کاربر:Khosro/صفحه تمرین اختلاف طبقاتی
چکیده (۶۰۰ کلمه)
شکاف طبقاتی در ایران به یکی از معضلات اصلی اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده که ریشه در سیاست‌های ناکارآمد اقتصادی، فساد سازمان‌یافته، و توزیع ناعادلانه منابع دارد. این پدیده نه‌تنها فاصله بین طبقات اجتماعی را به سطحی بی‌سابقه رسانده، بلکه به فقر گسترده، فروپاشی طبقه متوسط، و افزایش نارضایتی عمومی منجر شده است. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، ضریب جینی، به‌عنوان شاخص نابرابری درآمدی، در سال ۱۴۰۲ به بیش از ۰.۴ رسیده و رکوردهای جدیدی را ثبت کرده است [1]. این افزایش نابرابری در حالی رخ داده که گروه‌های وابسته به حاکمیت از ثروت‌های کلان برخوردار شده‌اند، درحالی‌که اکثریت مردم با بحران‌های معیشتی، از جمله تورم افسارگسیخته و ناتوانی در تأمین مسکن، دست‌وپنجه نرم می‌کنند [2, 7]. نقش حکومت DIR در این بحران غیرقابل انکار است، زیرا سیاست‌های تبعیض‌آمیز، سوءمدیریت منابع، و فساد سیستماتیک، شکاف طبقاتی را به گسلی اجتماعی تبدیل کرده است [31]. این مقاله با رویکردی آکادمیک به بررسی عوامل ایجاد شکاف طبقاتی، از جمله سیاست‌های نئولیبرال، فساد حکومتی، و بحران مسکن، می‌پردازد. همچنین، پیامدهای این نابرابری، نظیر افزایش جرم، بی‌ثباتی سیاسی، و کاهش کیفیت آموزش در دهک‌های پایین، تحلیل می‌شود. شواهد آماری، از جمله گزارش‌های مرکز آمار و تحلیل‌های استانی ضریب جینی، عمق این بحران را نشان می‌دهند [12, 27]. منابع متعدد، از جمله گزارش‌های رسانه‌های مستقل مانند ایران‌وایر و ایندیپندنت، و حتی افشاگری‌های رسانه‌های حکومتی در جنگ باندی، تصویری عریان از نابرابری ارائه می‌دهند [1, 7, 32]. برای مثال، گزارش فرهیختگان از شکستن رکورد ۱۶ ساله شکاف طبقاتی خبر می‌دهد، درحالی‌که اعتماد نیوز به تعمیق این شکاف اشاره دارد [8, 32]. این مطالعه با استناد به کتاب‌های معتبر، از جمله «اقتصاد ایران در تنگنای توسعه» نوشته‌ی حسن درگاهی و «فقر و نابرابری در ایران» نوشته‌ی محمد مالجو، و منابع ارسالی، تلاش دارد تحلیلی جامع ارائه دهد [5, 6]. یافته‌ها نشان می‌دهند که شکاف طبقاتی به دلیل سوءمدیریت حکومتی و غارت منابع ملی، پتانسیل ایجاد بحران‌های سیاسی و اجتماعی را تقویت کرده است [14, 29]. پیامدهای این نابرابری نه‌تنها در حوزه اقتصادی، بلکه در ساختارهای اجتماعی مانند آموزش و ازدواج نیز مشهود است، جایی که نابرابری فرصت‌ها به بازتولید فقر منجر شده است [13, 22]. این مقاله پیشنهاد می‌کند که برای کاهش شکاف طبقاتی، اصلاحات ساختاری در نظام اقتصادی، مبارزه با فساد، و بازتوزیع عادلانه منابع ضروری است. بدون چنین اصلاحاتی، ایران در معرض مخاطرات اجتماعی و سیاسی بیشتری قرار خواهد گرفت. این مطالعه با هدف عیان کردن حقیقت شکاف طبقاتی و ارائه شواهد مستند، به‌عنوان منبعی برای پژوهشگران و سیاست‌گذاران تدوین شده است.
