۹٬۹۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
«هم میهنان! هر چند در بندهای ۲۰۹ [[وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی|وزارت اطلاعات]] و در بند امنیتی ۲-الف سپاه، برای ماههای طولانی تحت شکنجههای جسمی، روحی، بازجوییهای شبانه، سلولهای انفرادی و... قرار گرفته و رفتار خشونتبار زندانبان در زندانهای اوین، رجاییشهر و مرکزی بندرعباس را تجربه کرده و پس از قریب به ۱۴ سال تحمل حبس در زندانهای یاد شده، اینک چند ماهی هست که در زندان زابل در حالت تبعید بهسر میبرم و طبیعی است که در مورد انواع شکنجه در زندانهای مختلف کشور توسط عمال جنایتکار [[رژیم ولایت فقیه]] بسیار دیده و یا شنیده و یا چشیده باشم، اما در زندان زابل شکلی از شکنجه را با چشمان خود مشاهده کردم که در نوع خود بینظیر است. در این نوع شکنجه پس از کتککاری و فحاشی به قصد تحقیر، سر زندانی بخت برگشته را از ته میتراشند و بعد دست و پای او را محکم با زنجیر به دور ستونی میبندند که در معرض دید همه زندانیان، زندانبان و نیز مسؤلان و سایر پرسنل آنجا باشند سپس او را چند روز به همین وضعیت نگه میدارند بهطوریکه زندانی طی این مدت در اثر درد و رنج ناشی از انقباض عضلات از حال میرود، در این میان بعضاً خود را خیس و... میکنند. شخصاً هرگز بهیاد ندارم دیده باشم حیوان وحشی و درندهای را که در قفس انداخته باشند به غل و زنجیر بسته باشند اما در زندان زابل که کمتر از قفس نیست چون رفتاری را که مادون شأن حیوانات است را بر انسان روا میدارند؟! زندانی سیاسی ارژنگ داودی. زندان زابل بهمن ۱۳۹۵». <ref>[https://www.mojahedin.org/news/193373/%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87-%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%DA%98%D9%86%DA%AF-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D8%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D9%86%D8%A نوشتهیی از زندانی سیاسی ارژنگ داودی از زندان مرکزی زابل - سایت سازمان مجاهدین خلق]</ref> | «هم میهنان! هر چند در بندهای ۲۰۹ [[وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی|وزارت اطلاعات]] و در بند امنیتی ۲-الف سپاه، برای ماههای طولانی تحت شکنجههای جسمی، روحی، بازجوییهای شبانه، سلولهای انفرادی و... قرار گرفته و رفتار خشونتبار زندانبان در زندانهای اوین، رجاییشهر و مرکزی بندرعباس را تجربه کرده و پس از قریب به ۱۴ سال تحمل حبس در زندانهای یاد شده، اینک چند ماهی هست که در زندان زابل در حالت تبعید بهسر میبرم و طبیعی است که در مورد انواع شکنجه در زندانهای مختلف کشور توسط عمال جنایتکار [[رژیم ولایت فقیه]] بسیار دیده و یا شنیده و یا چشیده باشم، اما در زندان زابل شکلی از شکنجه را با چشمان خود مشاهده کردم که در نوع خود بینظیر است. در این نوع شکنجه پس از کتککاری و فحاشی به قصد تحقیر، سر زندانی بخت برگشته را از ته میتراشند و بعد دست و پای او را محکم با زنجیر به دور ستونی میبندند که در معرض دید همه زندانیان، زندانبان و نیز مسؤلان و سایر پرسنل آنجا باشند سپس او را چند روز به همین وضعیت نگه میدارند بهطوریکه زندانی طی این مدت در اثر درد و رنج ناشی از انقباض عضلات از حال میرود، در این میان بعضاً خود را خیس و... میکنند. شخصاً هرگز بهیاد ندارم دیده باشم حیوان وحشی و درندهای را که در قفس انداخته باشند به غل و زنجیر بسته باشند اما در زندان زابل که کمتر از قفس نیست چون رفتاری را که مادون شأن حیوانات است را بر انسان روا میدارند؟! زندانی سیاسی ارژنگ داودی. زندان زابل بهمن ۱۳۹۵». <ref>[https://www.mojahedin.org/news/193373/%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA%D9%87-%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%DA%98%D9%86%DA%AF-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D8%AF%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%B2%D9%86%D8%A نوشتهیی از زندانی سیاسی ارژنگ داودی از زندان مرکزی زابل - سایت سازمان مجاهدین خلق]</ref> | ||
== آخرین وضعیت ارژنگ داوودی == | |||
ارژنگ داوودی، زندانی سیاسی فرعی سالن ۱۰ زندان گوهردشت کرج موسوم به (رجاییشهر )، علیرغم درد و رنج ناشی از دیابت، چربی خون، کم خونی، پوسیدگی دندان، ناراحتی لثه، مشکلات اعصاب، نارحتی دستگاه گوارشی، آسم، پوکی استخوان، آرتروز گردن، ضعف شدید بینایی، ناراحتی پوستی و تورم دست و پا و مشکلات جسمی که بر اثر پرت شدن او توسط یک زندانی در زمانی که در زندان مرکزی زاهدان بود اما از حق درمان و اعزام به هرگونه مرکز درمانی تخصصی خارج از زندان رجائی شهر کرج محروم است و پزشکان بهداری اعلام کردند که آقای داوودی برای درمان باید به پزشک متخصص خارج از زندان اعزام شود. | |||
ارژنگ داوودی، از سال ۱۳۹۶ تا به امروز از حق هرگونه ملاقات و یا برقراری تماس تلفنی با نزدیکان خود خارج از زندانمحروم است و علیرغم کهولت سن که نزدیک به ۷۰ سال است، از سال ۱۳۸۸ تا به امروز در میان زندانهای اوین، زندان مرکزی زاهدان، زندان زابل و زندان رجائی شهر کرج گردانده شده است. | |||
در تاریخ ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۱، سازمانعفو بینالملل با انتشار گزارشی تفصیلی به شرح کامل محرومیت زندانیان محبوس در زندانهای ایران از حق درمان و همچنین به تشریح وضعیت اسف بار آنها پرداخت. ممانعت از دسترسی به خدمات پزشکی، عدم اعزام زندانیان به مراکز درمانی، ناکافی بودن امکانات بهداری زندانهای ایران، عدم وجود پزشکان متخصص با توجه به جمعیت جاری در زندانهای ایران، تصمیم گیری افراد غیرمتخصص از قبیل دادستان و یا ضابطان امنیتی برای دسترسی یک زندانی به خدمات پزشکی و حق درمان از جمله بخشی از اشارات سازمانعفو بین الملل در گزارش خود است. | |||
سرکوب آزادی بیان و عقیده، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید میکند. | |||
ممانعت از حق دسترسی متهم به وکیل در مراحل بازجوئی، بازپرسی و محرومیت فرد از دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی ناقض، ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. | |||
همچنین برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تاکید شده است. | |||
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شدهاست. | |||
== منابع == | == منابع == |
ویرایش