کاربر:Khosro/صفحه تمرین پرسنل ارتش: تفاوت میان نسخه‌ها

'''درجه دار انقلابی مجاهد شهید فیروز رحیمی مطلق (حاجی)'''

مجاهد شهید فیروز رحیمی مطلق از دوران دبیرستان و در ارتباط با تعدادی از دوستان مبارزش، مطالعه‌ی کتب سیاسی ــ اجتماعی را آغاز کرده بود و از درک سیاسی برخوردار بود. او طی دوران قیام ضد سلطنتی فعالانه در حرکت‌های مردمی شرکت می‌کرد و در همین دوران با سازمان و اهداف و آرمان‌های آن آشنا گردید. فیروز رحیمی پس از پیروزی انقلاب ضد سلطنتی بلافاصله درصدد برقراری ارتباط با سازمان مجاهدین خلق برآمد. او به‌عنوان نماینده‌ی درجه‌داران پایگاه یکم گردان هاک در رهبری حرکت‌های اعتراضی آنان در مقاطع مختلف نقش مهمی ایفا نمود. در جریان تظاهراتی که در آخرین روزهای فاز سیاسی ۱۳۶۰، در اعتراض به گسترش جو اختناق، از سوی پرسنل هوادار سازمان مجاهدین ترتیب یافته بود، مورد شناسایی واقع شد؛ اما توانست قبل از دست‌گیری توسط گروه ضربت، از پایگاه خارج شده و از همان زمان زندگی مخفی خود را آغاز کرد. طی دوران زندگی مخفی فیروز و چند تن دیگر از همرزمانش فعالانه در زمینه کارهای تدارکاتی و تهیه‌ی امکانات نظامی و صنفی و ... مشغول بودند. او در چندین شناسا‌یی عملیاتی در رابطه با مزاکز نظامی رژیم جمهوری اسلامی شرکت داشت. او آن زمان تحت مسئولیت مجاهد شهید رضا راتبی (عبدالله) فعالیت می‌کرد. از شهریور ۱۳۶۱، به‌دنبال شهادت و دست‌گیری تعدادی از همرزمان فیروز، ارتباط او با سازمان قطع شد و وی در فاصله‌ی این قطع ارتباط تا شهادتش، ضمن آنکه در شرایط سختی به سر می‌برد، تلاش می‌کرد تا با سازمان ارتباط برقرار کند. سرانجام در یکی از روزهای آبان ۱۳۶۱، با یکی از همرزمانش حین تردد در یکی از خیابان‌های تهران‌پارس مورد شناسایی یک واحد گشتی دشمن واقع شد. مأموران فرمان ایست داده و فیروز و همرزمش با تیراندازی به‌سوی آنان، اقدام به فرار می‌کنند؛ اما حین گریز، فیروز رحیمی مورد اصابت گلوله واقع شده و زخمی می‌گردد. او که دیگر به‌علت شدت جراحات، امکان مقابله و ادامه‌ی درگیری با مأموران را نداشت؛ ضامن نارنجکش را می‌کشد و آنرا در کنار اسلحه و سینه‌ی خود منفجر می‌کند و به شهادت می‌رسد.  

مأموران از مردمی که در محل جمع شده بودند می‌خواهند که شعار مرگ برمنافق بدهند، اما شاهدین ماجرا که تحت تاثیر شهادت فیروز قرار گرفته بودند، از انجام این کار سر باز زده و با تأثر صحنه را ترک می کنند.  ''' '''

'''مجاهد شهید داوود محمدقاسمی کارمند دارائی ارتش'''

'''مجاهد شهید ستوان‌یکم فریدون شعبانی'''

مجاهد شهید فریدون شعبانی (زاده ۱۳۳۴ – تهران)، ستوان یکم ارتش و افسر هوابرد در پادگان شیراز بود. فریدون شعبانی تا تابستان ۱۳۶۰، فعالیت سیاسی مشخصی نداشت. وی از طریق تعدادی از افراد فامیل و آشنایانش و از جمله پسر‌عمه‌اش، میلیشیای مجاهد مجید کیایی، در جریان مسائل سیاسی قرار می‌گرفت اما پس از آشکار شدن ماهیت نظام جمهوری اسلامی و آغاز موج شکنجه و کشتار مجاهدین خلق، او به‌یک‌باره دگرگون شد و دیگر نتوانست به دور از مقاومت که به پیشتازی مجاهدین خلق آغاز شده بود، به‌زندگی عادی خود ادامه بدهد. او در آن روزها می‌گفت :

« دیگر زندگی بس است و باید وارد مبارزه شد و مبارزه کرد ... دیگر وقت جنگ با ضدخلق است...»