مقدمه
نابرابری اقتصادی و شکاف طبقاتی در ایران طی دهه‌های اخیر به یکی از چالش‌های اصلی جامعه تبدیل شده است. این پدیده، که نتیجه ترکیبی از سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد، فساد سیستماتیک، و تمرکز ثروت در دست گروه‌های وابسته به حاکمیت است، نه‌تنها فاصله بین فقرا و اغنیا را عمیق‌تر کرده، بلکه به کاهش کیفیت زندگی اکثریت مردم منجر شده است. گزارش‌های متعدد، از جمله تحلیل‌های مرکز آمار ایران و رسانه‌های مستقل، از افزایش ضریب جینی و گسترش فقر مطلق خبر می‌دهند [1, 12]. درحالی‌که عوامل حکومتی از ثروت‌های چند هزار میلیاردی برخوردارند، اکثریت جامعه با چالش‌هایی نظیر تورم، بیکاری، و بحران مسکن مواجه است [7, 9]. این مقاله با رویکردی دانشنامه‌ای به بررسی علل، پیامدها، و شواهد آماری شکاف طبقاتی در ایران می‌پردازد و نقش کلیدی حکومت در تعمیق این بحران را برجسته می‌کند.
۱. عوامل ایجاد شکاف طبقاتی
شکاف طبقاتی در ایران نتیجه ترکیبی از عوامل ساختاری، سیاستی، و اجتماعی است که در دهه‌های اخیر به دلیل سوءمدیریت حکومتی و فساد سیستماتیک تشدید شده است. این عوامل، از سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد گرفته تا نابرابری در دسترسی به خدمات عمومی، نه‌تنها فاصله بین طبقات اجتماعی را عمیق‌تر کرده، بلکه به بازتولید فقر و نابرابری منجر شده‌اند. در ادامه، این عوامل با جزئیات بررسی می‌شوند.
۱.۱. سیاست‌های اقتصادی نئولیبرال و خصوصی‌سازی غیرشفاف
سیاست‌های اقتصادی ایران، به‌ویژه پس از دهه ۱۳۷۰، تحت تأثیر رویکردهای نئولیبرال و خصوصی‌سازی‌های غیرشفاف، به افزایش نابرابری درآمدی منجر شده است. کتاب «اقتصاد ایران در تنگنای توسعه» نوشته‌ی حسن درگاهی نشان می‌دهد که خصوصی‌سازی‌های رانت‌محور، به‌جای توزیع عادلانه منابع، ثروت را در دست گروه‌های وابسته به حاکمیت متمرکز کرده است. این سیاست‌ها، از طریق واگذاری شرکت‌های دولتی به افراد خاص با قیمت‌های غیرواقعی، به انباشت سرمایه در دست اقلیتی منجر شده‌اند. گزارش ایران‌وایر نیز تأیید می‌کند که ضریب جینی در سال ۱۴۰۲ به بالاترین سطح در سه سال اخیر رسیده، که نشان‌دهنده شکست این سیاست‌ها در کاهش نابرابری است [1]. رسانه حکومتی فرهیختگان نیز در افشاگری‌های جنگ باندی، به افزایش شکاف طبقاتی به دلیل سیاست‌های اقتصادی ناکارآمد اشاره کرده است [32].
۱.۲. فساد سازمان‌یافته و رانت‌خواری حکومتی
فساد سیستماتیک در نهادهای حکومتی یکی از عوامل اصلی تعمیق شکاف طبقاتی است. مقاله حلقه ایران فساد سازمان‌یافته را «ستون فقرات» نابرابری در ایران توصیف می‌کند و نشان می‌دهد که عوامل حکومتی از طریق رانت‌خواری و سوءاستفاده از منابع ملی، ثروت‌های کلان انباشت کرده‌اند [2]. این فساد شامل اعطای قراردادهای انحصاری، وام‌های کلان بدون بازپرداخت، و معافیت‌های مالیاتی به افراد وابسته به حاکمیت است. گزارش ایندیپندنت از وجود ثروت‌های چند هزار میلیاردی در میان این افراد خبر می‌دهد، درحالی‌که اکثریت مردم در فقر مطلق به سر می‌برند [7]. حتی رسانه‌های حکومتی مانند آرمان امروز در جنگ باندی، به سوءمدیریت و فساد اقتصادی به‌عنوان عوامل نابرابری اذعان کرده‌اند [38]. کتاب «فقر و نابرابری در ایران» نوشته‌ی محمد مالجو نیز به نقش فساد در بازتولید نابرابری تأکید دارد [6].
