۶٬۳۸۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات حزب سیاسی | {{جعبه اطلاعات حزب سیاسی | ||
| نام = | | نام = بهائیان ایران | ||
| نام بومی = | | نام بومی = | ||
| آرم =آرم بهاییت....JPG | | آرم =آرم بهاییت....JPG | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
| کشور = ایران | | کشور = ایران | ||
}} | }} | ||
''' | '''بهائیان ایران ،''' (پایهگذاری – نیمهی قرن ۱۹ میلادی، ایران) گروهی از اقلیتهای مذهبی در ایران هستند که توسط سید علیمحمد باب، پایهریزی شد. پیش از شکل گرفتن دین بهائیت، ابتدا دین بابی در نیمهی قرن ۱۹ میلادی در دوران سلطنت محمد شاه قاجار در ایران به وجود آمد. با افزون شدن پیروان علیمحمد باب، آزار و اذیتها بر گروندگان به این دیانت نیز شدت بیشتری به خود میگرفت. سرانجام تصمیم به حکم قتل باب، توسط مجتهدان زمانه و صدر اعظم وقت، یعنی [[امیرکبیر|'''امیرکبیر''']] گرفته شد. باب در روز ۱۶ تیرماه سال ۱۲۲۹، در سن ۳۱ سالگی بههمراه یکی از پیروانش به ضرب ۷۵۰ گلوله در میدان سربازخانهی تبریز تیرباران شدند. از منظر تاریخی، دین بهایی ریشه در جنبشهای پیشین اما بسیار متفاوت از جنبشهای شیخیه و باببیه دارد. علیمحمد باب پیش از آنکه تیرباران شود، برادر کوچکترش بهاءالله را به رهبری بابیها انتخاب کرد. با رهبری بهاءالله دیانت بابی به بهایی تغییر نام یافت. شماری از اصول و اعتقادات بهاییان برای دستیابی به تمدن جهانی عبارتند از: باور به خدای یگانه، یکی بودن اصول تمامی ادیان الهی، مفروض گرفتن روح انسان بهعنوان حقیقت وجودی او که عاری از جنسیت، نژاد، قومیت و طبقه است، اعتقاد به حقوق برابراز جمله آزادی اندیشه برای تمامی انسانها، برابری زن و مرد، سازگاری علم و دین، جداییناپذیری عبادت و خدمت، ضرورت رهایی از تقالید و هر نوع تعصب خشکاندیشی و جستجوی مستقل حقیقت، ارزش پرورش صفات معنوی و تعلیم و تربیت، ضرورت یادگیری و کسب علم و دانش نسبت به حقایق مادی و معنوی، محوریت عدالت در تلاش و کوششهای انسانی… '''[[رضاشاه پهلوی|رضا شاه]]''' در دوران حکومت خود، مدارس بهاییان در سراسر ایران را تعطیل و چاپ و انتشار منابع بهاییان را ممنوع کرد، برخی مراکز محلیشان را تعطیل کرد، نامهنگاری بهاییان با همکیشانشان در خارج از کشور را ممنوع کرد، برخی از کارمندان بهایی را از کار برکنار و اخراج کرد. پس از روی کار آمدن '''[[محمدرضا پهلوی|محمدرضا شاه]]'''، در آغاز شرایط و وضعیت حقوقی شهروندان بهایی تغییر نکرد، بلکه بهخاطر ضعف قدرت محمدرضا شاه، حمله و هجوم گروههای ارازل و اوباش تحت نفوذ آخوندها به بهاییان افزایش یافت. گنبد مرکز بهاییان در تهران توسط ارتش شاه با تشویق آخوندها تخریب شد. در این دوران نمایندگان در مجلس شورای ملی که طرفدار آخوندها بودند، از این فرصت استفاده کردند تا دیانت بهایی را ممنوع اعلام کنند. آن کسانی را که علناً و آشکارا میگفتند بهایی هستند، بازداشت و زندانی و اموالشان را مصادره میکردند. در همین دوره مغازهها و مزارع بهاییان و همچنین شماری از خود بهاییان مورد حمله اوباش اجیرشده قرار گرفتند. پس از '''[[انقلاب ضد سلطنتی|انقلاب