۶٬۳۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
}} | }} | ||
'''پابلو نرودا، با نام اصلی''' ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلتو (متولد ۱۲ ژوئیه ۱۹۰۴، شیلی، پارال – درگذشته ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۳، شیلی، سانتیاگو) شاعر و نویسندهی شهیر شیلیایی بود. پابلو نرودا پس از پایان دوران دبیرستان، اشعاری را در مطبوعات محلی و مجلات سانتیاگو منتشر کرد و در چندین مسابقه ادبی نیز برنده شده بود. او در سن ۲۰ سالگی، با کتاب «بیست غزل عاشقانه و یک ترانه ناامیدی» مشهور شد و آوازهاش از مرزهای شیلی و آمریکای لاتی فراتر رفت و جهانی شد. پابلو نرودا مدتی بهعنوان کارمند دولت شیلی به برمه (میانمار کنونی) و اندوزی رفت و به مشاغل دیگر نیز پرداخت. او بعدها بهعنوان کنسول شیلی در بارسلون و سپس کنسول شیلی در مادرید مشغول کار شد. در همین دوران بود که جنگ داخلی اسپانیا آغاز شد. پابلو نرودا در جریان جنگ داخلی اسپانیا به سیاست روی آورد و هوادار کمونیسم شد. با شروع جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۶، پابلو نرودا کنسول شیلی در سپانیا را بهعهده داشت. او با دیدن جولان دادن فاشیستهای محلی با پشتوانهی فاشیستهای آلمان و ایتالیا، در کنار مردم ایستاد و به مبارزان پیوست. در بحبوحه جنگ، کتاب شعر «اسپانیا در قلب ما» را نوشت و اشعار او سنگر به سنگر در میان مبارزان، دستبهدست میگشت. در سال ۱۹۴۶، پس از اینکه حکومت «گابریل گونزالس ویدلا» شروع به سرکوب مبارزات کارگری و حزب کمونیست کرد، پابلو نرودا سخنرانی تندی علیه او کرد که منجر به اخراجش از مجلس سنا شد. نرودا برای ممانعت از دستگیری، مجبور شد مدتی بهصورت مخفی زندگی کند و سپس به آرژانتین گریخت. پابلو نرودا در دههی ۱۹۵۰، دوباره به شیلی بازگشت. او در جریان جنگ آمریکا و ویتنام در دههی ۱۹۶۰، به انتقاد شدید از سیاستهای آمریکا در جنگ با ویتنام پرداخت. در سال ۱۹۷۰، نام پابلو نرودا بهعنوان نامزد ریاست جمهوری شیلی مطرح بود، اما وی از | '''پابلو نرودا، با نام اصلی''' ریکاردو الیسر نفتالی ریس باسوآلتو (متولد ۱۲ ژوئیه ۱۹۰۴، شیلی، پارال – درگذشته ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۳، شیلی، سانتیاگو) شاعر و نویسندهی شهیر شیلیایی بود. پابلو نرودا پس از پایان دوران دبیرستان، اشعاری را در مطبوعات محلی و مجلات سانتیاگو منتشر کرد و در چندین مسابقه ادبی نیز برنده شده بود. او در سن ۲۰ سالگی، با کتاب «بیست غزل عاشقانه و یک ترانه ناامیدی» مشهور شد و آوازهاش از مرزهای شیلی و آمریکای لاتی فراتر رفت و جهانی شد. پابلو نرودا مدتی بهعنوان کارمند دولت شیلی به برمه (میانمار کنونی) و اندوزی رفت و به مشاغل دیگر نیز پرداخت. او بعدها بهعنوان کنسول شیلی در بارسلون و سپس کنسول شیلی در مادرید مشغول کار شد. در همین دوران بود که جنگ داخلی اسپانیا آغاز شد. پابلو نرودا در جریان جنگ داخلی اسپانیا به سیاست روی آورد و هوادار کمونیسم شد. با شروع جنگ داخلی اسپانیا در سال ۱۹۳۶، پابلو نرودا کنسول شیلی در سپانیا را بهعهده داشت. او با دیدن جولان دادن فاشیستهای محلی با پشتوانهی فاشیستهای آلمان و ایتالیا، در کنار مردم ایستاد و به مبارزان پیوست. در بحبوحه جنگ، کتاب شعر «اسپانیا در قلب ما» را نوشت و اشعار او سنگر به سنگر در میان مبارزان، دستبهدست میگشت. در سال ۱۹۴۶، پس از اینکه حکومت «گابریل گونزالس ویدلا» شروع به سرکوب مبارزات کارگری و حزب کمونیست کرد، پابلو نرودا سخنرانی تندی علیه او کرد که منجر به اخراجش از مجلس سنا شد. نرودا برای ممانعت از دستگیری، مجبور شد مدتی بهصورت مخفی زندگی کند و سپس به آرژانتین گریخت. پابلو نرودا در دههی ۱۹۵۰، دوباره به شیلی بازگشت. او در جریان جنگ آمریکا و ویتنام در دههی ۱۹۶۰، به انتقاد شدید از سیاستهای آمریکا در جنگ با ویتنام پرداخت. در سال ۱۹۷۰، نام پابلو نرودا بهعنوان نامزد ریاست جمهوری شیلی مطرح بود، اما وی از [[سالوادور آلنده|'''سالوادور آلنده''']] حمایت کرد و بهخاطر او کنار کشید. به پابلو نرودا لقب تاریخی «وجدان قاره» دادهاند و آثار او از پرخوانندهترین اشعار معاصر جهان گشته است. پابلو نرودا در سال ۱۹۷۱، جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد. براساس گواهی رسمی مرگ پابلو نرودا در سال ۲۳ سپتامبر ۱۹۷۳، بهعلت سرطان پروستات و سوءتغذیه ذکر و اعلام شده است. مرگ پابلو نرودار درست ۱۲ روز پس از کودتای پینوشه و سرنگونی حکومت شیلی رخ داد. برخیها براین باورند که نرودا بهخاطر مخالفتش با دیکتاتوری [[پینوشه|'''جنرال آگوستو پینوشه''']] که علیه حکومت وقت شیلی کودتا کرد، توسط مأموران حکومتی بهقتل رسیده است. در سال ۲۰۱۷، نیز گروهی از پزشکان مدعی شدند که بهصورت قطعی بر این باورند که علت مرگ پابلو نرودا سرطان پروستات نبوده است. | ||
== خانواده، کودکی == | == خانواده، کودکی == |
ویرایش