۱.۳. بحران مسکن و نابرابری در دسترسی به سرپناه
بحران مسکن یکی از نمودهای بارز شکاف طبقاتی در ایران است که به دلیل سیاست‌های ناکارآمد حکومتی و سوداگری در بازار املاک تشدید شده است. گزارش اپک تایمز نشان می‌دهد که افزایش سرسام‌آور قیمت مسکن، به‌ویژه در کلان‌شهرها، دسترسی طبقات پایین و متوسط به سرپناه را عملاً غیرممکن کرده است [9]. این وضعیت به حاشیه‌نشینی، افزایش اجاره‌نشینی، و گسترش زاغه‌نشینی منجر شده است. مقاله دنیای اقتصاد نیز به تبعات این بحران بر نابرابری اقتصادی اشاره دارد و نشان می‌دهد که سوداگری زمین و مسکن توسط گروه‌های وابسته به حاکمیت، این شکاف را عمیق‌تر کرده است [33]. گزارش رنجبران ایران نیز به نقش سیاست‌های حکومتی در تشدید بحران مسکن تأکید دارد [6].
۱.۴. نابرابری در دسترسی به آموزش
نابرابری در دسترسی به آموزش باکیفیت، چرخه فقر و شکاف طبقاتی را بازتولید می‌کند. گزارش صدای آمریکا از وجود ۲۳ نوع مدرسه دولتی خبر می‌دهد که نشان‌دهنده تبعیض ساختاری در نظام آموزشی است. دانش‌آموزان دهک‌های پایین به دلیل «فقر یادگیری» و نبود امکانات، از فرصت‌های برابر محروم‌اند [13]. مقاله مجاهدین خلق نیز آموزش و پرورش ایران را در «کام هیولای فاصله طبقاتی» توصیف می‌کند و به نقش سیاست‌های حکومتی در ایجاد این نابرابری اشاره دارد [18]. این تبعیض آموزشی، شانس طبقات پایین برای تحرک اجتماعی را کاهش داده و نابرابری را نهادینه کرده است.
۱.۵. نابرابری در دسترسی به خدمات عمومی
دسترسی نابرابر به خدمات عمومی، از جمله بهداشت، حمل‌ونقل، و زیرساخت‌های شهری، شکاف طبقاتی را تشدید کرده است. گزارش به‌پیش نشان می‌دهد که مناطق محروم ایران، به‌ویژه در استان‌های مرزی، از خدمات اولیه محروم‌اند، درحالی‌که مناطق مرفه‌تر از امکانات پیشرفته برخوردارند [16]. این نابرابری نتیجه تخصیص غیرعادلانه بودجه توسط حکومت است که منابع را به نفع گروه‌های خاص هدایت می‌کند. مقاله حزب توده ایران نیز به نابرابر بودن توزیع خدمات عمومی به دلیل سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومتی اشاره دارد [23]. برای مثال، در حالی‌که بیمارستان‌های خصوصی در تهران خدمات لوکس ارائه می‌دهند، مناطق محروم از حداقل امکانات درمانی محروم‌اند.
