کاربر:Sayfe/جمال عبدالناصر: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
شورای افسران آزاد پس از پیروزی، با حفظ تركیب اولیه خود، به شورای فرماندهی انقلاب تغییر نام داد و ژنرال نجیب به ریاست شورا برگزیده شد. در عمل جمال عبدالناصر قدرت را در اختیار داشت. در ۲۸ خرداد ۱۳۳۲ش، نظام جمهوری مصر رسماً اعلام گردید و ژنرال نجیب رئیس‌جمهوری و جمال عبدالناصر قائم‌مقام او شد. در دوره ریاست جمهوری ژنرال نجیب، اختلافات ناصر با او به‌تدریج افزایش یافت. در شهریور 1332ش، به‌دستور ناصر یكی از دوستان نزدیك ژنرال نجیب به نام سرهنگ احمد شوقی، به دلیل انتقاد از شورای فرماندهی، از ارتش اخراج شد و در دی 1332ش، ناصر، بدون مشورت با نجیب، فعالیت گروه اخوان‌المسلمین را غیرقانونی اعلام نمود و مراكز آنها را تعطیل كرد. در ۲۳ دی ۱۳۳۲، دانشجویان طرفدار اخوان‌المسلمین در دانشگاه قاهره با هواداران دولت درگیر شدند. در حالی كه نواب صفوی از ایران، مهمان ویژه اخوان‌المسلمین در این مراسم بود. همان شب شورای انقلاب، جماعت اخوان‌المسلمین را غیرقانونی اعلام كرد. به نظر ناصر، اخوان‌المسلمین عوامل استعمار و ارتجاع و كشورهای عضو پیمان بغداد و عربستان سعودی بودند كه، برای فریب دادن ملت مصر، از دین به‌عنوان پوشش استفاده می‌كردند و خواستهای آنان برای ایجاد تغییرات افراط‌گرایانه بود. ناصر همه نهادها و مؤسسات دینی را زیرسلطه دولت قرار داد و به موازات پیروی از مرام سوسیالیستی پان‌عربیسم، توانست بخش زیادی از خواستهای اخوان را در مورد وحدت، دوری از غرب و استقرار عدالت اجتماعی و اقتصادی محقق سازد. ژنرال نجیب، در مخالفت با این وضعیت در ۴ اسفند ۱۳۳۲ استعفانامه خود را به شورای فرماندهی انقلاب تسلیم کرد. شورای انقلاب، با این درخواست موافقت كرد؛ اما، حمایت مردم از نجیب سبب شد تا در مقام ریاست جمهوری بماند. در پی سوء‌قصد نافرجام به جان عبدالناصر در ۴ آبان ۱۳۳۳ اخوان‌المسلمین غیر قانونی شد و هزاران تن از اعضای آن بازداشت و ۶ تن از رهبران در دادگاه خلق با شرکت افسران شورای فرماندهی انقلاب مانند: جمال سالم‌المشهور و انور سادات محاکمه و به اعدام محکوم شدند. | شورای افسران آزاد پس از پیروزی، با حفظ تركیب اولیه خود، به شورای فرماندهی انقلاب تغییر نام داد و ژنرال نجیب به ریاست شورا برگزیده شد. در عمل جمال عبدالناصر قدرت را در اختیار داشت. در ۲۸ خرداد ۱۳۳۲ش، نظام جمهوری مصر رسماً اعلام گردید و ژنرال نجیب رئیس‌جمهوری و جمال عبدالناصر قائم‌مقام او شد. در دوره ریاست جمهوری ژنرال نجیب، اختلافات ناصر با او به‌تدریج افزایش یافت. در شهریور 1332ش، به‌دستور ناصر یكی از دوستان نزدیك ژنرال نجیب به نام سرهنگ احمد شوقی، به دلیل انتقاد از شورای فرماندهی، از ارتش اخراج شد و در دی 1332ش، ناصر، بدون مشورت