کاربر:Omid/صفحه تمرین3: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{Infobox Writer|name=مجتبی بزرگ علوی|image=Bozorg Alavi.jpg|image_size=200|alt=|caption=علوی در [[دهه ۱۹۸۰ (میلادی)|دهه ۱۹۸۰]]|pseudonym=|birth_name=سید مجتبی آقابزرگ علوی|birth_date=۱۳ بهمن ۱۲۸۳<ref>{{یادکرد وب|نشانی = https://payamema.ir/payam/articlerelation/8063|عنوان = به مناسبت ۱۳ بهمن زادروز بزرگ علوی تولد خالق «گیله مرد»|ناشر = پیام ما|تاریخ بازدید = ۲۲ می ۲۰۱۹|تاریخ = ۱ خرداد ۱۳۹۸}}{{پیوند مرده|date=اکتبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot}}</ref>|birth_place=[[تهران]]، محله [[چاله‌میدان]]،<ref>در خلوت دوست (نامه‌های بزرگ علوی به باقر مؤمنی)، تدوین: باقر مؤمنی، اسن (آلمان): نشر نیما، ۱۳۷۹/۲۰۰۰. ص۲۵۵.</ref>|death_date=۲۸ بهمن ۱۳۷۵ ({{سن|۱۲۸۲|۱۱|۱۳|۱۳۷۵|۱۱|۲۸}})|death_place=[[برلین]]، [[آلمان]]|resting_place=گورستان تمپل‌هوف، برلین<ref>خاطرات بزرگ علوی، به کوشش حمید احمدی، سوئد: نشر باران ۱۹۹۷.</ref>|occupation=[[دبیر]] (۱۳۰۸–۱۳۱۳)، [[نویسنده]]، [[استاد]] [[زبان فارسی|زبان و ادبیات فارسی]] در [[دانشگاه هومبولت]] (۱۹۵۲–۱۹۷۸)|language=[[فارسی]]|nationality=[[ایرانی‌ها|ایرانی]] با تابعیت [[آلمان شرقی]]|ethnicity=[[ایرانی‌ها|ایرانی]]|citizenship=|education=[[علوم تربیتی]] و [[روانشناسی]]|alma_mater=[[دانشگاه مونیخ]]|period=|genre=[[واقع‌گرایی (ادبیات)|واقع‌گرایی]]|subject=|movement=|notableworks=گیله‌مرد، [[چمدان (کتاب)|چمدان]] (۱۹۳۴)، ورق‌پاره‌های زندان (۱۹۴۱)، [[پنجاه و سه نفر (کتاب)|۵۳ نفر]] (۱۹۴۲)، [[چشم‌هایش]] (۱۹۵۲)|spouse=فاطمه علوی{{پاک‌کن}}گرترود (گیتا)|children=مانی علوی|relatives=پدرش: سید ابوالحسن، مادرش: خدیجه قمر السادات|influences=[[صادق هدایت]]، [[زیگموند فروید]]|influenced=[[احمد محمود]]، [[نسیم خاکسار]]، [[علی‌اشرف درویشیان]]، [[جمال میرصادقی]]|awards=|signature=|signature_alt=|website=}}
'''سید مجتبی آقابزرگ علوی''' شهرت یافته به آقا بزرگ علوی و بزرگ علوی متولد ۱۳ بهمن ۱۲۸۳ در تهران است و در ۲۸ بهمن ۱۳۷۵ در برلین درگذشت. بزرگ علوی نویسنده واقع‌گرا، سیاست‌مدار چپ‌گرا، روزنامه‌نگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی بود که بیش از چهار دهه را در آلمان زیست و به ترجمه، نقد و فرهنگ‌نامه‌نویسی پرداخت. او را همراه صادق هدایت و صادق چوبک، پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند.<ref>[https://tahlilak.com/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%DA%86%D8%B4%D9%85%D9%87%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%B9%D9%84%D9%88%DB%8C/ معرفی کتاب چشمهایش نوشته بزرگ علوی]</ref>


'''سید مجتبی آقابزرگ علوی''' شهرت یافته به آقا بزرگ علوی و بزرگ علوی متولد ۱۳ بهمن ۱۲۸۳ در تهران است و در ۲۸ بهمن ۱۳۷۵ در برلین درگذشت. بزرگ علوی نویسنده واقع‌گرا، سیاست‌مدار چپ‌گرا، روزنامه‌نگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی بود که بیش از چهار دهه را در آلمان زیست و به ترجمه، نقد و فرهنگ‌نامه‌نویسی پرداخت. او را همراه صادق هدایت و صادق چوبک، پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی می‌دانند.<ref>[https://tahlilak.com/%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%DA%86%D8%B4%D9%85%D9%87%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF-%D8%B9%D9%84%D9%88%DB%8C/ معرفی کتاب چشمهایش نوشته بزرگ علوی]</ref>
== زندگی ==
بزرگ علوی در سیزدهم بهمن‌ ماه ۱۲۸۲ در تهران و در خانه‌ پدربزرگش که از بازرگانان سرشناس تهران و از فعالان دوره‌ انقلاب مشروطه بود چشم به جهان گشود. پدربزرگش، حاج سید محمد صراف، نماینده‌ دوره‌ اول مجلس شورای ملی و از صنف تجار تهران بود. او بود که نام خانوادگی «علوی» را انتخاب کرد. حاج سید محمد صراف در سال‌های ابتدایی انقلاب مشروطه سه پسر خود را، که پرتو و حسین و فدایی نام داشتند، برای تحصیل به لوزان سوئیس و آلمان فرستاد که مورد اعتراض بازاریان مذهبی واقع شد؛ چراکه در نگاه آن‌ها نام فرنگ تداعی‌کننده‌ فساد و بی‌بندوباری و بی‌دینی بود. ابوالحسن علوی، پدر «بزرگ» و فرزند ارشد حاج محمد از آزادی‌خواهان مشروطه‌خواه بود. محمدعلی جمالزاده، نویسنده‌ نامدار، در توصیفی از پدر «بزرگ علوی» در مطلبی با عنوان «به پاس دوستی ۷۰ ساله با دودمان علوی» در سال ۱۳۵۲ چنین می‌آورد: «ابوالحسن علوی پسر ارشد محمد علوی با آن‌که تاجرزاده بود، از همان دوران جوانی اهل ذوق و کمال و آزاد‌ی‌طلب بود و به همراهی حاج سید نصرالله اخوی معروف مسافرتی هم به پاریس (در سال ۱۹۰۵) کرده بود. او از مشروطه‌طلبان دوآتشه و بسیار فعال و صمیمی به شمار می‌رفت و با پدرم سید واعظ اصفهانی رفت و آمد داشت. او از مریدان خالص و فداکار پدرم محسوب می‌شد و پدر هم به او علاقه داشت. وی با پدرم و با چند تن از مشروطه‌طلبان خالص دیگر، از آن‌ جمله حاج سید نصرالله اخوی که او نیز گویا در گوتینگن اقامت داشت، همسنگر بود. محمدعلی پسر چهارم هم داشت موسوم به پرتو علوی، اهل عرفان و فضل کمال است و در ادبیات  امروزی مقام ممتازی دارد.»<ref>[https://tavaana.org/fa/BozorgAlavi بزرگ علوی و چشمهایش]، سایت توانا</ref>


== منابع ==
== منابع ==
<references />
<references />
۱٬۶۵۱

ویرایش

منوی ناوبری