۱.۶. تحریم‌ها و تأثیرات اقتصادی
تحریم‌های اقتصادی، همراه با سوءمدیریت حکومتی، به تشدید نابرابری اقتصادی منجر شده‌اند. مقاله فرارو به پدیده «مادون طبقه» اشاره دارد، جایی که بخشی از جامعه به دلیل تورم ناشی از تحریم‌ها و کاهش ارزش پول ملی، به زیر خط فقر سقوط کرده‌اند [37]. اگرچه تحریم‌ها فشار اقتصادی را افزایش داده‌اند، گزارش ایران آزادی نشان می‌دهد که سوءمدیریت منابع توسط حکومت، این فشار را به طبقات پایین منتقل کرده، درحالی‌که گروه‌های وابسته به حاکمیت از رانت‌های ارزی سود برده‌اند [20]. این وضعیت، شکاف بین فقرا و اغنیا را عمیق‌تر کرده است.
۱.۷. ساختار مالیاتی ناعادلانه
نظام مالیاتی ایران، به دلیل معافیت‌های گسترده برای گروه‌های خاص و فشار بر طبقات متوسط و پایین، به نابرابری دامن زده است. مقاله رادیو فردا به لزوم اصلاح نظام مالیاتی برای کاهش شکاف طبقاتی اشاره دارد و نشان می‌دهد که فقدان مالیات بر ثروت‌های کلان، انباشت سرمایه را در دست اقلیتی تشدید کرده است [10]. گزارش اکو ایران نیز تأیید می‌کند که ساختار مالیاتی کنونی، به‌جای بازتوزیع عادلانه درآمد، نابرابری را تقویت می‌کند [15]. این سیاست‌ها، که به نفع گروه‌های وابسته به حاکمیت طراحی شده‌اند، منابع عمومی را از اکثریت جامعه دریغ کرده‌اند.
۱.۸. تمرکز قدرت اقتصادی در نهادهای حکومتی
تمرکز قدرت اقتصادی در نهادهای حکومتی و شبه‌حکومتی، یکی دیگر از عوامل کلیدی شکاف طبقاتی است. گزارش مجاهدین خلق به نقش این نهادها در «چپاول» منابع ملی اشاره دارد و نشان می‌دهد که آنها از طریق کنترل بخش‌های کلیدی اقتصاد، مانند نفت و تجارت خارجی، ثروت را به نفع خود مصادره کرده‌اند [14]. مقاله کانون حقوق بشر ایران نیز به افزایش بی‌ثباتی اقتصادی به دلیل این تمرکز قدرت اشاره دارد [29]. این نهادها، با بهره‌مندی از امتیازات انحصاری، فرصت‌های اقتصادی را از بخش خصوصی واقعی و طبقات متوسط سلب کرده‌اند.
۳. نقش حکومت و عوامل حکومتی در تعمیق شکاف طبقاتی
۳.۱. سوءمدیریت منابع ملی
حکومت ایران از طریق سوءمدیریت منابع ملی، به‌ویژه درآمدهای نفتی و بودجه عمومی، نقش مهمی در تعمیق شکاف طبقاتی ایفا کرده است. کتاب «اقتصاد ایران در تنگنای توسعه» نوشته‌ی حسن درگاهی نشان می‌دهد که تخصیص غیرشفاف بودجه به نهادهای خاص و پروژه‌های غیرضروری، منابع عمومی را از دسترس اکثریت جامعه خارج کرده است [5]. گزارش مجاهدین خلق به «چپاول» منابع توسط عوامل حکومتی اشاره دارد و آن را عامل اصلی فقر گسترده می‌داند [14]. حتی رسانه‌های حکومتی مانند آرمان امروز در جنگ باندی خود، به سوءمدیریت اقتصادی و تأثیر آن بر نابرابری اذعان کرده‌اند [38].
