کاربر:Mohsen/صفحه تمرین
روز جهانی زن گرامیداشت حقوق زنان است که هر ساله در روز ۸ مارس مطابق ۱۷(یا ۱۸) اسفند هر سال برگزار میشود؛ تمرکز و نقطهی کانونی روز جهانی زن، حقوق زنان است. این روز به یک معنی جشنی است که در چهارگوشهی جهان برگزار میشود؛ این جنش در دفاع از حقوق زنان و به پاس دستاوردهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زنان به یک روز مهم و تاریخی در تقویم تمام ملل تبدیل شدهاست.
زنان در طول تاریخ همواره به دنبال حقوق خودشان بودند، روز جهانی زن، نمادی برای رسیدن به این حقوق اساسی زنان میباشد. تاریخچهی روز جهانی زن به روز ۸ مارس ۱۸۵۷ میلادی برمیگردد که در آن روز زنان کارگر یک شرکت نساجی در اعتراض به وضعیت دشوار کاری دست به اعتصاب زدند؛ در آن روز زنان کارگر سرکوب شدند اما دست از تلاش برای رسیدن به خواستههای قانونی و انسانی خودشان برنداشتند.
اندیشهی گزینش روز جهانی زن، در اوت ۱۹۰۷ در اولین گردهمایی جهانی زنان سوسیالیست در اشتوتگارت آلمان شکل گرفت. در این همایش، ۵۸ گروه شرکت داشتند که زنان را نمایندگی میکردند؛ آنها تصمیم گرفتند یک دبیرخانهی جهانی به سرپرستی خانم کلارا زتکین (Clara Zetkin) سردبیر روزنامه آلمانی برابری (Die Gleichheit) برپا کنند تا بتوانند تلاشها و کوششهای زنان گیتی را برای بدست آوردن حقوقاشان ساماندهی کنند.
دومین گردهمایی جهانی در شهر گپنهاگ دانمارک در سال ۱۹۱۰ برپا شد، زنان شرکت کنند از ۱۷ کشور تصمیم گرفتند تا روزی را به نام روز جهانی زن نامگذاری کنند. این گردهمایی، از پشتیبانی کنگره بزرگ سوسیالیستها برخوردار شد.
پس از آنکه حزب سوسیالیست ایالات متحده آمریکا روز ۲۸ فوریه ۱۹۰۹ را برای روز زن در نیویورک سازماندهی کرد، کنفرانس ۱۹۱۰ بین المللی زنان سوسیالیست پیشنهاد کرد که روز زن سالانه برگزار شود.
در تاريخ ۱۹ مارس ۱۹۱۱ ميليون ها نفر در کشورهای اتريش، دانمارک، آلمان و سوييس روز جهانی زن را گرامی داشتند.[۱]
دهههای نخست قرن بیستم همزمان بود با وقوع دو جنگ که بخش اعظم جهان را تحت تأثیر قرار دادند؛ در نتیجه تا سال ۱۹۵۵ زنان هنوز نتوانسته بودند، مبارزات خودشان را ساماندهی کنند.
بعد از آن روز جهانی زن به عنوان یک روز بینالمللی به رسمیت شناخته شد. در سال ۱۹۷۷ مجمع عمومی سازمان ملل، از دولتهای عضو در خواست کرد تا روز ۸ مارس را به عنوان روز سازمان ملل متحد برای حقوق زنان و صلح جهانی بنامند.[۲]
در غرب، روز بینالمللی زنان اولین بار بعد از سال ۱۹۷۷ مشاهده شد که در این تاریخ مجمع عمومی سازمان ملل دول عضو را دعوت کرد
در سال ۱۹۱۰، در دومین گردهمایی جهانی درشهر کپنهاگ، زنان شرکتکننده از ۱۷کشور، برآن شدند تا روزی را بهنام روز جهانی زن نامگذاری کنند، تا در این روز زنان جهان، برای بهدستآوردن حقوق برابر سیاسی و اجتماعی، و برخورداری از حقرأی، بهراهپیمایی بپردازند، در این کنفرانس همچنین درباره صلح در جهان گفتگو شد.
برای نخستین بار، اندیشه گزینش روزجهانی زن در۱۷آگوست ۱۹۰۷، در نخستین گردهمایی جهانی زنان سوسیالیست، در شهراشتوتگارت آلمان پای گرفت، دراین گردهمایی، پنجاهوهشت گروه نمایندگی شرکتکننده، برآن شدند، تا یک دبیرخانه جهانی به سرپرستی خانم کلارا زتکین (Clara Zetkin) سردبیر روزنامه آلمانی برابری Die Gleichheit برپا نمایند، تا بتوانند تلاشهای زنان جهان را، برای بهدستآوردن برابری حقوق سیاسی با مردان، وبرخورداری از حقرأی، سازماندهی نمایند. این گردهمایی، از پشتیبانی کنگره بزرگ سوسیالیستها برخوردار شد.
