طاهر احمدزاده
طاهر احمدزاده (تولد متولد سال 1300 خورشیدی در مشهد -درگذشت 1396) از همفکران و همراهان محمدتقی شریعتی و علی شریعتی بود و در سالهای پیش از انقلاب به دلیل فعالیتهای سیاسی و حضورش در نهضت مقاومت ملی، بارها بازداشت و روانه زندان شد.
او از فعالان نهضت ملی شدن نفت و از هواداران نهضت ملی بود.
آقای احمدزاده بیش از هفتاد و هشت سال در جنبش آزادی خواهانه در ایران فعال بوده و "سمبل صداقت، شرافت، مداومت و پویایی بوده است."[۱]
فعالیت های سیاسی
وی از دهه ۱۳۲۰ از همراهان استاد محمدتقی شریعتی در “کانون نشر حقایق اسلامی” مشهد و از فعالان نهضت ملی شدن نفت و از هواداران نهضت مقاومت ملی بود. احمدزاده بین سالهای ۱۳۳۶ تا ۱۳۵۷ بارها بازداشت و زندانی شد. او یکی از ۱۱۲۶ زندانی سیاسی بود که در آبان ۵۷ از زندان آزاد شدند. وی آخرین بار در سال ۱۳۸۰ در سن هشتاد سالگی از زندان آزاد شد.[۲]
در خاطرات احمدزاده آمدهاست: «کانون نشر حقایق اسلامی به یک پایگاه مهم برای نهضت ملی تبدیل شد و پس از کودتا هم نقش عمدهای در مبارزه ایفا کرد. بهطوری که وقتی اعضای نهضت مقاومت ملی را گرفتند، بیشتر بازداشتشدهها در مشهد از کانون بودند، که دکتر علی شریعتی، پدرشان و من هم ازجمله بازداشتشدگان بودیم. یکی از علل بازداشت من به کارت تبریکی بازمیگشت که اول سال ۱۳۳۶ برای این و آن فرستاده بودیم و در آن اشاراتی به دکتر مصدق و عبدالناصر شده بود. [۳]
اولین استاندار خراسان بعد از انقلاب
طاهر احمدزاده پس از انقلاب از سوی دولت موقت به عنوان اولین استاندار خراسان انتخاب شد. سیاستهای چپگرایانهٔ او در این مقام اعتراضهای زیادی را برانگیخته و سخنرانیهای او پس از ترحیم آیتالله طالقانی هم باعث جنجالهای زیادی شده بود.
احمدزاده آذر سال ۱۳۵۸ از استانداری خراسان استعفا داده و جای خود را به حسن غفوریفرد داد. وی در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی در سال ۱۳۵۸ از حوزه خراسان نامزد شده اما موفق به ورود به مجلس نشد. گفته میشود که او استانداری بود که با دوچرخه به محل کارش میرفت.[۳]
شرکت در انتخابات مجلس خبرگان
وی در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی در سال ۱۳۵۸ از حوزه خراسان نامزد شده و مورد حمایت ائتلاف گروههای چپ مذهبی از جمله سازمان مجاهدین خلق و جاما قرار داشت اما موفق به ورود به مجلس نشد.[۴]
خانواده وفرزندان احمدزاده
پدرش اهل افغانستان بود. آقای احمدزاده در مصاحبه با "شهروند امروز" درباره پدرش گفته بود: "پدر من تاجر بود. متولد افغانستان بود. بعدها پدر ما به مشهد آمد و در اینجا ازدواج کرد. من هم فرزند ارشد خانواده بودم. ما سه برادر بودیم و دو خواهر. خانه ما هم در محله چهارباغ مشهد بود.[۱]
پسر بزرگ او مسعود احمدزاده از بنیانگذاران سازمان چریکهای فدایی خلق بود و در سال ۱۳۵۰ اعدام شد. مجید احمدزاده دیگر فرزند او نیز همراه برادرش در ۱۱ اسفند ۱۳۵۰ اعدام شد. مجتبی احمدزاده پسر کوچکتر نیز در ۸ آبان ۱۳۶۰ در زندان اوین اعدام شد.[۳]
در گذشت
طاهر احمد زاده در 9 آذر 1396 در مشهد درگذشت[۳]