در این زمان شهادت پسرعمه‌اش مجید کیایی نیز بر آن تاثیر انگیزاننده‌ی بسیاری داشت. مردادماه ۱۳۶۰، فریدون شعبانی با چند نفر از هم‌کارانش در پادگان شیراز هسته‌ی مقاومت تشکیل داد و سپس تصمیم گرفت اسلحه‌خانه‌ای را که در اختیار آن‌ها بود به نفع سازمان مجاهدین خلق مصادره کنند. به‌دنبال انجام موفقیت‌آمیز این عملیات، فریدون مخفی شد و همراه با دیگر همرزمانش به مبارزه‌ی خود ادامه داد. سرانجام پس از ماهها فعالیت انقلابی، در سال ۱۳۶۱، دست‌گیر شد و تحت شکنجه قرار گرفت. فریدون شعبانی پس از ۹ ماه مقاومت در زیر انواع شکنجه، سرانجام به شهادت رسید.

 

مجاهد شهید مسعود صادق‌نیا در تهران پس از پایان تحصیلات متوسطه در سال ۱۳۴۹، وارد نیروی هوایی شد؛ و در گردان الکترونیک پایگاه یکم شکاری مشغول کار گردید. مسعود در جریان قیام بهمن ۱۳۵۷، فعالانه شرکت داشت و همراه با سایر هم‌کارانش در ترتیب دادن افشاگری‌ها و تظاهرات در پایگاه یکم و میدان آزادی فعال بود. مجاهد شهید مسعود صادق‌نیا پس از پیروزی انقلاب ضدسلطنتی با مراجعه به ستاد مرکزی سازمان مجاهدین خلق در تهران، در صدد برقراری ارتباط با سازمان برآمد و در اوایل سال ۱۳۵۹، در ارتباط با تیم‌های پرسنل هوادار در پایگاه یکم مهرآباد قرار گرفت. یکی از مسئولیت‌های مسعود، تکثیر و پخش اعلامیه‌های سازمان بود و او در انجام این مسئولیت بسیاری از شب‌ها تا صبح به تکثیر مشغول بود و بعد بدون خستگی، با خوشحالی می‌گفت:

 

 

مسعود در تظاهرات اعتراضی خردادماه ۱۳۶۰، در پایگاه یکم نقش فعالی داشت؛ و پس از ۳۰ خرداد ۱۳۶۰، به‌دنبال تصفیه و دست‌گیری تعدادی از هواداران، مسئولیت‌های بیشتر وسنگین‌تری برعهده‌ی او قرار گرفت. پس از آن‌که عملیات کارگذاری ۲ بمب صوتی در قسمت اطلاعات و به‌اصطلاح ارشاد! پایگاه یکم با موفقیت کامل توسط مسعود صادق‌نیا انجام شد، او می‌گفت:

 

«هر چه مزدوران رژیم وحشت‌زده شده بودند، پرسنل از خوشحالی در پوست نمی‌گنجیدند، فقط ناراحت بودند که چرا بمب‌ها صوتی بوده است... »

 

بعد از عملیات پرواز، نام همافر انقلابی مسعود صادق‌نیا در لیست تصفیه‌شدگان قرار گرفته بود؛ به‌ویژه پس از عملیات انفجار بمب صوتی، حساسیت روی او بیشتر شد. بنابراین از آذرماه ۱۳۶۰، به زندگی مخفی روی آورد و در کنار همرزمان مجاهدش به نبرد برعلیه رژیم خمینی مشغول شد. در شهریورماه ۱۳۶۱، در یک درگیری نابرابر و خونینی که منجر به شهادت چند تن از یاران مسعود شد، او دستگیر گردید و بلافاصله پس از انتقال به زندان جمشیدیه و سپس اوین تحت شکنجه و بازجویی قرار گرفت. مسعود صادق‌نیا تا مردادماه ۱۳۶۲، تحت شکنجه قرار داشت و سرانجام در ۶ مرداد ۱۳۶۲، به‌همراه با ۷ تن دیگر از همافران مجاهد به شهادت رسید.