در آنزمان سازمانهای دفاع از حقوق زنان کموبیش در گوشه و کنار جهان پای گرفته بودند، ولی هیچیک از نیروی بسندهیی برای رسیدن به حقوق سیاسی برابر با مردان برخوردارنبودند.
دربرخی از کشورها و در کارخانهها، زنان، سندیکاهای ویژه خود را داشتند، ولی دستمزد زنان همواره کمتر از مردان بود. زنان ازهیچگونه حقوق سیاسی برخوردارنبودند.
تا آن تاریخ، تنها در دو کشور فنلاند و نروژ، زنان از حقرأی برخوردار شده بودند، و یکی ازبانوان گروه نمایندگی فنلاند، بهنام هیلدا پارسینن (Hilda Parsinen)، از نمایندگان مجلس فنلاند بود.
در این گردهمایی، بانوان، راما (Rama)، ازشهر بمبئی درهند، و توکیرو کاتو (Tokyiro Kato) از کشور ژاپن، در سخنان خود، از محرومیتهای سیاسی و اجتماعی زنان، واز فقر دهشتناکی که زنان کشورشان با آن روبرو بودند، پرده برداشتند.
در سال ۱۹۱۰، در دومین گردهمایی جهانی درشهر کپنهاگ، زنان شرکتکننده از ۱۷کشور، برآن شدند تا روزی را بهنام روز جهانی زن نامگذاری کنند، تا در این روز زنان جهان، برای بهدستآوردن حقوق برابر سیاسی و اجتماعی، و برخورداری از حقرأی، بهراهپیمایی بپردازند، در این کنفرانس همچنین درباره صلح در جهان گفتگو شد.
در سال ۱۹۱۲ گنگره سوسیالیست جهانی، در یک گردهمایی ویژه در شهر بال در سویس، پایان جنگ در کشورهای بالکان را خواستار شد.
(Clara Zetkin)، دریک سخنرانی پرشور که پشتیبانی همگان را بهدنبال داشت، درباره همبستگی زنان سوسیالیست جهان برای مبارزه با جنگافروزی، که بیشترقربانیان آن اززنان و کودکان بودند سخن گفت، وی افزود که مبارزه برای آزادی بدون زنان، شدنی نیست، و سخنان خود را با جمله (Krieg dem Krieg) = جنگ علیه جنگ، پایان داد.
در سال ۱۹۱۴، چند روز پیشازبرگزاری سومین گردهمایی جهانی زنان سوسیالیست، درشهر وین، شعلههای نخستین جنگ جهانی افروخته شد.
در سالهای آغازین جنگ جهانی نخست، در ماه مارس سال ۱۹۱۵، در شهر برن در سویس، گردهمایی جهانی زنان بر پا شد.
پساز پایان نخستین جنگ جهانی، سازمان جهانی زنان سوسیالیست بازسازی شد، و درسال۱۹۲۵، ادیت کمیز (Edith Kemmis)، به سرپرستی دبیرخانه جهانی زنان درزوریخ، برگزیده شد، وکارها زیر نظر فردریش آدلر (Friedrich Adler) دبیر سوسیالیست جهانی، وکارگر مبارز حقوق زنان دنبال شد.
در سال ۱۹۲۸، مارتا توسک (Martha Tausk) نماینده مجلس استیری (Styrie)، استانی در کشوراتریش، به دبیری سازمان جهانی زنان برگزیده شد. در پی آزار و فشار سوسیالیستها در اتریش، پسازیک سال بهناچار دبیرخانه جهانی زنان به شهر بروکسل جابجا شد. در سال ۱۹۳۴، خانم آلیس پلس (Alice Pels)، جانشین مارتا توسک شد.
در دوران میان دو جنگ جهانی، گفتگوهای سازمان جهانی زنان، بیشتر درباره فعالیت زنان، زنان و فاشیسم، زنان و بحران اقتصادی دور میزد. با آغاز جنگ جهانی دوم، بار دیگر این سازمان با چالشهای بزرگی روبرو شد و از میان رفت.