۳.۲. فساد سیستماتیک و رانت‌خواری حکومتی
فساد در سطوح بالای حکومتی یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد شکاف طبقاتی است. مقاله حلقه ایران فساد سازمان‌یافته را «ستون فقرات» نابرابری در ایران توصیف می‌کند و نشان می‌دهد که عوامل حکومتی از طریق رانت‌خواری و سوءاستفاده از قدرت، ثروت‌های کلان انباشت کرده‌اند [2]. گزارش ایندیپندنت نیز از ثروت‌های چند هزار میلیاردی افراد وابسته به حاکمیت خبر می‌دهد، درحالی‌که اکثریت مردم در فقر مطلق به سر می‌برند [7]. رسانه‌های حکومتی مانند فرهیختگان و ستاره صبح نیز به‌صورت غیرمستقیم به این فساد اشاره کرده‌اند، به‌ویژه در افشاگری‌های جنگ باندی [31, 32].
۳.۳. سیاست‌های تبعیض‌آمیز و تمرکز قدرت
سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومتی، از جمله تخصیص امتیازات ویژه به گروه‌های خاص، شکاف طبقاتی را تشدید کرده است. گزارش رنجبران ایران به «بودجه طبقاتی» اشاره دارد که در آن منابع به نفع اقلیتی وابسته به حاکمیت توزیع می‌شود [6]. این سیاست‌ها، از طریق اعطای وام‌های کلان، معافیت‌های مالیاتی، و قراردادهای انحصاری، ثروت را در دست گروه‌های حکومتی متمرکز کرده است. مقاله حزب توده ایران نیز به نابرابر بودن توزیع ثروت به دلیل سیاست‌های حکومتی اشاره دارد [23].
۳.۴. سرکوب اعتراضات و نادیده گرفتن مطالبات مردمی
حکومت با سرکوب اعتراضات مردمی و نادیده گرفتن مطالبات اقتصادی، امکان اصلاح نابرابری را محدود کرده است. گزارش ایران امروز هشدار می‌دهد که شکاف طبقاتی به دلیل بی‌توجهی حکومتی به مطالبات اجتماعی، به بحران سیاسی منجر خواهد شد [3]. مقاله مجاهدین خلق نیز به «جامعه انفجاری» اشاره دارد که نتیجه سرکوب و نابرابری است [14]. این سرکوب، چرخه فقر و نابرابری را تقویت کرده و مانع از اصلاحات ساختاری شده است.
۴. شواهد آماری و تحلیل منطقه‌ای
۴.۱. ضریب جینی و نابرابری درآمدی
مرکز آمار ایران گزارش داده که ضریب جینی در سال ۱۴۰۲ به بیش از ۰.۴ رسیده، که نشان‌دهنده نابرابری شدید در توزیع درآمد است [12]. گزارش ایران اینترنشنال این افزایش را در میان شعارهای اقتصادی دولت بی‌سابقه می‌داند [12]. مقاله اکو ایران نیز از شکستن رکورد ۴۶ ساله نابرابری خبر می‌دهد [39].
۴.۲. تفاوت‌های منطقه‌ای
سایت آمار فکت جزئیات ضریب جینی به تفکیک استان‌ها را ارائه کرده که نشان‌دهنده تفاوت‌های منطقه‌ای در نابرابری است. برای مثال، استان‌های محروم مانند سیستان و بلوچستان ضریب جینی بالاتری نسبت به تهران دارند، که نشان‌دهنده نابرابری‌های جغرافیایی است [27]. این تفاوت‌ها نتیجه سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومتی در تخصیص منابع است.
۴.۳. فقر مطلق و تورم
گزارش ایران آزادی از گسترش فقر مطلق در میان مردم ایران خبر می‌دهد [20]. مقاله فرارو نیز به پدیده «مادون طبقه» اشاره دارد، جایی که بخشی از جامعه به دلیل تورم و تحریم‌ها به زیر خط فقر سقوط کرده‌اند [37]. این وضعیت به دلیل سوءمدیریت حکومتی تشدید شده است.
۵. راهکارها و پیشنهادات
۵.۱. اصلاحات اقتصادی
برای کاهش شکاف طبقاتی، اصلاحات اقتصادی، از جمله بازتوزیع عادلانه منابع و کاهش رانت‌خواری، ضروری است. مقاله رادیو فردا به لزوم اصلاح نظام مالیاتی و بودجه‌ای اشاره دارد [10]. این اصلاحات باید تمرکززدایی از اقتصاد دولتی و شفافیت در تخصیص منابع را در بر بگیرد.
