اصغرمنتظر حقیقی: تفاوت میان نسخه‌ها

درجريان دستگیری‌های گسترده اعضاء سازمان مجاهدین توسط سواک در اول شهريور سال ۱۳۵۰، علی‌اصغر افسر وظيقه بود و چون عده‌ای از اعضاء گروه شيمی، از جمله علی‌اصغر بديع‌زادگان و علی باكری دستگير شده بودند، وجود اصغر بيش از پيش ضروری مینمود؛ او بدون اين‌كه مأموران ساواك در تعقيبش باشند زندگی مخفی را پذيرا شد. وی درباره ورود به سازمان مجاهدین خلق می گفت : «از خدمت ارتش شاه بيرون آمدم و به هستهی ارتش مردم پيوستم». گاهی از دود و بخار موادی كه تهيه می‌كرد سينه‌اش می‌سوخت و صدايش به‌سختی درمیآمد اما هيچگاه هيچ كس از او گله يا شكايتی نشنید.

== درگیری مسلحانه و شهادت علی‌اصغر منتظرحقیقی ==

درفروردين ۱۳۵۱، علی‌اصغر منتظرحقیقی هنگامی كه بستهای را حمل میكرد، گشتیهای ساواك به او مشكوك میشوند و در نتيجه در خيابان شاهپور سابق (حنيفنژاد) درگيری پيش میآيد، علی‌اصغر با تيراندازی سريع و قاطعانه موفق میشود با زخمی كردن دو مأمور سواک از مهلكه بگريزد. علی‌اصغر كه خود نيز زخمی شده بود به كمك يك وانت‌بار خود را به منزلی در ميدان خراسان میرساند. اما ساواك با شناسائی ماشين مزبور و رديابی آن، موفق به كشف محل جديد میشود و تمامی آن منطقه را تحت محاصره شديد قرار میدهد. و بدين ترتيب ديگر فرار ناممكن میشود؛ دراين هنگام اصغر ابتدا اهالی منزل را به طبقه پائين میفرستد، بعد تمامی مداركی را كه همراهش داشت میسوزاند و آنگاه آمادهی درگيری با دشمن میشود. اصغر تا آخرين گلوله به نبرد با دشمن ادامه داد و سرانجام به شهادت رسید.  

== خاطره ای از مجاهد خلق، شهید رضا رضایی ==

شهید رضا رضایی در خاطره‌ای که با علی‌اصغر منتظرحقیقی داشته بود، گفته است:  

=== خاطراتی از مجاهد شهید علی‌اصغر منتظرحقیقی- محسن سیاه کلاه ===

اول غروب بود که اصغر مجدداً تماس گرفت و گفت که نزد تو می‌آیم. ۱۵دقیقه بعد وارد اتاق شد، مدت زیادی کنار بخاری ایستاده بود تا کمی گرم شود و بعد نشست و طبق روال، کارها و گزارشات روز را به او گفتم. از من خواست که چمدان را بیاورم و آوردم. اصغر، تمام محتویات آن را برایم توضیح داد و حساسیت‌ها را گفت که در جریان کار خطایی صورت نگیرد؛ خودش مشغول کار شد و من او را تماشا می‌کردم، تا دیر وقت مشغول کار بود و گام به گام به من نیز توضیح می‌داد. اصغر سلاح کمری‌اش را آورد و برایم توضیح داد که چگونه باز و بسته می‌شود و مکانیزم کار آن را تشریح می‌کرد. در بین صحبت‌هایش، گویی با خودش بلند بلند صحبت می‌کرد، به‌نحوی که من هم می‌شنیدم، گفت که ”ببین! ما بار و مسئولیت خیلی سنگینی را بلند کرده و بر دوش می‌کشیم، کمر من زیر این بار شاید بشکند ولی هرگز خم نخواهد شد“. این جمله اصغر برای من همیشه توشه راه بوده است. در سختی‌ها همیشه به خودم همین جمله را یادآوری کرده‌ام و انبوه از آن بهره گرفته‌ام.

== منابع ==