در مارس ۱۹۴۱، ماری سوترلند (Mary Sutherland)، و زنان کارگر بریتانیایی، یک گردهمایی با شرکت زنانی از کشورهای درحال جنگ و اسیر فاشیست، برگزار کردند، که در آن، زنان هر کشور بهزبان مادری خود سخنرانی نمودند، از۱۹۴۱ تا سال ۱۹۵۵، که شورای جهانی زنان سوسیال دموکرات بر پا شد، زنان نتوانستند مبارزات خود را سازمان دهند.
در سال ۱۹۱۲، جیمز اوپنهایمن، شعری بهنام نان و رز، درباره کارگران زن کارخانه پارچهبافی لاول ماساچوست سرود، که هنگام تظاهرات، زنان کارگر آن را میخواندند. در این شعر جیمز اوپنهایمن، رز را نماد زندگی بهتر میداند.
شرایط سخت با دستمزد کم کارگران زن در اوایل قرن بیستم که همراه با مردان در کشورهای صنعتی وارد بازار کار شده بودند آنان را وادار به اعتراضی گروهی کرد. در هشتم مارس سال۱۹۰۸ بعد از گذشت بیش از پنجاه سال، کارگران زن همان کارخانـه نساجی شهر نیویورک به منظور احیای خاطره اعتصاب دست از کار کشیدند، صاحب این کارخانه به همراه نگهبانان به منظور جلوگیری از همبستگی کارگران، این زنان را در محل کارشان محبوس کرد و به دلایلی نامعلوم کارخانه آتش گرفت و فقط تعداد کمی از زنان توانستند از این حادثه نجات یابند و مابقی ۱۲۹ تن از زنان کارگر در این آتش سوختند
آتش سوزی کارخانه بلوز تری انگل
آتش سوزی کارخانه بلوز تری انگل (انگلیسی: Triangle Shirtwaist Factory fire) رخدادی بود که در تاریخ ۲۵ مارس ۱۹۱۱ در شهر نیویورکاتفاق افتاد. این حادثه مرگبارترین حادثه در تاریخ نیویورک و یکی از مرگبارترین فجایع صنعتی در تاریخ آمریکا است. در اثر این آتش سوزی ۱۴۶ ننفر از کارگران شاغل در محل شامل ۱۲۳ زن و ۲۳ مرد کشته شدند. مرگ افراد بر اثر سوختگی و خفگی و سقوط بود. نردبان های آتش نشان ها فقط می توانست تا طبقه ششم برسد، حال آنکه آتش سوزی در طبقات هشتم به بالا رخ داده بود. بیشتر کشته شدگان مهاجرین یهودی و ایتالیایی بودند. جوانترین کشته این حاثه ۱۴ سال و مسن ترین فرد ۴۳ ساله بود
نگاهی به تاریخچه روز جهانی زن
در سال ۱۸۷۵ در نیویورک، زنان کارگر برای برخورداری از شرایط بهتر، دست به تظاهرات زدند.
در یک تظاهرات که در روز 25مارس۱۹۱۱، در یک کارخانه پارچهبافی در نیویورک رخ داد، درهای کارخانه برای جلوگیری از بیرونرفتن زنان، پیشاز پایان ساعت کار بسته شد، و یک گروه از زنان کارگر در آتشسوزی کشته شدند.
نان و رز (نان و زندگی بهتر)
شعر از جیمز اوپنهایمن
به پیش، خواهران من، به پیش،
بانگ صدای ما رسا است.
از جای برکنیم،
نرده آشپزخانههای دود گرفته،
و کارخانههای بیروح را.
بهسوی روزی روشن و نورانی گام برداریم.
همه با هم بخوانیم نان و زندگی بهتر، نان و زندگی بهتر
به پیش، خواهران من،
مبارزه ما نیز، برای مردانی است،
که برای ما کودک میسازند،
ولی خود، همیشه کودک ما هستند.
دیگربس است،
زندگی جانوری، برای تکهیی نان.
ما زندگی بهتر میخواهیم.
به پیش، خواهران من،
بر گور زنان بیشماری، که برای نان فریاد کشیدند.
نه زیبایی، نه عشق، بیگاری برای همه.
بکوشیم برای زندگی بهتر،
نهتنها برای نان
به پیش، خواهران من، به پیش،
روز های بهتر درراه است.
ما همه را،
بهدنبال آرمان والای خود خواهیم کشاند.
دیگربس است،
بهره کشی،
رنج ده تن، آسودگی یک تن.
برای هر کس، نان و زندگی بهتر،
نان وزندگی بهتر.
- ↑ وبسایت رادیو فردا
- ↑ "WomenWatch: International Women's Day". Un.org. Retrieved March 8, 2012