کاربر:Ehsan/1صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
در ایران حدود ۱۰ میلیون بی سواد مطلق و ۱۵ میلیون کم سواد وجود دارد. بر اساس سرشماری ۱۳۹۵ تعداد کسانی که از ۱۵ سالگی از آموزش محروم شده اند حدود ۲.۵ میلیون نفر بوده است.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/why-education-is-poor-iran/28837574.html چرا آموزش در ایران تا این اندازه فقیر است]</ref> | در ایران حدود ۱۰ میلیون بی سواد مطلق و ۱۵ میلیون کم سواد وجود دارد. بر اساس سرشماری ۱۳۹۵ تعداد کسانی که از ۱۵ سالگی از آموزش محروم شده اند حدود ۲.۵ میلیون نفر بوده است.<ref>[https://www.radiofarda.com/a/why-education-is-poor-iran/28837574.html چرا آموزش در ایران تا این اندازه فقیر است]</ref> | ||
بر اساس آمار ۵۰ درصد از دختران در استان‌های مرزی با ترک تحصیل از گرفتن دیپلم محروم می شوند.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/%D8%AA%D8%B1%DA%A9%D8%AA%D8%AD%D8%B5%DB%8C%D9%84-%DB%B5%DB%B0-%D8%AF%D8%B1%D8%B5%D8%AF-%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%B2%DB%8C/a-40430965 ترک تحصیل ۵۰ درصد از دختران در استان های مرزی]</ref> نماینده زاهدان در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد حدود ۱۶۰ هزار دختر در استان سیستان و بلوچستان بطور کامل از تحصیل محروم هستند.<ref>[[دویچه وله - محرومت دختران از تحصیل]]</ref> | بر اساس آمار ۵۰ درصد از دختران در استان‌های مرزی با ترک تحصیل از گرفتن دیپلم محروم می شوند.<ref>[https://www.dw.com/fa-ir/%D8%AA%D8%B1%DA%A9%D8%AA%D8%AD%D8%B5%DB%8C%D9%84-%DB%B5%DB%B0-%D8%AF%D8%B1%D8%B5%D8%AF-%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%B2%DB%8C/a-40430965 ترک تحصیل ۵۰ درصد از دختران در استان های مرزی]</ref> نماینده زاهدان در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد حدود ۱۶۰ هزار دختر در استان سیستان و بلوچستان بطور کامل از تحصیل محروم هستند.<ref>[[دویچه وله - محرومت دختران از تحصیل|دویچه وله - محرومیت دختران از تحصیل]]</ref> | ||
== فعالیتهای سیاسی دانش آموزان == | == فعالیتهای سیاسی دانش آموزان == | ||
نسخهٔ ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۹:۱۷
اول مهر آغاز سال تحصیلی جدید در ایران است. تعداد دانش آموزانی که در سال ۱۳۹۸ حدود ۱۴ میلیوون نفر است.[۱] اول مهر در ایران پس از سه ماه تعطیلی تابستانی آغاز تحصیل دانش‌آموزان و دانشجویان و همچنین آغاز کار دانش آموزان و اساتید دانشگاه است. دانش آموزان از اول مهر تا پایان سال تحصیلی یعنی پایان خرداد ماه حدود ۱۷۵ روز به مدرسه می‌روند. روزهای جمعه، تعطیلات عید نوروز و تعطیلات مناسبتی از جمله روزهایی هستند که دانش آموزان به مدرسه نمی‌روند. طبق اصل سی‌ام قانون اساسی ایران با آغاز سال تحصیلی در اول مهر تمامی واجدین شرایط تحصیل باید به مدرسه رفته و این تحصیل رایگان خواهد بود اما در مدارس ایران تحت عنوان کمک به مدرسه از دانش آموزان پول دریافت می شود. همچنین هزینه‌ی آغلب وسایل و امکانات آموزشی بر عهده دانش آموز است.[۲] هر ساله در ایران تعداد قابل توجهی از دانش آموزان از چرخه ی آموزش به دلیل مشکلات اجتماعی و اقتصادی حذف می‌شوند. بازماندگان از تحصیل در اول مهر ۱۳۹۷ سه و نیم میلیون نفر تخمین برآورد شده است.[۳]
تاریخ آموزش و پرورش در ایران
آموزش و پرورش یعنی، چگونه یادبگیریم و چگونه یاد بدهیم و در این فرایند مهارت کسب کنیم. انسانها در بدو پیدایش تا کنون با آموختن از یکدیگر و پرورش آموخته های خود باعث پیشرفت جامعه شده و بدین شکل جوامع اولیه رشد کرده و متکامل شدند[۴].
