۱٬۶۶۴
ویرایش
کاربر:Safa/صفحه تمرین5: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
}} | }} | ||
معصومه عضدانلو | معصومه عضدانلو ( زاده‌ی تهران ۱۳۳۸- درگذشته ۱۳۶۱) در سال اول دبیرستان با هدایت خواهر و برادرش که از او بزرگتر بودند به مطالعه کتابهای مختلف پرداخت و با مسائل سیاسی – اجتماعی آشنا شد و از همان موقع فعالیتهای سیاسی خود را آغاز کرد. برادرش حسین عضدانلو در سال ۱۳۵۲ دستگیر شد، معصومه عضدانلو که در آن زمان نوجوان بود در ملاقاتهای زندانیان و با شرکت در جلسات خانواده های زندانیان سیاسی، با سازمان مجاهدین خلق و فضای سیاسی جنبش آشنا شد، او در در سال ۱۳۵۶، در دانشگاه علم و صنعت تهران در رشته مهندسی به تحصیل پرداخت و در جنبش دانشجویی فعال بود، معصومه عضدانلو بعد از پیروزی انقلاب ضد سلطنتی، با سازمان مجاهدین خلق، ارتباط بر قرار کرد و در بخش دانشجویی و دانش آموزی فعالیت داشت. در روز سیزده فروردین ۱۳۶۱، پاسداران جمهوری اسلامی، به پایگاه اقامت او و همسرش (مجاهد خلق مسعود ایزدخواه) حمله کردند که در جریان این یورش، همسرش جان باخت و معصومه عضدانلو در حالی که باردار بود، مورد اصابت ۴ گلوله قرار گرفت و در بی هوشی به اسارت پاسداران درآمد و سرانجام بعد از شکنجه هایی که متحمل شد، در ۷ مهر سال ۱۳۶۱، در زندان اوین تیر باران شد. | ||
== دستگیری و شهادت == | == دستگیری و شهادت == | ||
معصومه عضدانلو پس از یک درگیری مسلحانه در | معصومه عضدانلو پس از یک درگیری مسلحانه در تهران، در حالی که باردار بود،وچهار گلوله، دوگلوله به دست، یک گلوله به فک و یک گلوله هم به گردن که نزدیک به نخاع اصابت کرده بود، به اسارت سپاه پاسداران در آمد و به زندان اوین منتقل شد. اما کارگزاران جمهوری اسلامی اعلام کرده بودند که وی در درگیری کشته شده است. معصومه عضدانلو از بدو ورود به زندان، تحت شکنجه قرار گرفت که منجر به سقط جنینش شد. او که به خاطر خونریزی شدید از ناحیه فک، قادر نبود دهانش را باز کند، زیر لب زمزمه می کرد، شکنجه گران گمان کردند که وی می‌خواهد اطلاعات بدهد ولی وقتی بالای سر او رفتند، متوجه شدند که درحال شعار دادن: «مرگ بر خمینی – درود بر رجوی»است. لاجوردی، شخصاً او را تحت بازجویی و شکنجه قرار داده بود. معصومه عضدانلو مستمر خون قی می کرد و با دست و پای بسته به تخت، او را شکنجه می کردند تا بلکه بتوانند از او مصاحبه تلوزیونی بگیرند، اما او لب باز نکرد. بر اثر ۶ ماه شکنجه دیگر توان تکلم و راه رفتن نداشت ولی با این وجود زندانیان را به ایستادگی فرا می خواند و تلاش می کرد اخبار زندان را به بیرون برساند، نهایتاً او را به بند بهداری منتقل کردند. | ||
معصومه عضدانلو ،سرانجام پس از ۶ ماه اسارت و تحمل شکنجه، در روز ۷ مهرماه سال ۱۳۶۱ در زندان اوین تیرباران شد و به شهادت رسید | معصومه عضدانلو ،سرانجام پس از ۶ ماه اسارت و تحمل شکنجه، در روز ۷ مهرماه سال ۱۳۶۱ در زندان اوین تیرباران شد و به شهادت رسید<ref>[https://martyrs.mojahedin.org/i/martyrs/14557 به یاد معصومه عضدانلو_سایت مجاهد]</ref>. | ||
https://martyrs.mojahedin.org/i/martyrs/14557 | |||
== خاطراتی از هم بندی های معصومه عضدانلو == | == خاطراتی از هم بندی های معصومه عضدانلو == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۴: | ||
مجاهد خلق هنگامه حاج حسن، در کتاب (چشم در چشم هیولا)، نوشته است: | مجاهد خلق هنگامه حاج حسن، در کتاب (چشم در چشم هیولا)، نوشته است: | ||
... بعداً که با ناهید ایزد خواه کرمانی آشناتر شدیم، برایم گفت او خواهر «مسعود ایزد خواه»، «همسر معصومه عضدانلو» بود. برادرش «مسعود» در جریان مقاومت در برابر پاسداران شهید شده بود و معصومه که بار دار بود از ناحیه فک و صورت مجروح و دستگیر شده بود. همه آنها را به بند ۲۰۹ منتقل کرده و زیر شکنجه برده بودند، پاهای ناهید را همان جا با ضربات کابل متلاشی کرده بودند... او تعریف کرد دردناک ترین صحنه برایم هنگامی بود که مرا بالای سر معصومه بردند. معصومه تنها و بی هوش در حالی که فکش متلاشی شده بود کف سلول افتاده بود، بدون برخورداری از هیچ گونه امکان و یا کمترین رسیدگی پزشکی و حتی صنفی؛ بوی خون و عفونت سلول را پر کرده بود. بازجوی کثیف با بی رحمی تمام لگدی به فک زخمی معصومه زد و او فقط توانست ناله ای بکند. معصومه حتی نمی توانست تکان بخورد. وقتی ناهید اینها را تعریف می کرد، اشکایش جاری می شد و سرش را تکان می داد و نیز با او گریه می کردیم. سر انجام معصومه قهرمان را همان طور مجروح و نیمه جان، اعدام کردند. (ص ۹۶) | ... بعداً که با ناهید ایزد خواه کرمانی آشناتر شدیم، برایم گفت او خواهر «مسعود ایزد خواه»، «همسر معصومه عضدانلو» بود. برادرش «مسعود» در جریان مقاومت در برابر پاسداران شهید شده بود و معصومه که بار دار بود از ناحیه فک و صورت مجروح و دستگیر شده بود. همه آنها را به بند ۲۰۹ منتقل کرده و زیر شکنجه برده بودند، پاهای ناهید را همان جا با ضربات کابل متلاشی کرده بودند... او تعریف کرد دردناک ترین صحنه برایم هنگامی بود که مرا بالای سر معصومه بردند. معصومه تنها و بی هوش در حالی که فکش متلاشی شده بود کف سلول افتاده بود، بدون برخورداری از هیچ گونه امکان و یا کمترین رسیدگی پزشکی و حتی صنفی؛ بوی خون و عفونت سلول را پر کرده بود. بازجوی کثیف با بی رحمی تمام لگدی به فک زخمی معصومه زد و او فقط توانست ناله ای بکند. معصومه حتی نمی توانست تکان بخورد. وقتی ناهید اینها را تعریف می کرد، اشکایش جاری می شد و سرش را تکان می داد و نیز با او گریه می کردیم. سر انجام معصومه قهرمان را همان طور مجروح و نیمه جان، اعدام کردند. (ص ۹۶) | ||
== منابع == | |||
<references group="https://martyrs.mojahedin.org/i/martyrs/14557" /> | <references group="https://martyrs.mojahedin.org/i/martyrs/14557" /> | ||