کاربر:Hossein/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

در جامعه‌های مدرن یا سنتی،‌ همبستگی اجتماعی از الزامات یک جامعه به‌حساب می‌آید و به‌واسطه آن در ابعاد و جنبه‌های مختلف، می‌توان یک جامعه را در کنار جوامع دیگر هویت داده و آنرا خود بسنده کرد. جمهوری‌های دموکراتیک که محصول اراده اکثریت مردم هستند عموماً هم محصول همبستگی اجتماعی‌اند و هم از ظرفیت‌های این خصلت جامعه در زمینه‌های مختلف بهره‌مند می‌شوند. اما دیکتاتوری‌های (توتالیتاریستی) همانند نظام ولایت فقیه در ایران، همبستگی اجتماعی را تهدیدی برای خود محسوب می‌کنند و از شکل‌گیری و گسترش آن حمایت نمی‌کنند. علت آن است که هرگونه نهاد قدرتی خارج از کنترل نظام دیکتاتوری باعث کاهش تسلط هژمونیک این نظامها شده و آن را به مثابه تهدیدی برای بقای خویش می‌بینند. به بیانی دیگر در نظام‌های خودکامه و دیکتاتوری، ساختار قدرت برپایه معیارهای شناخته شده دموکراتیک شکل نگرفته است، لذاست که این حکومت‌ها، پیوسته جامعه و شکل‌گیری تجمع‌های مردمی را تهدیدی برای خود به‌حساب می‌آورند و تلاش می‌کنند به روشهای مختلف پیوندهای میان مردم و گروه‌های اجتماعی را که مبنای اتحاد گروه‌های مختلف اجتماعی است را از هم بگسلد و آنها را بصورت ذرات پراکنده به حکومت مرتبط کند.