جنبش مشروطه ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

در دوران ناصرالدین شاه، دولت ایران یک دولت ضعیف بود. در همین راستا دخالت «مسالمت‌ آمیز» اقتصادی خارجیان در ایران  و تبدیل ایران به یک کشور نیمه مستعمره آغاز گشت. در اواخر قرن نوزدهم میلادی بود که پیشنهادات اقتصادی به گرفتن امتیازات مختلف از طرف خارجی‌ها منجر شد و ظرف بیست سال تمام اقتصاد ایران در دست بیگانگان و نمایندگان آنان قرار گرفت.

در دسامبر سال ۱۸۶۲ و نوامبر ۱۸۶۵ انگلیسی‌ها معاهده‌ی تلگرافی انگلیس و ایران را به ایران تحمیل کردند. به موجب این معاهده اداره‌ی انگلیسی تلگراف هند و اروپا، امتیاز ساختمان (به حساب دولت ایران) و استفاده از خط تلگرافی خانقین - تهران - بوشهر را به دست آورد. همچنین در ژانویه سال ۱۸۶۸ دولت ایران مجبور شد امتیاز ساختمان و استفاده از خط تلگرافی لندن - تورن - ورشو - ادسا - تفلیس - جلفا - تهران را به شرکت سهامی تلگرافی هند و اروپا واگذار نماید.<ref>انقلاب مشروطیت ایران نیروها و هدفها - بیژن جزنی ص ۳۴</ref>

در سال ۱۸۷۲ میلادی برابر با جمادی الثانی ۱۲۸۹ قمری، در دوره‌ی صدارت میرزا حسین‌خان سپهسالار، امتیاز ساختمان راه آهن در ایران، از رشت به تهران و از پایتخت به خلیج فارس، به یک انگلیسی به نام بارون «جولیوس دو رویتر» واگذار شد. این امتیازنامه حق استخراج عموم معادن کشور (به استثنای طلا و نقره و سایر احجار کریمه) و استفاده از تمام جنگل‌ها و تأسیس بانک، پست و تلگراف و کارخانجات و در واقع اختیار امور اقتصادی ایران را به مدت هفتاد سال به یک نفرخارجی واگذاشت. دولت ایران در مقابل دریافت بیست هزار لیر‌ه‌ی استرلینگ، حاضر شد اداره‌ی همه‌ی گمرکات کشور را تا مدت بیست سال، به رویتر واگذار نماید. صاحب امتیاز از پرداخت هر نوع عوارض گمرکی معاف بود و درعوض همه‌ی این‌ها، موظف بود که فقط ۱۵ الی ۲۰ درصد از سود خالص مؤسسات مورد امتیاز را به دولت ایران بپردازد. «لرد کرزن» درباره‌ی این امتیاز می‌گوید: <blockquote>«هنگامی‌که این امتیازنامه منتشر شد آن را به مثابه واگذاری کامل و خارق العاده‌ی تمام ذخایر صنعتی کشور به خارجی‌ها ارزیابی کردند.»</blockquote>قرارداد رویتر آن‌چنان نابخردانه بود که حتی درمیان درباریان فاسد شاه نیز با خشم مواجه شد و موجی از نارضایتی در بین مردم به خصوص تجار برانگیخت. در نتیجه‌ی اعتراضاتی که در داخل کشور به عمل آمد و همچنین به علت اعتراض روسیه، شاه مجبور شد به زودی لغو این امتیازنامه را اعلام نماید.<ref name=":2">انقلاب مشروطیت ایران نیروها و هدفها - بیژن جزنی ص ۳۷</ref>