۵.۲. مبارزه با فساد حکومتی
مبارزه با فساد سیستماتیک، به‌ویژه در نهادهای حکومتی، می‌تواند منابع عمومی را به نفع اکثریت جامعه آزاد کند. گزارش حلقه ایران بر ضرورت ایجاد نهادهای نظارتی مستقل برای مبارزه با فساد تأکید دارد [2]. بدون ریشه‌کن کردن فساد، هرگونه اصلاح اقتصادی ناکام خواهد ماند.
۵.۳. تقویت نظام آموزشی
بهبود دسترسی به آموزش باکیفیت برای دهک‌های پایین می‌تواند چرخه فقر را بشکند. گزارش صدای آمریکا بر این راهکار تأکید دارد و پیشنهاد می‌کند که نظام آموزشی از تبعیض طبقاتی پاکسازی شود [13].
۵.۴. پاسخگویی به مطالبات مردمی
حکومت باید با پاسخگویی به مطالبات مردمی و کاهش سرکوب، فضا را برای اصلاحات اجتماعی باز کند. مقاله ایران امروز بر اهمیت شنیدن صدای مردم برای جلوگیری از بحران سیاسی تأکید دارد [3].
نتیجه‌گیری
شکاف طبقاتی در ایران به یک بحران چندوجهی تبدیل شده که اقتصاد، جامعه، و سیاست را تهدید می‌کند. نقش حکومت و عوامل حکومتی در این بحران غیرقابل انکار است، زیرا سوءمدیریت منابع، فساد سیستماتیک، و سیاست‌های تبعیض‌آمیز، نابرابری را به گسلی اجتماعی تبدیل کرده‌اند. سیاست‌های ناکارآمد، بحران مسکن، و نابرابری آموزشی از عوامل اصلی این شکاف هستند که به فروپاشی طبقه متوسط، افزایش جرم، و بی‌ثباتی سیاسی منجر شده‌اند. شواهد آماری، از جمله افزایش ضریب جینی و گسترش فقر مطلق، عمق این بحران را نشان می‌دهند. برای کاهش این شکاف، اصلاحات ساختاری، مبارزه با فساد، و بازتوزیع عادلانه منابع ضروری است. بدون این اقدامات، ایران در معرض بحران‌های اجتماعی و سیاسی بیشتری قرار خواهد گرفت.
منابع
- ایران‌وایر. (۱۴۰۳). اختلاف طبقاتی، رکورد سه سال اخیر را پشت سر گذاشت. لینک
- حلقه ایران. (۱۴۰۲). عوامل گسترش فقر و فساد سازمان‌یافته در ایران. لینک
- ایران امروز. (۱۴۰۲). شکاف طبقاتی فعلی منجر به بحران سیاسی خواهد شد. لینک
- رادیو زمانه. (۱۴۰۲). نمایش عریان شکاف طبقاتی: «اندکی می‌خندند، اکثریت گریان‌اند». لینک
- درگاهی، حسن. (۱۳۹۸). اقتصاد ایران در تنگنای توسعه. تهران: نشر نی.
- مالجو، محمد. (۱۴۰۰). فقر و نابرابری در ایران. تهران: انتشارات آگاه.
