کاربر:Khosro/صفحه تمرین6: تفاوت میان نسخه‌ها

منصور قدرخواه زاده‌ی ۲۲ آبان ۱۳۳۵ – اصفهان، از نوجوانی به فعالیت‌های هنری در رشته‌ی سینما و تاتر پرداخت و به عنوان فیلم‌بردار و عکاس و همچنین مستندساز در اداره‌ تلویزیون اصفهان مشغول به کار شد، منصور قدرخواه در انقلاب ضد سلطنتی شرکت داشت و خواهان یک جامعه دموکراتیک در کشورش بود اما با روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، آن جامعه‌ی دموکراتیک را از دست رفته می‌دید، لذا در سال ۱۳۵۸، در سن ۲۲ سالگی از ایران خارج شد و روانه‌ی تبعید گردید، در آلمان تحصیلات خود را در رشته‌ی گرافیک، ادبیات و تولید فیلم تکمیل کرد و هم‌زمان دوره‌های سناریو نویسی و کارگردانی را گذراند. وی در آبان سال ۱۳۷۵، عضو شورای ملّی مقاومت ایران شد. منصور قدرخواه، در سه‌شنبه شب ۱۰ آذر ۱۳۹۴، بر اثر سکته قلبی در ایالت نوادا در آمریکا درگذشت.

«...سعی من این بوده که با استفاده از امکانات متعدد صوتی و تصویری و اتکا به اسناد معتبر و گواهی شاهدان ایرانی و اروپایی، به ردیابی (تروریسم) این پدیده‌ی وحشتناک جنبه ملموس و قابل درک برای همه بدهم، هدف من در واقع همان هدف مبارزان و مجاهدان راه آزادی، یعنی افشای هرچه بیشتر این رژیم و ملموس کردن احساس قربانی بودن و از دست دادن عزیزان بود و این افشاگری برای من یک وظیفه مبرم انسانی است.<ref>هفته نامه ایران زمین، شماره ۱۳۸، پانزدهم اردیبهشت ۱۳۷۶</ref>  

«گر ما ز سر بریده می‌ترسیدیم  /  در محفل عاشقان نمی‌رقصیدیم... سرمایه اصلی این جانیان به وجود آوردن ترس و وحشت در انسان‌هاست، سالیان سال است که خون می‌ریزند و بیداد می‌کنند، به همه حقوق انسان‌ها تجاوز می‌کنند و دین مردم را، که یکی از شالوده‌های فرهنگی و ارزش‌های جامعه ما می‌باشد، از محتوا خالی کرده‌اند و همچون ابزار سرکوب و چماق، آن‌ را بر زن و مرد و پیر و جوان می‌کوبند؛ با حیله و مکر نسلی را در جنگ خانمان‌سوز به کشتن و فنا دادند و نسل دیگر از بهترین فرزندان این خلق را با شقاوتی غیر قابل وصف قتل عام کردند. آن‌ها ترس می‌آفرینند تا ادامه حکومت ننگین خود را ممکن سازند؛ پس باید خود را از این ترس برهانیم تا بتوانیم مردممان را آزاد کنیم. زندگی یعنی آزاد بودن، آزاد اندیشیدن، آزاد انتخاب کردن... زندگی یعنی حیات داشتن و متحرّک بودن، زندگی یعنی لبخند دیدن لبخند دیگران، چطور می‌توان زنده بود تا وقتی که این رژیم می‌کُشد و می‌سوزاند و هرچه پاکی و خوبی است را ویران می‌کند؟ زندگی در این شرایط فقط وقتی معنی پیدا می‌کند که در ارتباط با زندگی مردم باشد؛ پس برای نجات زندگی مردم باید زندگی، یعنی مبارزه کرد، طلسم این جانیان، یعنی همان ترس و وحشتی را که به وجود آورده‌اند باید به هر قیمت شکست، حیله‌ها و فریب‌های این رژیم و افسون‌های کهنه و باطل شده آن هم‌چون(استحاله) را هم نباید گذاشت دوباره جان بگیرد.<ref>هفته نامه ایران زمین، شماره ۱۴۲، دوازدهم خرداد ۱۳۷۶</ref>

فیلم «رد پای ترور» با استقبال زیادی که از آن شد و تأثیرات افشاگرانه‌ای که در پی داشت، جمهوری اسلامی را بر‌آن داشت که با تهدید یا تطمیع مانع فعالیت‌های منصور قدخواه شود و به همین منظور از طریق یکی از افرادی که با آقای قدرخواه دوست شده بود پیشنهاد یک رشوه ۶ میلیون دلاری می‌کند که منصور قدرخواه با عصابانیت آن را رد می‌کند و می‌گوید: «بین من و نظام جمهوری اسلامی، دریا دریا خون و رنج و شکنج قرار دارد و با هیچ مبلغی سر آشتی ندارم»، اما نظام جمهوری اسلامی از طریق اقدامات دیپلوماتیک، سرانجام توانست این کارگردان و نویسنده ایران را از هرگونه فعالیت در تلویزیون‌های آلمان محروم کند؛ ولی منصور قدرخواه از پای ننشست و «سایت ایران لیبرتی»(ایران آزاد) را به راه انداخت.<ref>[https://www.hambastegimeli.com/ديدگاه-ها/48476-منصور-قدرخواه-وحشت-بیکران-رژیم-مستاصل-خامنه-ای-از-فیلم-پیدایش-و-تولد-ترور وب سایت همبستگی ملی ایران - ۱۶ اسفند ۱۳۹۲]</ref>

فیلم «خدا حافظ مادر بزرگ»، اثر دیگر از منصور قدرخواه است که در سال ۱۳۷۳، ساخته شد؛ موضوع این فیلم مسئله‌ی پناهندگی سیاسی و عوامل به وجود آمدن آن یعنی سرکوب و شکنجه در کشورهای مبدأ و ضدیت با خارجیان در آلمان بود؛ این فیلم در قالب داستان، برخورد یک زندانی سیاسی رها شده از بند را با شکنجه‌گرش پس از آزادی در خارج کشور مطرح می‌کرد که مورد استقبال زیادی قرار گرفت، همچنین این فیلم در ۱۸ فستیوال مختلف شرکت داشت.