دولت ایران در سال ۱۸۷۹ امتیاز ساختمان خط تلگرافی استرآباد - چلینگر واقع در شمال ایران را به یک شرکت روسی واگذار نمود. این خط پس از پایان ساختمان آن، توسط کارکنان روسی اداره می‌شد. در سال ۱۸۸۸ یکی از صاحبان مؤسسات شیلات روس به نام  «لیانازوف» امتیاز شیلات دریای خزر را از آستارا تا اترک به دست آورد. در سال ۱۸۹۰ یکی از سرمایه داران روس به نام «پالاکوف»، بانک استقراضی تنزیل و قرضه روس را در ایران تأسیس کرد که عملیات اولیه‌ی آن عبارت از دادن قرضه در مقابل گروکشی کالا، اموال منقول و اوراق بهادار و رهن و گروگیری اشیاء قیمتی بود. بانک استقراضی با دولت روسیه‌ی تزاری ارتباط کامل داشت و دولت ایران وام و قرضه از دولت روسیه را از طریق این بانک دریافت می کرد. در ایران، میان بانک روس و انگلیس رقابت کامل برقرار بود. در سال ۱۸۹۱ ، پالاکوف باز هم موفق گردید که امتیاز تأسیس بیمه و امور حمل و نقل را از دولت ایران دریافت نماید. بر اساس این امتیازنامه شرکتی به نام « دفتر حمل و نقل ایران» تشکیل شد. این شرکت خطوط کشتیرانی در دریای خزر به وجود آورد. ضمناً امتیاز ساختمان و بهره برداری از بندر انزلی را نیز به دست آورد. همچنین ساختمان یک رشته از راه‌های شوسه را انجام داد. راه‌های انزلی - تهران، تهران - همدان، آستارا - اردبیل، تهران - مشهد و عشق آباد – قوچان.<ref name=":2" />

در سال ۱۸۸۹ ، به بهانه‌ی جبران خسارت در اثر لغو امتیازنامه‌ی رویتر، انگلیسی‌ها شاه را مجبور کردند امتیاز تأسیس بانک امپریال (شاهنشاهی) ایران را به رویتر واگذار کند. مدت این امتیاز شصت سال بود و حق انحصاری انتشار اسکناس، که درسراسر ایران همه کس موظف بود آن را به عنوان پول رایج مملکت قبول نماید، به این بانک داده شد. ضمناً بانک امور ضرابخانه را نیز در دست داشت و نرخ ارزهای خارجی را نیز تعیین می کرد. به علاوه بانک، انحصار بهره برداری از مواد معدنی کشور با حق فروش آن به دیگران را به دست آورد. اداره‌ی بانک در لندن بود و بانک از قوانین ایران تبعیت نمی‌کرد. بانک به زودی تقریباً در تمام شهرهای بزرگ ایران شعبه‌های خود را دایر نموده و بدین ترتیب در زندگی اقتصادی و سیاسی کشور نفوذ زیادی پیدا کرد. در مقابل این امتیازات بانک موظف بود فقط شش درصد سود خالص را به دولت ایران بپردازد. <ref name=":3">انقلاب مشروطیت ایران نیروها و هدفها - بیژن جزنی ص ۳۸</ref>

انگلیس بر اساس امتیازنامه‌ی رویتر در سال‌های ۹۰ قرن نوزدهم، در جنوب ایران یک رشته راه‌های شوسه بین تهران - قم - سلطان آباد و تهران - اصفهان و غیره احداث کرد. در سال ۱۸۸۸ شرکت انگلیسی «برادران لینچ» توانست امتیازکشتی‌رانی درکارون را به دست آورد. در سال۱۸۹۰ میلادی  (۱۲۷۰ قمری) ، امتیاز خرید و فروش و تهیه‌ی تنباکو و توتون در سراسر ایران به شرکت انگلیسی «رژی» واگذار شد. مدت قرارداد پنجاه سال بود و صاحبان امتیازنامه در سال، مبلغ ناچیز پانزده هزار لیره‌ی انگلیسی در دو قسط شش ماهه، به اضافه‌ی یک چهارم منافع خالص به دولت ایران می‌پرداختند. هنگامی‌که قرارداد بر اثر مبارزات پیگیر مردم لغو شد، کمپانی رژی تقاضای ۵۰۰ هزار لیره خسارت کرد و در سال ۱۸۹۲میلادی (۱۲۲۷ ق) نوشته‌ای به امضای ناصرالدین شاه و کلیه‌ی وزراء به سفارت انگلیس داده شد که به موجب آن، دولت ایران بعد از چهار ماه، ۵۰۰ هزار لیره به کمپانی رژی به عنوان خسارت بپردازد. برای پرداخت خسارت رژی، مبلغ ۵۰۰ هزار لیره با سود صدی شش، از بانک شاهنشاهی استقراض شد و این اولین وام خارجی دولت ایران بود. در مقابل این قرضه، درآمد گمرک بنادر خلیج فارس یعنی بوشهر، بندر عباس، لنگه و شهر شیراز ضمانت ادای این تعهد گردید. <ref name=":3" />