با نجیب، فعالیت گروه اخوان‌المسلمین را غیرقانونی اعلام نمود و مراكز آنها را تعطیل كرد. در ۲۳ دی ۱۳۳۲، دانشجویان طرفدار اخوان‌المسلمین در دانشگاه قاهره با هواداران دولت درگیر شدند. در حالی كه نواب صفوی از ایران، مهمان ویژه اخوان‌المسلمین در این مراسم بود. همان شب شورای انقلاب، جماعت اخوان‌المسلمین را غیرقانونی اعلام كرد. به نظر ناصر، اخوان‌المسلمین عوامل استعمار و ارتجاع و كشورهای عضو پیمان بغداد و عربستان سعودی بودند كه، برای فریب دادن ملت مصر، از دین به‌عنوان پوشش استفاده می‌كردند و خواستهای آنان برای ایجاد تغییرات افراط‌گرایانه بود. ناصر همه نهادها و مؤسسات دینی را زیرسلطه دولت قرار داد و به موازات پیروی از مرام سوسیالیستی پان‌عربیسم، توانست بخش زیادی از خواستهای اخوان را در مورد وحدت، دوری از غرب و استقرار عدالت اجتماعی و اقتصادی محقق سازد. ژنرال نجیب، در مخالفت با این وضعیت در ۴ اسفند ۱۳۳۲ استعفانامه خود را به شورای فرماندهی انقلاب تسلیم کرد. شورای انقلاب، با این درخواست موافقت كرد؛ اما، حمایت مردم از نجیب سبب شد تا در مقام ریاست جمهوری بماند. در پی سوء‌قصد نافرجام به جان عبدالناصر در ۴ آبان ۱۳۳۳ اخوان‌المسلمین غیر قانونی شد و هزاران تن از اعضای آن بازداشت و ۶ تن از رهبران در دادگاه خلق با شرکت افسران شورای فرماندهی انقلاب مانند: جمال سالم‌المشهور و انور سادات محاکمه و به اعدام محکوم شدند. | ||
==== | ==== جریان ناصری ==== | ||
ناصر پس از جنگ رهبری گروهی از افسران شورشی و مخالف سلطنت مصر را به عهده گرفت که هدف‌شان بازگرداندن عزت به مصر و تحکیم حاکمیت آن به عنوان یک کشور بود. در ۲۲ ژوئیه سال ۱۹۵۲ که شرایط برای یک قیام مناسب بود، جنبش افسران آزاد علیه ملک فاروق کودتا کرد و در سال ۱۹۵۳ رژیم سلطنتی ملغی و ژنرال نجیب به‌عنوان رئیس جمهور و ناصر به عنوان معاون رئیس جمهور معرفی شدند. با این حال، رهبری بدون چون و چرا متعلق به ناصر بود. در سال ۱۹۵۴ و تحت فشار ناصر، نجیب استعفا داد و تحت نظر قرار گرفت. تلاش‌های نجیب برای بازگشت به قدرت به دلیل هوشیاری ناصر موفق نبود.<ref name=":0" /> | ناصر پس از جنگ رهبری گروهی از افسران شورشی و مخالف سلطنت مصر را به عهده گرفت که هدف‌شان بازگرداندن عزت به مصر و تحکیم حاکمیت آن به عنوان یک کشور بود. در ۲۲ ژوئیه سال ۱۹۵۲ که شرایط برای یک قیام مناسب بود، جنبش افسران آزاد علیه ملک فاروق کودتا کرد و در سال ۱۹۵۳ رژیم سلطنتی ملغی و ژنرال نجیب به‌عنوان رئیس جمهور و ناصر به عنوان معاون رئیس جمهور معرفی شدند. با این حال، رهبری بدون چون و چرا متعلق به ناصر بود. در سال ۱۹۵۴ و تحت فشار ناصر، نجیب استعفا داد و تحت نظر قرار گرفت. تلاش‌های نجیب برای بازگشت به قدرت به دلیل هوشیاری ناصر موفق نبود.<ref name=":0" /> | ||