نخستین بنیانگذاران آموزش و پرورش
نخستین کسانی که یک نظام آموزش و پرورش را بنیان نهادند یونانیان بودند. اما در هر خانواده ثروتمند، فقط پسران حق استفاده از آموزش و پروش داشتند، که یکی از درسهای آن، فن سخنوری بود که خاص سیاستمداران جوان در آن زمان بود.
تاریخچه آموزش پرورش در ایران
تاریخچه آموزش و پرورش در ایران به دوره هخامنشیان برمیگردد که این آموزش مشمول والیان، فرماندهان و سربازها بود. در آن زمان آموزش به صورت نوشتاری و جزوه نبود بلکه بشکل شفاهی انجام میگرفت. در زمان پادشاهی کوروش کبیر به افرادی که لیاقت پادشاهی داشتند آموزش پادشاهی داده میشد. داریوش یکی از کسانی بود که آن زمان در این کلاسها شرکت داشت و بعدها پادشاه ایران شد. با پیشرفت جامعه و ارتباط با قلمرو های دیگر، در زمان ساسانیان، آموزش ها بشکل خواندن نوشتن تکامل یافت اما همچنان آموزش مخصوص اشراف و طبقات بالای جامعه و خاص پسران بود[۵].
مکتب خانه
قبل از اسلام در ایران که دین رسمی زرتشت بود، آموزش در آتشکده ها تعلیم داده میشد. اما بعد از ورود اسلام در ایران، آموزش ها برای کسانی که در دین نیاکان خود باقی مانده بودند در همان محل نیایش خود و برای کسانی که به اسلام گرویده بودند در مساجد انجام میگرفت. اما با پیشرفت جامعه و ازدیاد جمعیت، رفته رفته آموزش از مساجد جدا و در محلهایی که به آن مکتب خانه می‌گفتند ادامه پیدا کرد[۶].
اولین مدرسه نوین
اولین مدرسه نوین را کشیش آمریکایی بنام پرکینز در دوران محمدشاه قاجار در سال ۱۲۵۴ ه. ق در ارومیه بنا کرد و دومین مدرسه توسط کشیش فرانسوی بنام اوژن بوره در سال ۱۲۵۵ه. ق در تبریز ساخته شد.
دارالفنون
اولین مدرسه به سبک مدارس عالی اروپا به نام مدرسه دارالفنون جهت آموزش علوم جدید توسط میرزا تقی خان امیرکبیر تأسیس شد. هفت معلم در این مدرسه مشغول تدریس در رشته های مختلف علوم و فنون شدند که این معلمان توسط امیر کبیر از اتریش به ایران آورده شدند. زمان افتتاح این مدرسه ۱۳ روز پیش از به قتل رسیدن امیرکبیر به فرمان ناصرالدین شاه، در ۶ دی ۱۳۲۰ بود.
مدارس دخترانه
قبل از مشروطیت به غلط چنین مرسوم بود که گویا درس خواندن برای دختران جایز و مناسب نیست. اما اولین مدرسه دختران به نام دوشیزگان در سال ۱۳۲۴ توسط بی‌بی خانم استرآبادی با ایستادگی و مقاومت در برابر فشارهای بسیار تأسیس شد اما فشارها و مخالفتهای قشری از متحجرین در جامعه باعث تعطیلی این مدرسه شد اما دو سال بعد مدرسه ای به نام ناموس، با وجود مخالفتهای بسیار، برای دختران در سال ۱۳۲۶ توسط طوبی آزموده تاسیس شد. سر انجام پس از مقاومت زنان در برابر باورهای غلط در مورد تحصیل علم توسط دختران، سال ۱۳۲۷دبستانهای تهران دولتی شدند و ۴۶ مدرسه دخترانه و پسرانه تأسیس شد[۷].
وضعیت مدارس ایران
هر ساله در اول مهر، تحصیل و مدرسه در ایران با مشکلات بسیاری روبروست. در مناطق مرزی و استان‌های محروم برخی از مدارس در محل نگهداری حیوانات برپا شده اند. ۳۰ درصد از مدارس ایران فرسوده هستند و حدود ۴ میلیون از مدارس ناامن تشخیص داده می‌شوند.[۸] برخی از کلاس‌های درسی زیر درختان، در چادر و یا حتی وسط بیابان روی چند حصیر برگزار می‌شوند. همچنین مسیر رفت و آمد به بسیاری از مدارس بسیار دشوار است. به عنوان نمونه در روستان مارگون دانش آموزان باید از صخره‌های صعب العبوری برای رسیدن به مدرسه بگذرند.[۹] در مدرسه ی دیگری دانش آموزان با طنابی به نام «گرگر» که به وسیله یک قرره جابجا می شود از روی دره‌ای عمیق می گذرند. استفاده از وسیله‌ی «گرگر» در بسیاری از روستاها برای عبور از دره ها مرسوم است.[۱۰] هر ساله در اول مهر این گونه مشکلات از بر تعداد بازماندگان از تحصیل می‌افزاید.