- ایندیپندنت. (۱۴۰۲). شکاف عمیق طبقاتی در ایران؛ از فقر مطلق تا ثروت‌های چند هزارمیلیاردی. لینک
- اعتماد نیوز. (۱۴۰۲). شکاف طبقاتی عمیق‌تر شد. لینک
- اپک تایمز. (۱۴۰۲). بحران مسکن در ایران؛ عامل فقر، نابرابری و شکاف طبقاتی. لینک
- رادیو فردا. (۱۴۰۰). رفع شکاف طبقاتی در ایران؛ چرا و چگونه؟ لینک
- ایران امروز. (۱۴۰۲). تعمیق شکاف طبقاتی با طبقه متوسط ایران چه کرده است؟ لینک
- ایران اینترنشنال. (۱۴۰۲). گزارش مرکز آمار از افزایش ضریب جینی در ایران. لینک
- صدای آمریکا. (۱۴۰۳). وجود «۲۳ نوع مدرسه دولتی»؛ «فقر یادگیری» در دانش‌آموزان دهک‌های پایین. لینک
- مجاهدین خلق. (۱۴۰۲). دغدغه خامنه‌ای؛ جامعه انفجاری یا...؟ لینک
- اکو ایران. (۱۴۰۲). روایت ۴۰ ساله از نابرابری در ایران. لینک
- به‌پیش. (۱۴۰۲). گسترش فقر، تعمیق شکاف طبقاتی و جایگاه عدالت اجتماعی. لینک
- صدای آمریکا. (۱۴۰۲). زنگ خطر امنیت؛ افزایش فقر و گسترش اختلاف طبقاتی در ایران. لینک
- مجاهدین خلق. (۱۴۰۲). آموزش و پرورش ایران در کام هیولای فاصله طبقاتی. لینک
- فدائیان اقلیت. (۱۴۰۲). افزایش فاصله‌ی طبقاتی و گسترش دامنه فقر مطلق. لینک
- ایران آزادی. (۱۴۰۲). گسترش فقر در میان مردم ایران! لینک
- روز نو. (۱۴۰۲). فقر و نابرابری در ایران، ضریب جینی را هم از کار انداخت. لینک
- کلینیک روان آرام. (۱۴۰۲). اختلاف طبقاتی در ازدواج. لینک
- حزب توده ایران. (۱۴۰۳). نابرابر بودنِ توزیعِ ثروت در ایران و ژرف شدنِ فاصله طبقاتی. لینک
- کار و کارگر. (۱۴۰۲). کاهش ضریب جینی در ایران با فقر طبقه متوسط رخ می‌دهد. لینک
- رسانه ۷. (۱۴۰۲). تحولات «ضریب جینی» در ایران. لینک
- مالی پارس. (۱۴۰۲). ضریب جینی چیست؟ شاخص جینی ایران. لینک
- آمار فکت. (۱۴۰۲). آمار میزان ضریب جینی ایران به تفکیک استان. لینک
- سعید معیدفر. (۱۴۰۲). فاصله طبقاتی سبب رویارویی‌های بزرگ می‌شود. لینک
- کانون حقوق بشر ایران. (۱۴۰۲). شکاف طبقاتی و افزایش بی‌ثباتی در ارکان حکومت. لینک
- مجاهدین خلق. (۱۴۰۲). گسترش تکان‌دهنده فقر و افزایش شکاف طبقاتی. لینک
- ستاره صبح. (۱۴۰۲). تبدیل شکاف طبقاتی به گسل. لینک
- فرهیختگان. (۱۴۰۲). شکاف طبقاتی رکورد ۱۶ ساله را شکست. لینک
- دنیای اقتصاد. (۱۴۰۲). تبعات افزایش شکاف طبقاتی در ایران. لینک
- ملیون ایران. (۱۴۰۲). افزایش فاصله طبقاتی در سه سال گذشته در ایران. لینک
- مجاهدین خلق. (۱۴۰۲). بحران گرسنگی؛ اقتصاد ایران در مسیر سقوط آزاد. لینک
- تجارت‌نیوز. (۱۴۰۲). دلیل کاهش اختلاف طبقاتی چیست؟/ همه فقیرتر شده‌ایم؟ لینک
- فرارو. (۱۴۰۳). تورم در سایه تحریم؛ بخشی از مردم «مادون طبقه» شده‌اند. لینک
- آرمان امروز. (۱۴۰۲). رمزگشایی از جدیدترین آمار شکاف طبقاتی در ایران. لینک
- اکو ایران. (۱۴۰۲). «اختلاف طبقاتی ایرانیان» در طبقه همکف؛ رکورد ۴۶ ساله شکست. لینک