۱٬۶۶۴
ویرایش
کاربر:Javad/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''فاز سیاسی'''، به دوره‌ای گفته می‌شود که مجاهدین خلق ایران در آن به مدت ۲/۵ سال فعالیت‌هایشان را به شکل مسالمت‌آمیز سیاسی دنبال می‌کردند. به این دوره فاز سیاسی گفته می‌شود چون بعد از این مدت، مجاهدین خلق مجبور به ورود به فاز نظامی و در نتیجه رو در رویی با خمینی شدند. در سال ۱۳۵۷ رژیم شاه تحت فشارهای داخلی، تظاهرات مردمی و فشارهای بین‌المللی زندانیان سیاسی را آزاد کرد، آخرین دسته از زندانیان سیاسی که عمدهٔ مجاهدین را شامل می‌شد، یک هفته پس از فرار شاه از ایران و ۱۲روز قبل از ورود خمینی، در روز ۳۰ دی ۱۳۵۷ از زندان‌های شاه آزاد شدند. | '''فاز سیاسی'''، به دوره‌ای گفته می‌شود که مجاهدین خلق ایران در آن به مدت ۲/۵ سال فعالیت‌هایشان را به شکل مسالمت‌آمیز سیاسی دنبال می‌کردند. به این دوره فاز سیاسی گفته می‌شود چون بعد از این مدت، مجاهدین خلق مجبور به ورود به فاز نظامی و در نتیجه رو در رویی با خمینی شدند. در سال ۱۳۵۷ رژیم شاه تحت فشارهای داخلی، تظاهرات مردمی و فشارهای بین‌المللی زندانیان سیاسی را آزاد کرد، آخرین دسته از زندانیان سیاسی که عمدهٔ مجاهدین را شامل می‌شد، یک هفته پس از فرار شاه از ایران و ۱۲روز قبل از ورود خمینی، در روز ۳۰ دی ۱۳۵۷ از زندان‌های شاه آزاد شدند. | ||
از ویژگی‌های برجسته فاز سیاسی و دوره ۲/۵ ساله‌ای که مجاهدین خلق از بهمن ۵۷ تا ۳۰ خرداد ۶۰ به آن فاز سیاسی می‌گفتند، فضای باز سیاسی برای تمامی گروه‌ها و سازمان‌ها و جریان‌هایی بود که می‌توانستند در این دوره به نفع جریان خود تبلیغ کنند و خودشان را در میان مردم معرفی کنند و گردهایی و تظاهراتی را نیز برگزار کنند. البته در همین دوره هر چه جلوتر می‌رفت فضای باز سیاسی رو به بسته شدن می‌رفت و روزانه سرکوب و اختناق توسط جریان حاکم و وابسته به خمینی بیشتر می‌شد در نتیجه دایره فعالیت گروه‌های سیاسی کمتر می‌شد. | |||
'''مشخصه این دوره این بود که فضای باز سیاسی برای جریانها و گروه‌ها و...مردم وجود داشت. جریانهای مختلف سیاسی می‌توانستند خودشان را تبلیغ کنند و خودشان را به میان مردم ببرند. اگر چه از همان ابتدای وضعیت جدید، برخی سرکوبگریها در قالب چماقداری و...توسط عوامل رژیم علیه نیروها و مردم شروع شد با این حال فضای باز سیاسی تا حدی وجود داشت که البته روزبه‌روز آزادیها محدود می‌شدند. به‌ویژه این‌که رژیم آخوندی کامل مستقر نشده و ارگانهای خود را کامل نچیده بود. البته بهار آزادی مردم ایران دیری نپایید و بعد از گذشت حدود دو سال و نیم در روز ۳۰ خرداد، رژیم آخوندی آخرین ذرات آزادی را هم محو کرد. از این رو، این روز در تاریخ معاصر ایران به‌عنوان یک سرفصل مطرح شده است. در ادبیات سیاسی مجاهدین دو و نیم ساله اول بعد از انقلاب ۵۷ را «فازسیاسی» می‌گویند و دوران پس از ۳۰ خرداد را «فاز نظامی». در فاز سیاسی فعالیتهای مجاهدین منحصر به امور سیاسی و مسالمت‌آمیز بود اما بعد از ۳۰ خرداد ۶۰ دوران مقاومت انقلابی مسلحانه و سراسری آغاز شد. این مقاومت را با همه ویژگیهایش رژیم به مجاهدین تحمیل کرد.''' | |||
مسعود رجوی در اولین سخنرانی خودش پس از زندان، در ۴ بهمن ۱۳۵۷ بر ضرورت آزادی و دموکراسی به عنوان مهمترین دستاورد انقلاب ضد سلطنتی تأکید کرد، وی از این که قیام ضد سلطنتی را «انقلاب اسلامی» بخواند خودداری نمود و خواهان یک انقلاب دموکراتیک شد. همچنین وی از تأیید مطلق خمینی خودداری کرد. | مسعود رجوی در اولین سخنرانی خودش پس از زندان، در ۴ بهمن ۱۳۵۷ بر ضرورت آزادی و دموکراسی به عنوان مهمترین دستاورد انقلاب ضد سلطنتی تأکید کرد، وی از این که قیام ضد سلطنتی را «انقلاب اسلامی» بخواند خودداری نمود و خواهان یک انقلاب دموکراتیک شد. همچنین وی از تأیید مطلق خمینی خودداری کرد. | ||