رتبه ایران در آموزش
پنج کشور آمریکا، سوئیس، دانمارک، انگلستان و سوئد برترین نظام آموزشی جهان را دارا هستند. بنابر رتبه بندی یونیورسیتاس «universityworldnews» ایران در میان ۵۰ کشور رتبه ۴۸ را داراست. تفاوت این رتبه بندی با دیگر رتبه بندی ها در این است که این شبکه نه فقط دانشگاه‌ها بلکه کل سیستم آموزشی را ارزیابی کرده است.[۱۱][۱۲]
بازماندگان از تحصیل در ایران
سه استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و کرمان بیشتر آمار بازماندگان از تحصیل را دارا هستند.[۱۳]
آمار بی سوادی در ایران
در ایران حدود ۱۰ میلیون بی سواد مطلق و ۱۵ میلیون کم سواد وجود دارد. بر اساس سرشماری ۱۳۹۵ تعداد کسانی که از ۱۵ سالگی از آموزش محروم شده اند حدود ۲.۵ میلیون نفر بوده است.[۱۴]
بر اساس آمار ۵۰ درصد از دختران در استان‌های مرزی با ترک تحصیل از گرفتن دیپلم محروم می شوند.[۱۵] نماینده زاهدان در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد حدود ۱۶۰ هزار دختر در استان سیستان و بلوچستان بطور کامل از تحصیل محروم هستند.[۱۶]
فعالیتهای سیاسی دانش آموزان
انجمن دانش‌آموزی هواداران مجاهدین
پس از انقلاب ضد سلطنتی و با شروع سال تحصیلی ۱۳۵۸ دانش آموزان هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران فعالیتهای متمرکز خود را بعنوان ستاد دانش آموزی ازمحل جنبش معلمین مسلمان درمحل سابق سفارت لهستان درخیابان طالقانی روبروی سینما تخت جمشید آغاز کردند.
این دانش آموزان در تمام مدارس مقطع راهنمایی و دبیرستان و هنرستان تحت عنوان انجمن دانش آموزان مسلمان + نام محل تحصیل شناخته می شدند.
بطور مثال : انجمن دانش آموزان مسلمان دبیرستان دکتر هشترودی،
گستردگی این انجمن ها درمحدوده تهران بزرگ سال ۱۳۵۸ بود، و ساختار سازماندهی آنها از شورای مدارس شروع و به شورای ناحیه و شورای منطقه و شورای نهاد دانش آموزی می رسید.
ترکیب هر شورا عبارت بود از مسئول تشکیلات، مسئول خدمات، مسئول تدارکات و مسئول تبلیغات و باقی نفرات اعضای شورای هر مدرسه بودند که در تیم های مختلف سازماندهی می شدند. و در فعالیتهای مختلف سیاسی روز مشارکت داشتند.
دانش آموزان اعدام شده
تعدادی از دانش آموزانی که در فعالیتهای سیاسی بین سالهای ۵۸ تا سال ۶۰ شرکت فعال داشتند در همان سالها، و تعداد بسیاری نیز بعد از دهه ۶۰ در جریان فعالیتهای سیاسی به دست عناصری تحت نام حزب الله و لباس شخصیها و پاسداران انقلاب اسلامی دستگیر و اعدام شدند. دانش آموزانی که بین سالهای ۵۸ تا ۶۰ بدست نیروهای دولتی کشته شدند میتوان از ناصر محمدی، مصطفی ذاکری، صنم قریشی، بهرام فرحناک و... نام برد.
منابع
- ↑ ۱۴ میلیون دانش آموز به مدرسه می‌روند
- ↑ تحصیل رایگان نیست
- ↑ آمار بازماندگان از تحصیل
- ↑ آموزش در ایران سایت جزیره دانش
- ↑ تاریخچه آموزش و پروش در ایران- وبلاگ دبیر آریا
- ↑ کتاب تاریخ آموزش و پرورش در ایران-بخش دوم
- ↑ سیر تکامل سیستم آموزش و پرورش در ایران-سایت ایران آنلاین
- ↑ امکانات مدارس در ایران- بی بی سی
- ↑ سایت ملیون - وضعیت اسفناک مدارس در ایران
- ↑ دانش آموزان با طناب به مدرسه می‌روند- جام جم آنلاین
- ↑ رتبه بندی جدید
- ↑ جدیدترین رتبه بندی دانشگاه‌های جهان
- ↑ بیشترین آمار بازماندگان از تحصیل
- ↑ چرا آموزش در ایران تا این اندازه فقیر است
- ↑ ترک تحصیل ۵۰ درصد از دختران در استان های مرزی
- ↑ دویچه وله - محرومیت دختران از تحصیل