری نپذیریم}}

{{ب|آن کیست که مدهوش غزل‌های رهی نیست؟|جز حاسد مسکین که بر او خرده نگیریم}}{{پایان شعر}}

{{ب|زندگی خوش‌تر بود در پرده وهم خیال|صبح روشن را صفای سایه مهتاب نیست}}

{{ب|شب ز آه آتشین یک‌دم نیاسایم چو شمع|در میان آتش سوزنده جای خواب نیست}}

{{ب|مردم چشم فرومانده است در دریای اشک|مور را پای رهایی از دل گرداب نیست}}

{{ب|خاطر دانا ز طوفان حوادث فارغ است|کوه گردون‌سای را اندیشه ز سبلاب نیست}}

{{ب|ما به آن گل از وفای خویشتن دل بسته‌ایم|ورنه این صحرا تهی از لاله سیراب نیست}}

{{ب|گر ترا با ما تعلق نیست ما را شوق هست|ور ترا بی ما صبوری هست ما را تاب نیست}}

{{ب|گفتی اندر خواب بینی بعد ازین روی مرا|ماه من در چشم عاشق آب هست و خواب نیست}}

{{ب|جلوه صبح و شکرخند گل و آوای چنگ|دلگشا باشد ولی چون صحبت احباب نیست}}

{{ب|جای آسایش چه می‌جویی رهی در ملک عشق|موج را آسودگی در بحر بی پایاب نیست}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|در پیش بی‌دردان چرا فریاد بی‌حاصل کنم|گر شکوه‌ای دارم ز دل با یار صاحب‌دل کنم}}

{{ب|در پرده سوزم هم‌چو گل در سینه جوشم هم‌چو مل|من شمع رسوا نیستم تا گریه در محفل کنم}}

{{ب|اول کنم اندیشه‌ای تا برگزینم پیشه‌ای|آخر به یک پیمانه میْ اندیشه را باطل کنم}}

{{ب|آنرو ستانم جام را آن مایه آرام را|تا خویشتن را لحظه‌ای از خویشتن غافل کنم}}

{{ب|از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او|تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم}}

{{ب|روشنگری افلکیم چون آفتاب از پکیم|خاکی نیم تا خویش را سرگرم آب و گل کنم}}

{{ب|غرق تمنای توأم موجی ز دریای توام|من نخل سرکش نیستم تا خانه در ساحل کنم}}

{{ب|دانم که آن سرو سهی از دل ندارد آگهی|چند از غم دل چون رهی فریاد بی‌حاصل کنم}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم|بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم}}

{{ب|سردمهری بین که هر کس بر آتشم آبی نزد|گرچه هم‌چون برق از گرمی سراپا سوختم}}

{{ب|سوختم اما نه چون شمع طرب در بین جمع|لاله‌ام کز داغ تنهایی به صحرا سوختم}}

{{ب|هم‌چو آن شمعی که افروزند پیش آفتاب|سوختم در پیش مه‌رویان و بی‌جا سوختم}}

{{ب|سوختم از آتش دل در میان موج اشک|شوربهتی بین که در آغوش دریا سوختم}}

{{ب|شمع و گل هم هر کدام شعله‌ای در آتشند|در میان پک‌بازان من نه تنها سوختم}}

{{ی|جان پک من رهی خورشید عالم‌تاب بود|رفتم و از ماتم خود عالمی را سوختم}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی|چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی}}

{{ب|من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم|تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی}}

{{ب|ای شاهد افلاکی در مستی و در پکی|من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی}}

{{ب|در سینه سوزانم مستوری و مهجوری|در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی}}

{{ب|از آتش سودایت دارم من و دارد دل|داغی که نمی‌بینی دردی که نمی‌دانی}}

{{ب|دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم|کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی}}

{{ب|ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت؟|روی از من سر گردان شاید که نگردانی}}{{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|ساقی بده پیمانه‌ای ز آن میْ که بی‌خویشم کند|بر حسن شورانگیز تو عاشق‌تر از پیشم کند}}

{{ب|زان میْ که در شب‌های غم بارد فروغ صبح‌دم|غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند}}

{{ب|نور سحرگاهی دهد فیضی که می‌خواهی دهد|با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند}}

{{ب|سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا|وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند}}

{{ب|بستاند ای سرو سهی سودای هستی از رهی|یغما کند اندیشه را دور از بد اندیشم کند}}{{پایان شعر}}