کاربر:Safa/صفحه تمرین
شعار، در فرهنگ معین به معنی علامت و نشان یا نشانه‌ی گروهی از مردم که بوسیله‌ی آن یکدیگر را می‌شناسند تعریف شده است.
در روزگاران گذشته اعراب در میدان کارزار شعارهایی می‌دادند که مناسب با اوضاع روز بود مثلا در جنگ احد سپاهیان قریش به نام عزی و هبل دو بت خود فریاد می‌زدند و قبیله‌ی تنوخ د رحیره
شعار آل عباد‌الله سر می‌دادند.
در جنگ‌ها هم بدلیل متحدالشکل بودن تجهیزات نظامیان و برای شناسایی و هدایت نیروها از پرچمهایی مختص هر گروه استفاده می‌شد با این‌کار نیروی خودی از دشمن نیز قابل شناسایی می‌شدو
حضرت محمد ص در جنگ شعار مهاجرین را بنی عبدالله و شعار انصار را بنی عبدالله و بنی عبیدالله قرار داد و کل سپاه را خلیل‌الله می‌نامید.[۱]
در فرهنگ سیاسی امروز شعار دادن یعنی، یک مطلبی را با صدای بلند در رد یا قبول فرد یا موضوعی که برای انگیزش جمعی مطالبه‌گز بکار برده می‌شود. مانند: زنده باد آزادی، مرگ بر دیکتاتور
در فرهنگ سیاسی شعار را این‌گونه تعریف کرده است.
شعار، عبارت است از پیام یا عبارت کوتاه و موجز که با روشنی و اختصار هدف و مسئله مهمی را که یک حزب در یک مرحله یا یک لحظه معین تاریخی در مقابل دارد بیان نماید. شعار می‌تواند اقتصادی یا سیاسی، استراتژیکی یا تاکتیکی باشد. شعارهایی که برای لحظه‌ی معین و مقصد مشخص فوری معینی بکار می‌روند، شعار عمل نام دارند.[۲]
ویژگی‌های شعار
شعار‌های زمانی تاثیر گذارند که دارای این ویژگی‌ها باشند.
۱ - به آسانی در ذهن شنونده بماند.
۲ - عبارتی جذاب باشد.
۳ - با موضوع مطالبه عمومی ارتباط مستقیم داشته باشد.
۴ - متمایز و خاص باشد.
۵ - در ارتباط با موضوع مطالبه احساس مثبتی را به کنشگران و شنوندگان منتقل کند.
۶ - مختصر و گویا باشد.