ضدسلطنتی]]''' و روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی، بار دیگر اذیت و آزار و سرکوب بهاییان در ایران شدت بیشتری بهخود گرفت. حکومت جمهوری اسلامی نزدیک به ۲۰۰ تن از بهاییان فعال و معروف را به اتهاماتی مانند: نقض قوانین اسلامی، توطئه و جاسوسی برای صیهونیسم و امپریالیسم جهانی اعدام کرد. بسیاری از اعضای محفلهای بهایی یعنی شوراهای ۹ نفره که با رأی مستقیم بهاییان انتخاب میشدند؛ و مسیولیت اداره امور جامعه بهایی را بر عهده داشتند را ربود که هرگز از سرنوشت آنان خبری نشد. بسیاری دیگر از بهاییان را با حمله به منازلشان دستگیر و اعدام کرد؛ و برخی دیگر را به اتهامات ذکر شده شکنجه و زندانی کرد. رژیم ایران دین و آیین بهاییان را به رسمیت نمیشناسد. حقوق بهاییان ایران در قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی در نظر گرفته نشده است. از طرف رژیم ایران محدودیتها و ممنوعیتها و اقدامات سرکوبگرانه علیه شهروندان بهایی اعمال میشود، از جمله، محرومیت از دامنهی گستردهای از مشاغل، منع تحصیل در دانشگاها، خراج از مشاغل بخش دولتی و ایجاد محدودیتهای فراوان در مشاغل بخش خصوصی و… در واقع پیروان دیانیت بهایی بیش از گذشته از سوی ارگانهای امنیتی و قضایی نظام جمهوری اسلامی، بهصورت سیستماتیک تحت آزار و اذیت هستند. رژیم ایران همچنین مراسم ازدواج پیروان دین بهایی را نامشروع و غیرقانونی میداند؛ و دفاتری که ازدواج بهاییان را ثبت کرده بودند، به رواج فحشا متهم شدند. در دوران نظام جمهوری اسلامی چندین بار تخریب گورستانهای بهاییان و درآوردن اجساد از گور در شهرهای مختلف انجام شده است. '''[[سید علی خامنه ای|سید علی خامنهای]]''' رهبر رژیم ایران، در جواب به سؤالی که از او دربارهی بهاییان شده بود، اینطور جواب داده است که: «جمیع افراد فرقه ضاله بهایی محکوم به کفر و نجاست هستند؛ و از غذا و سایر چیزهایی که با رطوبت مسری در تماس با آنها بوده است، باید اجتناب کرد و بر مؤمنین واجب است که با حیله و فسادگری این فرقه گمراه مقابله کنند.» مصادره املاک بهاییان توسط '''[[ستاد اجرایی فرمان امام]]''' مرحلهای جدید در آزار و اذیت بهاییان ایران است که نشان میدهد این سرکوبها را بالاترین سطوح رهبری ایران برنامهریزی میکنند. جامعه جهانی بهایی در روز ۳۰ تیرماه ۱۴۰۱، اعلام کرد که در پنجاه روز گذشته رژیم ایران اقدام به بازداشت، تفتیش منازل و تعطیلی مشاغل ۶۴ شهروند بهایی کرده است؛ و این بیانگر تشدید سرکوب سیستماتیک نظام جمهوری اسلامی علیه شهروندان بهایی است. به دنبال این خبر در روز اول مردادماه، وزارت خارجه کانادا از آزار و اذیت بهاییان در ایران ابراز نگرانی کرد. کارزار نفرتپراکنی و تبلیغاتی رژیم ایران که بیش از چهار دهه پیشینه دارد، وارد مراحل جدیدی شده و پیچیدگی و مقیاس آن شدیداً افزایش یافته است. جامعه جهانی بهایی با انتشار بیانیهای به ارگانهای بینالمللی و کشورهای گوناگون فراخوان داده بود که رژیم اسلامی ایران را برای کارزار نفرتپراکنی علیه بهاییان محکوم و بازخواست کنند. | ||
== پیشینهی دیانت بهایی == | == پیشینهی دیانت بهایی == |
ویرایش